O EΙΔΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
Tα όρη Ταΰγετος και Πάρνωνας, στην Κεντρική και Νότια Πελοπόννησο αντίστοιχα, επίσης κάηκαν. Ήταν γνωστό ανάμεσα στις τοπικές κοινωνίες ότι γερμανικός όμιλος ισχυρών συμφερόντων επιθυμούσε διακαώς να μεταμορφώσει τα βουνά σε θέρετρα για σκι και σαλέ. Οι Γερμανοί πάλι ενδιαφέρονταν να εκμεταλλευθούν το όρος Γράμμος στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο ήταν κάηκε μερικώς τον Ιούλιο αυτού του καλοκαιριού. Γερμανικό κεφάλαιο ήταν επίσης ενεργό στη Δυτική Πελοπόννησο και Εύβοια, καίγοντας τεράστια κομμάτια γης, είτε ως ιδιώτες επενδυτές είτε κάτω από την κάλυψη εταιριών του εξωτερικού. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, μια από τις συμβασιούχους που συμμετείχαν στην κατασκευή της Ιόνιας Οδού στην Πελοπόννησο, η Hochtief, είναι γερμανική και ενδιαφέρον είναι το ότι ανήκει στον Kaitel, το γιο του ομώνυμου ξακουστού στρατηγού των Ναζί. Φαίνεται ότι παρόλο που ο γερμανικός ιμπεριαλισμός απέτυχε να προσαρτήσει την Ελλάδα στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας ηττηθεί και ρεζιλευτεί από το ισχυρό κίνημα αντίστασης, το καταφέρνει το 2007 χωρίς στρατιωτική εισβολή, μόνο με μερικές φωτιές και τη βοήθεια των σύγχρονων συνεργατών του: όχι τους ταγματασφαλίτες, αλλά τους περιφερειακούς και κεντρικούς γραφειοκράτες που κυβερνούν το ελληνικό κράτος (στγ: και που να ψάχνουμε να βρούμε σπίθες κινήματος αντίστασης ανάμεσα στους σημερινούς Έλληνες αφού, ως γνωστόν, τα κινήματα αυτά δε…σερβίρουν πρωινό φραπέ σε μπουχέσηδες!)
Ακόμη, ο παρόμοιος και σημαντικός ρόλος των βρετανικών και αμερικανικών συμφερόντων δε μπορεί να αγνοηθεί. Έχοντας σχεδόν ολοκληρωτικά «αποικίσει» την Κέρκυρα και την Κρήτη με τα ξενοδοχεία τους και τα γήπεδα golf, ομοίως ζήλεψαν την Πελοπόννησο, αγοράζοντας τεράστιες εκτάσεις γης για να τις χρησιμοποιήσουν για τουριστική ανάπτυξη. Σαφώς, είναι πολύ πιστοί στις αποικιστικές τους παραδόσεις του 1944, όταν οι Βρετανοί βομβάρδισαν την Ελλάδα και σκότωσαν 40.000 πολίτες για να τσακίσουν το κίνημα αντίστασης που είχε απελευθερώσει την Ελλάδα πολύ πριν έρθουν εδώ, και του 1967, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν μια επταετή φασιστική δικτατορία που κατάστρεψε εντελώς τη χώρα (στγ: θα αντιπαραθέσω στο συγγραφέα τη σημερινή ΑΝΑΓΚΗ για παρέμβαση ξένων δυνάμεων, και δη των Αμερικανών, αφού χειρότερα από σήμερα ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Ίσως καταφέρουν να μας φέρουν τουλάχιστον στο –έστω και χαμηλό- επίπεδο της επταετίας… Γιατί, αν η δικαιοσύνη ΔΕΝ είναι τυφλή, εγώ την προτιμώ να υποκινείται από ΞΕΝΑ παρά ντόπια συμφέροντα! What can I say…that’s me!).
