Ως υπεύθυνοι ενεργοί πολίτες, ο ομιλών και ο καθηγητής του ΔΠΘ Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, αγωνιστήκαμε ως συνυποψήφιοι και ως συμμέτοχοι, στη δομή της δημοτικής παράταξης «Νέα Πορεία», στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Αγωνιστήκαμε για μια ισχυρή, αυτοδύναμη και ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση, για μια πόλη που βγαίνει από τα τείχη της, που συναγωνίζεται και ανταγωνίζεται, που συμπαραστέκεται και συνυπάρχει, που προοδεύει και δημιουργεί, που αναπτύσσεται και προβάλει τη συνύπαρξη των πολιτισμών της και την προάσπιση της ανοιχτής κοινωνίας.
Έτσι «απέκτησα το δικαίωμα» της τιμητικής συμμετοχής, μαζί με τους καθηγητές Ζήση Παπαδημητρίου και Γιώργο Δουράκη και τη βουλευτή του νομού μας Χρύσα Μανωλιά, στο πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου του «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» και του βιβλίου της κ. Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, ομότιμης καθηγήτριας οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, με τίτλο «Τα Αδιέξοδα της Ελληνικής Οικονομίας».
Τις θερμές μου ευχαριστίες, σε όλους.
«Ενάντια στην πανουργία του λόγου»
Στην αυγή αυτής της χιλιετίας, οι καπιταλιστικές ολιγαρχίες στο όνομα της παγκοσμιοποίησης κυριαρχούν στον κόσμο. Η καθημερινή τους πρακτική και η «πανουργία του λόγου» τους είναι ριζικά αντίθετες προς τα συμφέροντα της τεράστιας πλειονότητας της γης.
Πώς ορίζεται η πανουργία του λόγου; Ποια είναι η δομή της; Ποια είναι η ιστορική της στόχευση; Ποιες είναι οι στρατηγικές της; Ποιες οι τακτικές της;
Πώς οι κυβερνήσεις κατορθώνουν να επιβιώνουν ενώ κανένας δεν αμφιβάλλει για την ανηθικότητα που τους καθοδηγεί και τον κυνισμό που τους εμπνέει;
Πώς είναι δυνατόν σε μια χώρα, στην οποία περισσεύουν τα πλούτη κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι να παραδίνονται στην έσχατη φτώχεια και την απελπισία;
Το βιβλίο του Γιώργου Χατζηκωνσταντίνου «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.
Η πεποίθηση ότι η πολιτική είναι «βρώμικη υπόθεση» και το παράλληλο αίτημα της «ηθικοποίησής» της, αποτελούν κοινούς τόπους στον καθημερινό δημόσιο διάλογο των σύγχρονων δημοκρατιών. Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου θέτει υπό αυστηρή δοκιμασία τις τρέχουσες αυτές παραδοχές. Μας καλεί να σκεφτούμε, μεταξύ άλλων, μήπως τελικά οι διαπρύσιοι κήρυκες της ηθικής είναι πολιτικά επικίνδυνοι. Μας καλεί ακόμη να γίνουμε περισσότερο επιφυλακτικοί έναντι της ενθουσιώδους ηθικής της πεποίθησης και να επανεκτιμήσουμε ταυτόχρονα τις πολιτικές αρετές μιας «ψυχρής» ηθικής της ευθύνης που παίρνει υπόψη της την τραγικότητα της πολιτικής πράξης.
Πιστεύει ότι οι ιδέες έχουν σημασία στη ζωή μας, την προσωπική και τη συλλογική, και αντιμάχεται τη μηδενιστική απαξίωσή τους.
Φιλοδοξεί να στεγάσει στο βιβλίο του «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» κείμενα δοκιμιακού λόγου χωρίς θεματικούς περιορισμούς και ιδεολογικές μονομέρειες, κείμενα, που θα κεντρίζουν την σκέψη και θα προκαλούν τη συζήτηση.
