Πως έχασαν τ’ αυγά και τα πασχάλια με το «καλημέρα»

Το ΠΑΣΟΚ μιλά συχνά για «τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης» όταν αναφέρεται στη σημερινή Ν.Δ. Έχει δίκιο; Βεβαίως! Θα μπορούσε, όμως, να ήταν διαφορετικά; Well…ΙΣΩΣ!
Η Ν.Δ. πιάστηκε κορόιδο του…εαυτού της από την αρχή, με αποτέλεσμα –όμως– να μην υπάρχει γυρισμός στη συνέχεια. Πως; Θέλοντας να κάνει…αντιπολίτευση στην…αντιπολίτευση, έκανε την απογραφή, με μέθοδο που ΔΕΝ ήταν η εγκεκριμένη της Eurostat, δηλαδή αυτή που χρησιμοποιούν όλα τα κράτη της ΕΕ και χρησιμοποιούσε το ΠΑΣΟΚ νωρίτερα. Κι αυτό φάνηκε και από τη δημοσιευμένη επιστολή της Eurostat στα τέλη του 2004 ή τις αρχές του 2005, η οποία λίγο-ή-πολύ έγραφε ότι εφόσον είναι επιλογή της νέας κυβέρνησης να μην ακολουθήσει την ενδεδειγμένη από τη Eurostat μέθοδο καταγραφής των δαπανών, αναλαμβάνει την ευθύνη της αναπροσαρμογής του ελλείμματος, καθώς και την ευθύνη της μείωσής του σε αποδεκτά για την ΕΕ πλαίσια, χρησιμοποιώντας στο εξής τη μέθοδο καταγραφής δαπανών που αυτή επέλεξε.
Με την απογραφή αυτή, όχι μόνον η Ν.Δ. κατάφερε να γελάει και το…παρδαλό ευρωκάτσικο με την «οικονομική» της ανοησία, αλλά να μπει η ίδια σ’ ένα δημοσιονομικό «λούκι», από το οποίο έκτοτε ΔΕΝ μπορεί να βγει (αφού ΔΕΝ μπορεί η ίδια να πειλέξει τρόπο δράσης, τον οποίο τον επιλέγει πλέον η ΕΕ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί ν’ ασκήσει την πολιτική που ενδεχομένως κι η ίδια θα ήθελε – αν υποθέσουμε ότι η προθέσεις της ήταν αρχικώς διαφορετικές από τα υφιστάμενα μέτρα. Αν, λοιπόν, δεν συνέβαινε η απογραφή, η Ν.Δ. δεν θα έφτανε – ΕΝΔΕΧΟΜΈΝΩΣ λέω, βεβαίως-βεβαίως – στο σημείο να είναι η κυβέρνηση «του-κλώτσου-και-του-μπάτσου» του κάθε νοματαίου, που του βάζει στα μούτρα ένα μικρόφωνο το κάθε τηλεοπτικό κανάλι, στη μέση της πλατείας και στα καλά του καθουμένου! Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά – καλύτερα και γι’ αυτούς και για τους αποδέλοιπους. Όμως…
…αυτοί ρίξανε τις 7 πληγές του φαραώ από μόνοι τους στην κασίδα τους (και – αναγκαστικά – στη δική μας)! Που σημαίνει ότι, ΙΣΩΣ με το μυαλό που τους επέτρεψε να φτιάξουν τέτοια «πατατοσαλάτα» στο κεφάλι τους, να μη μπορούσαν ΟΥΤΩΣ ή ΆΛΛΩΣ να κάνουν τίποτε καλύτερο, ακόμη και ελλείψει απογραφής! Ποιος ξέρει; Ποτέ δεν θα το μάθουμε – ούτε εμείς, ούτε αυτοί. Γιατί η ευκαιρία πήγε στις «μπεκάτσες». Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα όταν ο κάθε «κλωτσοσκούφης» είναι και…στραβοκάνης! Άλλο όμως να χάνεις το παιχνίδι, αν και προσπάθησες, επειδή ήσουν ανεπαρκής, κι άλλο να το χάνεις επειδή...εκτέλεσες το πέναλτι που κέρδισες προς τη…λάθος εστία, επειδή είσαι βλάκας!!! Στην πρώτη περίπτωση, έχεις το ελαφρυντικό της καλής πρόθεσης (που δεν καταφέρνει να κάνει ομελέτα, αλλά τουλάχιστον σπάει τα’ αυγά). Στη δεύτερη, δεν υπάρχουν ελαφρυντικά: ο βλάκας ΔΕΝ αξιολογείται – τίθεται συνοπτικά εκτός…σειράς (μια απόρροια του «queueing theory», δηλαδή της «θεωρίας της ουράς», που προφανώς ΔΕΝ είναι γνωστή στον Αλογοσκούφη – ίσως επειδή κι αυτός «την πάταγε» τοιουτοτρόπως στην…τράπεζα – και που ίσως αναπτύξω μιαν άλλη φορά, και μόνον εφόσον οι συνθήκες το απαιτήσουν).
Μπορούμε, λοιπόν, να θέσουμε όσα φιλοσοφικά ερωτήματα θέλουμε, του τύπου «Τι θα γινόταν αν ίσχυε ή αν συνέβαινε αυτό αντί του άλλου;», αλλά η ουσία παραμένει: ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ, ΠΟΥ ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΟΥΡΑΓΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ!!! Κι όποιος γνωρίζει οικονομικούς αριθμοδείκτες κι έχει στοιχεία από τις σημερινές βαλκανικές χώρες, δεν έχει αμφιβολίες. Πράγμα που, εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαιώνει και τη ρήση: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»!
Μπορώ παρακαλώ να χρεώσω μια πλύση εγκεφάλου στη Master Card;

Uli Chris