Μετά τον «όλεθρο του λευκού χρυσού» της Ροδόπης, μας έρχεται ο «όλεθρος του κίτρινου χρυσού»

Με τους καλύτερους οιωνούς ελπίδας έγινε η έναρξη της συστηματικής καλλιέργειας βαμβακιού στις αρχές της 10ετίας του ’80 στο νομό Ροδόπης. Επιτέλους άνεμοι αισιοδοξίας φυσούσαν από όλες τις κατευθύνσεις στην ατμόσφαιρα της αγροτικής ανάπτυξης στην περιοχή μας. Σ’ αυτή τη προσπάθεια καθοριστικά συνέβαλε ο Οργανισμός Βάμβακος (ΟΠΕΚΕ σήμερα), ενώ καθοριστική ήταν η συμβολή της «Διεύθυνσης Γεωργίας», και της ΥΕΒ με το επιστημονικό προσωπικό των τότε δυναμικών υπηρεσιών.
Η συμβολή στην προσπάθεια αυτή των πολιτικών της Ροδόπης των θεσμικών οργάνων και των εκλεγμένων αγροτοσυνδικαλιστών καθόρισε την αύξηση της παραγωγής του βαμβακιού, αλλά και την ποιοτική αναβάθμιση του προϊόντος (πελάτες της ΕΑΣ Ροδόπης ήταν και Αυστριακές φαρμακοβιομηχανίες). Όλες οι προσπάθειες γινόταν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και όχι όπως συμβαίνει σήμερα από πολιτικούς της φαιδράς πορτοκαλέας, που απερίσκεπτα προβαίνουν σε δηλώσεις οι οποίες άλλοτε χαρακτηρίζονται αβάσιμες και άλλοτε «παρά τω νόμω» και όπως συμβαίνει πάντοτε ανεκπλήρωτες.
Η ΕΑΣ Ροδόπης από μια μικροεπιχείρηση που εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες των αγροτών από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκε σε μια ανταγωνιστική επιχείρηση, με τζίρους που οι ιδιωτικές επιχειρήσεις μόνο στο όνειρό τους έβλεπαν. Ιδρύθηκε και λειτούργησε το ποιο σύγχρονο εκκοκκιστήριο βάμβακος, επεκτάθηκε για την επεξεργασία των υποπροϊόντων (βαμβακόσπορος κλπ).
Στα τέλη της 10ετίας του ’90 η αυξημένη παραγωγή αλλά και η ποιότητα του βαμβακιού της Ροδόπης, ώθησε ιστορικούς επιχειρηματίες που οι οικογένειές τους ασχολούνταν από χρόνια με την εμπορία και την επεξεργασία του βαμβακιού (Ακκάς, Λαναράς, Κουρούδης, Πέτσας από κοντά και η νεοσύστατη ΑΤΕΒΕ 5Α) να επενδύσουν στη Ροδόπη σε σύγχρονες μονάδες εκκοκκιστηρίων , υφαντουργίας και ένδυσης. Δηλαδή η παραγωγή και η επεξεργασία του βαμβακιού γινόταν «κάθετα και οριζόντια» από το χωράφι ως προϊόν της μητέρας γης στις βιτρίνες της Ευρώπης που λένε.
Σκέφτηκε ποτέ κανένας απ’ αυτούς που με αλαλαγμούς προτείνουν λύσεις που ίσως είναι και ανέφικτες γιατί όλες οι προηγούμενες υγιείς και βιώσιμες προσπάθειες επήγανε «στράφι»!!! Η ευθύνη είναι μόνο των επενδυτών, μόνο των εργατών, ή μόνο των διεθνών συγκυριών μετά την παγκοσμιοποίηση;
Φθάσαμε στο σημείο όταν στην διεθνή αγορά βάμβακος ανταγωνιστικά εισήλθαν και οι χώρες της Ασίας, από τον ναρκισσισμός μας τρέχαμε πίσω από τα γεγονότα αντί να τα προλαβαίνουμε και να τα προσπερνάμε. Όλοι μας έχουμε την ευθύνη λίγο πολύ από την θέση που κατέχει ο καθένας, γιατί ποτέ ως «σκεπτόμενοι πολίτες» δεν ελέγξαμε την εξουσία, ας αφήσουμε τα παραμύθια ,να αυτολογοκριθούμε και να πιάσουμε δουλειά, πλέον ως σκεπτόμενοι πολίτες και «θεσμικοί» για να βγει από την οικονομική ύφεση η Ροδόπη.
ΥΣ: Μέχρι πρότινος ο ρόλος των «θεσμικών» και του συνόλου των κομματικών στελεχών περιοριζόταν σε «χαριεντισμούς» με τους επιχειρηματίες, σε καμιά παρέμβασή τους για την πρόσληψη «κολλητού» εργαζομένου, και στην χρηματοδότηση του προεκλογικού αγώνα των κομμάτων που ανήκουν. Έβλεπαν το δένδρο και έχαναν το δάσος. Και σήμερα το χάος της «ολέθριας δεκαετίας»
ΣΣ. Όσο για την κοινωνικοποίηση των βιομηχανιών κλωστοϋφαντουργίας που ακούστηκε μέσω αλαλαγμών στην χθεσινή σύσκεψη των «θεσμικών» τους προτείνω να ανοίξουν το φάκελο «Κοινωνικοποίησης της Profile» και να τον συμβουλευθούν. Υπεύθυνο και σημαντικό ρόλο «στην κοινωνικοποίηση» και στην έξοδο από την κρίση έπαιξαν ο τότε Νομάρχης Απόστολος Παπαδήμος ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη για «τα περεταίρω», οι αξιόλογοι τότε θεσμικοί των επιμελητηρίων, και οι σχετικές υπηρεσίας ανάπτυξης του νομού. Η Profile, επαναλειτούργησε με τα όποια προβλήματα με Διευθύνων Σύμβουλο τον τότε «Γερμανό-σπουδασμένο» πρύτανη κ. Σαββίδη, επαναπροσλήφθηκε το προσωπικό, και ως βιώσιμη πλέον επιχείρηση μετά από χρόνια μετεβιβάσθηκε στον όμιλο των επιχειρήσεων Χιόνη «καθαρή βαρών». Η ΝΔ άφησε την Profile υπό διάλυση και καταχρεωμένη και τους εργαζόμενους στο δρόμο, κληρονομιά στην κυβέρνηση του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου.