Το ‘χει η μοίρα μας φαίνεται, αναφορικά με τη χθεσινή συγκέντρωση των γονέων στο Ζ’ παιδικό σταθμό (ΠΙΚΠΑ) παρουσία του πρώτου πολίτη της πόλης και της κας Αντωνακάκη, να είμαστε μάρτυρες καταστάσεων οι οποίες συνεχίζουν να θλίβουν, να προκαλούν και το κυριότερο να προσβάλουν. Αλήθεια, γιατί να γίνονται αυτές οι συγκεντρώσεις, μόνο χειροκροτητής δεν ήταν η σιωπή των περισσοτέρων (για ευνόητους λόγους), όταν δεν υπάρχει η διάθεση να ακουστεί η άποψη των γονέων και η όποια κριτική που ασκείται, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Τι επιτέλους θέλει ν’ ακούει;
Αν δεν αντέχει την κριτική για τα έργα του, είναι προτιμότερο για όλους να μην παρευρίσκεται. Λυπάμαι, αλλά όπου συντρέχουν λόγοι για να ασκήσουμε κριτική θα το κάνουμε πάντα, με κόσμιο τρόπο, με μοναδικό σκοπό να συμβάλουμε προς το καλύτερο και δικαιότερο.
Δεν υπήρξαμε ποτέ Σειρήνες.
Οφείλει να εκτιμήσει το γεγονός του ότι είμαστε ειλικρινείς απέναντί του, υπενθυμίζοντάς του τα όποια λάθη ή παραλείψεις. Χθες, λοιπόν, η κα Αντωνακάκη δείχνοντας ένα ανθρώπινο και ζεστό πρόσωπο, με διάθεση ν’ ακούσει (αυτό έδειξε τουλάχιστον), συμφώνησε να «δει» κάποια ζητήματα που της τέθηκαν από τους γονείς. Δώρο άδωρο όμως και από τη στιγμή που προσέκρουσε στη δική του άρνηση για επανεξέταση κάποιων ζητημάτων, καλή ώρα τα ποσά των τροφείων, ερχόμενος έτσι σε πλήρη αντίθεση με την «ανθρώπινη πόλη» που αυτός ευαγγελίστηκε.
Δεν ξέρω αν και πότε η πόλη της Κομοτηνής θα γίνει ανθρώπινη, αλλά η χθεσινή του εικόνα ήταν άσχημη, μη δείχνοντας τον απαραίτητο σεβασμό κατά την ξαφνική του αποχώρηση και η οποία προσέβαλε τους συμπολίτες του. Δεν νομίζω ότι αυτή του η στάση τιμά το θεσμό του Δημάρχου, τον ίδιο και την παράταξή του.
[ αναδημοσίευση από το blog του Δημήτρη Κουτσογιάννη ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.