Οι Αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και δεν σκύλευαν έργω ή λόγω τους νεκρούς. Συγκλονιστικές οι αφηγήσεις της Ιλιάδας με τον νεκρό του Έκτορα, παρά τις και περί αντιθέτου σκηνές μη σεβασμού σε νεκρούς πάνω στη φωτιά της μάχης, που όμως τελικά υποχωρούσαν αμέσως μετά δίνοντας τη θέση τους στον πολιτισμό. Είναι παροιμιώδης ο σεβασμός του Μ. Αλέξανδρου στο νεκρό του Δαρείου. Μέχρι και ο "βάρβαρος" Ιμπραήμ απέδωσε τιμές στο νεκρό Παπαφλέσσα. Το σεβασμό στους νεκρούς επεδείκνυαν ΕΙΔΙΚΑ οι έλληνες και ΕΙΔΙΚΑ στους αντιπάλους ως καθοριστικό προσδιοριστικό ιδιοστοιχείο του πολιτισμού τους.
Και φθάσαμε στη ...νέα Ελλάδα των αμόρφωτων τσοπαναραίων που το παίζουν σχολιαστές, δημοσιογράφοι και κάνουν πλακίτσα με ... ψευτοσάτιρα. Τα φασιστόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ και του "ήθους" του Λαζόπουλου.
Και καλά οι μεθυσμένοι σκατοάγγλοι που θα 'ρθουν στη Ζάκυνθο για ξεσάλωμα και "πίπες - σόου", ας πανηγυρίζουν μερικοί από αυτούς. Είναι θλιβερό να συμμετέχουν και ημέτεροι συμπολίτες σε τέτοιες αναφορές μόνο και μόνο για να φανατίσουν "αντικαπιταλιστικά" τους πεινασμένους συμπατριώτες μας. Για χατίρι του ΣΥΡΙΖΑ. Εναντιον μιας δημοκράτισσας ηγέτιδος με την οποία δεν συμφωνούμε καθόλου αλλά να της αναγνωρίσουμε την προσωπική πίστη στο έργο της και την άσκηση τεράστιας επιρροής παγκοσμίως επειδή έκανε πράξη αυτά που πίστευε και δεν τα σκόρπιζε χάριν "πολιτικού κόστους" ή "αναποτελεσματικών στο τέλος τους πολιτικών υπολογισμών"
ΜΑλάκες οι άγγλοι. Ας βγάζαν ανακοίνωση ότι θα την ταριχεύσουν για να γίνεται τουρισμός στο Λονδίνο παραπάνω και να δεις όλοι αυτοί που τώρα χλευάζουν τι θά έκαναν. Λαμπάδες υπέρ της Μαργκαρετ θα άναβαν!!
Και την εξέλεξε όταν τον πηδούσε κανονικά και είχαν τόσο αναλυθεί τα πολιτικά της που δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πει κανείς "παρασύρθηκα", "με ξεγέλασαν" κτλ
Και μετά την ΑΣΠΙΣΤΕΥΤΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΗΣ με τα Φώκλαντς (όπου άντε να τη βοήθησαν λίγο οι αμερικανοί με καμιά δορυφορική φωτο) δεν μπορούσαν να την πουν και προδότρια. αν και πολλοί ΣΥΡΙΖΟάγγλοι της κακιάς σοβιετικής ώρας θα το ήθελαν. Και αυτή σεβόταν τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Ανδρέας αυτή. Το ίδιο και οι Μιτεράν / Κολ.
Βλεπω στην Ιστορια συναγωνιζεσαι τους μαχαιροβγαλτες της ΧΑ στην ασχετοσυνη... πότε βρε άτομο, ο Ανδρεας ειχε σχεσεις αλληλοσεβασμου με τη Θατσερ; οταν ηταν στην "Πρωτοβουλια των 6 για την Ειρηνη" κι αυτη κολλητη του Ρηγκαν ή οταν η αλλη στηριζε ανοιχτα τον Μητσοτακη (μη βιαστεις να απαντησεις, δες πρωτα τί δηλωσε ο "επιτιμος" εχθες...). Πότε τη συμπαθουσε ο Μιττεραν; οταν ελεγε "η κ. Θατσερ δεν μου αρεσει ουτε ως γυναικα ουτε ως αντρας" ή οταν σφαζονταν στις Συνοδους Κορυφης;
Λοιπον ακου δυο λογακια για να τελειωνουμε: δεν θα αλλαξουμε την Ιστορια επειδη εσυ ψηφισες Στυλιανιδη και πρεπει καπως να δικαιολογησεις την επιλογη σου. Το εκανες για να συνεχισεις να εχεις βυσμα, κατανοητον, αλλα μη μας τα πρηζεις. Οι μονοι που υποστηριζουν την Witch που ρημαξε την Αγγλια τη δεκατεια του '80, ειναι τελικα οι ΠΑΣΟΚτσηδες (λεμε τωρα...) σχολιαστες του Piazza - ελεος ρε, τόση ξοφτιλα πια;
ΥΓ. γραφει ο αλλος απο πανω: "Οι Αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και δεν σκύλευαν έργω ή λόγω τους νεκρούς" - ναι, εκτος αν προκειται για τον Γρηγοροπουλο τον οποιο τον "θαβουμε" ελευθερα, σωστα μπουμπούκο;
Εσείς οι ψευτοαναρχικοί του βολέματος δεν ξέρετε και να διαβάζετε εκτός από άσχετοι ιστορικά.
