Επιστολή του Σπύρου Παπουτσή στην Piazza del Popolo

Αγαπητή PIAZZA del POPOLO

Στις φιλόξενες στήλες σου και στην ενότητα «Η νέα λίστα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ», με ημερομηνία 19-4-2012, εξέθεσα κάποιες απόψεις, ενυπόγραφα και παρότι δεν ήταν στις προθέσεις μου να επανέλθω στο ίδιο θέμα, κρίνω απαραίτητο να δώσω ορισμένες εξηγήσεις, σε έναν αξιόλογο συνομιλητή, που μου έκανε την τιμή να σχολιάσει το κείμενό μου, με εξαιρετική ευγένεια και λεπτότητα.

Θα το είχα αντιπαρέλθει, όμως είναι άδικο ένα κείμενο, από το οποίο αναδύεται πολιτισμένο ύφος, είναι γεμάτο με άδολα συναισθήματα για μια συγκεκριμένη υποψήφια του ΠΑΣΟΚ και υπηρετεί με υψηλό αίσθημα ευθύνης τη λογοτεχνία μας, όπως αποδεικνύεται από συγκεκριμένες λέξεις που διαβάζει κανείς στην 7η και 8η παράγραφο, να περάσει απαρατήρητο.

Επιπλέον η καλλιέπεια του λόγου και η ευπρέπεια του ύφους είναι στοιχεία που εκτιμά η κοινή γνώμη και είναι σωστό να της δώσουμε την ευκαιρία μιας δεύτερης και προσεκτικότερης ανάγνωσης. Γι' αυτό, παρακαλώ τους αρμόδιους αυτού του «Βήματος» -που δέχεται όλα τα σχόλια- να φιλοξενήσουν τις αναγκαίες εξηγήσεις μου, προς τον απρόσμενο συνομιλητή μου, που με τίτλο «Μπάρμπα, πολλά λες, λίγα ξέρεις» ασχολείται, ανώνυμα, με το δικό μου σχόλιο.

Αφού ξεμπλέξαμε με τον πρόλογο, ας πάμε κατευθείαν στην υπόθεση, για να διευκρινίσουμε κάποια ζητήματα, που έχουν προκύψει από το σχόλιο του συνομιλητή μου. Θα ακολουθήσω τη μέθοδο της απαρίθμησης, μιμούμενος τον συνομιλητή μου. Επειδή λίγα ξέρω, καλό είναι να μαθαίνω.

1. Ο τίτλος του σχολίου σου, ευρηματικός και σε επαναληπτική ανάγνωση, σίγουρα θα σου προκάλεσε ευφροσύνη. Ένας άλλος μπάρμπας, σαν εμένα, τον αντιμετώπισε με εκνευρισμό και σε τηλεφωνική επικοινωνία, μου είπε πως είναι επίδειξη αυθάδειας προς το πρόσωπό μου και άλλα παρόμοια. Τον πληροφόρησα ότι έχει άδικο, διότι εσύ κατηγορηματικά λες, ότι πρέπει να λέμε την αλήθεια κι εδώ ταυτίζονται οι απόψεις μας, ενώ εγώ, επιπλέον συμβιώνω με την ηλικία του μπάρμπα, χωρίς καμιά αγανάκτηση. Επίσης, για το άν λέω πολλά, παρότι ξέρω λίγα, όπως ασφαλέστατα διαπιστώνεις, εσύ δεν έχεις καμιά ευθύνη. Αντίθετα με βοηθάς, με το να με προσγειώσεις στο επίπεδο που μου ταιριάζει.
2. Γράφεις, ότι εγώ διαβεβαιώνω πως η Λίνα είναι αυτόνομη. Εγώ, βέβαια, δεν έδωσα κάποια διαβεβαίωση και ούτε έχω τέτοιες δικαιοδοσίες και αρμοδιότητες. Απλώς έγραψα την προσωπική μου εκτίμηση, ότι η Λίνα Μανανά είναι αυτεξούσια προσωπικότητα και δεν έχει υποθηκεύσει την προσωπική της πορεία. Οι συγγενικές λέξεις (αυτόνομη και αυτεξούσια) έχουν μια ειδοποιό διαφορά μεταξύ τους, αλλά τί να κάνουμε; Η ευθύνη ανήκει στον Μπαμπινιώτη, που αντί να γράφει Λεξικά, έγινε υπουργός Παιδείας.
3. Με επιπλήττεις που γράφω, χωρίς να μου το ζητήσει κανείς. Αυτό είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, γιατί εγώ πρώτος χαρακτήρισα αυτόκλητη την παρέμβασή μου. Γι’ αυτό δεν σου πιστώνω αυτή σου τη διαπίστωση. Βέβαια εσύ δικαιώνεσαι στο ότι ορθά επεσήμανες ότι πολλά λέω, ενώ λίγα ξέρω. Δεν ήξερα, ο αμαθής, πως χρειάζεται για το σχολιασμό ειδική εξουσιοδότηση. Εσύ που είσαι εντεταλμένος σχολιαστής, έπρεπε να επιδείξεις στοιχειώδη ευγένεια και να μου υποδείξεις, ποιά είναι η ενδεδειγμένη διαδικασία για να γίνει κανείς σαν εσένα, να του ζητάνε δηλαδή να σχολιάζει. Στην κρίσιμη περίοδο που ζούμε, μια τέτοια ανάθεση θα ήταν προσοδοφόρος.
4. Καθώς διάβαζα την αξιολόγηση που έκανες στη Λίνα, όπως την αποκαλείς, εξοικειωμένα, φοβήθηκα μήν τυχόν έχουμε και αίματα. Όμως στο τέλος με καθησύχασες, δηλώνοντας με απολύτως πειστικό τρόπο, ότι προσανατολίζεσαι προς τη Λίνα στο ζήτημα του σταυρού. Ας είναι ικανοποιημένη η κ. Μανανά που θα τη.... σταυρώσεις.
5. Εκμεταλλεύομαι το διαδίκτυο γι' αυτή τη συνομιλία, διότι έχω καταλήξει στην εκτίμηση ότι είσαι άτομο με καθορισμένες προτεραιότητες, ενώ αφήνεις και κάποιο ανοιχτό παράθυρο, -τί παράθυρο, πόρτες ορθάνοιχτες- για απροσδόκητες επελεύσεις.
6. Και τελειώνω με το δικό σου σχόλιο, κάνοντας αναφορά στο χαρακτηρισμό ΤΕΦΑΑΤΖΟΥ. Έχασα την ψυχραιμία μου, εκνευρίστηκα σε υπέρτατο βαθμό, διότι έθιξες την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν βαθμολογεί τους ανθρώπους, με γνώμονα το επάγγελμά τους. Ο άνθρωπος προσδίδει κύρος σε ένα επάγγελμα ή σε μια ιδιότητα που φέρει ένα άτομο. Και τα σημαντικότερα, κατά την αστική αντίληψη, επαγγέλματα δεν μπορούν να καλύψουν την πνευματική γύμνια ενός ατόμου. Ο χαρακτηρισμός ΤΕΦΑΑΤΖΟΥ, αποκαλύπτει μικρότητα, συμπλέγματα προσωπικής ανασφάλειας, για την προσωπική παρουσία ενός ανθρώπου και θυμίζει γεροντοκόρη που διαλαλεί την πραμάτεια της, με υπονοούμενο τρόπο. Σαν το παλιό ..γαλλικά και πιάνο. Το ΠΑΣΟΚ επένδυσε στους ΤΕΦΑΑΤΖΗΔΕΣ για να καθιερώσει κοινωνικά προγράμματα άθλησης και η κοινωνία, τους έχει περί πολλού και προσφεύγει σ' αυτούς, διότι καλλιεργούν ψυχή και σώμα. Και επιπλέον η κ. Μανανά δεν είναι μόνο γυμνάστρια. Διακρίνει κανείς μια οργή και πίκρα στο σχόλιό σου -πέρα από όσα ανέφερα στον πρόλογό μου-, κάτι σαν αυτό που λέμε, με διάθεση φιλοφρόνησης στα κορίτσια. «Μα αυτοί οι γαμπροί τυφλοί είναι, δεν βλέπουν;». Μήπως δεν σε είδε και το ΠΑΣΟΚ;

