Κατά τα τελευταία 5 χρόνια, με μια σειρά πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, έχει υπονομευθεί η αναπτυξιακή προσπάθεια της Θράκης και ειδικότερα του Νομού Ροδόπης και έχει αντιστραφεί η πορεία προόδου, με αποτέλεσμα η περιοχή να οδηγείται στην εγκατάλειψη, στο μαρασμό και στην οπισθοδρόμηση.
Το Μάρτιο του 2004 έληξε, με τραγικό για την περιοχή τρόπο, μια περίοδος κατά την οποία στη Ροδόπη κατασκευάζονταν μεγάλα έργα, αναλαμβάνονταν δράσεις και πρωτοβουλίες, μεταφέρονταν κρατικές δραστηριότητες και δημιουργούνταν υποδομές για τον αγροτικό τομέα, για την ενέργεια, για τις μεταφορές, την εκπαίδευση κλπ. που ήταν όλες ενταγμένες σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, σε μια συστηματική και συντεταγμένη προσπάθεια, για την άρση της απομόνωσης της περιοχής και την εξωστρεφή και ανταγωνιστική της ανάπτυξη.
Δυο από τις πιο σημαντικές παραμέτρους του σχεδίου αυτού για την οικονομική θωράκιση της περιοχής, ήταν η ενίσχυση του δευτερογενή τομέα, με παράλληλη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσω των Αναπτυξιακών Νόμων και η διασφάλιση της ενεργειακής αυτονομίας της περιοχής, με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου και του 1ου εργοστασίου της ΔΕΗ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ είχε δρομολογηθεί η κατασκευή και της 2ης μονάδας της ΔΕΗ στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής.
Σήμερα, μια από τις καλύτερες περιοχές της χώρας σε βιομηχανική υποδομή βρίσκεται σε κατάρρευση, με συνεχές κλείσιμο εργοστασίων και απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Από τα 92 εγκατεστημένα εργοστάσια στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής, τυπικά λειτουργούν μόνο τα 47, ενώ ουσιαστικά λειτουργούν μόλις τα 10. Μόνο κατά το 2ο εξάμηνο του 2008 χάθηκαν 668 θέσεις εργασίας, ενώ σήμερα 425 εργαζόμενοι από 5 επιχειρήσεις βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια, 103 εργαζόμενοι από 3 επιχειρήσεις έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα, 443 εργαζόμενοι από 4 επιχειρήσεις πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας και άλλοι 669 παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Παράλληλα έχει οριστικά εγκαταλειφθεί ο προγραμματισμός για την κατασκευή της 2ης μονάδας της ΔΕΗ στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής, γεγονός που αναδείχθηκε με τον πιο επίσημο και τραγικό τρόπο, με τις απαντήσεις που δόθηκαν από την κυβέρνηση της Ν.Δ. στις 4 συνεχόμενες ερωτήσεις που κατέθεσε για το θέμα αυτό στη Βουλή ο βουλευτής του Νομού μας Γιώργος Πεταλωτής.
Με βάση τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις δραματικές κοινωνικές διαστάσεις που έχει πάρει, είναι επιτακτική ανάγκη η αποκατάσταση της αναπτυξιακής πορείας της περιοχής μας, που ανακόπηκε βίαια το 2004, με άμεσες προτεραιότητες, την ενίσχυση των Δημοσίων Επενδύσεων στην περιοχή, τόσο από ευρωπαϊκούς, όσο και από εθνικούς πόρους, την επαναδρομολόγηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων, όπως η 2ης Μονάδα της ΔΕΗ στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, την αλλαγή του Αναπτυξιακού Νόμου με στόχο την ενδυνάμωση των επιχειρήσεων και την ενθάρρυνση νέων επενδύσεων, όπως η εισαγωγή της 3ης γραμμής παραγωγής στη μονάδα της DIAXON και τέλος την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος ενίσχυσης της απασχόλησης και του εισοδήματος στην περιοχή, με ειδική πρόβλεψη για τη στήριξη των απολυμένων.
Ο τόπος μας χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πορείας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι από την κυβέρνηση της Ν.Δ. για τις επιλογές της, δεδομένου ότι τα φαινόμενα διάλυσης και παρακμής χαρακτήρισαν την πορεία της από την αρχή της θητείας της.
