Η Οικολογική Εταιρία Έβρου για το Δέλτα

Μια από τις περιοχές που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα την Οικολογική Εταιρεία Έβρου στη μακροχρόνια δράση της από το 1989 μέχρι σήμερα είναι το Δέλτα του Έβρου.

Η περιοχή αυτή λόγω της υψηλής οικολογικής αξίας της προστατεύεται ειδικά από την Εθνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία.  Η χώρα μας έχει εντάξει στην εθνική νομοθεσία μια σειρά από κοινοτικές οδηγίες και διεθνείς συμβάσεις για την προστασία της φύσης. Συνεπώς η υποχρέωση για την προστασία του Δέλτα Έβρου απορρέει από το συνολικό νομικό πλαίσιο που διέπει την συγκεκριμένη προστατευόμενη φυσική περιοχή.

Πρόσφατα και μετά από σχετική εντολή της εισαγγελικής αρχής επανήλθε στο προσκήνιο  το χρόνιο πρόβλημα με τα παράνομα-αυθαίρετα κτίσματα – καλύβες  που βρίσκονται στο Δέλτα Έβρου. Προκειμένου  να διαμορφωθεί μια εμπεριστατωμένη άποψη για το θέμα αυτό θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές οι παρακάτω  βασικές αρχές, που αφορούν τις σχέσεις των τριών εξουσιών.

Η υφιστάμενη νομοθεσία πρέπει να είναι σεβαστή  από τους εκπροσώπους της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας.(Υπουργοί, βουλευτές). Είναι αδιανόητο να αρνούνται την εφαρμογή των νόμων  αυτοί που  ψηφίζουν τους νόμους.

Είναι απαραίτητο η τρίτη εξουσία η δικαστική να αφεθεί ελεύθερη και χωρίς επεμβάσεις τρίτων ώστε οι δικαστές να απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία για να απονέμεται από τα δικαστήρια η δικαιοσύνη.(άρθρο 87 του Συντάγματος). Η συνεργασία της δημόσιας διοίκησης με την   δικαστική αρχή είναι απαραίτητη  ώστε  να  εφαρμοσθεί η νομοθεσία που ισχύει για την προστατευόμενη περιοχή του Δέλτα Έβρου.

Εφόσον οι αρχές αυτές τηρούνται θεωρούμε ότι η πολιτική που πρέπει να εφαρμόσει η Πολιτεία για την διαχείριση του Δέλτα Έβρου συνίσταται στην:

·        Διευκόλυνση  των ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά και αποδεδειγμένα στο Δέλτα Έβρου με εργασίες του πρωτογενούς τομέα (π.χ. αλιείς). Για αυτούς θα πρέπει να εφαρμοσθεί από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης το σκέλος της εγκεκριμένης Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΕΠΜ) που αναφέρεται στην κατασκευή και εγκατάσταση καλαίσθητων αλιευτικών καταφυγίων για να εξυπηρετούν την διαμονή των επαγγελματιών ψαράδων.

·        Κάθε δυνατή και συνάμα νόμιμη δραστηριότητα για ανάπτυξη του οικοτουρισμού που θα επιφέρει οικονομικά οφέλη στην κοινωνία και στο Ελληνικό δημόσιο. Η πολιτική αυτή  είναι  μεν αποδεκτή από όλους όμως είναι ασυμβίβαστη με την διατήρηση των παράνομων και αντιαισθητικών  κτισμάτων (καλύβες)

·        Ενίσχυση της ανθρώπινης παρουσίας στο Δέλτα του Έβρου, δεδομένου ότι η προστατευόμενη περιοχή βρίσκεται στα σύνορα. Η πολιτική αυτή προϋποθέτει την αποδοχή και εφαρμογή των δύο προηγούμενων στόχων.  Πέραν αυτών θα πρέπει να γίνει από κοινού  αποδεκτό ότι χρήστες- επισκέπτες του Δέλτα Έβρου δικαιωματικά  είναι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες και όχι μια μικρή ομάδα πολιτών που έχει προνομιακή σχέση με αυτόν τον μοναδικό υγρότοπο. Για να επιτευχθεί αυξημένη παρουσία επισκεπτών μεταξύ άλλων είναι απαραίτητο να διασφαλισθεί η εφαρμογή των διατάξεων που ισχύουν για την θήρα ώστε να περιορισθεί η λαθροθηρία και να αισθάνεται ο μη κυνηγός ότι μπορεί με ασφάλεια να περιηγηθεί  στις ελεύθερες από την θήρα περιοχές.

·        Προστασία της φύσης δεδομένου ότι η βιοποικιλότητα στο Δέλτα Έβρου έχει υποβαθμισθεί στα τελευταία 30-35 χρόνια. Οι αρμόδιες αρχές για την προστασία του Δέλτα (Δασική υπηρεσία κλπ) όπως και ο φορέας διαχείρισης του Δέλτα Έβρου θα πρέπει να διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό για τον σκοπό αυτό. Είναι αδιανόητο οι διαχειριστές μιας  διεθνώς αναγνωρισμένης προστατευόμενης περιοχής  να μη διαθέτουν το αναγκαίο  προσωπικό για την προστασία  της

·        Τέλος θα πρέπει έμπρακτα να αποδειχθεί ότι την περιοχή του Δέλτα Έβρου την προστατεύει το κράτος από κάθε μη νόμιμη ενέργεια καθώς και από τυχόν απόπειρες εισόδου και εγκατάστασης ξένων που αποσκοπούν στην τεκμηρίωση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Συνεπώς εξυπακούεται ότι είναι απαραίτητο, αφενός μεν η Ελληνική Αστυνομία να έχει εμφανή παρουσία για να αποτρέπονται οι παρανομίες και οι αυθαιρεσίες, αφετέρου δε ο Ελληνικός στρατός ως διαχειριστής της δημόσιας έκτασης στην απαγορευμένη ζώνη να είναι παρόν. Εφόσον είναι εξασφαλισμένη η επαρκής κρατική παρουσία στην συνοριακή ζώνη, τότε οι επισκέπτες και οι κάτοικοι των γύρω οικισμών θα αισθάνονται ασφαλείς, και οι σημερινοί αυτόκλητοι ιδιώτες «συνοριοφύλακες» με τα ειδικά προνόμια δεν θα είναι απαραίτητοι και αναντικατάστατοι.