Ο Ανδρέας είχε πολιτικές διαφορές με τη Θάτσερ και όχι προσωπικές. Και δεν ξέρω αν η Παιδεία σου σου επιτρέπει να κατανοήσεις κείμενα, αλλά γράφω για ΑΛΛΗΛΟσεβασμό και όχι για σεβασμό. Όσο για τη ρήση Μιτεράν δεν είναι φανερό ότι την παραδέχεται για την αποφασιστικότητά της; Για να μην πω ότι ενδόμυχα έλεγε "μακάρι να μπορούσα να τα πω κι εγώ αυτά..."
Όσο ρε ψευτοανάρχα για το ίνδαλμά σου, το υπέροχο είδωλό σου, τον ΑΤΥΧΟ Γρηγορόπουλο, ένα θύμα ενός τρελού ήταν. Ποιος ασχολείται μαζι του; Μόνο εσείς που ψάχνετε "ήρωες" για να επιβιώνετε. Ποιος είπε κάτι κακό για το άτομο Γρηγορόπουλο, έναν έφηβο μέσα στην αναζήτηση που ΑΤΥΧΗΣΕ; Πιάστηκε ο δράστης, τιμωρήθηκε, τον ξεσκίσαμε όλοι τον παπάρα που πυροβόλησε. Ποιος κατηγόρησε και δεν σεβάστηκε το Γρηγορόπουλο. Ε εντάξει, αδριάντα δεν παραγγείλαμε. Αν αυτό είναι έλλειψη σεβασμού, πάσο.
Ρε πολύξερε 20:10 που ρωτάς και τις σχέσεις ΠΑπανδρέου - Θάτσερ, οριστε ένα μικρό δείγμα:
Όταν εγκρίθηκε η Κοινωνική Χάρτα στη Σύνοδο Κορυφής της Ρόδου τον Δεκέμβριο του 1988, με προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Ανδρέα Παπανδρέου και με τον διεθνή Τύπο να ζουμάρει περισσότερο στην ξανθιά αεροσυνοδό που τον συνόδευε ως μνηστή του - και η Θάτσερ δεν ήθελε (ΟΛΟΣΩΣΤΗ Η ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ...) να καθήσει στο ίδιο τραπέζι μαζί της - κατάφερε ο Ανδρέας και διεκπεραίωσε τη δύσκολη Σύνοδο. Σαν από διαίσθηση ότι οι δρόμοι τους δεν θα διασταυρώνονταν ξανά, η Μάργκαρετ Θάτσερ τού έγραψε μια συγκινητική επιστολή μετά τη Σύνοδο. «Θαύμασα την αποφασιστικότητά σας στη διεύθυνση των εργασιών του Συμβουλίου, παρότι είστε ακόμη σε ανάρρωση», του έγραφε. «Ηταν μια εξαιρετική προσπάθεια και κερδίσατε τον σεβασμό όλων των συναδέλφων». Τον ευχαρίστησε ευγενικά για τη φιλοξενία και του ζήτησε προστατευτικά - και πάντως ασυνήθιστα για αλληλογραφία πρωθυπουργών - να προσέχει τον εαυτό του: «I hope you will now take some rest and look after yourself». Δεν είχαν περάσει ούτε τρεις μήνες από την ημέρα που τον είχε επισκεφθεί στο Λονδίνο, στο ξενοδοχείο Γκρόσβενορ, μετά την αντικατάσταση βαλβίδας αορτής από τον Μαγκντί Γιακούμπ. Θα πει αργότερα ο Δημήτρης Κρεμαστινός: «Παρατηρούσα τις αντιδράσεις της. Μια σκληρή, σιδηρά - όπως τη λέγανε - κυρία αντιμετώπιζε τον Ανδρέα όχι ως ασθενή, αλλά ως απολύτως υγιή».
Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1984, την είχε εκνευρίσει και ταυτόχρονα γοητεύσει όταν συγκρούσθηκε μαζί της στη Σύνοδο Κορυφής υπό την προεδρία της για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Το πρωί την είχε απειλήσει ότι θα μπλοκάρει τις νέες εντάξεις, προκαλώντας αίσθηση με το πολιτικό σκεπτικό του. Το βράδυ θα αποχωρήσει από το δείπνο της, προκαλώντας αίσθηση με την τόλμη του. Η ίδια θα γράψει για εκείνη τη Σύνοδο αργότερα: «Ο γοητευτικός και ευπροσήγορος αυτός άνδρας άλλαζε όταν επρόκειτο να πετύχει περισσότερα χρήματα για τη χώρα του. Είναι σκληρός. Μας προσέφερε σκηνές αντάξιες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου».
Απλα σου επιστρεφω τους χαρακτηρισμους ΦΑΣΙΣΤΟΣΥΡΙΖΟΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΟ και ΚΑΡΑΠΑΠΑΡΑ. Δεν αξιζει να ασχολουμαι με γενιτσαρους ψηφοφορους του Στυλιανιδη. Πραγματικα δεν αξιζει...
Για όποιον καταλαβαίνει τι σημαίνει αντιπαράθεση και ταυτόχρονα αλληλοσεβασμός, ιδού στα αγγλικά η επιστολή Θάτσερ στον Ανδρέα μετά από τη συγκρουσιακή σύνοδο της Ρόδου. Όποιος ξέρει αγγλικά (για τους άλλους ... δεν θα μπορέσουμε, να πάνε στο ΑΣΕΠ να τους αξιολογήσει...) καταλαβαίνει από τις λέξεις και όχι μόνο από τις προτάσεις πολλά για τον αλληλοσεβασμό τους.
