Χαμένα όνειρα για 932 ασυνόδευτα παιδιά που πέρασαν λαθραία τον Έβρο

«Ποιος ο λόγος να μείνει ένα παιδί για μήνες σε κάποιο κέντρο κράτησης, αφού είναι σίγουρο ότι στη συνέχεια θα μεταφερθεί σε κάποιο ξενώνα για παιδιά ή σε κάποια ΜΚΟ από όπου είναι επίσης βέβαιο πως θα φύγει την ίδια μέρα;», επισημαίνει αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας.

Αστυνομικοί επισημαίνουν πως θα έπρεπε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, που σήμερα απλώς υπάρχει για να «ταλαιπωρεί» αυτά τα παιδιά.

Οι ίδιοι εξηγούν πως τα παιδιά αυτά στη συντριπτική πλειοψηφία τους έχουν στην Ελλάδα συγγενείς, φίλους ή συχωριανούς από την πατρίδα τους, οι οποίοι έχουν ενημερωθεί να τα περιμένουν.

Σύμφωνα με στοιχεία, συνολικά 932 ασυνόδευτα παιδιά πέρασαν από την Τουρκία στο ελληνικό έδαφος μέσω του ποταμού Έβρου ή από τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα σε διάστημα μικρότερο από δύο χρόνια. Ο αριθμός αυτός είναι τεράστιος για να απορροφηθεί από τα ιδρύματα για παιδιά ή από ξενώνες ΜΚΟ, με συνέπεια πολλά από αυτά να παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα κυρίως στο κέντρο κράτησης μεταναστών στο Φυλάκιο του Έβρου.

«Κάνουμε ότι μπορούμε για αυτά τα παιδιά. Φέρνουμε ακόμη και γάλα ή ρούχα από τα σπίτια μας, γιατί κάποια εντοπίζονται βρεγμένα ή με ελάχιστα ρούχα και είναι αδύνατο να τα αφήσουμε έτσι», εξηγεί αστυνομικός.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΑΣ, το 2010 πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα, στην περιοχή ευθύνης της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ορεστιάδας, συνολικά 392 ασυνόδευτα ανήλικα, εκ των οποίων ένα ήταν κάτω των 7 ετών, άλλα 75 ήταν ηλικίας από 7 έως 13 ετών και τα υπόλοιπα μέχρι και 17 ετών.

Επίσης, από τις αρχές του 2011 μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου πέρασαν τον ποταμό Έβρο ή τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα για να βρεθούν στην Ελλάδα άλλα 472 ασυνόδευτα ανήλικα, από τα οποία δύο ήταν κάτω των 7 ετών και 64 μεταξύ 7 και 13 ετών, ενώ η ηλικία των υπολοίπων ήταν μέχρι τα 17 έτη.

Άλλα 68 παιδιά πέρασαν τον ποταμό Έβρο και μπήκαν στο ελληνικό έδαφος, στην περιοχή ευθύνης της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αλεξανδρούπολης, από τις αρχές του 2010 μέχρι και τα τέλη Αυγούστου του 2011. «Τα παιδιά αυτά είναι απίστευτα σκληραγωγημένα. Ξεκινούν μόνα τους, ταξιδεύουν για μέρες είτε με φορτηγά είτε με τα πόδια, τρώνε ότι βρεθεί και το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να συναντηθούν στην Ελλάδα με το άτομο που θα τα περιμένει», επισημαίνει αστυνομικός.

Σύμφωνα με πληροφορίες, την περίοδο αυτήν τουλάχιστον δέκα ανήλικα βρίσκονται και σε ειδικό χώρο στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης. Τα τέσσερα από αυτά βρίσκονται υπό καθεστώς προστατευτικής φύλαξης, καθώς έχουν εντοπιστεί κατά τη διάρκεια ελέγχων της ΕΛΑΣ να μετακινούνται μόνα τους και ήδη γίνονται έρευνες για να εντοπιστούν συγγενείς τους ή να βρεθεί θέση σε κάποιο ίδρυμα, ενώ άλλα έξι εντοπίστηκαν από τις αρχές μαζί με άλλους λαθρομετανάστες σε περιστατικά λαθροδιακίνησης.

Οι αστυνομικοί έχουν διαπιστώσει πως τα ασυνόδευτα ανήλικα στη συντριπτική πλειοψηφία τους έχουν κάποιο δικό τους άτομο που βρίσκεται στην Ελλάδα.