Η αναξιοπιστία, η ανικανότητα και η αδιαφορία αυτής της κυβέρνησης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελπίδας και αισιοδοξίας.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει πολύ σύντομα και πάλι την ευθύνη, να ξαναβάλει τη Ροδόπη και τη Θράκη σε μια νέα δυναμική αναπτυξιακή πορεία και να ξαναδώσει στην τοπική κοινωνία την ελπίδα και την προοπτική για ένα μέλλον με ασφάλεια και ευημερία.
Τομέας Οικονομίας και Ανάπτυξης Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΡΟΔΟΠΗΣ
Το Μάρτιο του 2004 έληξε, με τραγικό για την περιοχή τρόπο, μια περίοδος κατά την οποία στη Ροδόπη κατασκευάζονταν μεγάλα έργα, αναλαμβάνονταν δράσεις και πρωτοβουλίες, μεταφέρονταν κρατικές δραστηριότητες και δημιουργούνταν υποδομές για τον αγροτικό τομέα, για την ενέργεια, για τις μεταφορές, την εκπαίδευση κλπ. που ήταν όλες ενταγμένες σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, σε μια συστηματική και συντεταγμένη προσπάθεια, για την άρση της απομόνωσης της περιοχής και την εξωστρεφή και ανταγωνιστική της ανάπτυξη.
Δυο από τις πιο σημαντικές παραμέτρους του σχεδίου αυτού για την οικονομική θωράκιση της περιοχής, ήταν η ενίσχυση του δευτερογενή τομέα, με παράλληλη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσω των Αναπτυξιακών Νόμων και η διασφάλιση της ενεργειακής αυτονομίας της περιοχής, με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου και του 1ου εργοστασίου της ΔΕΗ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ είχε δρομολογηθεί η κατασκευή και της 2ης μονάδας της ΔΕΗ στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής.
Σήμερα, μια από τις καλύτερες περιοχές της χώρας σε βιομηχανική υποδομή βρίσκεται σε κατάρρευση, με συνεχές κλείσιμο εργοστασίων και απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Από τα 92 εγκατεστημένα εργοστάσια στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής, τυπικά λειτουργούν μόνο τα 47, ενώ ουσιαστικά λειτουργούν μόλις τα 10. Μόνο κατά το 2ο εξάμηνο του 2008 χάθηκαν 668 θέσεις εργασίας, ενώ σήμερα 425 εργαζόμενοι από 5 επιχειρήσεις βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια, 103 εργαζόμενοι από 3 επιχειρήσεις έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα, 443 εργαζόμενοι από 4 επιχειρήσεις πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας και άλλοι 669 παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Παράλληλα έχει οριστικά εγκαταλειφθεί ο προγραμματισμός για την κατασκευή της 2ης μονάδας της ΔΕΗ στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής, γεγονός που αναδείχθηκε με τον πιο επίσημο και τραγικό τρόπο, με τις απαντήσεις που δόθηκαν από την κυβέρνηση της Ν.Δ. στις 4 συνεχόμενες ερωτήσεις που κατέθεσε για το θέμα αυτό στη Βουλή ο βουλευτής του Νομού μας Γιώργος Πεταλωτής.
Με βάση τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις δραματικές κοινωνικές διαστάσεις που έχει πάρει, είναι επιτακτική ανάγκη η αποκατάσταση της αναπτυξιακής πορείας της περιοχής μας, που ανακόπηκε βίαια το 2004, με άμεσες προτεραιότητες, την ενίσχυση των Δημοσίων Επενδύσεων στην περιοχή, τόσο από ευρωπαϊκούς, όσο και από εθνικούς πόρους, την επαναδρομολόγηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων, όπως η 2ης Μονάδα της ΔΕΗ στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, την αλλαγή του Αναπτυξιακού Νόμου με στόχο την ενδυνάμωση των επιχειρήσεων και την ενθάρρυνση νέων επενδύσεων, όπως η εισαγωγή της 3ης γραμμής παραγωγής στη μονάδα της DIAXON και τέλος την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος ενίσχυσης της απασχόλησης και του εισοδήματος στην περιοχή, με ειδική πρόβλεψη για τη στήριξη των απολυμένων.
Ο τόπος μας χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πορείας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι από την κυβέρνηση της Ν.Δ. για τις επιλογές της, δεδομένου ότι τα φαινόμενα διάλυσης και παρακμής χαρακτήρισαν την πορεία της από την αρχή της θητείας της.
Η αναξιοπιστία, η ανικανότητα και η αδιαφορία αυτής της κυβέρνησης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελπίδας και αισιοδοξίας.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει πολύ σύντομα και πάλι την ευθύνη, να ξαναβάλει τη Ροδόπη και τη Θράκη σε μια νέα δυναμική αναπτυξιακή πορεία και να ξαναδώσει στην τοπική κοινωνία την ελπίδα και την προοπτική για ένα μέλλον με ασφάλεια και ευημερία.
