Μνημεία και προτομές μεγάλων ανθρώπων που καθορίζουν το πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Κομοτηνής, δυστυχώς ακολουθούνε κι αυτά την φθίνουσα πορείας της δημοτικής αρχής της πόλης μας. Παραμελημένα όσο δεν πάει σε σημείο καταστροφής! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το παλιό Ηρώο της Κομοτηνής, που βρίσκεται στο μικρό πάρκο της Περιφέρειας ΑΜ-Θ και περικλείεται από το Αρχαιολογικό Μουσείο, το θερινό ΔΗΠΕΘΕ.
Όπως θα δείτε και από τις φωτογραφίες είναι σε οικτρή κατάσταση, καθώς τα γραμμένα συνθήματα και η κλοπή ορισμένων μαρμάρων από το μνημείο συμπληρώνουν το σκηνικό της πλήρους διάλυσης! Η συγκεκριμένη αναλγησία της δημοτικής αρχής και του ίδιου του δημάρχου Δημήτρη Κοτσάκη βεβηλώνουν την μνήμη των συμπολιτών που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία μας. Ένα μνημείο που άντεξε στις δεκαετίες, μιας και χρονολογείται από το 1930, όταν ο τότε δήμαρχος Σοφοκλής Κομνηνός ανέθεσε στο ντόπιο γλύπτη Πέτρο Μοσχίδη να κατασκευάσει ένα μνημείο για τους ντόπιους απλούς ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά της πατρίδας. Μεταγενέστερα προστέθηκαν σ’ αυτό, 63 ονόματα Κομοτηναίων που έχασαν την ζωή τους στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ακόμα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η προτομή του Στίλπωνος Κυριακίδη, του Κομοτηναίου ιστορικού - λαογράφου που βρίσκεται παραπλεύρως του παλιού ηρώου, καθώς και ο κρούνος στην οδό Αθανασίου Διάκου που έχει πάνω από έναν αιώνα «ζωής».
Δείτε φωτογραφίες, εδώ…
Όπως θα δείτε και από τις φωτογραφίες είναι σε οικτρή κατάσταση, καθώς τα γραμμένα συνθήματα και η κλοπή ορισμένων μαρμάρων από το μνημείο συμπληρώνουν το σκηνικό της πλήρους διάλυσης! Η συγκεκριμένη αναλγησία της δημοτικής αρχής και του ίδιου του δημάρχου Δημήτρη Κοτσάκη βεβηλώνουν την μνήμη των συμπολιτών που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία μας. Ένα μνημείο που άντεξε στις δεκαετίες, μιας και χρονολογείται από το 1930, όταν ο τότε δήμαρχος Σοφοκλής Κομνηνός ανέθεσε στο ντόπιο γλύπτη Πέτρο Μοσχίδη να κατασκευάσει ένα μνημείο για τους ντόπιους απλούς ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά της πατρίδας. Μεταγενέστερα προστέθηκαν σ’ αυτό, 63 ονόματα Κομοτηναίων που έχασαν την ζωή τους στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ακόμα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η προτομή του Στίλπωνος Κυριακίδη, του Κομοτηναίου ιστορικού - λαογράφου που βρίσκεται παραπλεύρως του παλιού ηρώου, καθώς και ο κρούνος στην οδό Αθανασίου Διάκου που έχει πάνω από έναν αιώνα «ζωής».
Δείτε φωτογραφίες, εδώ…
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί οι βασιλιάδες οι δεξιές κυβερνήσεις το ιερατείο, με τον τρόπο τους αφήνουν να καταστραφούν ιστορικά μνημεία στη Θράκη και περισσότερο στη Κομοτηνή; Είναι μια πανάκεια αρκετών ετών, όπως λένε οι εναπομείναντες ντόπιοι Κομοτηναίοι. Αυτές οι καταστροφές κορυφώθηκαν την εποχή της δικτατορίας, δεν ήθελαν οι τύραννοι η Κομοτηνή να θυμίζει το πολιτισμικό ιστορικό παρελθόν της. Περίπου η ίδια τακτική τηρείται και σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτόν τον ανέξοδο πατριωτικό τρόπο, αλλοιώθηκε στο έπακρο ο ιστορικό-κοινωνικός και πολεοδομικός ιστός της πόλης μας.
