Ο Τζίμης Πανούσης γράφει για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο…

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ έξω απ' τα δόντια (αν και μάλλον έχουμε γεννηθεί φαφούτηδες) και να εκμεταλλευτούμε το μοναδικό καλό ου έχει προκύψει από αυτή την απρόσμενη έκθεση ξεσαλωμένου παρακράτους εθνικοφρόνων, θεοσεβάμενων υποκειμένων, που λυμαίνονται εξ επαγγέλματος τους χώρους της Εκκλησίας, της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Ποιο είναι, λοιπόν, το μοναδικό καλό (θετικό έστω), από αυτήν την παθητική κατανάλωση σκανδάλων; Η υποχώρηση και ο περιορισμός της αυτολογοκρισίας!
Όταν ξεσκίζεται ο σεβασμιότατος μητροπολίτης και περιγράφει τα πάθη των αιμορροΐδων του θηλυπρεπούς ποιμνίου του ενώπιον του χριστεπώνυμου πλήθους, όταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, ο Σεβασμιότατος, ο Άγιος, ο Μακάριος Κοιλιόδουλος δίνει ιερά συστατήρια σε εμπόρους ναρκωτικών, στέλνει συγχαρητήρια στον Παττακό, έχει ξεκινήσει την καριέρα του ως γραμματέας της συνόδου του βασιλοχουντικού Ιερώνυμου, του διορισμένου από τη χούντα και όχι μόνον, όταν όλα αυτά ξεστομίζονται καθημερινά από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, τότε ο φτωχός πλην τίμιος καταναλωτής θεάματος κάνει την αυτοκριτική του, και αφού διαπιστώνει ότι πρόκειται για πολύ μεγάλο μαλάκα, αναφωνεί: «Κάτω η χούντα των δικαστών και των παπάδων!».
Πατρίς, θρησκεία, σχιζοφρένεια. Δεν είναι χώρα αυτή, αράπη μου, οικογενειακή ταβέρνα είναι, με σπεσιαλιτέ ψόφια γλώσσα στα κάρβουνα. Το μαχαίρι, όπως είναι γνωστό εις τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, θα μπει βαθιά στο κόκαλο. Αγρυπνίες, προσευχές, παρακλήσεις, έχουνε ραγίσει τα ντουβάρια των ναών και των μονών από τις κραυγές και τα βογκητά των αγίων, που ζητούν με ασίγαστο πάθος να μπει βαθιά το μαχαίρι στον κόκκυγα: «Μπήξε μου βαθιά, σεβασμιότατε, το μαχαίρι σου στον κόκκυγα, να λυτρωθώ από την αυτοκάθαρση και τον πνευματικό αυνανισμό!» Όποια υπερβολή και να ξεστομίσω από το είδος της εργασίας μου ορμώμενος, φαντάζει ως τετριμμένη γελοιότητα μπροστά στην υπέρτατη ξεφτίλα του υπαρκτού σουρεαλισμού, που ζει και βασιλεύει στην ένδοξη πατρίδα μας. Σούμπιτο το παπαδαριό (εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις του απλού κλήρου, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) είναι στην υπηρεσία της βαρβαρότητας, κρατώντας υπνωτισμένο το ποίμνιο με φόβητρο τις εβραϊκές αρλούμπες για να κάνουν παιχνίδι οι άγριοι καπιταλιστές.
Δεν δίνει τυχαία, εκ συμπτώσεως, συστατήρια ο Χριστόδουλος σε εμπόρους ναρκωτικών! Τα δίνει από συναδελφική αλληλεγγύη! Κάνει την ίδια δουλειά με τον Βαβύλη, στην ουσία! Ο ένας πουλάει πρέζα, κι ο άλλος, το όπιο του λαού. Γι' αυτό, άλλωστε, και τον θαυμάζει και τον περιγράφει ως «εξαίρετο Έλληνα με χριστιανικάς αρχάς και ζωηρόν χαρακτήρα». Βεβαίως, ζωηρόν χαρακτήρα είχε και άλλος αποδέκτης αρχιεπισκοπικών επιστολών: ο σατανιστής Κατσούλας, που το ζωηρόν του χαρακτήρος του ξέφυγε λίγο παραπάνω κι έσφαξε δυο-τρεις κοπέλες (σιγά το πράγμα) μπροστά στο θεόσταλτο μεγαλείο της ομορφιάς του τεκνού. Θου, Κύριε, φυλακή που τους χρειάζεται με τέτοια λύσσα που κρύβουν ανάμεσα στις φλογισμένες αιμορροΐδες τους.
