Χάρηκα που η σημερινή Κυβέρνηση αποτελεί την ΠΡΩΤΗ αποφάσισε την περικοπή μισθών κι επιδομάτων βουλευτών. Λυπάμαι που δεν τα μείωσε ακόμη παραπάνω.
Χαίρομαι που σκέφτεται να επιβάλει πλαφόν στα καύσιμα ανά γεωγραφική περιοχή (κάτι παραπλήσιο με αυτό που έγραψα εγώ, που ήταν ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ τιμή βενζίνης ανά περιοχή). Λυπάμαι όμως που επιβλήθηκε πρόσθετος φόρος στα καύσιμα και θα λυπηθώ περισσότερο αν, τελικά, κάνει πίσω στο πλαφόν.
Χαίρομαι που έβαλε μεγαλύτερους φόρους στους έχοντες και κατέχοντες. Θα λυπηθώ πολύ αν δεν μπορέσει να τους ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ να τους πληρώσουν κιόλας.
Χάρηκα που η Κυβέρνηση επανακαταργεί το ΕΤΑΚ και επαναφέρει το ΦΜΑΠ και μάλιστα… ενισχυμένο (ή «back with a vengeance», όπως θα λέγαμε στο America). Λυπάμαι όμως που δεν κάνει το μέτρο να έχει αναδρομική ισχύ (για ευνόητους λόγους μεν, αν κι αυτό το άτιμο ΘΑ ’ΠΡΕΠΕ δε).
Χαίρομαι που είναι η ΠΡΩΤΗ Κυβέρνηση που θα φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία. Λυπάμαι που δεν θα τη φορολογήσει… όσο-πατάει-ο-ελέφαντας!
Λυπάμαι που θα βάλει πρόσθετους φόρους σε ποτά και τσιγάρα. Θα χαιρόμουν αν έκανε τη ΣΩΣΤΗ διάκριση κι έβαζε πρόσθετους φόρους μόνον στα ποτά ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ.
Χαίρομαι που το Κόμμα αποτελεί τη φωνή της συνείδησης αυτής της κυβέρνησης, με πρωτοβουλία –μάλιστα– των ίδιων των κυβερνώντων. Λυπάμαι που ΔΕΝ το ακούσανε στις ελάχιστες αλλά εύστοχες παρεμβάσεις που έκανε ως τώρα.
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση καταλαβαίνει τα λάθη της, όπως το ζήτημα με την απόσυρση. Θα λυπηθώ πολύ αν, από τη στιγμή που έθιξε κάποιους με την κατάργηση του μέτρου, έρθει και τους ΚΟΡΟΪΔΕΨΕΙ κι από πάνω (adding insult to injury, όπως λέμε και στο America), δίνοντάς τους το χιλιάρικο που θα παίρνανε και πέρσι, χωρίς να τους αποζημιώσει για τέλη, ΚΤΕΟ, service κι όλα τα έξοδα εκείνα που κατέβαλαν για να μπορέσουν να κινήσουν το όχημά τους κατά το πρόσθετο αυτό χρονικό διάστημα που προέκυψε από ένα ομολογημένο κυβερνητικό σφάλμα!
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση ευαγγελίζεται την αποκέντρωση και τους ισχυρούς δήμους. Λυπάμαι όμως που δεν δίνει κίνητρα και δεν έχει συστήσει στις επιχειρήσεις να ενθαρρύνουν και δεν τους έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ να υλοποιούν τα αιτήματα των εργαζομένων για μετακινήσεις από το κέντρο προς την επαρχία.
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση ΔΕΝ βιάζεται να ψηφίσει νόμους για το θεαθήναι. Θα λυπόμουν πολύ αν ψήφιζε βιαστικά νόμους σαν το… «βασικό μέτοχο» ή το «πλαφόν 20%» (του ΟΤΕ) -κι άλλους τέτοιους ευτράπελους- που θα της γύριζαν στη μάπα και θα την έκαναν να φαίνεται σαν… γενετική διασταύρωση «Παυλόπουλου-Αλογοσκούφη» (θου Κύριε!).
