Ο κύριος που βλέπετε χαμογελαστό στην φωτογραφία - ντοκουμέντο που σας αποκαλύπτουμε, δίπλα στον Εφραίμ, είναι ο βουλευτής της ΝΔ και πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Στην ίδια φωτογραφία φαίνονται και οι δύο υπασπιστές του Εφραίμ, οι μοναχοί Αρσένιος και Ευδόκιμος.
Ο κ. Μαρκογιαννάκης είναι εκείνος που έχει αναλάβει τώρα και την σύνταξη του πορίσματος για λογαριασμό της πλειοψηφίας της Επιτροπής.
Το ερώτημα είναι όμως πόσο αξιόπιστο και αμερόληπτο πόρισμα μπορεί να συντάξει ο κ. Μαρκογιαννάκης όταν, όπως δείχνει και η φωτογραφία, είχε τέτοια «κολλητιλίκια» με τον Εφραίμ και την παρέα του; Όταν φωτογραφιζόταν μαζί τους μέσα στην καλή χαρά, πώς μπορεί τώρα να κάνει σωστά τη δουλειά του; Και πόσο μπορεί να πείσει ότι ενδιαφέρεται για την απόδοση των πραγματικών ευθυνών και όχι για τη συγκάλυψη;
Ο κ. Μαρκογιαννάκης είναι εκείνος που έχει αναλάβει τώρα και την σύνταξη του πορίσματος για λογαριασμό της πλειοψηφίας της Επιτροπής.
Το ερώτημα είναι όμως πόσο αξιόπιστο και αμερόληπτο πόρισμα μπορεί να συντάξει ο κ. Μαρκογιαννάκης όταν, όπως δείχνει και η φωτογραφία, είχε τέτοια «κολλητιλίκια» με τον Εφραίμ και την παρέα του; Όταν φωτογραφιζόταν μαζί τους μέσα στην καλή χαρά, πώς μπορεί τώρα να κάνει σωστά τη δουλειά του; Και πόσο μπορεί να πείσει ότι ενδιαφέρεται για την απόδοση των πραγματικών ευθυνών και όχι για τη συγκάλυψη;
Τι λέει ο Μαρξ στο έργο του «Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία», χωρίς βέβαια να θέλουμε να ισχυριστούμε ότι η σημερινή Ελλάδα είναι σαν τη Γαλλία τουΛουδοβίκου Φιλίππου:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ενώ η χρηματιστική αριστοκρατία (πιο πριν την έχει περιγράψει σαν τμήμα της αστικής τάξης αποτελούμενη από τραπεζίτες, βασιλιάδες του χρηματιστηρίου, βασιλιάδες των σιδηροδρόμων, ιδιοκτήτες ορυχείων κάρβουνου και μεταλλείων σίδερου, ιδιοκτήτες δασών) και τμήμα της μεγάλης έγγειας ιδιοκτησίας που συμμάχησε μ’ αυτή που υπαγόρευε τους νόμους, διαχειρίζονταν το κράτος, διέθετε όλες τις οργανωμένες δημόσιες εξουσίες, εξουσίαζε την κοινή γνώμη με τη δύναμη των γεγονότων και μέσω του τύπου σ’ όλες τις σφαίρες της κοινωνίας, απ’ την αυλή μέχρι τα καφενεία συνεχίζονταν η ίδια πορνεία, η ίδια ξετσίπωτη απάτη, η δίψα για πλουτισμό, όχι με την παραγωγή αλλα με την δόλια υποκλοπή του υπάρχοντος πλούτου των άλλων. Στις κορυφές ιδιαίτερα της αστικής κοινωνίας, η ικανοποίηση των πιο νοσηρών και έκλυτων επιθυμιών αναπτύσσονταν ξέφρενα και έρχονταν σε σύγκρουση κάθε στιγμή με τους ίδους αστικούς νόμους γιατί είναι τελείως φυσικό ο πλούτος που προέρχεται απ’ την κερδοσκοπία να γυρεύει την ικανοποιήσή του, εκεί ακριβώς όπου οι απολαύσεις γίνονται ακολασία, εκεί όπου γίνονται ένα το χρήμα, η βρωμιά και το αίμα. Η χρηματιστική αριστοκρατία, με τον τρόπο πλουτισμού της όπως και με τις απολαύσεις της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγέννηση του λούμπεν προλεταριάτου στα ανώτατα στρώματα της αστικής κοινωνίας.
Όσο για τα τμήματα της γαλλικής αστικής τάξης, που δεν βρίσκονταν στην εξουσία, φώναζαν: “Διαφθορά”. Κι’ όταν το 1847 στα πιο διάσημα θέατρα της αστικής κοινωνίας, παρουσίαζαν δημόσια τις ίδιες σκηνές που οδηγούν συνήθως το λούμπεν-προλεταριάτο στα πορνεία, στα φτωχοκομεία και στα τρελοκομεία, μπροστά στους δικαστές, στα κάτεργα και στην κρεμάλα, ο λαός φώναζε:” Κάτω οι μεγάλοι κλέφτες, κάτω οι δολοφόνοι”.
Τα σχόλια δικά σας. Να μην δούμε τέτοιες εικόνες.