Η ενημερωμένη πάντως Θάτσερ για την εύθραυστη υγεία του Ανδρέα (τον έβλεπε άλλωστε) του λέει με ειλικρινές ενδιαφέρον να προσέχει. Ας την άκουγε.
Το γράμμα που έστειλε η Θάτσερ στον Παπανδρέου (σύμφωνα με το http://www.margaretthatcher.org):
«Dear [ Andreas Papandreou] Prime Minister, I very much admired your tremendous resolve in chairing the Rhodes European Council, even though you are still recovering from your operation. It was a remarkable personal effort, which earned you the respect of all your colleagues. I think the meeting succeeded in carrying forward our work in several important areas and I am most grateful for your own great contribution to that, as well as your Ministerial colleagues who have chaired the various Councils during the Greek Presidency. May I also thank you for your very kind hospitality in Rhodes and for the excellent arrangements made for us. The transformation of the castle was truly remarkable—and thank you also for the very fine model ship. I should be grateful if you would pass on my thanks to all those responsible for the arrangements. I hope you will now take some rest and look after yourself. With every good wish. Warm regards Yours sincerely Margaret Thatcher.»
Δεν τα λέτε και στον Τσίπ(ρ)α αυτά που χωρίς ντροπή πήγε και λιβάνιζε τον γέρο Καραμανλή επί 1 ώρα στο Μέγαρο Μουσικής, για να γλέιψει τους δεξιούς. Τα κόκκαλα τόσο χιλιάδων κομμουνιστών και δημοκρατικών που πήγαν στις εξορίες και πέρασαν από την ασφάλεια με ξύλο θα τρίζουν και θα τον πνίξουν τον καθυστερημένο
Τα πολιτικά ιδεώδη της Θάτσερ ήταν απλά, κι ενέπνεαν την βούλησή της να έρθει σε ρήξη με τις κυρίαρχες αξίες της Βρετανίας μετά το 1945. Θέλησε να αποκαταστήσει το «self help», το βικτοριανό δόγμα του Σάμιουελ Σμάιλς (Samuel Smiles) σύμφωνα με το οποίο πριν αναζητήσουμε βοήθεια από τους άλλους, πρέπει πρώτα να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Κατήγγειλε την «τεμπελιά» που καλλιεργούσε το κράτος-πρόνοιας, το οποίο, όπως το έβλεπε, οδηγούσε στην κοινοκτημοσύνη των πάντων.
Αυτό που οι έξαλλοι αριστεροί και δεξιοί λαϊκιστές τύπου Σαμαρά και Καραμανλή δεν της συγχωρούν είναι ότι η πολιτική της υπήρξε συνεπής προς τις αρχές της, κάτι μάλλον πρωτοφανές για τους έλληνες ειδικά. Η Μάργκαρετ Θάτσερ υπήρξε δίχως άλλο μια σπάνια περίπτωση όσον αφορά την συνέπεια λόγων και έργων. Με εκείνην δεν υπήρχαν εκπλήξεις, παρά μόνο πως είχε βαλθεί να εφαρμόσει εξίσου ακραία πράγματα με εκείνα που διακήρυσσε. Όλες οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της αποτελούσαν ανοικτή πρόκληση κατά του κατεστημένου και του γενικευμένου κομφορμισμού.
Εκείνο που ειδικά δεν της συγχωρεί η ελληνική πολιτική "αλήτ" είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τους συνδικαλιστικούς αυτοματισμούς μέσω της ολομέτωπης επίθεσής της κατά των «trade unions». Ο πόλεμος εδώ δεν διεξήχθη απλά με την κατάργηση των ισχυουσών φιλεργατικών ρυθμίσεων, αλλά με την θέσπιση ενός νέου νομικού οπλοστασίου, ριζικά διαφορετικού: η καθιέρωση του «νόμου περί απασχόλησης» το 1980 απαγόρευε στα συνδικάτα να διεκδικούν κάποιο προνόμιο που είχε αποκτηθεί σε κάποια άλλη επιχείρηση ή συγγενή κλάδο οικονομικής δραστηριότητας. Κάτι του οποίου στο ελληνικό δημόσιο έγινε κατάχρηση και είδαμε τις καθαρίστριες του Υπ. Οικ. να λαμβάνουν το επίδομα των 1500 ευρώ. Αμφισβητήθηκε η δυνατότητα της κήρυξης απεργιών για συμπαράσταση σε άλλους κλάδους κάτι αυτονόητα γελοίο και πολιτικό. Καθόλου συνδικαλιστικό.
Το 1982, ένας άλλος νόμος διευκόλυνε τη δικαστική προσφυγή κατά των συνδικάτων που δεν είναι δα και παρθένες με άσυλο. Απαγορεύτηκαν οι απεργίες που διεκδικούσαν την καθιέρωση του «closed shop», την απόλυτη σύνδεση της δυνατότητας απασχόλησης με την συνδικαλιστική ιδιότητα. Φανταστείτε στην Ελλάδα να θεωρείσαι συνδικαλιστής μόνο αν κατά τεκμήριο είσαι εν δενάμει εργαζόμενος.
Τέλος, το 1984, έγινε υποχρεωτικό το απολύτως δημοκρατικό και λογικό, οι απεργίες να προκηρύσσονται μετά από μυστική ψηφοφορία, που έπρεπε (πραγματικά υπερβολή αυτό) να διεξαχθεί τέσσερις εβδομάδες τουλάχιστο πριν την κήρυξη της απεργίας και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι υποχρεώθηκαν να υποβάλλονται στην περιοδική επανεκλογή τους από την βάση των εργαζομένων (πω πω τι αντιδημοκρατικότητα η Θάτσερ...). Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις διεξάγονταν πλέον αποκλειστικά σε επιχειρησιακό επίπεδο, και όχι σε κλαδικό, πράγμα που οδήγησε σε κατεδάφιση των μισθών στους προβληματικούς κλάδους για να μην χρεοκοπούν με εκτός δυνατοτήτων τους μισθούς.