Χάρηκα πολύ που η Κυβέρνηση είχε την ιδέα να προσλάβει αξιοκρατικά στα Υπουργεία. Λυπήθηκε που – για μερικά από αυτά – δεν είχε την υπομονή να την εφαρμόσει.
Χαίρομαι που θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές για τις πολιτικές ΕΥΘΥΝΕΣ των αναμιγμένων σε σκάνδαλα. Λυπάμαι που θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές για τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ευθύνες των αναμιγμένων στα σκάνδαλα.
Χαίρομαι που σιγά-σιγά ανακτούμε το κύρος μας ΕΞ’-ΑΠΟ-‘ΔΩ. Θα λυπηθώ αν σε καμιά 10ριά χρόνια ξανακυβερνήσουν οι «γαλάζιοι» και το ξαναχάσουμε.
Χαίρομαι που ο κόσμος κατάλαβε τι μας έκανε ο «καταλληλότερος» και στηρίζει τα μέτρα του «δεν-μπορεί-το-παιδί». Λυπάμαι που τα μέτρα δε στοχεύουν περισσότερο μονόπλευρα προς το συνάφι του «καταλληλότερου», αφήνοντας στην ησυχία τους όλους τους υπόλοιπους.
Χαίρομαι που ο Σαμαράς «έφαγε κουνουπίδι» τη Ντόρα (μου ΑΡΕΣΕΙ το λάχανο – αφήστε το ήσυχο!). Λυπάμαι που δεν «έφαγε κουνουπίδι» και όποιον άλλον κατείχε (ή έτρεχε πίσω από κάποιον που κατείχε) έστω και για ΕΝΑ μήνα οποιοδήποτε κυβερνητικό πόστο κατά το διάστημα Απρίλιος 2004 – Οκτώβριος 2009.
Χάρηκα που ο Πρωθυπουργός ενστερνίστηκε την ΟΡΘΗ Keynes-ιανή συνταγή που υποδείκνυε ο Dominique Strauss-Kahn για τις οικονομίες κατά το διάστημα της ύφεσης. Λυπήθηκα πολύ που ΠΡΩΤΑ εφαρμόζει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή-καταστροφής (recipe for disaster, όπως τη λέμε στο America) που υποδεικνύουν οι Αλμούνιες , οι Μαμούνιες, οι Τρισέδες κι οι Μεντεσέδες (οι οποίοι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ εφαρμόσουν σωστά ΟΥΤΕ ΤΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΎΘΕΡΑ οικονομικά που «ευαγγελίζονται», είτε το πιστεύετε είτε όχι!).
Χαίρομαι πολύ που ο Πρωθυπουργός κατάφερε να καταργήσει τη visa για ΗΠΑ (η οποία έπρεπε να είχε καταργηθεί από τα 80’s με τη διμερή συμφωνία που υπέγραψαν οι δύο πλευρές και δεν είχαν κυρώσει οι Αμερικανοί), πράγμα που αποτελεί σημαντική διπλωματική επιτυχία. Θα λυπηθώ πολύ αν θεωρήσουμε τη… Eurovision ως διπλωματικό… οτιδήποτε και ξοδέψουμε ένα κάρο λεφτά για να συμμετάσχουμε σ’ αυτόν τον «πανευρωπαϊκό διαγωνισμό κουνιστών», τη στιγμή που τα ίδια λεφτά μπορούν να πάνε στο «ταμείο κατά της φτώχειας».
Χαίρομαι που η Μπιρμπίλη αντιδρά στην τσιμεντοποίηση του Βοτανικού, το ΣτΕ μπλοκάρει το έργο και ο Βγενό θέλει να απεξαρτήσει το γήπεδο του ΠΑΟ από το shopping mall του Βωβού. Θα λυπηθώ πολύ περισσότερο αν τελικά τσιμεντοποιηθεί η περιοχή, από όσο θα λυπηθώ αν… χρεωκοπήσει ο Βωβός (που έβαλε ΠΟΛΛΑ… κόκκινα κεράσια στο… πράσινο καλάθι)!
