«Η χώρα θα βγει από την κρίση μόνο εάν επενδύσει στο μέλλον της. Οφείλουμε να πάρουμε τις αποφάσεις που χρειάζονται για να αλλάξουμε πορεία, να κτίσουμε μια Ελλάδα των αξιών με επίκεντρο τον άνθρωπο» τόνισε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, παρουσιάζοντας το Σχέδιο του Κινήματος για την χώρα Έθεσε πέντε εθνικούς στόχους – προτεραιότητες για μια νέα πορεία και επεσήμανε ότι απαιτούνται άμεσα μέτρα και πρωτοβουλίες για την υπέρβαση της κρίσης. «Δεν θα επιτρέψουμε την κρίση να την πληρώσει ο απλός πολίτης, δεν θα βγούμε από αυτήν με περιοριστικές πολιτικές» είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση, ενώ κατέστησε σαφές ότι απαιτείται αναπτυξιακή κατεύθυνση σε οποιαδήποτε περιοριστική δημοσιονομική πολιτική. Το παραγωγικό ευνομούμενο κράτος που σέβεται τον πολίτη, το νέο μοντέλο ανάπτυξης, η πράσινη ανάπτυξη, το σύγχρονο κοινωνικό κράτος με δωρεάν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, παιδεία εργαλείο ανάπτυξης και συνοχής της κοινωνίας και τέλος σαφής και σταθερή εθνική στρατηγική για ισχυρή ελληνική φωνή στο διεθνές γίγνεσθαι, αποτελούν τους εθνικούς στόχους. Ως προτεραιότητα για την επίτευξη των στόχων, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσδιόρισε την οικοδόμηση μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και της πολιτικής.
Συμπαράσταση στο φίλο και Επίτιμο Δημότη Κομοτηνής, καθηγητή και πρώην Πρύτανη του ΔΠΘράκης Γιάννη Πανούση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 23/02/2009
Κανένας στρατηλάτης
δεν νίκησε τον εαυτό του
Λ. Αξελός, Ο δικός σου πόλεμος
Εχει κανείς την εντύπωση πως η ελληνική κοινωνία είναι κομμένη στη μέση. Η πρώτη εκδοχή αυτού του τεμαχισμού σχετίζεται με την εξουσία και τον πλούτο. Από τη μια μεριά έχουν «βολευτεί» οι έχοντες και οι κατέχοντες, το κατεστημένο, το σύστημα κι από την άλλη επιβιώνουν (με λιγότερες ή περισσότερες πιθανότητες) οι χαμένοι του οικονομικού ανταγωνισμού. Η άλλη εκδοχή δεν τέμνει τα κοινωνικά στρώματα καθέτως όπως η προηγούμενη αλλά οριζοντίως. Ανεξαρτήτως δηλαδή των ποσοτικών χαρακτηριστικών κάθε ομάδας (χρήμα, θέσεις, αγαθά) αυτές διακρίνονται κυρίως από τα ποιοτικά τους στοιχεία.
ΕΤΣΙ π.χ. μπορείς να βρεις έντιμους και ευγενείς καθαρούς ανθρώπους ή ανέντιμους και βρώμικους ανθρώπους και σ' αυτούς που κινούνται στις ανώτερες και σ' αυτούς που κινούνται στις κατώτερες τάξεις.
ΜΙΑ τρίτη εκδοχή είναι η ένταξη των ατόμων και ομάδων σε μορφώματα βίας ή σε ειρηνικά, δυναμικά, διεκδικητικά κινήματα. Αυτή η επιλογή, ακόμη κι όταν γίνεται κάτω από συνθήκες που τη «νομιμοποιούν», εγγράφεται και μέσα στον τρόπο σκέψης και στο ηθικό/ιδεολογικό πεδίο του καθενός.
ΣΤΟ θανάσιμο παιχνίδι της ανακύκλωσης και κλιμάκωσης της βίας πάντοτε θα υπάρχει κάποιος ισχυρότερος στα όπλα και πάντοτε θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Στους ειρηνικούς (όχι προσχηματικούς ή κλισέ) κοινωνικούς αγώνες πάντοτε το όνειρο των πολλών στο τέλος θα νικήσει. Αυτό άλλωστε μας διδάσκουν όλη η Ιστορία και η πορεία της ανθρωπότητας.
Η φαυλότητα, η διαφθορά, η ανισότητα, η αδικία στη χώρα μας είναι εκτεταμένα φαινόμενα. Μπορεί να βρίσκονται και να κινούνται και πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε. Τούτο σημαίνει ότι θα «σκοτώσουμε» τον πατέρα ή τον αδελφό μας επειδή τον κρίνουμε εμείς (άλλωστε ποιοι «είμαστε εμείς»;) ως αναλώσιμο; Αντί να κηρύξουμε διαρκή πόλεμο κατά της φτώχειας ή της αδικίας, θα αρχίσουμε να χτυπάμε αδιάκριτα όποιον δεν συμφωνεί με τα μέσα πάλης μας;
ΔΗΛΑΔΗ οι φαύλοι είναι χρήσιμοι διότι μας δίνουν το άλλοθι και οι έντιμοι είναι στόχοι διότι δεν είναι μαζί μας;
ΤΟ 'χω ξαναγράψει. Αν μερικοί πιστεύουν ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», πρέπει όλοι οι συν-πολίτες και συν-άνθρωποι να συμφωνήσουμε «ποιος αγιάζει τον σκοπό». ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, αντί να επανενώσουμε την τεμαχισμένη κοινωνία (με νέους όρους διαφάνειας, εντιμότητας και αλληλεγγύης) θα μετράμε κάθε μέρα τα θύματα ενός αδιέξοδου για όλους πολέμου.