ΤΟ LOBBY ΤΟΥ GOLF
Μια από τις πιο ισχυρές ομάδες συμφερόντων, αν όχι η ισχυρότερη που επιθυμεί την «ανάνηψη», ας πούμε, των ελληνικών ακτών, είναι οι υποψήφιοι κατασκευαστές γηπέδων golf. Το τεράστιο επίπεδο της οικολογικής καταστροφής στο οποίο θα οδηγήσει η κατασκευή γηπέδων golf, όπως η απώλεια του νερού, η χρήση τεράστιων ποσοτήτων χημικών λιπασμάτων και η παρέμβαση στα κοντινά οικοσυστήματα, δε φαίνεται να ανησυχούν την ελληνική κυβέρνηση, η οποία κάνει οτιδήποτε δυνατό για να χαρίσει τεράστιες εξοχικές εκτάσεις στους επενδυτές του golf. Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, ισχυρίστηκε το Μάιο του 2007 ότι «σχετικά με το θέμα του golf, υπάρχουν αρκετές ελλείψεις, αφού η Ελλάδα έχει μόνον 6 γήπεδα golf, ενώ η Γαλλία έχει περισσότερα από 500, η Ιταλία περισσότερα από 200, η Ισπανία περισσότερα από 300 και η Πορτογαλία 36». (στγ: σαν τα μικρά παιδιά, πάντα κοιτάμε το διπλανό μας και ζηλεύουμε στο αφελέστατο και νηπιακό στυλ «θέλω κι εγώ μαμά – ουάαααα…). Επιπλέον, ακόμη ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του κυβερνώντος κόμματος, ο υφυπουργός οικονομικών Π. Δούκας, είναι την ίδια στιγμή πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Golf και είχε δημοσίως ανακοινώσει το 2005 ότι ακόμη περισσότερα γήπεδα golf είναι απαραίτητα. Θα έπρεπε να σημειωθεί, πάντως, ότι το κυριότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, πριν τις εκλογές του 2004, είχε προωθήσει την υποστήριξη και εξάπλωση της βιομηχανίας του golf στην Ελλάδα και, μετά τις εκλογές τις οποίες έχασε, δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με το golf [xi]. (στγ: αλλά ουδέποτε έκαψε ζωντανούς πολίτες ή άφησε φωτιές «της χονδρικής» να εξελιχθούν πολύ παραπέρα απ’ το βρακί της μάνας τους!).
Όπως αναμενόταν, όλες οι περιβαλλοντολογικές μελέτες και αναφορές που προειδοποιούν σχετικά με την καταστροφή που θα προκαλέσουν τα γήπεδα golf έχουν εσκεμμένα αγνοηθεί. «Ποιος προσπερνά αυτές τις μελέτες προς όφελος της τουριστικής ανάπτυξης?» διερωτάται η κ. Ε. Μπριασούλη, καθηγήτρια του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. «Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γεμίζουν κόσμο τα ξενοδοχεία. 70% του παγκόσμιου τουρισμού χειραφετείται από έναν και μοναδικό οργανισμό (τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού). Προωθούν το σύμπλεγμα των golfer και μας εκβιάζουν να δεχθούμε αυτό το μοντέλο. Το ίδιο συνέβη και με τις πισίνες. Αυτό το μοντέλο τουρισμού ενδιαφέρει τους ξένους που μένουν και κάνουν τα πάντα εντός των τουριστικών εγκαταστάσεων. Δε βγαίνουν έξω από αυτές, δεν καταναλώνουν κανένα εγχώριο προϊόν και φυσικά όλα παράγονται και κατασκευάζονται από μεγάλες εταιρίες». [xii].