Χάρηκα ιδιαίτερα που ο Ταμβακάκης διορίστηκε απ’ την Κυβέρνηση Διοικητής της ΕΤΕ (ΑΞΙΟΣ!) και που λέει ότι θα βάλει τέλος στα χαράτσια και στα ψιλά γράμματα. Θα λυπηθώ περισσότερο αν δεν το κάνει μέχρις εσχάτων, από ότι θα λυπηθώ για το πόσο θα στενοχωρηθούν οι υπόλοιποι τραπεζίτες.
Χαίρομαι που οι Έλληνες δεν λιποψύχησαν με τα μέτρα της κυβέρνησης, όπως επίσης, την ίδια στιγμή, χαίρομαι και για τις αντιδράσεις, αφού πολλά από τα μέτρα είναι –αυτό που θα λέγαμε στα αγγλικά– «misguided» (δηλαδή «μη πεφωτισμένα ή προϊόντα κακών συμβουλών, so to speak…). Λυπάμαι όμως που ΑΚΟΜΑ δεν λυντσάρισαν αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ και θα λυπηθώ περισσότερο (όπως κι όλοι οι Έλληνες, είτε το γνωρίζουν είτε όχι) αν ποτέ ξαναφέρουν στην εξουσία το κόμμα που κυβέρνησε 3 φορές (74-81, 89-92 και 04-09) και άφησε πίσω του συντρίμια 3 φορές (81, όταν όλα τα σπίτια είχαν γίνει πολυκατοικίες και στα αστικά κέντρα η δόμηση «πάτησε» πλέον σε… θαλασσινό νερό, 92 όταν η οικονομία παρουσίαζε τη σημερινή εικόνα και γλιτώσαμε χάρη στο Σημίτη και 09, που η οικονομία παρουσιάζει την εικόνα του… 92 και θα ξαναγλιτώσουμε χάρη στο… «δαχτυλίδι» που πολύ εφθόνησαν και… «έτριψαν», με τα γνωστά αποτελέσματα – τους… κατούρησε το ginnie!).
Εκ πρώτης, λοιπόν, για αυτά και για άλλα, χαίρομαι – αλλά χαίρεται καλύτερα όποιος χαίρεται τελευταίος.
Uli Chris
Χαίρομαι που σκέφτεται να επιβάλει πλαφόν στα καύσιμα ανά γεωγραφική περιοχή (κάτι παραπλήσιο με αυτό που έγραψα εγώ, που ήταν ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ τιμή βενζίνης ανά περιοχή). Λυπάμαι όμως που επιβλήθηκε πρόσθετος φόρος στα καύσιμα και θα λυπηθώ περισσότερο αν, τελικά, κάνει πίσω στο πλαφόν.
Χαίρομαι που έβαλε μεγαλύτερους φόρους στους έχοντες και κατέχοντες. Θα λυπηθώ πολύ αν δεν μπορέσει να τους ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ να τους πληρώσουν κιόλας.
Χάρηκα που η Κυβέρνηση επανακαταργεί το ΕΤΑΚ και επαναφέρει το ΦΜΑΠ και μάλιστα… ενισχυμένο (ή «back with a vengeance», όπως θα λέγαμε στο America). Λυπάμαι όμως που δεν κάνει το μέτρο να έχει αναδρομική ισχύ (για ευνόητους λόγους μεν, αν κι αυτό το άτιμο ΘΑ ’ΠΡΕΠΕ δε).
Χαίρομαι που είναι η ΠΡΩΤΗ Κυβέρνηση που θα φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία. Λυπάμαι που δεν θα τη φορολογήσει… όσο-πατάει-ο-ελέφαντας!
Λυπάμαι που θα βάλει πρόσθετους φόρους σε ποτά και τσιγάρα. Θα χαιρόμουν αν έκανε τη ΣΩΣΤΗ διάκριση κι έβαζε πρόσθετους φόρους μόνον στα ποτά ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ.
Χαίρομαι που το Κόμμα αποτελεί τη φωνή της συνείδησης αυτής της κυβέρνησης, με πρωτοβουλία –μάλιστα– των ίδιων των κυβερνώντων. Λυπάμαι που ΔΕΝ το ακούσανε στις ελάχιστες αλλά εύστοχες παρεμβάσεις που έκανε ως τώρα.
