Το Δημοτικό Συμβούλιο ανταποκρινόμενο σε αίτημα όλης της αντιπολίτευσης, προέβη στην σημερινή τακτική συνεδρίαση, στην οποία συζητήθηκαν θέματα τα οποία αφορούν όχι μόνο τον Δήμο Κομοτηνής, αλλά τους κατοίκους όλης της εν γένει περιοχής. Η συζήτηση ήταν γόνιμη και εποικοδομητική, μπήκαν θέματα θεσμών και λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης, θέματα που μαστίζουν αυτήν την εποχή την περιοχή μας και αφορούν την ανεργία, την φτώχεια, τις απολύσεις, την απασχόληση και γενικότερα τα καθημερινά προβλήματα που έχουν σχέση με την κρίση. Μπήκαν θέματα πολιτισμού, περιβαλλοντικά και ευελπιστούμε ότι με την ανάλογη ευαισθησία που διακρίνει τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, ότι όλα όσα ειπώθηκαν και οι προτάσεις που διατυπώθηκαν θα αποτελέσουν τον μπούσουλα, που το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Δήμος θα βγει προς τα έξω, θα διατυπώσει απόψεις, θα ζητήσει λύσεις και θα βάλει επιτέλους σε μια άλλη λογική την ανάπτυξη της περιοχής.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οι Κομοτηναίοι έπρεπε και πρέπει να συμμετέχουν ενεργά και δημιουργικά για την αναβάθμιση της πολιτιστικής ζωής αυτής της πόλης και όχι μόνον, μέσα από
ΑπάντησηΔιαγραφή«Το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνας Μερκούρη»
Το πρώτο κρούσμα μικροψυχίας και κακίας με στόχο τη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη συνέβη αμέσως μετά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, στην Πάτρα. Η διορισμένη, τότε, νέα διοίκηση του λιμανιού της Πάτρας αποκαθήλωσε τις πινακίδες με την ένδειξη «Ακτή Μελίνας Μερκούρη», μετονομάζοντας την περιοχή σε «Ακτή Κωνσταντίνου Καραμανλή» (θείου του κ. Κώστα).
Το δεύτερο κρούσμα εικονοκλαστικής μανίας κάποιων... νεοεθνικοφρόνων ή άλλως μικρονοϊκών Ελληναράδων είχε ως στόχο την υπέροχη προτομή της αξέχαστης Μελίνας, στο πλακόστρωτο της συμβολής των οδών Αμαλίας και Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Κάποιος ή κάποια, στην προσπάθειά του να καταστρέψουν τελείως την προτομή, θρυμμάτισαν, μάλλον με σφυρί, τη μύτη της πρώτης Ελληνίδας υπουργού Πολιτισμού που όρθωσε το ανάστημά της έναντι των Βρετανών, αξιώνοντας την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, που είχε καταληστεύσει ο... λόρδος Ελγιν.
Ας παραμείνει λοιπόν αυτό το τραύμα για να θυμίζει, σ' εμάς που την αγαπήσαμε, την αδούλωτη γυναίκα με το περίσσευμα της καρδιάς και σ' εκείνους -έστω και ελάχιστους θρασύδειλους- που την εμίσησαν, από ζηλοφθονία, ότι οι ελεύθεροι και ωραίοι κυριαρχούν ακόμη και στον λάκκο των λεόντων!
«Ελευθεροτυπία» 9/3/2009
«ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
στη Κομοτηνή κυριαρχεί ακόμη και στον λάκκο των λεόντων
Το τρίτο κρούσμα μικροψυχίας δρομολογήθηκε και με άκρα μυστικοπάθεια πραγματοποιείται στην Κομοτηνή από ανθρώπους που ουδεμία σχέση είχαν μέχρι πρότινος με το «Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη» που κατασκευάζετε στη πόλη μας. Αντίθετα λοιδορούσαν τις προ εικοσαετίας προσπάθειες ανιδιοτελών «παραγόντων» για την ίδρυση και κατασκευή του.
