Τίποτα δεν είναι δημοκρατικό, αν δεν είναι κοινωνικά δίκαιο

Πριν λίγες μέρες μου ήρθε ένα μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, από μια αναγνώστρια της Piazza’s. Στην αποστολέα του μηνύματος, γνώστη στην μικρή κοινωνία της Κομοτηνής, διέκρινα την αγωνία και τον φόβο της για την προσωπική της κατάσταση, από την νέα πολιτική κατάσταση που έχει περιέλθει στον τόπο μας. Η συγκεκριμένη εκτέθηκε σε μεγάλο βαθμό στις δημοτικές εκλογές, υπέρ του Τάσου Βαβατσικλή. Οι σεμνές και ταπεινές ενοχλήσεις από τους παρατρεχάμενους της δημοτικής αρχής του Κοτσάκη είναι αρκετές, όχι μόνο προς αυτήν αλλά και προς τα συγγενικά της πρόσωπα.
Δυστυχώς δεν μπορεί να δημοσιοποιήσει τα όσα της προσάπτουν ορισμένοι κακόβουλοι «φίλοι», «γείτονες», «δημοτικοί άρχοντες» μπροστά και πίσω από την πλάτη της. Είμαι σίγουρος όμως, γιατί είναι πολύ δραστήρια και ζωντανή γυναίκα αλλά όχι γαλάζιο παιδί, ότι δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια…και ετοιμάζεται. Αν και υπάρχει ο φόβος των αντιποίνων , από τους παραπάνω, δείχνει στις δύσκολες στιγμές θάρρος. Άλλωστε όπως μου έγραψε και η ίδια η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Θέλω να της θυμίσω, αν και πιστεύω ότι δεν το ξέχασε, η Νέα Πορεία έδωσε μάχη ήθους και αξιών. Είμαστε περήφανοι για την μάχη αυτή που δώσαμε με τα στελέχη μας στην παράταξη και με τους συμπολίτες που μας στήριξαν. Αυτή είναι η «Σύγχρονη πόλη» που ονειρεύονται Στυλιανίδης και Κοτσάκης; Μια Κομοτηνή, με κομματάρχες, τραμπουκισμούς και κατατρομοκράτηση των πολιτών της;
Τους εφιάλτες των δημοτικών εκλογών, εσωκομματικούς και μη, θα τους ξαναβρούμε μπροστά μας και μάλιστα σύντομα. Η μάχη δεν έχει ολοκληρωθεί. Η νίκη εκτός από πολιτική, πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι κοινωνική. Τίποτα δεν είναι δημοκρατικό, αν δεν είναι κοινωνικά δίκαιο.