Η παγκοσμιοποίηση και οι…παγκοσμιοποιητές αποτελούν το αντικείμενο μιας καυστικής σάτιρας.
Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου ακούραστος υπερασπιστής της οικονομικοκοινωνικής σκέψης, ξιφουλκεί εναντίον των αρπακτικών της παγκοσμιοποίησης και των μισθοφόρων της.
Γίνεται ένας καλοπροαίρετος εισαγγελέας κυνηγώντας την «πανουργία του λόγου» στη «νέα τάξη πραγμάτων». Αμφισβητεί εκ βάθρων πολλά πράγματα. Οργανώνει με τις θέσεις του, όπως εκφράζονται, την αντίσταση. Τα κείμενά του αποτελούνται από μια πληθώρα μετώπων άρνησης. Αυτοί οι αγώνες γεννούν μια τεράστια ελπίδα.
Ο Χοσέ Μαρτί έγραφε: «Είναι η ώρα των καμινιών / και εμείς πρέπει να κοιτούμε μόνο το φως τους».
Όπως μας διδάσκει με τα κείμενά του ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, η πραγματική δημοκρατία υπάρχει μόνο όταν όλοι οι άνθρωποι που αποτελούν την τοπική κοινωνία, μπορούν να εκφράζουν τις βαθύτερές τους επιθυμίες, ελεύθερα και συλλογικά, με την αυτονομία των προσωπικών τους πόθων και την αλληλεγγύη της συνύπαρξής τους με τους άλλους, και όταν κατορθώνουν να μετατρέπουν σε θεσμούς και σε νόμους ότι αντιλαμβάνονται ως ατομικό και συλλογικό νόημα της ύπαρξής τους.
Ο Φραντς Κάφκα γράφει αυτήν την αινιγματική φράση: «Μακριά, από σένα εκτυλίσσεται η παγκόσμια ιστορία, η παγκόσμια ιστορία της ψυχής σου.».
Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου είναι ο Άλλος. Ο Άλλος είναι ο καθρέφτης που επιτρέπει σε μας να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ο πόνος του γι αυτά που γράφει μας κάνει να υποφέρουμε.
Σίγουρα η εξαθλίωση των ταπεινών μεγαλώνει. Η υπεροψία των ισχυρών γίνεται ανυπόφορη. Η παγκόσμια ιστορία της ψυχής μας μετατρέπεται σε εφιάλτη. Αλλά πάνω στις γραμμές των βιβλίων, όπως αυτού του βιβλίου, η επανάσταση πλησιάζει. Γράφοντας ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου θέλει να συμβάλλει στην απονομιμοποίηση της δοξολογίας των αφεντικών.
«Όποιος δεν θέλει να κάνει τη γη ουρανό την κάνει κόλαση». Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου με τα κείμενά του διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή. Ζει απόλυτα στον παρόντα χρόνο. Ο χρόνος είναι η ανθρώπινη ζωή. Από εδώ πηγάζει και η ριζοσπαστικότητα των διεκδικήσεών του.
«Τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας»
Με μια ματιά στο βιβλίο θα αντιληφθεί κανείς ότι η ερμηνεία που δίνει διαφέρει ριζικά από την…ορθόδοξη συμβατική ερμηνεία. Η ερμηνεία του, αν και ριζοσπαστική, δεν μπαίνει σε κανένα δογματικό καλούπι.
Το βιβλίο που περιλαμβάνει άρθρα και διαλέξεις των δέκα τελευταίων ετών, και αφιερώνεται στο σύζυγό της Δημήτρη Δελιβάνη τον οποίο η Κομοτηνή για να τιμήσει τη μεγάλη του συμβολή στην ίδρυση του Δ.Π.Θ. έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο της, θα συμβάλει σίγουρα σε μια σοβαρή συζήτηση και θα διευκολύνει την έρευνα για σημαντικές και κοινωνικά αποδεκτά εναλλακτικές λύσεις.
Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, έχει να επιδείξει ήδη ένα σημαντικό έργο αφιερωμένο στα ζητήματα της οικονομικής σκέψης όπως το γνωρίζουμε από την οικονομική βιβλιογραφία. Τα συμπεράσματά της προκαλούν τη δικαιολογημένη ανησυχία μας, με τα οικονομικά θέματα που αναλύει διεξοδικά και ζωντανά παρόλο που αφήνει και κάποιο χώρο για την ελπίδα.
Το βιβλίο της πάντως με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τα αδιέξοδα της Ελληνικής οικονομίας», αφήνει να πλανάται ένα σαιξπηρικό ερώτημα: «Το βασίλειο βρωμάει από κάποιο ατιμώρητο έγκλημα».
Για να αντλήσει κανείς επιχειρήματα είναι δεδομένο να δεχθεί την ύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων όπως ισχυρίζεται, αναφερόμενος στις διαπιστώσεις του ΣΕΒ ο Γ.Χ. Χουρμουζιάδης στο «Έθνος της Κυριακής».
Τον κόσμο της Αριστεράς που πιστεύει στον Μαρξ και τον κόσμο της Δεξιάς που πιστεύει στον Άνταμ Σμιθ. Τον κόσμο που παράγει τον «πλούτο των εθνών» και τον κόσμο που καρπώνεται την υπεραξία του μόχθου αυτής της παραγωγής. Τον κόσμο της Αριστεράς που αγωνίζεται και διεκδικεί χωρίς να φοβάται και τον κόσμο της Δεξιάς που οχυρωμένος πίσω από ένα αυταρχικό κράτος, την «πατρωνία» του οποίου λέει ότι την αρνείται, κάνει όμως το παν για να μετατρέψει την εργασία σε κέρδος.
Μιλάω για δύο κόσμους που δεν τους διαχωρίζει απλώς μια νοητή γραμμή, αλλά ένας οργισμένος ποταμός ιδρώτα και αίματος.
Αποδεχόμενος όλο αυτό το ρητορικό πακέτο, και τον μαρξισμό σαν μέθοδο ανάλυσης των κοινωνικοοικονομικών φαινομένων δεν μπορώ να κάνω καμιά ιδιαίτερη αναφορά για τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας.
Έτσι «απέκτησα το δικαίωμα» της τιμητικής συμμετοχής, μαζί με τους καθηγητές Ζήση Παπαδημητρίου και Γιώργο Δουράκη και τη βουλευτή του νομού μας Χρύσα Μανωλιά, στο πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου του «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» και του βιβλίου της κ. Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, ομότιμης καθηγήτριας οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, με τίτλο «Τα Αδιέξοδα της Ελληνικής Οικονομίας».
Τις θερμές μου ευχαριστίες, σε όλους.
«Ενάντια στην πανουργία του λόγου»
Στην αυγή αυτής της χιλιετίας, οι καπιταλιστικές ολιγαρχίες στο όνομα της παγκοσμιοποίησης κυριαρχούν στον κόσμο. Η καθημερινή τους πρακτική και η «πανουργία του λόγου» τους είναι ριζικά αντίθετες προς τα συμφέροντα της τεράστιας πλειονότητας της γης.
Πώς ορίζεται η πανουργία του λόγου; Ποια είναι η δομή της; Ποια είναι η ιστορική της στόχευση; Ποιες είναι οι στρατηγικές της; Ποιες οι τακτικές της;
Πώς οι κυβερνήσεις κατορθώνουν να επιβιώνουν ενώ κανένας δεν αμφιβάλλει για την ανηθικότητα που τους καθοδηγεί και τον κυνισμό που τους εμπνέει;
Πώς είναι δυνατόν σε μια χώρα, στην οποία περισσεύουν τα πλούτη κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι να παραδίνονται στην έσχατη φτώχεια και την απελπισία;
Το βιβλίο του Γιώργου Χατζηκωνσταντίνου «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.