Με «γενικό» συντονιστή τον παντογνώστη και Στάθη Κεφαλίδη και Βοηθό του τον Ανέστη Βακιάνη και τους περί αυτών γνωστούς μυστικοπαθείς μέλη μυστικιστικής οργάνωσης, ιδρύουν Σύλλογο «Φίλοι του Πολιτιστικού Κέντρου Κομοτηνής».
Δηλαδή ιδρύουν ένα κλειστό club, για την ψευτο-ελίτ της Κομοτηνής, Στα πρότυπα της «Λέσχης Κομοτηναίων» και του «Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής». Τον Μορφωτικό Όμιλο Κομοτηνής τον ίδρυσαν ανιδιοτελείς, ευπατρίδεις και φιλοπρόοδοι Κομοτηναίοι που στόχο είχαν την ανάπτυξη κάθε είδους πολιτιστικής και μορφωτικής δραστηριότητας. Οι αείμνηστοι ιδρυτές του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής ήταν άνθρωποι καθημερινοί κοινωνικοί αγαπητοί στην κοινωνία της Κομοτηνής, η συμμετοχή τους και οι δαπάνες του Ομίλου, ήταν εξ ιδίων πόρων, δηλαδή ρεφενέ που λέμε στη σύγχρονη μοδάτη «νεοελληνική» γλώσσα.
Αυτοί οι ανιδιοτελείς ευπατρίδεις Κομοτηναίοι ίδρυσαν και την ορχήστρα δωματίου στην οποία μέλη ήταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και έδιδαν εβδομαδιαίες συναυλίες στον νεοϊδρυθέντα τότε Ραδιοφωνικό Σταθμό Κομοτηνής εκτός από τις συναυλίες που δινόταν στο Πνευματικό Κέντρο Κομοτηνής. Για την ιστορία πρέπει να αναφέρω ότι μέλη της Ορχήστρας Δωματίου ήταν, ο Ευάγγελος Θεοφάνους βιολί, η Πόπη Θεοφάνους πιάνο ο Άκης Μανούδης βιολί ο Οσμάν βιολί (δεν ενθυμούμαι τον δεύτερο μουσουλμάνο) ο Στέφανος Διαμαντής βιολί ο Γιάννης Ματζίρης βιολί.
Αυτή ήταν τότε η Κομοτηνή με την χωρίς τυμπανοκρουσίες πολυτισμικότητά της.
Το 1967 ο Όμιλος υφαρπάχθηκε από την χουντική κυβέρνηση καταργώντας το ΔΣ και παραδόθηκε στους υμνητές της στρατιωτικής δικτατορίας. Και έκτοτε ο λαουτζίκος αποβλήθηκε απο τον Μορφωτικό Όμιλο της πόλης μας. Αμφιβάλλω αν ένα μικρό ποσοστό Δημοτών γνωρίζουν αν υφίσταται «Ο Μορφωτικός Όμιλος Κομοτηνή». Εν κρυπτώ και παραβύστω συνεδριάζουν αλληλοψηφίζονται και εκλέγονται στο ΔΣ, δηλαδή πιστεύουν ότι είναι ο «Περιούσιος Λαός του Ισραήλ».
Φοβάμαι ότι την ίδια τύχη θα έχει και το «Πολιτιστικό Κέντρο Κομοτηνής», μακάρι να διαψευσθώ.
Απο όσα γνωρίζω το πρώτο μέλημα της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής είναι να εξαλείψουν τον καθιερωθέντα τίτλο απο το 1987
«Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνας Μερκούρη»
που δόθηκε τότε προς τιμή της Μεγάλης Ελληνίδας που ως Υπουργός Πολιτισμού ενέκρινε το έργο που πρότειναν οι συνήθως ύποπτοι Κομοτηναίοι ανιδιοτελείς ουτοπιστές , και θα το «ξαναβαφτίσουν» όπως συνέβη στην Πάτρα με την
«Ακτή Μελίνας Μερκούρη».