Κι ενώ εμείς εδώ ασχολούμεθα με το παπάρι του σεβασμιότατου Αττικής και το χουντικό παρακράτος που στήνει ο αρχιεπίσκοπος για να επιβάλει τους δικούς του ανθρώπους και να γίνει αυτοκράτορας της ορθοδοξίας είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, στη φίλη και εταίρα Ισπανία ετοιμάζονται για δημοψήφισμα εν όψει του Ευρωπαϊκού Συντάγματος! Σιγά μην ασχοληθούμε κοτζάμ αρχαίοι Έλληνες, μπολιασμένοι με τη χριστιανική πρέζα του Αποστόλου Παύλου, με το σύνταγμα των ευρωλιγούρηδων! Τι δουλειά έχουμε εμείς, οι περιούσιοι μαυροκέφαλοι, που μάθαμε γράμματα στα ανύπαρκτα κρυφά σχολειά (που ήτανε τόσο καλά κρυμμένα ώστε δεν τα είδε κανείς ποτέ), μ' αυτούς τους λιμοκοντόρους, που δεν ξέρουν τι θα πει λούφα, λαμόγια, άρπα-κόλλα, αρπαχτή, ρουσφέτι, μέσον κι όλο αυτό το πλούσιο λεξιλόγιο που έχει αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ φιλότιμο!
Πρέπει να τελειώνουμε πάση θυσία, αράπη μου, με το έκφυλο και επικίνδυνο παπαδαριό που μας κρατάει κλειδαμπαρωμένους στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και μας σφίγγει με το ράσο του Πούτιν, του αδίστακτου Ρασπούτιν. Ευτυχώς που ο Χριστόδουλος κρύβει μια Βουγιουκλάκη μέσα του, μια Μπέμπα Μπλανς, έχει το ψώνιο του star και της περίβλεπτης γκλαμουριάς, κι έτσι, μοιραία, δεν μπόρεσε να μας κοροϊδέψει για πολύ! Όταν παίζεις κάθε μέρα πρώτη είδηση στα κανάλια ως η απόλυτη ελληνίδα ιεράρχισσα, αλλάζοντας τις βυζαντινές τουαλέτες με τα ρουμπίνια, τα σμαράγδια, τα καρύδια και τη χρυσόσκονη σαν τα πουκάμισα, τότε οι μέρες σου μετράνε αντίστροφα. Το σταριλίκι έχει κανόνες απαράβατους.
Εκεί που πας για διεθνή καριέρα δίπλα στη Μαντόνα, καταλήγεις ν' ανοίξεις πιτσαρία στο Κολωνάκι. Ιστορία μου, αμαρτία μου, ράσο μου μεγάλο, είσαι αρρώστια μου μες στα σώβρακα και πώς να τα βγάλω! Αυτό το βαρβαρικό κόνσεπτ της αμαρτίας για την οποία συνεχώς μετανοείς και μετά πάλι προς τη λόξα τραβάς, με τρελαίνει, αράπη μου, και ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω, πώς μετά από αυτή την υπέροχη αρχαιοελληνική μυθολογία με το μισάνθρωπο δωδεκάθεο που σεβότανε κι έπαιζε λυτρωτικά με την ηδονή, το ευ ζην και τον θάνατο, καταντήσαμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ως πρόβατα, μ' αυτές τις εβραϊκές παραβολές της σιωνιστικής υποκουλτούρας.