ΥΓ.: Το τίμημα της ελευθερίας, όταν δεν είσαι με τους ένθεν/κακείθεν θύτες, είναι να είσαι πάντοτε θύμα. Αισθάνεται όμως θύμα κάποιος που χιλιάδες φοιτητές του τον αγαπάνε;
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Περεστρόικα α λα γκρεκ;
Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 16/02/2009
Για βεβαιότητες παλεύει κανείς.
Πώς να παλέψεις όταν έχεις επίγνωση;
Π. Αθανασόπουλος, Στον Νίκο Πουλαντζά
ΑΝ η παγκόσμια, ευρωπαϊκή και εθνική οικονομική κρίση μπορεί να έχει ένα παράπλευρο όφελος, αυτό θα είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης ενδυνάμωσης (και όχι χαλάρωσης) της κοινωνικής συνοχής. Η ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών, του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής αλληλεγγύης δεν αναιρεί (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) τις ταξικές διαφορές και τις πολιτισμικές ανισότητες. Δεν είναι όμως η ώρα για να εκδικηθούμε τους υπερόπτες πρώην πλούσιους και νυν εκπεπτωκότες στο μικρομεσαίο επίπεδο. Δεν είναι η στιγμή για την προβολή δευτερογενών διακρίσεων (προς τα πάνω ή προς τα κάτω). Εδώ και τώρα πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα, προς εχθρούς και φίλους αλλά και προς την Ιστορία, ότι είμαστε μια κοινωνία ενωμένη, ότι έχουμε όλοι κοινή μοίρα και πορεία, ότι ξέρουμε ν' αγωνιζόμαστε για την επιβίωση του πλαϊνού μας (όποιος κι αν είναι αυτός). Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν καμία σχέση με μια πολιτικά κατασκευασμένη ψευδοσυναίνεση δικομματικού χαρακτήρα ή με μια έστω προσωρινή ανάσχεση/αναστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ανασυγκρότηση είναι προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης. Κρίσης ταυτότητας, κρίσης ιδεολογικοπολιτικής και ιδίως στρατηγικής κρίσης επιβίωσης της Ελλάδας (άρα και ημών των ιδίων).
ΥΓ.: Επειδή δεν είμαι στην υπηρεσία κανενός κι επειδή πιστεύω στη δύναμη των ιδεών και στην αυταξία των ελεύθερων ανθρώπων, αρνούμαι κάθε μορφή βίας και βιασμού συνειδήσεων. (Απόσμασμα του άρθρου).
Για την αντιγραφή των άρθρων του καθηγητή Γιάννη Πανούση:
“LOS DECAMISADOS”
ΣΣ. «Η δημοκρατική και νηφάλια απάντηση στην κακοποίηση του καθηγητή Γιάννη Πανούση δεν πρέπει να είναι η αδιέξοδη μεγαλύτερη καταστολή αλλά η δημοκρατική εγρήγορση, η ουσιαστική λειτουργία των θεσμών, το βάθεμα των θεσμών της Δημοκρατίας, επισημαίνουν οι 109 πανεπιστημιακοί, στο κείμενο συμπαράστασης που υπογράφουν, και δημοσιεύθηκε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 23-2-09.
Οι “LOS DECAMISADOS”, συνυπογράφουν το κείμενο αμέριστης συμπαράστασης,
των 109 πανεπιστημιακών, για το φίλο και Επίτιμο Δημότη Κομοτηνής, καθηγητή και πρώην Πρύτανη του ΔΠΘράκης Γιάννη Πανούση.
ΥΓ. Οι “LOS DECAMISADOS”, δεν πρόκειται να «υποστείλουν τη σημαία έκφρασης της ελεύθερης γνώμης», παρά τις εισηγήσεις που δέχονται οι πολιτικοί από συμβούλους τους, γιατί:
«Εδώ και τώρα πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα, προς εχθρούς και φίλους αλλά και προς την Ιστορία, ότι είμαστε μια κοινωνία ενωμένη, ότι έχουμε όλοι κοινή μοίρα και πορεία, ότι ξέρουμε ν' αγωνιζόμαστε για την επιβίωση του πλαϊνού μας (όποιος κι αν είναι αυτός). Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν καμία σχέση με μια πολιτικά κατασκευασμένη ψευδοσυναίνεση δικομματικού χαρακτήρα ή με μια έστω προσωρινή ανάσχεση/αναστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας».
Αυτά, για τους νυν εκπεπτωκότες στο μικρομεσαίο επίπεδο.