Η πεποίθηση ότι η πολιτική είναι «βρώμικη υπόθεση» και το παράλληλο αίτημα της «ηθικοποίησής» της, αποτελούν κοινούς τόπους στον καθημερινό δημόσιο διάλογο των σύγχρονων δημοκρατιών. Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου θέτει υπό αυστηρή δοκιμασία τις τρέχουσες αυτές παραδοχές. Μας καλεί να σκεφτούμε, μεταξύ άλλων, μήπως τελικά οι διαπρύσιοι κήρυκες της ηθικής είναι πολιτικά επικίνδυνοι. Μας καλεί ακόμη να γίνουμε περισσότερο επιφυλακτικοί έναντι της ενθουσιώδους ηθικής της πεποίθησης και να επανεκτιμήσουμε ταυτόχρονα τις πολιτικές αρετές μιας «ψυχρής» ηθικής της ευθύνης που παίρνει υπόψη της την τραγικότητα της πολιτικής πράξης.
Πιστεύει ότι οι ιδέες έχουν σημασία στη ζωή μας, την προσωπική και τη συλλογική, και αντιμάχεται τη μηδενιστική απαξίωσή τους.
Φιλοδοξεί να στεγάσει στο βιβλίο του «Ενάντια στην Πανουργία του Λόγου» κείμενα δοκιμιακού λόγου χωρίς θεματικούς περιορισμούς και ιδεολογικές μονομέρειες, κείμενα, που θα κεντρίζουν την σκέψη και θα προκαλούν τη συζήτηση.
Η παγκοσμιοποίηση και οι…παγκοσμιοποιητές αποτελούν το αντικείμενο μιας καυστικής σάτιρας.
Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου ακούραστος υπερασπιστής της οικονομικοκοινωνικής σκέψης, ξιφουλκεί εναντίον των αρπακτικών της παγκοσμιοποίησης και των μισθοφόρων της.
Γίνεται ένας καλοπροαίρετος εισαγγελέας κυνηγώντας την «πανουργία του λόγου» στη «νέα τάξη πραγμάτων». Αμφισβητεί εκ βάθρων πολλά πράγματα. Οργανώνει με τις θέσεις του, όπως εκφράζονται, την αντίσταση. Τα κείμενά του αποτελούνται από μια πληθώρα μετώπων άρνησης. Αυτοί οι αγώνες γεννούν μια τεράστια ελπίδα.
Ο Χοσέ Μαρτί έγραφε: «Είναι η ώρα των καμινιών / και εμείς πρέπει να κοιτούμε μόνο το φως τους».
Όπως μας διδάσκει με τα κείμενά του ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, η πραγματική δημοκρατία υπάρχει μόνο όταν όλοι οι άνθρωποι που αποτελούν την τοπική κοινωνία, μπορούν να εκφράζουν τις βαθύτερές τους επιθυμίες, ελεύθερα και συλλογικά, με την αυτονομία των προσωπικών τους πόθων και την αλληλεγγύη της συνύπαρξής τους με τους άλλους, και όταν κατορθώνουν να μετατρέπουν σε θεσμούς και σε νόμους ότι αντιλαμβάνονται ως ατομικό και συλλογικό νόημα της ύπαρξής τους.
Ο Φραντς Κάφκα γράφει αυτήν την αινιγματική φράση: «Μακριά, από σένα εκτυλίσσεται η παγκόσμια ιστορία, η παγκόσμια ιστορία της ψυχής σου.».
Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου είναι ο Άλλος. Ο Άλλος είναι ο καθρέφτης που επιτρέπει σε μας να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ο πόνος του γι αυτά που γράφει μας κάνει να υποφέρουμε.
