Αυτό πάει πολύ! Δε θα τ’ αντέξω! Κι ας μου είπε ο Δημήτρης «στήθος μάρμαρο, καρδιά κοτρώνα» όταν πήγα για το ετήσιο check-up τον Ιούνιο. Αυτός φταίει! Όοοχι ο Δημήτρης…Ο ΙΟΥΝΙΟΣ!!!
Τι το ‘θελα και ήρθα Κομοτηνή Ιούνιο; Μας έκατσε καλά ο καύσωνας βέβαια, οπότε άξιζε –όπως αποδείχτηκε– που επιλέξαμε το δεύτερο 15ήμερό του για να φύγουμε από την Κολοπεταθηνίτσα. Αλλά τ’ είν’ τούτο μωρ’ αδερφάκι μου; 1η Αυγούστου, να ‘σου το μπουρίνι! Τρελαίνομαι να κάθομαι στη τζαμαρία μου στον Πλατανίτη εν ώρα πανηγυριού της φύσης. Και τρελαίνομαι να ΜΗΝ είμαι εκεί όταν στον ορίζοντα ο ουρανός κι η θάλασσα γίνονται…κουλουβάχατα. Αχ βρε Κύθνο, τι μου κάνεις…Βλέπετε πάμε και Κύθνο κάθε χρόνο μια εβδομάδα, κι όλο πέφτει Ιούλιο. Κι επειδή είπαμε: «Στην Αθήνα τον Αύγουστο είναι σα να κάνεις διακοπές, ούτως ή άλλως, ακόμη κι αν δουλεύεις, δεν παίρνουμε την άδεια τον Ιούνιο για να μας βγουν οι διακοπές…διπλές;» (famous last words, ήτοι…«τελευταίες διάσημες λέξεις»), ήρθαμε Πλατανίτη τον Ιούνιο!
Έχω φάει τα λυσσακά μου, του γείτονα και των συναδέλφων στη δουλειά! Μαθαίνω για συναυλίες στο «Νταμάρι» που έγινε, λέει, θέατρο. Μαθαίνω για συναυλίες υπαίθριες στη Μαρμαρίτσα, στα πρότυπα της συναυλίας που έδωσε στο λιμάνι του Amsterdam ο Vangelis τότε στα ‘80s. Μαθαίνω ότι ο δήμαρχος Μαρωνείας έχει ξεσκιστεί στον πολιτισμό ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ. Και ξανατρώω λυσσακά! Της γυναίκας μου, της γειτόνισσας και του σκύλου του διπλανού. Αλί και τρισαλί, που λέγανε και οι αρχαίοι ημών…τρώγονοι…
Και κοντά σ’ αυτά τα τραύματα, έρχεται και η προσβολή: ο δήμαρχος, λέει, θα συνεχίσει τα πολιτιστικά στην περιοχή έως τις 4 Σεπτέμβρη! Που ακούστηκε τέτοιο κακό; Δηλαδή, εγώ όλο αυτόν τον καιρό θα ξέρω ότι στη Μαρώνεια γίνεται του…Πολύφημου το μάτι και θα κάθομαι να μοιρολογώ την πρωτευουσιάνικη (τρομάρα της!) μοίρα μου; Ξαναλί και μανατρισαλί!!!
Conundrum: θέλω να μετακομίσω, αλλά δε θέλω να χωρίσω! Πως θα γίνει δηλαδή; Γιατί πρέπει να μείνει μισή η πίτα για να χορτάσει ο σκύλος; Δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε…leverage (μόχλευση) όπως κάνουμε στις αγορές παραγώγων; Να ταΐσουμε δηλαδή το σκύλο με δανεισμένη πίτα, ενεχυριάζοντας τη δική μας ως margin (περιθώριο); Και μόλις κερδίσουμε (ΠΟΥ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ!) γυρίζουμε πίσω το leverage. No sweat!
Aν δε μετακομίσω λίαν συντόμως, και γνωρίζοντας πλέον τι δήμαρχο εξέλεξαν οι Μαρωνίτες & Σία, του χρόνου θα το σκεφτώ ΠΟΛΥΥΥ πριν βιαστώ να πάρω άδεια τον Ιούνιο. Τόσο για το γεγονός ότι ο πολιτισμός έχει κέφια μετά τα μέσα Ιουλίου, όσο και γιατί ο καιρός έχει κέφια τον Αύγουστο, καθώς και για το ότι όλα τα «ξενιτεμένα» φιλαράκια προτιμούν ΕΠΙΣΗΣ τον Αύγουστο για να κοπανήσουν τα τσιπουράκια τους στη γενέτειρα. Και το μόνον που εύχομαι, εν τω μεταξύ, είναι αυτό:
ΑΝΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΕΤΟΥΜΕΝΑ Μ’ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ!!! Και πολιτιστικά θα διασκεδάσουμε, και με τα φιλαράκια θα ξεσαλώσουμε, και μπουρίνια –Θεού θέλοντος– θα απολαύσουμε, και κυβέρνηση –επιτέλους– θα ξαναποκτήσουμε, Θεού θέλοντος κα μη! Κι αν δε θέλει, θα φάει κι αυτός τα λυσσακά του…Καλή όρεξη!
Uli Chris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.