Αλλά και στις πράξεις τους, οι κυβερνήσεις Θάτσερ διακρίθηκαν για την ανάλογη αποφασιστικότητά τους: το 1984, μια μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων, τους οδήγησε σε μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Μετά από πολύμηνη κινητοποίηση, κατά την διάρκεια των οποίων επιβεβαιώθηκε η ανθεκτικότητα της κυβέρνησης, το συνδικαλιστικό κίνημα των ανθρακωρύχων, που είχε οδηγήσει στην απόγνωση τόσο πολλούς πρωθυπουργούς, Συντηρητικούς και Εργατικούς, αναγκάστηκε σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Αυτή την ταπείνωση δεν ξεχνούν οι λίγοι που πανηγυρίζουν το θάνατό της και περίμεναν να φύγει από τη ζωή για να βγάλουν το κόμπλεξ τους και να την "ταπεινώσουν" με τη σειρά τους.
Το νέο που προσέφερε η θατσερική προσέγγιση των, μέχρι τότε, αποτυχημένων φιλελεύθερων ιδεών, ήταν η επαναφορά της εμπιστοσύνης ολόκληρης της κοινωνίας στις αξίες του ατόμου που είναι ελεύθερο να αναπτύξει πρωτοβουλίες.
Στις εμβαπτισμένες στο νεοαριστερό μίσος «αναλύσεις» των ελληνικών μίντια επαναλήφθηκε μονότονα η σκληρότητα της «Μάγκι» έναντι των εργατικών διεκδικήσεων. Η αλήθεια είναι ότι η αποφασιστικότητα της Θάτσερ απελευθέρωσε τη βρετανική κοινωνία από το μεγαλύτερο βαρίδι της, τη δυνατότητα εκβιασμού του κομματικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Η πρόσφατη ελληνική εμπειρία την επιβεβαιώνει.
οι ´αναλύσεις ´ των ελληνικών μίντια ´ ξεχνούν ´ να υπενθυμίσουν στο ακροατήριό τους ότι η Μάγκι ήταν αυτή που έσωσε τη Βρετανία από τη χρεοκοπία. Πάντα παρουσιάζουν τη μισή αλήθεια, αυτή που τους βολεύει. Ναι η Μάγκι υπήρξε σκληρή με τα συνδικάτα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Κανονικά η Ελλάδα θα έπρεπε να διδαχτεί από τη Θάτσερ και τι έκανε για να γλιτώσει την πατρίδα της από τη χρεοκοπία. Οι Άγγλοι ψήφισαν Θάτσερ όταν η χώρα τους σχεδόν χρεοκόπησε, οι Έλληνες πάνε για Τσίπρα. Είναι ποτέ δυνατόν να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα με αυτούς;
Ο κομμουνισμός είναι κάτι σαν άχτι των Ελλήνων, άντε να βγάλουν κκε ή σύριζα να δουν από πρώτο χέρι τι θα πει για να τελειώνουμε με τις μπούρδες μια για πάντα.
Pantou, plin isws tis Elladas kai tis B.Koreas(*), i pleiopsifia tou kosmou blepei tin Thatcher thetika. Eimai sigouros akoma kai stin geneteira tou Kommounismou, tin Rwssia.
Vgalte mwre ena KKE i ena alexi kyvernisi gia na zisoun oi Ellines ena "traitement de shoc", "therapeia sok ellinisti", dioti alliws den ginetai tipota, tha mas prizoun ep'apeiron me tis anoisies tous, kai einai kai kata t'alla logika skeptomenoi anthrwpoi, i fainontai pws einai auta ta salemena tou syrizoaristeroxrysaugitikou block. Pws elege to film me tin Bougiouklaki ? "To xylo vgike apo ton Paradeiso" ??? e vgalte tous antisistimikous exousia na xortasete pragmatikotita anti tis paramythas pou poulane tora kai meta mono mporeite na sotheite eseis oi ellines
(*)xechasa, kai tis Argentinis, mia kai tous tis evrexe stis Falkland.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να πολεμούν χυδαία ακόμη και την μνήμη της Μάργκαρετ Θάτσερ για την απόφασή της να συγκρουσθεί με τους Βρετανούς ανθρακωρύχους και να κλείσει όλα τα αντι-παραγωγικά και ξεπερασμένης τεχνολογίας ανθαρακωρυχεία, όλοι εκείνοι που σήμερα κόπτονται για το περιβάλλον και μάχονται υπέρ της κατάργησης της καύσης άνθρακα για να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα!! Λίγη ντροπή, ρε σύντροφοι, δεν θα έκανε κακό. ΟΙ Μαρξιστές (βλ. ΣΥΡΙΖΑ στη θεωρία τους γιατί από πράξη...) είναι σαν τις μαιμούδες με τις μπανάνες, ό,τι τους προσφέρεις που υπονομεύει τον καπιταλισμό (ή το ΠΑΣΟΚ ή το ευρώ), πηδάνε στον αέρα να το αρπάξουν... Ανεξάρτητα αν είναι αντιφατικό κι' ανακόλουθο.