Η θυσία του Αβραάμ, η αιμομιξία του Λωτ, ο σοδομισμός και η κτηνοβασία καθημερινό χόμπι στα Γόμορρα και σε όμορα χωριά, και εκατομμύρια μουρόχαυλοι με τον φόβο και τον τρόμο της εξουσίας του ράσου να παπαγαλίζουν όλες αυτές τις ψυχοφθόρες αρλούμπες που βγάζουν Γιοσάκηδες, Βαβύληδες και Καλούσηδες ανώμαλους δικαστές! Εμένα που με διαβάζεις, μ' έχει δικάσει για άσεμνο τραγουδιστή δικαστής με αλλεπάλληλες καταδίκες για οφθαλμοπορνεία, γιατί πήγαινε, λέει, στο Λουτράκι με μάσκα και κατέβαζε το μαγιό από κοριτσάκια και αγοράκια και τα χούφτωνε. Ήτανε, όμως, πολύ καλός χριστιανός και δεν είχε χάσει κανέναν εσπερινό.Η γνωστή καραμέλα των φοβισμένων μικροαστών, θα ξεστομίσει τη γνωστή μαλακιούλα ότι «αυτοί, οι επίορκοι, είναι μειοψηφία. Η πλειοψηφία είναι αγνή κι αδέκαστη!» Κουραφέξαλα! Αλλά ας υποθέσουμε ότι είναι έτσι, και μια μειοψηφία εκατό δικαστών είναι επίορκοι ανάμεσα στις χιλιάδες. Άμα δεις ένα πινάκιο, έχει τριάντα υποθέσεις ημερησίως, επί πέντε ημέρες, εκατόν πενήντα υποθέσεις την εβδομάδα, πεντακόσιες το μήνα περίπου, πέντε χιλιάδες το χρόνο. Αμα δουλέψει είκοσι χρόνια κάθε επίορκος, να τες εκατό χιλιάδες στρεψοδικίες, μάνι μάνι. Γι' αυτό τα γουρούνια καταργήσανε τους ενόρκους, γιατί νόμος είναι το δίκιο του Γιοσάκη.
Μακαριότατε, κατεβείτε από τους πυλώνες! Έχει στρογγυλοκαθίσει, ως πείσμων στυλίτης στον πυλώνα της εξουσίας, ο μακαριότατος και δεν λέει να το κουνήσει. Ήδη κυκλοφορούνε αφίσες με το γνωστό παιδάκι που κατουρούσε το στέμμα, τώρα να κατουράει το καλυμμαύκι! Ιερό και όσιο δεν έχει ο φτωχός λαουτζίκος. Το ήθος του αρχιεπισκόπου μάς ήρθε κατακέφαλα όταν απεκάλεσε με θυμό και θράσος «χάχα» ένα κακόμοιρο παιδάκι που δεν είχε σεβαστεί κατά πώς ήθελε το ανέκδοτο του ο ποιμενάρχης. Αν τον είχαμε στείλει από τότε από κει που 'ρθε, από τη χούντα του ομοϊδεάτη του, Παττακού, δε θα κολυμπούσαμε τώρα στον πάτο του βόθρου! Μπουμπούκι ο Τριανταφυλλάκης.
Ο παραδοσιακός έλληνας μπάτσος, με το γοητευτικό προκοίλι, το κομπολόι και τη Μεγάλη Ελλάδα ως ύπουλη μπίζνα με το μεγάλο αφεντικό της ορθοδοξίας. Πνευματικά παιδιά του Χριστόδουλου στρατολογούνται ως χαφιέδες και μετέπειτα πράκτορες της ΚΥΠ, αφού έχουν εκπαιδευτεί στο εμπόριο της πρέζας, είτε ως ιδεολογία είτε ως ηρωίνη. Από τη Μοσάντ στον Ντε Σαντ η απόσταση είναι μικρή, και ο Ραφαήλ με τον Ησύχιο, που του χαλάσαμε την ησυχία, ετοίμαζαν site στο 'Ιντερνετ για να πουλάνε το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο!