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση καταλαβαίνει τα λάθη της, όπως το ζήτημα με την απόσυρση. Θα λυπηθώ πολύ αν, από τη στιγμή που έθιξε κάποιους με την κατάργηση του μέτρου, έρθει και τους ΚΟΡΟΪΔΕΨΕΙ κι από πάνω (adding insult to injury, όπως λέμε και στο America), δίνοντάς τους το χιλιάρικο που θα παίρνανε και πέρσι, χωρίς να τους αποζημιώσει για τέλη, ΚΤΕΟ, service κι όλα τα έξοδα εκείνα που κατέβαλαν για να μπορέσουν να κινήσουν το όχημά τους κατά το πρόσθετο αυτό χρονικό διάστημα που προέκυψε από ένα ομολογημένο κυβερνητικό σφάλμα!
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση ευαγγελίζεται την αποκέντρωση και τους ισχυρούς δήμους. Λυπάμαι όμως που δεν δίνει κίνητρα και δεν έχει συστήσει στις επιχειρήσεις να ενθαρρύνουν και δεν τους έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ να υλοποιούν τα αιτήματα των εργαζομένων για μετακινήσεις από το κέντρο προς την επαρχία.
Χαίρομαι που η Κυβέρνηση ΔΕΝ βιάζεται να ψηφίσει νόμους για το θεαθήναι. Θα λυπόμουν πολύ αν ψήφιζε βιαστικά νόμους σαν το… «βασικό μέτοχο» ή το «πλαφόν 20%» (του ΟΤΕ) -κι άλλους τέτοιους ευτράπελους- που θα της γύριζαν στη μάπα και θα την έκαναν να φαίνεται σαν… γενετική διασταύρωση «Παυλόπουλου-Αλογοσκούφη» (θου Κύριε!).
Χάρηκα πολύ που η Κυβέρνηση είχε την ιδέα να προσλάβει αξιοκρατικά στα Υπουργεία. Λυπήθηκε που – για μερικά από αυτά – δεν είχε την υπομονή να την εφαρμόσει.
Χαίρομαι που θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές για τις πολιτικές ΕΥΘΥΝΕΣ των αναμιγμένων σε σκάνδαλα. Λυπάμαι που θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές για τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ευθύνες των αναμιγμένων στα σκάνδαλα.
Χαίρομαι που σιγά-σιγά ανακτούμε το κύρος μας ΕΞ’-ΑΠΟ-‘ΔΩ. Θα λυπηθώ αν σε καμιά 10ριά χρόνια ξανακυβερνήσουν οι «γαλάζιοι» και το ξαναχάσουμε.
Χαίρομαι που ο κόσμος κατάλαβε τι μας έκανε ο «καταλληλότερος» και στηρίζει τα μέτρα του «δεν-μπορεί-το-παιδί». Λυπάμαι που τα μέτρα δε στοχεύουν περισσότερο μονόπλευρα προς το συνάφι του «καταλληλότερου», αφήνοντας στην ησυχία τους όλους τους υπόλοιπους.
Χαίρομαι που ο Σαμαράς «έφαγε κουνουπίδι» τη Ντόρα (μου ΑΡΕΣΕΙ το λάχανο – αφήστε το ήσυχο!). Λυπάμαι που δεν «έφαγε κουνουπίδι» και όποιον άλλον κατείχε (ή έτρεχε πίσω από κάποιον που κατείχε) έστω και για ΕΝΑ μήνα οποιοδήποτε κυβερνητικό πόστο κατά το διάστημα Απρίλιος 2004 – Οκτώβριος 2009.