Αν είναι δυνατόν!! Ο Ομπάμα (εκείνος που τον έγλειφε το Αλέξι όταν πήγε στο USA) στο συλληπητήριο μήνυμά του για τον θάνατο της Μ. Θάτσερ υποστήριξε πως συνεχίζει το έργο της για την ελευθερία των πολιτών!! Μόνο στο δικό μας Καφιριστάν (κάποιοι το λένε Ελλαδιστάν ή κάπως έτσι) προβάλλουν μηνύματα στην Τηλεόραση περί πανηγυριών Βρετανών (σε κάθε χώρα υπάρχουν και κάποιοι ανισόρροποι!) και πως η Θάτσερ είχε χαμηλή ...δημοτικότητα! Και τότε πως κέρδισε, ρε σύντροφοι, τρείς εκλογές με συντριπτικές πλειοψηφίες και μία τέταρτη, ακόμη ουσιαστικά στο όνομά της, ο Μέητζορ! Για να μην πούμε βέβαια πως και ο Μπλέρ κυβερνούσε με βάση τις ιδέες και τις αρχές της (το δεξί του χέρι, ο Πήτερ Μέντελσον είχε πεί : "Είμαστε όλοι Θατσερικοί τώρα"...)
Μωρέ μια Θάτσερ μας χρειαζόταν από το 2004 και μετά, από το 2008 και μετά, την αποφασιστικότητα της Θάτσερ έπρεπε να δείξει ο Παπανδρέου το 2009, αλλά πού στην Ελλάδα τέτοια τύχη...
Τώρα για τους γελοίους και χυδαίους πανηγυρισμούς μερικών εκατοντάδων σαλεμένων αντιστόρητων Βρετανών, σιγά τα ωά. Τόσους ψεκασμένους που ψηφίζουν Καμμένο, Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ έχουμε στην Ελλάδα και κανείς δεν απορεί. Σου λέει "αγανακτισμένοι" με το μνημόνιο είναι, ε εξηγείται. Εδώ έγινε πρωθυπουργός ο Σαμαράς, και η ΝΔ συνεχίζει λαϊκιστικά μην και κακοκαρδίζει όλο το συρφετό της δεξιάντζας που δεν έχει ψαρώσει ακόμα με ΧΑ και Ανελ, μας κοτσάρετε για κάτι αξιομνημόνευτο 500 χαζούς κλόουν στο κέντρο του Λονδίνου να κάνουν χαζομάρες; Άστε ΣΥΡΙΖόπουλα, δε σας βγαίνει η εξίσωση...
Ο αναμενόμενος από καιρό θάνατος της Μάργκαρετ Θάτσερ ανακοινώθηκε την περασμένη Δευτέρα. Λίγo μετά έγραψα στη σελίδα μου στο facebook ότι «δεν θα την κλάψω» γιατί αντιπροσώπευε όσα μισώ. Συνεπώς, δεν πενθώ! Την έκλαψαν βέβαια στο City, το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κέντρο των μεγάλων κόλπων, όπου ανάρτησαν αμέσως μεσίστια τη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας. Αλλά, πρωτάκουστο(!), ζητωκραύγασαν τον θάνατό της πολλοί ταπεινοί συμπατριώτες της σε τόσες φτωχογειτονιές. Γιατί η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν ο πρωταγωνιστής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης εκδοχής των χωρίς σύνορα «αγορών» και της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους. Με εκατομμύρια θύματα. Δυστυχώς είχε μεγάλο πολιτικό ταλέντο, τεράστιο πολιτικό πείσμα και ανελέητες «αρχές», όπως τώρα η κυρία Μέρκελ. Τηρουμένων των αναλογιών ήταν ένας δημοκρατικός Στάλιν. Με την ίδια απάθεια που αρνήθηκε τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης των φυλακισμένων ιρλανδών αγωνιστών απεργών πείνας (ζητούσαν να τους αναγνωριστεί το καθεστώς των πολιτικών κρατουμένων ενώ γι' αυτήν ήταν απλά δολοφόνοι) οδηγώντας τους στον θάνατο (1981), τσάκισε τα βρετανικά συνδικάτα (1985) που, με ασυγχώρητα βέβαια λάθη τακτικής, εναντιώθηκαν στις πολιτικές της και προχώρησε στην εκποίηση σε ιδιώτες των μεγαλύτερων δημόσιων επιχειρήσεων. Ναι, με τις πολιτικές της ανόρθωσε τα οικονομικά της χώρας της και την απάλλαξε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ομως κατέστρεψε ανάμεσα σε πολλά άλλα το σύστημα υγείας, ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, τη δημόσια παιδεία και τις δημόσιες συγκοινωνίες, τις κοινωνικές παροχές. Επραξε όσα θα ήθελε κάποια τρόικα! Καθ' οδόν κατέστρεψε και την Ευρώπη. Αξίωσε κα δυστυχώς πέτυχε (από τον Μιτεράν, στη Διάσκεψη του Φοντενεμπλό, το 1984, με τον Παπανδρέου απλό παρατηρητή) «να της δίνουν τα λεφτά της πίσω» μετατρέποντας σταδιακά το σχέδιο της ενοποίησής της με βάση την κοινοτική αλληλεγγύη σε απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, το βρετανικό όνειρο. Με τον μεγάλο σύμμαχό της Ρίγκαν να την ενισχύει. Και με τον Πινοσέτ (ναι, της Χιλής, επίσης μαθητή του νεοφιλελεύθερου Χάγιεκ) να αναζητεί και να πετυχαίνει την προστασία της όταν, περαστικός από το Λονδίνο, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη βρετανική Δικαιοσύνη. Τα όσα ζούμε σήμερα κληροδότημά της είναι. Ηδη, από την αρχή, λίγοι