Η υπερεκτίμηση του μέλλοντος

Ο ΥΠΟΙΟ σήμερα συναντά τον εκπρόσωπο των εφοπλιστών του Λονδίνου, ο οποίος αξιώνει φοροαπαλλαγές, προκειμένου οι εφοπλιστές αυτοί να μεταφέρουν τη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα.
Οι εφοπλιστές, όμως, είναι η κάστα των επαγγελματιών με τις περισσότερες φοροαπαλλαγές. Πληρώνουν αναλογικά – και πολλές φορές και αριθμητικά – λιγότερους φόρους από κάθε άλλον επιχειρηματία. Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί λόγο να μη ζητούν πάντα περισσότερα. Αυτό κάνει πάντα κάποιος που έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη από αυτόν που βρίσκεται απέναντί του στο διάλογο.
Μόνον που, για να λειτουργήσει το ελληνικό κράτος το οποίο, όχι μόνον δεν θα γίνει ποτέ «Bahamas», αλλά θα είναι τυχερό αν καταφέρει κάποτε να εξορκίσει την ταυτότητα…«Bananas», χρειάζεται να εισπραχθούν φόροι, λιγότεροι ή περισσότεροι (δεν έχει σημασία). Μόνον που το ύψος των φόρων που πρέπει να εισπραχθούν είναι, κατά προσέγγιση, πάντα συγκεκριμένο. Πράγμα που σημαίνει ότι, αν απαλλάξεις κάποιους από φόρους, θα πρέπει να φορολογήσεις αντίστοιχα άλλους!
Σαφώς το επιχείρημα είναι ότι, αν μεταφερθεί αξιόλογη ναυτιλιακή ή άλλη διεθνής δραστηριότητα στην Ελλάδα, τους καρπούς θα δρέψουν κάποιες γενιές Ελλήνων στο μακροπρόθεσμο μέλλον αφού, τελικώς, όλα αυτά κάποτε μεταφράζονται σε άνοδο του κατά κεφαλήν εισοδήματος και του βιοτικού επιπέδου.
Επειδή, όμως, όλα αυτά αφορούν ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ χρονικό ορίζοντα, προσοχή θα πρέπει πάντα να δίνεται στον τρόπο και το χρόνο υλοποίησης. Η λογική πίσω από αυτό είναι ότι δεν επιθυμείς να…εξοντώσεις τον παρόντα πληθυσμό προς όφελος των μακρινών του απογόνων! Θεωρητικά, τουλάχιστον…Άλλωστε, η ύπαρξη και ο αριθμός των μελλοντικών πολιτών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βιοτικό επίπεδο των σύγχρονων προγόνων τους.
Όλες οι σχετικές παράμετροι, λοιπόν, πρέπει να μπαίνουν στην οικονομετρική εξίσωση, ώστε να προβλέπονται κατά το δυνατόν ορθά οι μελλοντικές επιπτώσεις. Και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αφού, ούτως ή άλλως, όσο περισσότερο μακροπρόθεσμα είναι η πρόβλεψη, τόσο πιο ανακριβής είναι. Γιατί στο μέλλον ενδέχεται να εξαρτηθεί κι από άλλες νέες παραμέτρους, οι οποίες σήμερα δεν δύνανται να προβλεφθούν. Που σημαίνει ότι, ένα λάθος ή παράλειψη σήμερα, μειώνουν ακόμη παραπάνω την ήδη μειωμένη εκ φύσεως αξία πρόβλεψης της εξίσωσης!
Αναμένει λοιπόν να δούμε πόσο σωστά οικονομικά έμαθε στο London School of Economics ο Έλλην ΥΠΟΙΟ. Γιατί, από τις πράξεις του, θα φανεί κατά πόσο διδάχτηκε σωστά ή εμπέδωσε σωστά όλες τις πτυχές της διδασκαλίας του Keynes, μεγάλου οικονομολόγου και φιλόσοφου ο οποίος, κατέχοντας άριστα το αντικείμενο αλλά έχοντας και πλήρη συναίσθηση της μεταβλητής του «χρόνου», είπε: «ΣΤΟ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ».

Uli Chris