Τομέας Οικονομίας και Ανάπτυξης Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΡΟΔΟΠΗΣ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΟ τοπικό ΠΑΣΟΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σχεδόν κοινός τόπος πλέον:Απέναντι στην
νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική αντιμεταρρύθμιση ο
κόσμος της ζωντανής εργασίας, η πολυσύνθετη προλεταριακή
πληθυντικότητα αδυνατεί να αντισταθεί και υποτάσσεται
άνευ όρων στις βουλές του κεφαλαίου. Πρόκειται για μια
εξαιρετικά άσχημη κατάσταση που για να αντιμετωπιστεί
πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος.
ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση αποτέλεσμα βαθύτατων
κρισιακών φαινομένων «έφτασε» και στην Ελλάδα στις αρχές
του 1990. Αφού πρώτα προετοιμάσθηκε κατά την διάρκεια
της δεύτερης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ, πατώντας επάνω στην
προδοσία της συγκυβέρνησης και της οικουμενικής που
διέπραξε ο ενιαίος συνασπισμός αλλα και στην κατάρρευση
των γραφειοκρατικών εργατικών κρατών. Αυτού που
ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός». Σημαίνοντα ρόλο στην
προετοιμασία και στην επιβολή της νεοφιλελεύθερης
λαίλαπας έπαιξε ο προδοτικός και εκφυλιστικός ρόλος της
συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που στην καλύτερη των
περιπτώσεων υπεράσπισε τα συμφεροντα της εργατικής
αριστοκρατίας των ΔΕΚΟ. Φυσικά σήμερα ούτε αυτό δεν
καταφέρνει να κάνει, για αυτό και η τεραστία ανυποληψία
του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος. Από κει
απορρέει και η αναγκαιότητα ενός νέου εργατικού
κινήματος.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΟΥΝΤΑ- ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ
Σήμερα οικοδομείται, στα πλαίσια και ευρύτερων
πανευρωπαϊκών και παγκόσμιων συνθηκών, μια παγκόσμια
χουντα των μεγάλων αφεντικών -ένα κράτος στρατηγείο για
την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Μέσα σε λίγους μήνες
έχουμε απελευθέρωση του ωραρίου, κατάργηση της
κυριακάτικης αργίας, του 8ωρου, των υπερωριών, των
συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μια επίθεση στην τιμή της
εργατικής δύναμης με στόχο την ριζική μείωση της. Μια
επίθεση στο χρόνο εργασίας και στα θεμελιώδη δικαιώματα
των εργαζόμενων. Την ίδια στιγμή, δίχως να καταργούνται
τα τυπικά αστικοδημοκρατικά συνταγματικά δικαιώματα ο
πολύμορφος εκβιασμός των αφεντικών και του κράτους
γίνεται το επίσημο και νομιμοποιημένο εργαλείο άσκησης
της κυρίαρχης πολιτικής. Ενώ η τρομολαγνεία οικοδομεί
ένα πλαίσιο ανασφάλειας και φόβου για όσους σηκώνουν κεφάλι.
(Το Νομοσχέδιο της «κουκούλας»είναι η δικαιολογία για επιτευχθούν τα καταχθόνια σχέδια της δεξιάς).
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΕΞΟΔΟ
Οφείλουμε ν΄ανοίξουμε τα μάτια για να δούμε τη σκληρή πραγματικότητα.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι: «οι μεταρρυθμίσεις», «αλλαγές» και ο «εκσυγχρονισμός» που μας υπόσχονται και μας υποσχέθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν γύρισαν πίσω την κοινωνία – εργατική τάξη και Λαό – στην εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου. Η κατάργηση του 8ώρου, της μονιμότητας, η μείωση του μισθού και του μεροκάματου, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η διάλυση των Ασφαλιστικών Ταμείων, η διόγκωση της ανεργίας και της φτώχειας όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά στον πλανήτη ολόκληρο, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία της συντελούμενης οπισθοδρόμησης την οποία ζούμε σήμερα.