Χάρηκα που ο Πρωθυπουργός ενστερνίστηκε την ΟΡΘΗ Keynes-ιανή συνταγή που υποδείκνυε ο Dominique Strauss-Kahn για τις οικονομίες κατά το διάστημα της ύφεσης. Λυπήθηκα πολύ που ΠΡΩΤΑ εφαρμόζει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή-καταστροφής (recipe for disaster, όπως τη λέμε στο America) που υποδεικνύουν οι Αλμούνιες , οι Μαμούνιες, οι Τρισέδες κι οι Μεντεσέδες (οι οποίοι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ εφαρμόσουν σωστά ΟΥΤΕ ΤΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΎΘΕΡΑ οικονομικά που «ευαγγελίζονται», είτε το πιστεύετε είτε όχι!).
Χαίρομαι πολύ που ο Πρωθυπουργός κατάφερε να καταργήσει τη visa για ΗΠΑ (η οποία έπρεπε να είχε καταργηθεί από τα 80’s με τη διμερή συμφωνία που υπέγραψαν οι δύο πλευρές και δεν είχαν κυρώσει οι Αμερικανοί), πράγμα που αποτελεί σημαντική διπλωματική επιτυχία. Θα λυπηθώ πολύ αν θεωρήσουμε τη… Eurovision ως διπλωματικό… οτιδήποτε και ξοδέψουμε ένα κάρο λεφτά για να συμμετάσχουμε σ’ αυτόν τον «πανευρωπαϊκό διαγωνισμό κουνιστών», τη στιγμή που τα ίδια λεφτά μπορούν να πάνε στο «ταμείο κατά της φτώχειας».
Χαίρομαι που η Μπιρμπίλη αντιδρά στην τσιμεντοποίηση του Βοτανικού, το ΣτΕ μπλοκάρει το έργο και ο Βγενό θέλει να απεξαρτήσει το γήπεδο του ΠΑΟ από το shopping mall του Βωβού. Θα λυπηθώ πολύ περισσότερο αν τελικά τσιμεντοποιηθεί η περιοχή, από όσο θα λυπηθώ αν… χρεωκοπήσει ο Βωβός (που έβαλε ΠΟΛΛΑ… κόκκινα κεράσια στο… πράσινο καλάθι)!
Χάρηκα ιδιαίτερα που ο Ταμβακάκης διορίστηκε απ’ την Κυβέρνηση Διοικητής της ΕΤΕ (ΑΞΙΟΣ!) και που λέει ότι θα βάλει τέλος στα χαράτσια και στα ψιλά γράμματα. Θα λυπηθώ περισσότερο αν δεν το κάνει μέχρις εσχάτων, από ότι θα λυπηθώ για το πόσο θα στενοχωρηθούν οι υπόλοιποι τραπεζίτες.
Χαίρομαι που οι Έλληνες δεν λιποψύχησαν με τα μέτρα της κυβέρνησης, όπως επίσης, την ίδια στιγμή, χαίρομαι και για τις αντιδράσεις, αφού πολλά από τα μέτρα είναι –αυτό που θα λέγαμε στα αγγλικά– «misguided» (δηλαδή «μη πεφωτισμένα ή προϊόντα κακών συμβουλών, so to speak…). Λυπάμαι όμως που ΑΚΟΜΑ δεν λυντσάρισαν αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ και θα λυπηθώ περισσότερο (όπως κι όλοι οι Έλληνες, είτε το γνωρίζουν είτε όχι) αν ποτέ ξαναφέρουν στην εξουσία το κόμμα που κυβέρνησε 3 φορές (74-81, 89-92 και 04-09) και άφησε πίσω του συντρίμια 3 φορές (81, όταν όλα τα σπίτια είχαν γίνει πολυκατοικίες και στα αστικά κέντρα η δόμηση «πάτησε» πλέον σε… θαλασσινό νερό, 92 όταν η οικονομία παρουσίαζε τη σημερινή εικόνα και γλιτώσαμε χάρη στο Σημίτη και 09, που η οικονομία παρουσιάζει την εικόνα του… 92 και θα ξαναγλιτώσουμε χάρη στο… «δαχτυλίδι» που πολύ εφθόνησαν και… «έτριψαν», με τα γνωστά αποτελέσματα – τους… κατούρησε το ginnie!).
Εκ πρώτης, λοιπόν, για αυτά και για άλλα, χαίρομαι – αλλά χαίρεται καλύτερα όποιος χαίρεται τελευταίος.