ακόμα και μέσα στο κόμμα της την ανέχονταν ή την επικροτούσαν. Ακόμα και η Βασίλισσα της Αγγλίας την αντιπαθούσε. Χρησιμοποίησε το μακελειό του πολέμου (εκατοντάδες νεκροί χωρίς ουσιαστικό λόγο στα σχεδόν ερημονήσια Φόκλαντ, που η Αργεντινή θέλησε για δικούς της εσωτερικούς πολιτικάντικους και τυχοδιωκτικούς λόγους να επανακατακτήσει) για να εξασφαλίσει την επανεκλογή της. Ο κοινωνικός απολογισμός της είναι τραγικός: κέρδισαν τέσσερις Βρετανοί στους δέκα, οι άλλοι έξι έχασαν. Δεν πειράζει: κατά την άποψή της, αυτοί έφταιγαν που δεν έγιναν πλούσιοι! Κάποτε ακόμα και οι δικοί της κατάλαβαν ότι έπρεπε να τελειώνουν με αυτήν. Την έστειλαν σπίτι της. Σεβάστηκε την παράδοση και παρέδωσε την εξουσία. Δυστυχώς όμως οι διάδοχοι δεν απέρριψαν μαζί με τη Θάτσερ και τις πολιτικές της, που σε γενικές πιο «αισθητικές» γραμμές ασπάστηκε και το Νιου Λέιμπουρ του Τόνι Μπλερ. Με συνέπειες ξανά παντού. Ακόμα και για τον πόλεμο στο Ιράκ που αποφάσισε ο Μπους. Και για τους ευρωπαϊκούς εκβιασμούς του Λονδίνου.
(αρκετα με τους υμνους στη Θατσερ, ας διαβασουμε και μια νηφαλια αποψη γι αυτην)
Εξαιρετικά όσα λες "νηφάλιε". Σχεδόν τα προσυπογράφω. Μόνο που είσαι εκτός θέματος. Στο σημείο αυτό του συγκεκριμένου μπλογκ και σε αυτή τη χρονική περίοδο δεν κάνουμε αποτιμηση του Θατσερισμού ούτε μάθημα ιστορίας. Ο διάλογος αναπτύχθηκε για ένα θέμα που δεν έβγαλες καμία "νηφάλια" κουβέντα:
Μπορούν κάποιοι να σκυλεύουν και να πανηγυρίζουν λόγω και έργω επάνω στο νεκροκρέβατο της λεγάμενης; Ιδιαίτερα όταν κάποιοι δεν ξεδίνουν απλά αλλά το χρησιμοπόιούν ως προπαγανδιστικό εργαλείο για τρέχοντα μνημονιακά / αντιμνημονιακά τους αδιέξοδα; Ή για να διατρανώσουν και να επιβεβαιώσουν πόσο αριστεροί είναι;
Και ευκαιρίας δοθεισης, κλίνεις ελαφρά έως ξεκάθαρα προς την αρνητική αποτίμηση της Θάτσερ, στην ερώτηση που έθεσε πιο πάνω σου ο 20:33, ποιον θα προτιμούσες στο τιμόνι στην Ελλάδα σήμερα, τι θα απαντούσες;;;;
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Οι Αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και δεν σκύλευαν έργω ή λόγω τους νεκρούς. Συγκλονιστικές οι αφηγήσεις της Ιλιάδας με τον νεκρό του Έκτορα, παρά τις και περί αντιθέτου σκηνές μη σεβασμού σε νεκρούς πάνω στη φωτιά της μάχης, που όμως τελικά υποχωρούσαν αμέσως μετά δίνοντας τη θέση τους στον πολιτισμό. Είναι παροιμιώδης ο σεβασμός του Μ. Αλέξανδρου στο νεκρό του Δαρείου. Μέχρι και ο "βάρβαρος" Ιμπραήμ απέδωσε τιμές στο νεκρό Παπαφλέσσα. Το σεβασμό στους νεκρούς επεδείκνυαν ΕΙΔΙΚΑ οι έλληνες και ΕΙΔΙΚΑ στους αντιπάλους ως καθοριστικό προσδιοριστικό ιδιοστοιχείο του πολιτισμού τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φθάσαμε στη ...νέα Ελλάδα των αμόρφωτων τσοπαναραίων που το παίζουν σχολιαστές, δημοσιογράφοι και κάνουν πλακίτσα με ... ψευτοσάτιρα. Τα φασιστόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ και του "ήθους" του Λαζόπουλου.
Και καλά οι μεθυσμένοι σκατοάγγλοι που θα 'ρθουν στη Ζάκυνθο για ξεσάλωμα και "πίπες - σόου", ας πανηγυρίζουν μερικοί από αυτούς. Είναι θλιβερό να συμμετέχουν και ημέτεροι συμπολίτες σε τέτοιες αναφορές μόνο και μόνο για να φανατίσουν "αντικαπιταλιστικά" τους πεινασμένους συμπατριώτες μας. Για χατίρι του ΣΥΡΙΖΑ. Εναντιον μιας δημοκράτισσας ηγέτιδος με την οποία δεν συμφωνούμε καθόλου αλλά να της αναγνωρίσουμε την προσωπική πίστη στο έργο της και την άσκηση τεράστιας επιρροής παγκοσμίως επειδή έκανε πράξη αυτά που πίστευε και δεν τα σκόρπιζε χάριν "πολιτικού κόστους" ή "αναποτελεσματικών στο τέλος τους πολιτικών υπολογισμών"
ΜΑλάκες οι άγγλοι. Ας βγάζαν ανακοίνωση ότι θα την ταριχεύσουν για να γίνεται τουρισμός στο Λονδίνο παραπάνω και να δεις όλοι αυτοί που τώρα χλευάζουν τι θά έκαναν. Λαμπάδες υπέρ της Μαργκαρετ θα άναβαν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ασχολείται ρε με τη Θάτσερ. Εδώ πέθανε ο γίγαντας Τσάβες, με την αγγούρω θα ασχολούμαστε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, πότε διοργανώνει κανένα ταξιδάκι ταριχευτικού τουρισμού ο ΣΥΡΙΖΑ Ε Κου Μου να πάμε Βενεζουέλα;
Πόσες φορές είπαμε την εξέλεξε ο λαός της???
