Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής: «Από την Ελλάδα ως την Τουρκία ένα ναυάγιο δρόμος»

Τις πρώτες ώρες της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου το λιμενικό εντόπισε ένα μικρό σκάφος κοντά στο Φαρμακονήσι. Στο σκάφος επέβαιναν 28 άτομα (25 Αφγανοί και 3 Σύροι), μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά. Η αντίδραση του λιμενικού ήταν άμεση, υπακούοντας τις εντολές του Νίκου Παπαγιανόπουλου, αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ, που λίγο καιρό πριν είχε δηλώσει ρητά: «να τους κάνουμε το βίο, αβίωτο για να μην θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα».

Σύμφωνα με μαρτυρίες των μεταναστών που επέζησαν και βρέθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά οι λιμενικοί όχι μόνο ανέτρεψαν το σκάφος που επέβαιναν αλλά χτυπούσαν και όσους βρίσκονταν στο νερό και προσπαθούσαν να κρατηθούν από το σκάφος. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν 12 άνθρωποι τη ζωή τους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ανήλικοι. Αυτή η πρωτοφανής κτηνωδία δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία αλλά ήρθε ως πολιτικό επακόλουθο των δηλώσεων περί «λαθρομεταναστών» στις οποίες επιδίδονται εδώ και καιρό βουλευτές της ΝΔ όπως ο Θανάσης Πλεύρης («Φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται, εάν δεν υπάρχουν απώλειες. Και για να γίνω κατανοητός, εάν δεν υπάρχουν νεκροί, η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς») αλλά και οι προεκλογικές δηλώσεις Σαμαρά για ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες.

Δηλώσεις σαν κι αυτές, αλλά και η γενικότερη αντιμεταναστευτική προπαγάνδα των μίντια, προλείαναν το έδαφος για να τεθούν οι μετανάστες σε εξαίρεση, να διαχωριστούν σε ανθρώπους 2ης κατηγορίας, να θεωρηθούν παράπλευρες απώλειες. Για να διαχειριστεί την κρίση, η εξουσία επιχειρεί τη δημιουργία ενός εσωτερικού εχθρού στο πρόσωπο των μεταναστών, των ενόπλων, των απεργών κτλπ, ενώ για να κοινωνικοποιήσει αυτό το ιδεολόγημα, ξεδιπλώνει όλο το φάσμα της μισαλλόδοξης και ρατσιστικής προπαγάνδας, εκτρέφοντας παράλληλα ένστολους μισάνθρωπους δολοφόνους, όπως οι λιμενικοί που ευθύνονται για τον θάνατο των 12 προσφύγων.

Το επικαιροποιημένο καθεστώς απαρτχάιντ που εφαρμόζεται στην Ελλάδα επιβεβαιώνεται και σε καθημερινή βάση από τα κέντρα κράτησης ή αλλιώς στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών. Όχι πολύ μακριά από εδώ αλλά 3 χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή λειτουργεί ένα κέντρο κράτησης, όπου οι μετανάστες στοιβάζονται δέκα δέκα σε μικροσκοπικούς χώρους, ενώ δε λείπουν περιστατικά βίας απέναντι σε εκείνους που τολμούν να διαμαρτυρηθούν. Όπως οι 3 κρατούμενοι που προχώρησαν σε απεργία πείνας ράβοντας τα στόματα τους.

Οι κραυγές απόγνωσης των κυνηγημένων και των περιθωριοποιημένων βρίσκονται κυριολεκτικά έξω από τις πόρτες μας. Θα τις ακούσουμε και θα απαντήσουμε με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια, αντιστεκόμενοι στις επιταγές ενός σύγχρονου τυράννου ή θα σιωπήσουμε παθητικά περιμένοντας έναν μεσσία ένοπλο αντάρτη ή πολιτικό να κάνει την αρχή για μας; Δυστυχώς όμως φθάσαμε στο σημείο που μπορούμε να πούμε πως η σιωπή είναι συνενοχή. Η απάντηση στις κραυγές αγωνίας για κάποιους είναι αυτονόητες. Καλό είναι να γίνουν για όλους.

Υ.Γ. Όσο ο φασίστας Μιχαλολιάκος και το νεοναζί σινάφι του βρίσκεται στη φυλακή, οι ευχές τους για δολοφονίες μεταναστών πραγματοποιούνται όχι από κάποια μεταφυσική δύναμη αλλά από ένστολα όργανα του κράτους και ακροδεξιούς πολιτικούς με γραβάτες και όχι ξυρισμένα κεφάλια. Η Λερναία Ύδρα είχε πολλά κεφάλια. Κάθε φορά που έκοβες ένα φύτρωναν δύο.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