Η μακριά ακτή της Δυτικής Πελοποννήσου ήταν ιδανική για τη βιομηχανία του golf να κατασκευάσει πολλά γήπεδα golf. Έως το 2005, ο Διεθνής Σύλλογος Golf ήταν πολύ αισιόδοξος ότι το 2006 και το 2007 θα υπήρχε πολύ μεγάλη έκρηξη στο golf [xiii]. Παρά ταύτα, έως τώρα οι ντόπιοι και οι οικολόγοι πάλεψαν σκληρά ενάντια αυτής της προοπτικής. Τώρα που δεν υπάρχει περιβαλλοντική αξία στις κατεστραμμένες περιοχές, αυτή η έκρηξη θα αντιμετωπίσει λίγη αντίσταση. Προς επιβεβαίωση αυτού, ο προαναφερθείς υφυπουργός οικονομικών, που είναι γνωστός στην Ελλάδα για τον κυνισμό του, εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση δύο μέρες μετά την καταστροφή και επιχείρησε να μαλακώσει τον πόνο των ανθρώπων που ζουν στις κατεστραμμένες περιοχές υποσχόμενος ότι ένα αναπτυξιακό σχέδιο που αφορά τον τουρισμό και κυρίως γήπεδα golf θα ξεκινήσει να υλοποιείται ευθύς αμέσως! Φυσικά, τα πουλημένα ελληνικά ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, βάφτισαν το σχέδιο ως μεγάλη ευεργεσία.
Tα όρη Ταΰγετος και Πάρνωνας, στην Κεντρική και Νότια Πελοπόννησο αντίστοιχα, επίσης κάηκαν. Ήταν γνωστό ανάμεσα στις τοπικές κοινωνίες ότι γερμανικός όμιλος ισχυρών συμφερόντων επιθυμούσε διακαώς να μεταμορφώσει τα βουνά σε θέρετρα για σκι και σαλέ. Οι Γερμανοί πάλι ενδιαφέρονταν να εκμεταλλευθούν το όρος Γράμμος στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο ήταν κάηκε μερικώς τον Ιούλιο αυτού του καλοκαιριού. Γερμανικό κεφάλαιο ήταν επίσης ενεργό στη Δυτική Πελοπόννησο και Εύβοια, καίγοντας τεράστια κομμάτια γης, είτε ως ιδιώτες επενδυτές είτε κάτω από την κάλυψη εταιριών του εξωτερικού. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, μια από τις συμβασιούχους που συμμετείχαν στην κατασκευή της Ιόνιας Οδού στην Πελοπόννησο, η Hochtief, είναι γερμανική και ενδιαφέρον είναι το ότι ανήκει στον Kaitel, το γιο του ομώνυμου ξακουστού στρατηγού των Ναζί. Φαίνεται ότι παρόλο που ο γερμανικός ιμπεριαλισμός απέτυχε να προσαρτήσει την Ελλάδα στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας ηττηθεί και ρεζιλευτεί από το ισχυρό κίνημα αντίστασης, το καταφέρνει το 2007 χωρίς στρατιωτική εισβολή, μόνο με μερικές φωτιές και τη βοήθεια των σύγχρονων συνεργατών του: όχι τους ταγματασφαλίτες, αλλά τους περιφερειακούς και κεντρικούς γραφειοκράτες που κυβερνούν το ελληνικό κράτος (στγ: και που να ψάχνουμε να βρούμε σπίθες κινήματος αντίστασης ανάμεσα στους σημερινούς Έλληνες αφού, ως γνωστόν, τα κινήματα αυτά δε…σερβίρουν πρωινό φραπέ σε μπουχέσηδες!)
Ακόμη, ο παρόμοιος και σημαντικός ρόλος των βρετανικών και αμερικανικών συμφερόντων δε μπορεί να αγνοηθεί. Έχοντας σχεδόν ολοκληρωτικά «αποικίσει» την Κέρκυρα και την Κρήτη με τα ξενοδοχεία τους και τα γήπεδα golf, ομοίως ζήλεψαν την Πελοπόννησο, αγοράζοντας τεράστιες εκτάσεις γης για να τις χρησιμοποιήσουν για τουριστική ανάπτυξη. Σαφώς, είναι πολύ πιστοί στις αποικιστικές τους παραδόσεις του 1944, όταν οι Βρετανοί βομβάρδισαν την Ελλάδα και σκότωσαν 40.000 πολίτες για να τσακίσουν το κίνημα αντίστασης που είχε απελευθερώσει την Ελλάδα πολύ πριν έρθουν εδώ, και του 1967, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν μια επταετή φασιστική δικτατορία που κατάστρεψε εντελώς τη χώρα (στγ: θα αντιπαραθέσω στο συγγραφέα τη σημερινή ΑΝΑΓΚΗ για παρέμβαση ξένων δυνάμεων, και δη των Αμερικανών, αφού χειρότερα από σήμερα ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Ίσως καταφέρουν να μας φέρουν τουλάχιστον στο –έστω και χαμηλό- επίπεδο της επταετίας… Γιατί, αν η δικαιοσύνη ΔΕΝ είναι τυφλή, εγώ την προτιμώ να υποκινείται από ΞΕΝΑ παρά ντόπια συμφέροντα! What can I say…that’s me!).