ΑπάντησηΔιαγραφή3, ολογράφως "τρεις"
ΔιαγραφήΚαι την εξέλεξε όταν τον πηδούσε κανονικά και είχαν τόσο αναλυθεί τα πολιτικά της που δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πει κανείς "παρασύρθηκα", "με ξεγέλασαν" κτλ
Και μετά την ΑΣΠΙΣΤΕΥΤΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΗΣ με τα Φώκλαντς (όπου άντε να τη βοήθησαν λίγο οι αμερικανοί με καμιά δορυφορική φωτο) δεν μπορούσαν να την πουν και προδότρια. αν και πολλοί ΣΥΡΙΖΟάγγλοι της κακιάς σοβιετικής ώρας θα το ήθελαν. Και αυτή σεβόταν τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Ανδρέας αυτή. Το ίδιο και οι Μιτεράν / Κολ.
Τώρα έχουμε εποχή ... Τσίπρα. Περαστικά μας.
Βλεπω στην Ιστορια συναγωνιζεσαι τους μαχαιροβγαλτες της ΧΑ στην ασχετοσυνη... πότε βρε άτομο, ο Ανδρεας ειχε σχεσεις αλληλοσεβασμου με τη Θατσερ; οταν ηταν στην "Πρωτοβουλια των 6 για την Ειρηνη" κι αυτη κολλητη του Ρηγκαν ή οταν η αλλη στηριζε ανοιχτα τον Μητσοτακη (μη βιαστεις να απαντησεις, δες πρωτα τί δηλωσε ο "επιτιμος" εχθες...). Πότε τη συμπαθουσε ο Μιττεραν; οταν ελεγε "η κ. Θατσερ δεν μου αρεσει ουτε ως γυναικα ουτε ως αντρας" ή οταν σφαζονταν στις Συνοδους Κορυφης;
ΔιαγραφήΛοιπον ακου δυο λογακια για να τελειωνουμε: δεν θα αλλαξουμε την Ιστορια επειδη εσυ ψηφισες Στυλιανιδη και πρεπει καπως να δικαιολογησεις την επιλογη σου. Το εκανες για να συνεχισεις να εχεις βυσμα, κατανοητον, αλλα μη μας τα πρηζεις. Οι μονοι που υποστηριζουν την Witch που ρημαξε την Αγγλια τη δεκατεια του '80, ειναι τελικα οι ΠΑΣΟΚτσηδες (λεμε τωρα...) σχολιαστες του Piazza - ελεος ρε, τόση ξοφτιλα πια;
ΥΓ. γραφει ο αλλος απο πανω: "Οι Αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και δεν σκύλευαν έργω ή λόγω τους νεκρούς" - ναι, εκτος αν προκειται για τον Γρηγοροπουλο τον οποιο τον "θαβουμε" ελευθερα, σωστα μπουμπούκο;
Εσείς οι ψευτοαναρχικοί του βολέματος δεν ξέρετε και να διαβάζετε εκτός από άσχετοι ιστορικά.
ΔιαγραφήΟ Ανδρέας είχε πολιτικές διαφορές με τη Θάτσερ και όχι προσωπικές. Και δεν ξέρω αν η Παιδεία σου σου επιτρέπει να κατανοήσεις κείμενα, αλλά γράφω για ΑΛΛΗΛΟσεβασμό και όχι για σεβασμό.
Όσο για τη ρήση Μιτεράν δεν είναι φανερό ότι την παραδέχεται για την αποφασιστικότητά της; Για να μην πω ότι ενδόμυχα έλεγε "μακάρι να μπορούσα να τα πω κι εγώ αυτά..."
Όσο ρε ψευτοανάρχα για το ίνδαλμά σου, το υπέροχο είδωλό σου, τον ΑΤΥΧΟ Γρηγορόπουλο, ένα θύμα ενός τρελού ήταν. Ποιος ασχολείται μαζι του; Μόνο εσείς που ψάχνετε "ήρωες" για να επιβιώνετε. Ποιος είπε κάτι κακό για το άτομο Γρηγορόπουλο, έναν έφηβο μέσα στην αναζήτηση που ΑΤΥΧΗΣΕ; Πιάστηκε ο δράστης, τιμωρήθηκε, τον ξεσκίσαμε όλοι τον παπάρα που πυροβόλησε. Ποιος κατηγόρησε και δεν σεβάστηκε το Γρηγορόπουλο. Ε εντάξει, αδριάντα δεν παραγγείλαμε. Αν αυτό είναι έλλειψη σεβασμού, πάσο.
Look who's talking for Stylianides!!!!