Σίγουρα η εξαθλίωση των ταπεινών μεγαλώνει. Η υπεροψία των ισχυρών γίνεται ανυπόφορη. Η παγκόσμια ιστορία της ψυχής μας μετατρέπεται σε εφιάλτη. Αλλά πάνω στις γραμμές των βιβλίων, όπως αυτού του βιβλίου, η επανάσταση πλησιάζει. Γράφοντας ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου θέλει να συμβάλλει στην απονομιμοποίηση της δοξολογίας των αφεντικών.
«Όποιος δεν θέλει να κάνει τη γη ουρανό την κάνει κόλαση». Ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου με τα κείμενά του διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή. Ζει απόλυτα στον παρόντα χρόνο. Ο χρόνος είναι η ανθρώπινη ζωή. Από εδώ πηγάζει και η ριζοσπαστικότητα των διεκδικήσεών του.
«Τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας»
Με μια ματιά στο βιβλίο θα αντιληφθεί κανείς ότι η ερμηνεία που δίνει διαφέρει ριζικά από την…ορθόδοξη συμβατική ερμηνεία. Η ερμηνεία του, αν και ριζοσπαστική, δεν μπαίνει σε κανένα δογματικό καλούπι.
Το βιβλίο που περιλαμβάνει άρθρα και διαλέξεις των δέκα τελευταίων ετών, και αφιερώνεται στο σύζυγό της Δημήτρη Δελιβάνη τον οποίο η Κομοτηνή για να τιμήσει τη μεγάλη του συμβολή στην ίδρυση του Δ.Π.Θ. έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο της, θα συμβάλει σίγουρα σε μια σοβαρή συζήτηση και θα διευκολύνει την έρευνα για σημαντικές και κοινωνικά αποδεκτά εναλλακτικές λύσεις.
Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, έχει να επιδείξει ήδη ένα σημαντικό έργο αφιερωμένο στα ζητήματα της οικονομικής σκέψης όπως το γνωρίζουμε από την οικονομική βιβλιογραφία. Τα συμπεράσματά της προκαλούν τη δικαιολογημένη ανησυχία μας, με τα οικονομικά θέματα που αναλύει διεξοδικά και ζωντανά παρόλο που αφήνει και κάποιο χώρο για την ελπίδα.
Το βιβλίο της πάντως με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τα αδιέξοδα της Ελληνικής οικονομίας», αφήνει να πλανάται ένα σαιξπηρικό ερώτημα: «Το βασίλειο βρωμάει από κάποιο ατιμώρητο έγκλημα».
Για να αντλήσει κανείς επιχειρήματα είναι δεδομένο να δεχθεί την ύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων όπως ισχυρίζεται, αναφερόμενος στις διαπιστώσεις του ΣΕΒ ο Γ.Χ. Χουρμουζιάδης στο «Έθνος της Κυριακής».
Τον κόσμο της Αριστεράς που πιστεύει στον Μαρξ και τον κόσμο της Δεξιάς που πιστεύει στον Άνταμ Σμιθ. Τον κόσμο που παράγει τον «πλούτο των εθνών» και τον κόσμο που καρπώνεται την υπεραξία του μόχθου αυτής της παραγωγής. Τον κόσμο της Αριστεράς που αγωνίζεται και διεκδικεί χωρίς να φοβάται και τον κόσμο της Δεξιάς που οχυρωμένος πίσω από ένα αυταρχικό κράτος, την «πατρωνία» του οποίου λέει ότι την αρνείται, κάνει όμως το παν για να μετατρέψει την εργασία σε κέρδος.
Μιλάω για δύο κόσμους που δεν τους διαχωρίζει απλώς μια νοητή γραμμή, αλλά ένας οργισμένος ποταμός ιδρώτα και αίματος.
Αποδεχόμενος όλο αυτό το ρητορικό πακέτο, και τον μαρξισμό σαν μέθοδο ανάλυσης των κοινωνικοοικονομικών φαινομένων δεν μπορώ να κάνω καμιά ιδιαίτερη αναφορά για τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.