Uli Chris
Uli συμφωνώ με τις απόψεις σου. Τους είπαμε να πορδίσουν για να ξελαφρώσουν, κι’ αυτοί χέσθηκαν πάνω στο δίκιο του εργάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήPenche
O Uli Chris, ρεαλιστικά τοποθετείται με το σχόλιό του, παρά- χουβαρδάδικες είναι οι αποφάσεις της κυβέρνησης, λίγη κατανόηση να έχουν οι κυβερνώντες, τα μεταξωτά σώβρακα θέλουν και τους ανάλογους κώλους. Αυτοί είναι για μπαλωμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήdisaster
Ο ασταμάτητος βομβαρδισμός του ελληνικού λαού από τα ΜΜΕ με ζοφερές ειδήσεις για το μέλλον, έχει σκοπό να προετοιμάσει το έδαφος για τα σκληρότερα που σκοπεύει να μας ανακοινώσει σύντομα η κυβέρνηση. Όχι οικονομικά μέτρα μόνο, ώστε να εξευτελιστεί και να απογοητευθεί κι άλλο ο λαός μας, αλλά αποφάσεις εθνικής σημασίας που θα πέσουν σαν χαστούκια στην αξιοπρέπειά του. Ελπίζει έτσι πως, καθώς ο λαός θα είναι βυθισμένος στην παραζάλη των τηλεοπτικών αρλουμπολόγων και των διαπαραθυριακών κοκορομαχιών, τα όσα θα ακουστούν θα περάσουν με ελάχιστες αντιδράσεις. Η αναστάτωση που προκάλεσε ο νόμος για τους λαθρομετανάστες έχει εκπλήξει τους Αριστερούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί τέσσερεις δεκαετίες αλωνίζουν και φυτεύουν την προπαγάνδα τους στην εκπαίδευση, στην πολιτική, στην τέχνη, στον τύπο. «Κακόσορτοι σοφοί και στέρφοι δάσκαλοι», «διαβασμένοι, ντοτόροι, σπιρουνάτοι, ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετλήδες, οικοπεδοφαγάδεςι, κομματάρχηδες και κοτζαμπασήδες, και της γραμματικής οι μανταρίνοι και της πολιτικής οι φασουλήδες, ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι»,-για να θυμηθούμε τον επίκαιρο, εκατό χρόνια μετά, Κωστή Παλαμά-, απέκτησαν την πεποίθηση ότι είναι πανίσχυροι κι αήττητοι. Ότι ό,τι και να πουν, ό,τι και να κάνουν θα περνά στην κοινωνία ως δεδομένο, ως θέσφατο και με παπικό αλάθητο. Η έπαρση και ο εγωισμός των αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών» κλυδωνίστηκε αυτές τις μέρες γι’ αυτό και οι επιθέσεις των πραιτοριανών του Συστήματος στους πολίτες που διαμαρτύρονται, που θελουν να ειναι Ελληνες.
Τα πράγματα είναι απλούστατα, ο ΓΑΠ λέει επιτέλους την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιδεολογία πασόκ είναι όταν είμαι αντιπολίτευση να γκρινιάζω εναντίον του αντίπαλου κόμματος που προσπαθεί να συμμαζέψει τα ερείπια που του άφησα.
Όταν η γκρίνια φτάνει στο ζενίθ ο ανίπαλαος καταρρέει και έρχομαι εγώ να σκορπίσω όσα μάζεψε. Εάν δεν είναι αρκετά, non problem, παίρνω δανεικά.
Λόγω έμφυτης νωχελικότητας ο Κ.Κ. δεν τους έκανε το χατίρι, δηλαδή δεν εφάρμοσε σκληρή πολιτική λιτότητας, σαν το Μητσοτάκη.
Τώρα λοιπόν ο ΓΑΠ δεν μπορεί να κάνει τον καλό μοιράζοντας τα χρήματα που μάζεψαν οι άλλοι, άρα αισθάνεται ότι η δεξιά τον πρόδωσε.
Οι πονηριές δεν διαρκούν για πάντα, Γιωργάκη.