«Μπορεί να είναι κάποιος συγγενής που ήδη βρίσκεται στη χώρα μας, κάποιος ξάδερφος ή θείος, μπορεί να είναι κάποιος οικογενειακός φίλος ή ακόμη και κάποιος συχωριανός, με τον οποίο έχει γίνει συνεννόηση», αναφέρει αξιωματικός της ΕΛΑΣ. Μάλιστα, πολλά από τα ανήλικα αυτά, φτάνοντας στην Ελλάδα, έχουν μαζί τους κομμάτια χαρτιού με τα στοιχεία και κάποιο τηλέφωνο του ατόμου που θα συναντήσουν, ενώ είναι πολύ συχνό το φαινόμενο αλλοδαποί να τηλεφωνούν στις αστυνομικές αρχές στον Έβρο και να ζητούν πληροφορίες σχετικά με κάποιο παιδί.

«Παίρνουν τηλέφωνο άτομα και μας ρωτούν εάν έχουμε στο κέντρο κράτησης κάποιο ανήλικο με συγκεκριμένα στοιχεία και ηλικία, ενώ κάποιοι μας δίνουν ακόμη και περιγραφή. Συνήθως μας λένε ότι κατάγονται από το ίδιο χωριό του Αφγανιστάν ή του Πακιστάν και γνωρίζονται, αλλά, όταν τους ρωτάμε γιατί δεν έρχονται να παραλάβουν το παιδί οι ίδιοι, μας απαντούν πως και εκείνοι βρίσκονται παράνομα στην Ελλάδα. Η κατάσταση είναι απίστευτη», λέει αστυνομικός, ο οποίος εξηγεί πως πληροφορίες για ανήλικα δε δίνονται σε κανέναν εκτός και εάν αποδείξει ότι είναι συγγενής με κάποιο παιδί.

Την περασμένη εβδομάδα μία ομάδα 40 ανήλικων αγοριών ξεκίνησε από το κέντρο κράτησης στο Φυλάκιο του Έβρου με προορισμό το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Αρρένων στην Κόνιτσα Ιωαννίνων, ενώ άλλο ένα λεωφορείο με ασυνόδευτα ανήλικα είχε πάρει το δρόμο προς κάποιο ίδρυμα και μερικές ημέρες νωρίτερα.

Το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας στην Κόνιτσα δέχεται ίσως το μεγαλύτερο αριθμό ασυνόδευτων ανήλικων μεταναστών, ενώ πολλά παιδιά μεταφέρονται και στον ξενώνα της οργάνωσης «Αρσις» στη Θεσσαλονίκη, όπως επίσης και σε ιδρύματα για παιδιά στη Μακρινίτσα και την Αθήνα, ενώ πρόσφατα δημιουργήθηκε μία καινούργια δομή για ανήλικα και στην Αλεξανδρούπολη.

Όπως επισημαίνουν αξιωματικοί της ΕΛΑΣ, αλλά και υπεύθυνοι των ιδρυμάτων αυτών, το μεγαλύτερο ποσοστό των ανηλίκων παραμένει σε κάποιο ίδρυμα ή ξενώνα το πολύ για μία μέρα και στη συνέχεια... εξαφανίζεται.

«Τα παιδιά έχουν ήδη φροντίσει να έρθουν σε επαφή με κάποιο δικό τους στην Ελλάδα και αν όχι το κάνουν τη στιγμή που θα φτάσουν στον ξενώνα. Τις περισσότερες φορές όλα είναι οργανωμένα από πριν. Έτσι μόλις μάθουν πού πρέπει να πάνε φεύγουν από το ίδρυμα. Το ίδρυμα ή ο οποιοσδήποτε ξενώνας είναι απλώς μία στάση για αυτά τα παιδιά», εξηγεί αξιωματικός της Αστυνομίας.

Ο ίδιος τονίζει πως οι υπεύθυνοι των ιδρυμάτων τους ενημερώνουν για την απομάκρυνση των ανηλίκων, ωστόσο τα κέντρα αυτά παρέχουν απλώς φιλοξενία και δεν μπορούν να αναγκάσουν τα παιδιά να παραμείνουν εκεί εάν και τα ίδια δεν το επιθυμούν.

«Τα παιδιά αυτά έχουν ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο εξαιτίας της κράτησής τους από τις αρχές, γιατί αυτό ορίζει ο νόμος. Το μόνο που τα ενδιαφέρει στη συνέχεια είναι να βρουν κάποιο συγγενή ή συχωριανό τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους όσο καλύτερα μπορούν», επισημαίνει υπεύθυνος ξενώνα που δέχεται ανήλικους μετανάστες.