Που μετανομάσθηκε σε «Ακτή Κωνσταντίνου Καραμανλή» (με γραμματέα του υπουργείου πολιτισμού τον περιβόητο Ζαχόπουλο), θείου του αμφιλεγόμενου τωρινού πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Σε αυτή την εν κρυπτώ προσπάθεια της ίδρυσης του «Συλλόγου Φίλων του Πολιτιστικού Κέντρου Κομοτηνής», δεν συμμετέχουν όπως είναι το σωστό τα λεγόμενα «μειράκια μπουκλούκια υποπόδια» απο την νεοϊδρυθείσα Καραμανλικής και Στυλιανιδικής ψευτο-ελίτ της πόλης μας. Αυτό δείχνει μικροψυχία και αλαζονεία των κακόβουλων μυστικιστών και μικροεμποράκων του πολιτισμού και της κοινωνικο-πολιτικής ζωής.
Λογικά η επιδίωξη αυτού του συλλόγου πρέπει να είναι η περιφρούρηση των παρακαταθηκών της Μελίνας Μερκούρη και να επιχειρηθεί το ασυνήθιστο: να συγκροτήθεί μια δυναμική κίνηση πολιτισμού χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς εξαρτήσεις, μακριά από την άγονη γραφειοκρατία, τον παραγοντισμό και τον ανταγωνισμό.
Αυτή η πόλη, η Κομοτηνή, που πολύ αγάπησε η Μελίνα Μερκούρη, η πόλη που διατηρεί ισχυρή μνήμη και τα χαρακτηριστικά σημάδια της θερμής σχέσης μαζί της, στην Κομοτηνή που το 1983-1984 ιδρύθηκε το πρώτο Δημοτικό Θέατρο στην Ελλάδα όραμα και πράξη της Μελίνας μας. Αυτή η πόλη που παίρνει εν κρυπτώ σήμερα την πρωτοβουλία να ιδρύσει το Σύλλογο των Φίλων του Πολιτιστικού Κέντρου . Αυτή η πόλη έπρεπε και πρέπει να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της, να υλοποιήσει τις ιδέες της και τα οράματά της, για τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, την Ελλάδα, με την ενεργό συμμετοχή όλων των πολιτών της Κομοτηνής χριστιανών και μουσουλμάνων πλούσιων και φτωχών.
Οι Κομοτηναίοι έπρεπε και πρέπει να συμμετέχουν ενεργά και δημιουργικά για την αναβάθμιση της πολιτιστικής ζωής αυτής της πόλης και όχι μόνον μέσα από
«Το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνας Μερκούρη»
Σε μια εποχή, τη δική μας εποχή της εσφαλμένης παγκοσμιοποίησης , που η κρίση σημαδεύει όλες τις πτυχές της ζωής μας και τροφοδοτεί την ιδιώτευση, την απογοήτευση, την απομόνωση, η Μελίνα ζωντανεύει ανάμεσά μας ως μια ελπιδοφόρα πνοή, μια μορφή που εμπνέει, και ενθαρρύνει όλους μας σε μια πολιτιστική συστράτευση.
Η εν κρυπτώ κίνηση των Φίλων του Συλλόγου έπρεπε να επιβεβαιώσει αυτή την μοναδικότητα της Μελίνας Μερκούρη. Και όμως δεν επιβεβαιώθηκε το όραμα της Μελίνας για μια ιδανική κοινωνία στη Κομοτηνή.
Αυτά για τους υπουργούς κ.κ. Σαμαρά & Στυλιανίδη τον βουλευτή κ. Πεταλωτή το νομάρχη κ. Γιαννακίδη και τους λοιπούς λέοντες της αλαζονείας και της μιζέριας.
Giuli