Σημείωση:

Μην νομίσουν οι φίλοι αναγνώστες, ότι επέδειξα ασύγνωστη επιπολαιότητα και έπεσα στον λάκκο των λεόντων, με το να εμπλακώ σε αυτή τη συνομιλία και για άλλους αντιπαράθεση. Το κάνω για δύο λόγους:

1ο. Στο διαδίκτυο συναντάς εξαιρετικά σχόλια εκτός από αυτά που γράφονται, για να βγάζουν κάποιοι τα εσώψυχά τους. Θα σταθώ σε ένα που γράφει, με περιεκτικό τρόπο ένας σύντροφος εχέφρων και πραγματικός ιδεολόγος. Του σφίγγω το χέρι. Γράφει πως εμείς μαλώνουμε και ο Στυλιανίδης κάνει τη δουλειά του και οργώνει τη Ροδόπη. Βέβαια, απεχθάνομαι τους κουκουλοφόρους του διαδικτύου, αλλά και υπογραμμίζω ότι τα καλοπροαίρετα κείμενα, δεν πειράζει και άν είναι ανώνυμα.

2ο.Ο φίλος μου που συνυπογράφει τις θέσεις μου και αναφέρεται στο κίνημα των παππούδων, ξέρω ποιός είναι και πρέπει, δημοσίως να τον ευχαριστήσω και να εκφράσω τη χαρά μου, για την -πάντα- κοινή μας πορεία. Στη δεκαετία του 1980 αιρετός τιτλούχος του ΠΑΣΟΚ σε έναν πρωτοποριακό θεσμό και αυτό ήταν τιμητικό γι' αυτόν, αλώνιζε το νομό μας με πραμάτεια την ιδεολογία του Κινήματος, διότι η αληθινή Δημοκρατία δεν είχε φθάσει παντού. Και όταν δεν ήταν αιρετός, ήταν πάλι χαμάλης της ΠΑΣΟΚΙΚΗΣ πραμάτειας και αυτό ήταν περισσότερο τιμητικό γι’ αυτόν.

Σύντροφε, φίλε, αδελφέ … «vamos por la Victoria» ...»Vamos a ganar»!

YΓ: Για την πολυλογία μου, έχω δεδομένη την κατανόησή σας, αφού την εξασφάλισε ο συνομιλητής μου. Είμαι ο μπάρμπας, που λέει πολλά, ενώ ξέρει λίγα.

Σπύρος Παπουτσής