Καιρός ν' αλλάξουμε τα συνθήματα. Οι παπάδες πουλάνε την ηρωίνη! Οι μπάτσοι πουλάνε αλβανική φούντα, διότι την πρέζα πολλοί εμίσησαν, τη φούντα ουδείς.
Όλα τα κουμούνια, οι αναρχικοί και οι τρομοκράτες, κάθε φορά που τελείωνε η Σαρακοστή, αντί για την παραδοσιακή μαγειρίτσα μαγειρεύανε τη χολή τους και αμαύρωναν το Πάσχα και την Ανάσταση με τις κασσάνδριες εμμονές τους για τη σιλουέτα του αρχιεπισκόπου.
Αντί για Χριστόδουλο, τον αποκαλούσαν κοιλιόδουλο, αλλά είναι γεγονός ότι, μετά από κάθε χριστιανική νηστεία, ο μακαριότατος έβαζε μερικά κιλά στην υπέρογκη κοιλίτσα του. Βαφτίζει το κρέας ψάρι, λένε οι κακές γλώσσες, και το συνοδεύει μ' αυτό το πανάκριβο κρασί που το εισάγει αεροπορικώς από την Ιταλία και κάνει
μόνο διακόσια ψωροχιλιάρικα το μπουκάλι. Αυτά είναι φήμες! Αυτό που ξέρω, είναι το επιδόρπιο. Το μενού του Παρασκευαΐδη κλείνει πάντα με μήλο
δαγκωμένο από το γνωστό φίδι!
Με το παπαδοστριπτίζ και το δικαστικό τουρλουμπούκι, να μην ξεχνάμε ότι η σεμνή και ταπεινή Νέα Δημοπρασία συνεχίζει το θεάρεστο έργο της. Το μοναδικό πράγμα που ξέρει να κάνει, είναι να θωρακίζει το νομικό οπλοστάσιο του Μεταξά και του Παπαδόπουλου με λογοκρισία, εξοντωτικές ποινές και τη γνωστή τρομολαγνική δημοκρατία του κώλου, τύπου Αφγανιστάν, όπου τα περήφανα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας μας φυλάνε τις φυτείες του οπίου. Του οποίου πολιτισμού της μαστούρας, του πολέμου και της αποχαύνωσης είμαστε καταναλωτές, μηρυκάζοντες τα κινηματογραφικά καλαμπόκια. Μ' έναν Τατούλη ξεχνιέμαι. Και μ' έναν παππούλη ξεσκίζομαι.
Αυτές τις μεγαλόστομες παπαριές, αυτές τις λέξεις στη σειρά χωρίς νόημα, αυτά τα ξύλινα λόγια που μυρίζουνε μούχλα και δωσιλογισμό είναι πάλι που ξεστομίζουνε οι συνήθεις μπούληδες και τα φλώρια, που τα πνευματικά τους ινδάλματα είναι η Βίσση, τα κοψίδια και το σουβλάκι με πίτα. Πάλι θα μασήσουμε, σύντροφοι καταναλωτές, ότι το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά στο κόκαλο, ή να το αρπάξουμε και να τους το χώσουμε στον κόκκυγα, μπας και λυτρωθούνε από τις πισωγλεντζέδικες εξάψεις; Νόμος είναι το δίκιο του μαχαιροβγάλτη. Πού είναι αυτός ο Ακρίδας, ο ιεροψάλτης που του έδωσε συγχαρητήρια ο Χριστόδουλος και συμφώνησε ότι έπρεπε να δικαστεί η Δόμνα Σαμίου για τα αποκριάτικα; Τα ορθόδοξα μπινελίκια των σεβάσμιων ιερέων έχουνε εκσυγχρονίσει την επιστήμη της βωμολοχίας και του ακατάσχετου κιναιδισμού! Μήπως ν' αλλάξουμε αυτό το «ορθοδοξία» και να το κάνουμε «υποκρισία», να 'μαστέ πιο κοντά στην πραγματικότητα;

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Τζίμη Πανούση «Πούστευε και μη Ερεύνα», Εκδόσεις OPERA)