ΤΟ LOBBY ΤΟΥ GOLF
Μια από τις πιο ισχυρές ομάδες συμφερόντων, αν όχι η ισχυρότερη που επιθυμεί την «ανάνηψη», ας πούμε, των ελληνικών ακτών, είναι οι υποψήφιοι κατασκευαστές γηπέδων golf. Το τεράστιο επίπεδο της οικολογικής καταστροφής στο οποίο θα οδηγήσει η κατασκευή γηπέδων golf, όπως η απώλεια του νερού, η χρήση τεράστιων ποσοτήτων χημικών λιπασμάτων και η παρέμβαση στα κοντινά οικοσυστήματα, δε φαίνεται να ανησυχούν την ελληνική κυβέρνηση, η οποία κάνει οτιδήποτε δυνατό για να χαρίσει τεράστιες εξοχικές εκτάσεις στους επενδυτές του golf. Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, ισχυρίστηκε το Μάιο του 2007 ότι «σχετικά με το θέμα του golf, υπάρχουν αρκετές ελλείψεις, αφού η Ελλάδα έχει μόνον 6 γήπεδα golf, ενώ η Γαλλία έχει περισσότερα από 500, η Ιταλία περισσότερα από 200, η Ισπανία περισσότερα από 300 και η Πορτογαλία 36». (στγ: σαν τα μικρά παιδιά, πάντα κοιτάμε το διπλανό μας και ζηλεύουμε στο αφελέστατο και νηπιακό στυλ «θέλω κι εγώ μαμά – ουάαααα…). Επιπλέον, ακόμη ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του κυβερνώντος κόμματος, ο υφυπουργός οικονομικών Π. Δούκας, είναι την ίδια στιγμή πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Golf και είχε δημοσίως ανακοινώσει το 2005 ότι ακόμη περισσότερα γήπεδα golf είναι απαραίτητα. Θα έπρεπε να σημειωθεί, πάντως, ότι το κυριότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, πριν τις εκλογές του 2004, είχε προωθήσει την υποστήριξη και εξάπλωση της βιομηχανίας του golf στην Ελλάδα και, μετά τις εκλογές τις οποίες έχασε, δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με το golf [xi]. (στγ: αλλά ουδέποτε έκαψε ζωντανούς πολίτες ή άφησε φωτιές «της χονδρικής» να εξελιχθούν πολύ παραπέρα απ’ το βρακί της μάνας τους!).
Όπως αναμενόταν, όλες οι περιβαλλοντολογικές μελέτες και αναφορές που προειδοποιούν σχετικά με την καταστροφή που θα προκαλέσουν τα γήπεδα golf έχουν εσκεμμένα αγνοηθεί. «Ποιος προσπερνά αυτές τις μελέτες προς όφελος της τουριστικής ανάπτυξης?» διερωτάται η κ. Ε. Μπριασούλη, καθηγήτρια του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. «Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γεμίζουν κόσμο τα ξενοδοχεία. 70% του παγκόσμιου τουρισμού χειραφετείται από έναν και μοναδικό οργανισμό (τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού). Προωθούν το σύμπλεγμα των golfer και μας εκβιάζουν να δεχθούμε αυτό το μοντέλο. Το ίδιο συνέβη και με τις πισίνες. Αυτό το μοντέλο τουρισμού ενδιαφέρει τους ξένους που μένουν και κάνουν τα πάντα εντός των τουριστικών εγκαταστάσεων. Δε βγαίνουν έξω από αυτές, δεν καταναλώνουν κανένα εγχώριο προϊόν και φυσικά όλα παράγονται και κατασκευάζονται από μεγάλες εταιρίες». [xii].