Κανένας νομίζω δεν υποστηρίζει να μείνει μια πόλης στον μεσαιωνισμό, αλλά στη Κομοτηνή καταστράφηκαν σχεδόν το σύνολο των ιστορικών και κοινωνικών σημείων αναφοράς. Δεν πρέπει και δεν οφείλουμε να θυμόμαστε, οι ντόπιοι τα ιστορικά γεγονότα που εξελίχθηκαν στην Ροδόπη, θα κάνουμε μεγάλο κακό στη
«Παλιά Ελλάδα». Αυτό το δόγμα κυριαρχούσε από τα μέσα της 10ετίας του ’30 και συνεχίζεται σήμερα ποιο «ευγενικά».
Υπάρχει έστω ένα κομμάτι συντηρημένο της ιστορικής Εγνατίας οδού; Όχι. Το μεγαλύτερο μέρος του Φρουρίου κατεδαφίσθηκε την εποχή των βασιλιάδων και των κυβερνήσεων της στυγνής δεξιάς αρχές της 10ετίας του ’50 για να κτισθούν το 1ο δημοτικό σχολείο η μητρόπολης και το εργατικό κέντρο.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Μαρώνειας τόσα χρόνια ποια είναι η αιτία που δεν αξιοποιείται; Μεγάλο μέρος κατέχει μάλλον με χρυσόβουλα η Ιερά Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο.
Αντί να αξιοποιήσουμε την Βιστωνίδα και την παραλίμνια περιοχή της, με τόση μεγάλη και θαυμαστή ιστορία , την δωρίσαμε στους Βατοπεδινούς. Όσο για την Μολυβωτή και την περιοχή της αρχαίας Στρύμης καλύτερα να μην ομιλούμε………..
Γιατί!!!!!!!!!! Καλύτερα ας το πάρει ο άνεμος.
Στην ορεινή Ροδόπη δεν βάζουμε χέρι…….είναι για τους….πατριώτες με τις ηλεκτρονικές συσκευές, και τον ορειβατικό όμιλο.
Το Ηρώο, έργο του αείμνηστου πρωτομάστορα Μοσχίδη, οι πεσόντες που αναφέρονται ρητά είναι έλληνες, μουσουλμάνοι, εβραίοι της Κομοτηνής και Αρμένιοι της Κομοτηνής, η πολιτισμικότητα ενάντια στον φασιστικό άξονα!!!!!!!
Η βρύση είναι στην Εβραϊκη γειτονιά.
«Ο Στίλπων Κυριακίδης: Γεννήθηκε το 1887 στην Κομοτηνή από πατέρα γιατρό τον Παρασκευά Κυριακίδη και μητέρα διδασκάλισσα την Φωτεινή Ψάλτου. Σε ηλικία 6 χρόνων έμεινε ορφανός από πατέρα.
Μόλις πήρε το δίπλωμα του από το Παν/μιο των Αθηνών, ο Κυριακίδης διορίστηκε καθηγητής της Μέσης στη Ζωσιμαία των Ιωαννίνων και αμέσως έπειτα γυμνασιάρχης στο Παγκύπριο της Λευκωσίας από το 1911-1914. Στα 1914 γίνεται συντάκτης στο Ιστορικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας και στα 1918 διευθυντής του Λαογραφικού Αρχείου, που μόλις τότε είχε ιδρυθεί από τον αείμνηστο Νικόλαο Πολίτη. Ο Κυριακίδης οργάνωσε το Λαογραφικό Αρχείο και εξακολούθησε να τo διευθύνει ως την ημέρα που διορίστηκε καθηγητής στο Παν/μιο Θεσ/νίκης.
Ο Κυριακίδης είναι θρησκειολόγος, εθνολόγος, τοπωνυμιογράφος, φιλόλογος, ιστορικός αλλά προ παντός λαογράφος».
Να ξεχάσουμε πρέπει και το άξιο τέκνο της Κομοτηνής που αναδείχθηκε σε δύσκολους καιρούς.
Μας επιτρέπουν να θαυμάζουμε το χουντικό Ηρώο, το σπαθί, ίσως για να θυμόμαστε το πρώτο θύμα της χούντας, τον Κοσμιώτη Παναγή Ελή κ. δήμαρχε Κομοτηνής.
Penche