Όλες αυτές οι θυσίες από την πλευρά των Εργαζομένων ήταν και είναι χωρίς προοπτική, χωρίς μέλλον. Γατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν έφεραν και δεν θα φέρουν ανάπτυξη, αλλά αντίθετα θα βαθύνουν την κρίση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους Εργαζόμενους. Αντίθετα, το κεφάλαιο θα συνεχίσει να πλουτίζει! Και αυτό, επειδή η συρρίκνωση του εισοδήματος των Εργαζομένων, συνδυασμένη με τη διόγκωση της ανεργίας έφερε και φέρνει την πτώση της ζήτησης και αυτό την πτώση της διάθεσης του κεφαλαίου να κάνει επενδύσεις.
Για του λόγου του αληθές, παραθέτουμε το παρακάτω σχόλιο του 2005:
«Ο Δείκτης οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα …. Έπεσε τον Ιούνιο στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δύο ετών. Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ …. η υποχώρησή του οφείλεται στην επιδείνωση των επιχειρηματικών προσδοκιών» επειδή υπάρχει: «…πρόβλεψη για χαμηλή καταναλωτική ζήτηση τους επόμενους μήνες (έγιναν χρόνια), γεγονός που ενδέχεται να έχει άμεσες επιπτώσεις στην αγορά εργασίας» (ΒΗΜΑ, 27.7.05). Το τελευταίο, στα απλά ελληνικά, σημαίνει νέες απολύσεις. (Προφητικό ήταν το ΒΗΜΑ).
Λέμε και θα λέμε λοιπόν ότι δεν είναι πάντα η αύξηση των κερδών που φέρνει επενδύσεις και ανάπτυξη. Γιατί, αν ήταν έτσι, τότε η Ελλάδα θα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στις επενδύσεις, ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, μια και το ελληνικό κεφάλαιο είναι πρώτο στα κέρδη.
Στην πραγματικότητα, δεν γινόταν και δεν γίνονται επενδύσεις και μάλιστα οι «σωτήρες» ιδιώτες επιχειρηματίες απο-επενδύουν και οδηγούν τη χώρα στην αποβιομηχανοποίηση. Μεταναστεύουν με τις επιχειρήσεις τους προς τα βόρεια, όπου ο μισθός είναι 200 € ακαθάριστα!!
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ με περίσσια κυνικότητα δήλωσε: «Φεύγουν και θα φεύγουν επιχειρήσεις καθημερινά…», «… κανείς δεν κάνει επενδύσεις μόνο γιατί αγαπάει τη χώρα του … Οι αποφάσεις (για επενδύσεις ΣΣ) δεν υπαγορεύονται από εθνικούς λόγους» (ΒΗΜΑ, 24.7.05).
Στο ίδιο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ διαβάζουμε ότι: « … σε ποσοστό 60% οι έλληνες επιχειρηματίες του μεταποιητικού –και όχι μόνον- τομέα απαντούν θετικά ότι ερώτημα, αν είναι πρόθυμοι να επενδύσουν … σε κάποια από τις χώρες της διεύρυνσης της Ε.Ε…».
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ
Όταν γινόταν αυτές οι απλές επισημάνσεις από έγκριτους σχολιογράφους το τοπικό ΠΑΣΟΚ και οι πολιτικοί μας στόχευαν το βλέμμα τους στην εξυπηρέτηση του ηγούμενου Εφραίμ των χρυσοθήρων και των λοιπών ψευτοεπενδυτών καμιά προσπάθεια δεν έκαναν για να μην μεταναστεύσουν υγιείς επιχειρήσεις απο τη Ροδόπη αντίθετα προσποιούταν ότι δεν γνώριζαν το γεγονός παρά τις επισημάνσεις του τοπικού τύπου. Προσπάθησαν και το επέτυχαν (Νομαρχία και ΤΕΕ ), να μην υλοποιηθεί η επένδυση φυσικού αερίου στη Ροδόπη το 2002-2003. Εγκατέλειψαν την εργατική και την αγροτική τάξη στην τύχη τους, εγκατέλειψαν την ανακαίνιση του Νοσοκομείου, (χωρίς υποδομές υγείας και παιδείας τι ανάπτυξη θα επιτύχουν οι «αφιλότιμοι»διοικούντες ) αποφάσιζαν για εμάς χωρίς εμάς. Για χρόνια τα συντροφικά μαχαιρώματα και οι ανίερες συμμαχίες με την δεξιά, ήταν καθημερινότητα (ΕΑΣ, Δήμος Κομοτηνής, ΤΕΔΚ). Οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής χτύπησαν την πόρτα τους και τώρα ζητούν τα ρέστα. Και σήμερα τα ίδια πρόσωπα είναι οπαδοί της «Συνιστώσας αριστεράς», πολιτική κατάντια είναι.
ΜΕ ΛΕΒΕΝΤΙΑ KAI ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ
Andi-IΟΣ