Η μακριά ακτή της Δυτικής Πελοποννήσου ήταν ιδανική για τη βιομηχανία του golf να κατασκευάσει πολλά γήπεδα golf. Έως το 2005, ο Διεθνής Σύλλογος Golf ήταν πολύ αισιόδοξος ότι το 2006 και το 2007 θα υπήρχε πολύ μεγάλη έκρηξη στο golf [xiii]. Παρά ταύτα, έως τώρα οι ντόπιοι και οι οικολόγοι πάλεψαν σκληρά ενάντια αυτής της προοπτικής. Τώρα που δεν υπάρχει περιβαλλοντική αξία στις κατεστραμμένες περιοχές, αυτή η έκρηξη θα αντιμετωπίσει λίγη αντίσταση. Προς επιβεβαίωση αυτού, ο προαναφερθείς υφυπουργός οικονομικών, που είναι γνωστός στην Ελλάδα για τον κυνισμό του, εμφανίστηκε στην κρατική τηλεόραση δύο μέρες μετά την καταστροφή και επιχείρησε να μαλακώσει τον πόνο των ανθρώπων που ζουν στις κατεστραμμένες περιοχές υποσχόμενος ότι ένα αναπτυξιακό σχέδιο που αφορά τον τουρισμό και κυρίως γήπεδα golf θα ξεκινήσει να υλοποιείται ευθύς αμέσως! Φυσικά, τα πουλημένα ελληνικά ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, βάφτισαν το σχέδιο ως μεγάλη ευεργεσία.
H ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που κυβερνά από το Μάρτιο του 2004, έχει αφιερώσει τον εαυτό της στην τουριστική ανάπτυξη της εξοχής και των ακτών για να αυξήσει την ετήσια αύξηση τουριστών. «Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν μια καλοκαιρινή κατοικία στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, που συνήθιζαν να αναφέρονται στον τουρισμό ως την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας [xiv]! Έτσι, τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Τουρισμού συνέταξαν ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό το όνομα «Νέο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», που απροκάλυπτα προσέφερε γη και ύδωρ στα τουριστικά καρτέλς.
Σύμφωνα με το προαναφερθέν πλαίσιο, οι «επενδυτές» μπορούν να αγοράσουν γη οπουδήποτε και, απλά με το να ονομάσουν την επένδυση «τουριστική», να πάρουν μια μεγάλη επιδότηση και να κτίσουν τέσσερις φορές περισσότερο από ότι ένας ιδιώτης, αρκεί να πουλήσουν το 70% των οικιών σε ιδιώτες και να διαχειριστούν το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο. Έχουν επίσης το δικαίωμα να χτίσουν σε περιβαλλοντολογικά προστατευμένες περιοχές αρκεί να τις αποκαλέσουν «τουριστικές». Αυτή η κατάσταση χειροτερεύει από την ανυπαρξία ενός Εθνικού Κτηματογραφικού Μητρώου, που θα κατηγοριοποιούσε τουλάχιστον μερικές δασικές εκτάσεις ή βιοτόπους ως τέτοια και μπορεί να τα απέτρεπε από το να κτιστούν [xv].
