Την Τρίτη 2 Οκτωβρίου θα
συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής με μοναδικό θέμα της ημερήσιας
διάταξης την ενημέρωση σχετικά με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ)
του έργου: «Μεταλλευτικές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις προς παραγωγή χρυσού
στο Πέραμα Έβρου» της εταιρίας «Χρυσωρυχεία Θράκης ΑΕ».
Η συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί
στις 7 το απόγευμα στο Αμφιθέατρο του Πολυλειτουργικού Κέντρου Κομοτηνής.
ΠΕΤΡΙΔΗ ΚΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ...ΚΕΦΑΛΑΣ ΤΙ ΣΕ ΚΟΦΤΕΙ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΥΣΟΡΥΧΕΙΑ!!!! ΨΑΧΝΕΙΣς ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ κεφαλια σε δερνει εσενα
ΑπάντησηΔιαγραφήο ιδιος ή ο αδελφος?
Διαγραφήsas aresoun ta panygyrakia etsi ejhgeitai giati to dhmotiko symboylio exei topouethuei ki alles fores gi ayto to uema.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν λειτουργήσουν τα μεταλλεία χρυσού θα παραιτηθεί ο κ. Πετρίδης. Έτσι μας έλεγε πριν 6 μήνες.
ΔιαγραφήΔεν νομίζει ότι φτανει με την απειλη της παραίτησης. Ουδείς αναντικαατάστατος δήμαρχε.
Στις επομενες δημαρχια ΣΥΡΙΖΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ Ο ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ.ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ.Ο ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ "ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ" ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΩΡΑ,ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
ΔιαγραφήΟι δεκαετίες της ευημερίας και των κεκτημένων που προηγήθηκαν σχεδόν κατέστρεψαν μια γενιά, προετοιμάζοντας καιρούς σκοτεινούς, προορισμένους να διαρκέσουν και έπειτα από μια ενδεχόμενη επάνοδο της χώρας στην ανάκαμψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως ηγεσίες διαμετρήματος τύπου Περιφερειακού Συμβουλίου, Νομαρχιακής επιτροπής ενάντια του χρυσού κ.ά. είναι η πολιτική έκφραση τέτοιων καιρών, όπου η «ιδεολογία» του διεκδικητικού τραμπουκισμού έχει επικρατήσει της ιδεολογίας του μόχθου;
Το μόνο που "απειλεί" τον Πετρίδη είναι πεντέξι ανώνυμοι μακάκες που ψάχνονται να του χώνονται πάντα ανώνυμα. Τώρα αν στεναχωριούνται και καποιοι επενδυτές και τα τσιράκια τους, τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή δήμαρχε, δεν μπορεί να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικά κινδυνεύει από τους συμβούλους του.Πολλοίείναι φαύλοι, άσχετοι και αλαζόνες.Και τα χρεώνεται αυτός όλα.Δεν ελέγχει την ομάδα του και δεν φέρνουν τίποτε καινούργιο στην πόλη μας
ΔιαγραφήΑνώνυμε-29/9/12 15:51
ΔιαγραφήΑν δεν θέλουμε να καταλήξουμε μια μικρή παραπονούμενη κοινωνία που βιώνει υπομονετικά τα δεινά της, οφείλουμε να δούμε πώς πέτυχαν οι άλλες μικρές οικονομίες και κοινωνίες που παρακολουθούν σήμερα την οικονομική κρίση ως ένα ιστορικό φαινόμενο που ελάχιστα τους αγγίζει. Μπορεί ορισμένα από αυτά να μας φαίνονται γενικά, ωστόσο, κανείς δεν πετυχαίνει ποτέ τίποτα ούτε σε προσωπικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο εάν δεν θέτει μεγάλους στόχους που τους παρακολουθεί καθημερινά, επιλύοντας επίμονα τα προβλήματα, μικρά ή μεγάλα που πάντα εμφανίζονται. Και οι δρόμοι που ανοίγονται πλέον μπροστά μας είναι η κινεζοποίηση - βουλγαροποίηση της οικονομίας μας ή η σοβαρότητα, που συνεπάγεται τον επίμονο οικονομικό προγραμματισμό και την υλοποίησή του.
Παύλος Δαμιανίδης- Στάθης Κεφαλίδης σκο 3-0
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη προχθεσινή συνέντευξη στο R-Chanel περί ανάπτυξης και ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Ενώ μας δίνονται οι ευκαιρίες να σκεφτούμε ως κοινωνία ένα βασικό οικονομικό όραμα, τους μακροχρόνιους στόχους μας, τις μοναδικές μας ικανότητες, αλλά και τα στάδια υλοποίησης όλων αυτών, με μεγάλη λεπτομέρεια και εξειδίκευση, που δεν θα εξαρτώνται από τις συχνές εναλλαγές του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όπως π.χ. ο αγωγός Transadriatic Pipeline ( Ελεύθερο Βήμα 29-9-2012), η αποπεράτωση και η λειτουργία του κάθετου άξονα Κομοτηνής- Βουλγαρίας, οι «υπόχρεοι της ανάπτυξης» της πολιτικής εξουσίας ασχολούνται οχλαγωγώντας με το κυνηγητό των μεταναστών και με την λειτουργία ή μη των μεταλλείων χρυσού, λες και δεν ασχολήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς λείπει σήμερα από την ελληνική οικονομία, αυτό ακριβώς έλειπε και την περίοδο της ανάπτυξης. Γι' αυτό και όλοι οι διαθέσιμοι πόροι που είχαμε δεν δημιούργησαν κανένα σημαντικό αποτέλεσμα. Και η διαφθορά άλλωστε είναι κομμάτι της λογικής ότι ξεκινάω κάτι ειδικό, ασύνδετο με έναν γενικότερο στόχο και δεν παρακολουθούν ούτε την υλοποίησή του ούτε λογοδοτούν για το αποτέλεσμα της «προσπάθειάς» τους.
Γνωστός είναι ο τρόπος «μελέτης» των αναπτυξιακών σχεδίων του στενού δημόσιου τομέα, αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως την πηγή της κακοδαιμονίας της ελληνικής οικονομίας. Ανερμάτιστη συρραφή στοιχείων (ενίοτε φανταστικών), μηδενική παρακολούθηση, μηδενική υλοποίηση. Η ελληνική οικονομία λειτουργεί πραγματικά και στον ιδιωτικό σε σημαντικό βαθμό, αλλά και στον δημόσιο τομέα σαν εγκαταλειμμένο μπουρδέλο της δεκαετίας του '20.