Πάντως, για να είναι πετυχημένο ένα τέτοιο σχέδιο, έπρεπε να γίνει μια ολική χωροταξική αναθεώρηση στη χώρα, που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να δοθούν άδειες για την διανομή δασικών εκτάσεων. Έτσι, στις αρχές του 2007, η κυβέρνηση έφερε στο τραπέζι μια συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με την οποία το άρθρο 24, που ορίζει ότι η κατασκευή σε δασική έκταση είναι ρητώς απαγορευμένη, πρακτικά θα καταργείτο. Η επίσημη (στγ: με την έννοια της μείζονος) αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, καταδίκασε σφοδρά την αναθεώρηση και μπλόκαρε την επικύρωσή της με αποχή από την ψηφοφορία – το αστείο είναι ότι, το 2003, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, προσπάθησε να περάσει μία ολόιδια αναθεώρηση, αλλά η Νέα Δημοκρατία, τότε η επίσημη αντιπολίτευση, αρνήθηκε να την υποστηρίξει. Παρόλο ότι, τελικώς, το άρθρο 24 δεν καταργήθηκε, οι υποψήφιοι εμπρηστές ενθαρρύνθηκαν να επισπεύσουν τα σχέδιά τους και, στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 2007, η Ελλάδα υπέφερε (στγ: δηλαδή αντιμετώπισε) το μεγαλύτερο αριθμό πυρκαγιών στη σύγχρονη ιστορία της.
Επιπλέον, το υπο-υπουργείο περιβάλλοντος, που συμβαίνει να εμπίπτει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και που είναι υπεύθυνο για τη χρήση των κρατικών κονδυλίων, που παραχωρούνται στο τελευταίο, στην προστασία των δασών και βιοτόπων, έκανε πολύ λίγα για αυτά. Τα περισσότερα, από τα ήδη λίγα, χρήματα για περιβαλλοντική προστασία, επιστράφηκαν στο ΥΠΕΧΩΔΕ για να υποστηρίξουν έργα ήδη υπό κατασκευή, χρησιμοποιώντας τη γελοία δικαιολογία ότι το υπο-υπουργείο περιβάλλοντος ήταν αδύνατο να τα ξοδέψει όλα [xvi].
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίον η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για το ολοκαύτωμα είναι ότι προκάλεσε την κατάρρευση της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Το υπουργείο δημόσιας τάξης, κάτω από την αιγίδα του οποίου εντάσσεται η πυροσβεστική, δεν είχε προσλάβει τον απαιτούμενο αριθμό πυροσβεστών, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες αστυνομικούς! Επιπρόσθετα, ο επικίνδυνα δεξιός υπουργός δημοσίας τάξης, Β. Πολύδωρας, μετέθεσε (στγ: προφανώς εννοεί «διόρισε») ανίκανους αξιωματικούς σε θέσεις κλειδιά απλώς επειδή ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος, και αυτοί οι αξιωματικοί τελικώς αποδείχτηκαν εντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις πολλές πυρκαγιές [xvii].
Τα καρτέλς τουριστικής ανάπτυξης σύντομα αντελήφθησαν την ανικανότητα της πυροσβεστικής και τα ανεπαρκή μέτρα για την προστασία των δασών και, συνεπώς, ενθαρρυμένα από τις υψηλές θερμοκρασίες και τους δυνατούς ανέμους στην περιοχή αυτή, προφανώς αποφάσισαν ότι ήταν μια πολύ ευνοϊκή συγκυρία να θέσουν τα πλάνα τους σε εφαρμογή.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που κυβερνά από το Μάρτιο του 2004, έχει αφιερώσει τον εαυτό της στην τουριστική ανάπτυξη της εξοχής και των ακτών για να αυξήσει την ετήσια αύξηση τουριστών. «Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν μια καλοκαιρινή κατοικία στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, που συνήθιζαν να αναφέρονται στον τουρισμό ως την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας [xiv]! Έτσι, τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Τουρισμού συνέταξαν ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό το όνομα «Νέο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», που απροκάλυπτα προσέφερε γη και ύδωρ στα τουριστικά καρτέλς.
Σύμφωνα με το προαναφερθέν πλαίσιο, οι «επενδυτές» μπορούν να αγοράσουν γη οπουδήποτε και, απλά με το να ονομάσουν την επένδυση «τουριστική», να πάρουν μια μεγάλη επιδότηση και να κτίσουν τέσσερις φορές περισσότερο από ότι ένας ιδιώτης, αρκεί να πουλήσουν το 70% των οικιών σε ιδιώτες και να διαχειριστούν το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο. Έχουν επίσης το δικαίωμα να χτίσουν σε περιβαλλοντολογικά προστατευμένες περιοχές αρκεί να τις αποκαλέσουν «τουριστικές». Αυτή η κατάσταση χειροτερεύει από την ανυπαρξία ενός Εθνικού Κτηματογραφικού Μητρώου, που θα κατηγοριοποιούσε τουλάχιστον μερικές δασικές εκτάσεις ή βιοτόπους ως τέτοια και μπορεί να τα απέτρεπε από το να κτιστούν [xv].
Πάντως, για να είναι πετυχημένο ένα τέτοιο σχέδιο, έπρεπε να γίνει μια ολική χωροταξική αναθεώρηση στη χώρα, που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να δοθούν άδειες για την διανομή δασικών εκτάσεων. Έτσι, στις αρχές του 2007, η κυβέρνηση έφερε στο τραπέζι μια συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με την οποία το άρθρο 24, που ορίζει ότι η κατασκευή σε δασική έκταση είναι ρητώς απαγορευμένη, πρακτικά θα καταργείτο. Η επίσημη (στγ: με την έννοια της μείζονος) αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, καταδίκασε σφοδρά την αναθεώρηση και μπλόκαρε την επικύρωσή της με αποχή από την ψηφοφορία – το αστείο είναι ότι, το 2003, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, προσπάθησε να περάσει μία ολόιδια αναθεώρηση, αλλά η Νέα Δημοκρατία, τότε η επίσημη αντιπολίτευση, αρνήθηκε να την υποστηρίξει. Παρόλο ότι, τελικώς, το άρθρο 24 δεν καταργήθηκε, οι υποψήφιοι εμπρηστές ενθαρρύνθηκαν να επισπεύσουν τα σχέδιά τους και, στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 2007, η Ελλάδα υπέφερε (στγ: δηλαδή αντιμετώπισε) το μεγαλύτερο αριθμό πυρκαγιών στη σύγχρονη ιστορία της.
Επιπλέον, το υπο-υπουργείο περιβάλλοντος, που συμβαίνει να εμπίπτει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και που είναι υπεύθυνο για τη χρήση των κρατικών κονδυλίων, που παραχωρούνται στο τελευταίο, στην προστασία των δασών και βιοτόπων, έκανε πολύ λίγα για αυτά. Τα περισσότερα, από τα ήδη λίγα, χρήματα για περιβαλλοντική προστασία, επιστράφηκαν στο ΥΠΕΧΩΔΕ για να υποστηρίξουν έργα ήδη υπό κατασκευή, χρησιμοποιώντας τη γελοία δικαιολογία ότι το υπο-υπουργείο περιβάλλοντος ήταν αδύνατο να τα ξοδέψει όλα [xvi].
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίον η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για το ολοκαύτωμα είναι ότι προκάλεσε την κατάρρευση της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Το υπουργείο δημόσιας τάξης, κάτω από την αιγίδα του οποίου εντάσσεται η πυροσβεστική, δεν είχε προσλάβει τον απαιτούμενο αριθμό πυροσβεστών, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες αστυνομικούς! Επιπρόσθετα, ο επικίνδυνα δεξιός υπουργός δημοσίας τάξης, Β. Πολύδωρας, μετέθεσε (στγ: προφανώς εννοεί «διόρισε») ανίκανους αξιωματικούς σε θέσεις κλειδιά απλώς επειδή ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος, και αυτοί οι αξιωματικοί τελικώς αποδείχτηκαν εντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις πολλές πυρκαγιές [xvii].
Τα καρτέλς τουριστικής ανάπτυξης σύντομα αντελήφθησαν την ανικανότητα της πυροσβεστικής και τα ανεπαρκή μέτρα για την προστασία των δασών και, συνεπώς, ενθαρρυμένα από τις υψηλές θερμοκρασίες και τους δυνατούς ανέμους στην περιοχή αυτή, προφανώς αποφάσισαν ότι ήταν μια πολύ ευνοϊκή συγκυρία να θέσουν τα πλάνα τους σε εφαρμογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.