ΔιαγραφήΡε πολύξερε 20:10 που ρωτάς και τις σχέσεις ΠΑπανδρέου - Θάτσερ, οριστε ένα μικρό δείγμα:
ΔιαγραφήΌταν εγκρίθηκε η Κοινωνική Χάρτα στη Σύνοδο Κορυφής της Ρόδου τον Δεκέμβριο του 1988, με προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Ανδρέα Παπανδρέου και με τον διεθνή Τύπο να ζουμάρει περισσότερο στην ξανθιά αεροσυνοδό που τον συνόδευε ως μνηστή του - και η Θάτσερ δεν ήθελε (ΟΛΟΣΩΣΤΗ Η ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ...) να καθήσει στο ίδιο τραπέζι μαζί της - κατάφερε ο Ανδρέας και διεκπεραίωσε τη δύσκολη Σύνοδο.
Σαν από διαίσθηση ότι οι δρόμοι τους δεν θα διασταυρώνονταν ξανά, η Μάργκαρετ Θάτσερ τού έγραψε μια συγκινητική επιστολή μετά τη Σύνοδο. «Θαύμασα την αποφασιστικότητά σας στη διεύθυνση των εργασιών του Συμβουλίου, παρότι είστε ακόμη σε ανάρρωση», του έγραφε. «Ηταν μια εξαιρετική προσπάθεια και κερδίσατε τον σεβασμό όλων των συναδέλφων». Τον ευχαρίστησε ευγενικά για τη φιλοξενία και του ζήτησε προστατευτικά - και πάντως ασυνήθιστα για αλληλογραφία πρωθυπουργών - να προσέχει τον εαυτό του: «I hope you will now take some rest and look after yourself».
Δεν είχαν περάσει ούτε τρεις μήνες από την ημέρα που τον είχε επισκεφθεί στο Λονδίνο, στο ξενοδοχείο Γκρόσβενορ, μετά την αντικατάσταση βαλβίδας αορτής από τον Μαγκντί Γιακούμπ. Θα πει αργότερα ο Δημήτρης Κρεμαστινός: «Παρατηρούσα τις αντιδράσεις της. Μια σκληρή, σιδηρά - όπως τη λέγανε - κυρία αντιμετώπιζε τον Ανδρέα όχι ως ασθενή, αλλά ως απολύτως υγιή».
ΑΥΤΟ ΠΑΠΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!! ΑΠΑΙΔΕΥΤΟ ΦΑΣΙΣΤΟΣΥΡΙΖΟΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΟ
Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1984, την είχε εκνευρίσει και ταυτόχρονα γοητεύσει όταν συγκρούσθηκε μαζί της στη Σύνοδο Κορυφής υπό την προεδρία της για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Το πρωί την είχε απειλήσει ότι θα μπλοκάρει τις νέες εντάξεις, προκαλώντας αίσθηση με το πολιτικό σκεπτικό του. Το βράδυ θα αποχωρήσει από το δείπνο της, προκαλώντας αίσθηση με την τόλμη του. Η ίδια θα γράψει για εκείνη τη Σύνοδο αργότερα: «Ο γοητευτικός και ευπροσήγορος αυτός άνδρας άλλαζε όταν επρόκειτο να πετύχει περισσότερα χρήματα για τη χώρα του. Είναι σκληρός. Μας προσέφερε σκηνές αντάξιες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου».
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΡΑΠΑΠΑΡΑ ΕΠΙΣΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ
Απλα σου επιστρεφω τους χαρακτηρισμους ΦΑΣΙΣΤΟΣΥΡΙΖΟΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΟ και ΚΑΡΑΠΑΠΑΡΑ. Δεν αξιζει να ασχολουμαι με γενιτσαρους ψηφοφορους του Στυλιανιδη. Πραγματικα δεν αξιζει...
ΔιαγραφήΕκτός όταν σας τα ακουμπάει ο Στυλιανίδης
ΔιαγραφήΌσα δε φτάνει η αλεπού....
ΔιαγραφήΓια όποιον καταλαβαίνει τι σημαίνει αντιπαράθεση και ταυτόχρονα αλληλοσεβασμός, ιδού στα αγγλικά η επιστολή Θάτσερ στον Ανδρέα μετά από τη συγκρουσιακή σύνοδο της Ρόδου. Όποιος ξέρει αγγλικά (για τους άλλους ... δεν θα μπορέσουμε, να πάνε στο ΑΣΕΠ να τους αξιολογήσει...) καταλαβαίνει από τις λέξεις και όχι μόνο από τις προτάσεις πολλά για τον αλληλοσεβασμό τους.
ΔιαγραφήΗ ενημερωμένη πάντως Θάτσερ για την εύθραυστη υγεία του Ανδρέα (τον έβλεπε άλλωστε) του λέει με ειλικρινές ενδιαφέρον να προσέχει. Ας την άκουγε.
Το γράμμα που έστειλε η Θάτσερ στον Παπανδρέου (σύμφωνα με το http://www.margaretthatcher.org):
«Dear [ Andreas Papandreou] Prime Minister,
I very much admired your tremendous resolve in chairing the Rhodes European Council, even though you are still recovering from your operation. It was a remarkable personal effort, which earned you the respect of all your colleagues. I think the meeting succeeded in carrying forward our work in several important areas and I am most grateful for your own great contribution to that, as well as your Ministerial colleagues who have chaired the various Councils during the Greek Presidency.
May I also thank you for your very kind hospitality in Rhodes and for the excellent arrangements made for us. The transformation of the castle was truly remarkable—and thank you also for the very fine model ship. I should be grateful if you would pass on my thanks to all those responsible for the arrangements.
I hope you will now take some rest and look after yourself.
With every good wish. Warm regards Yours sincerely Margaret Thatcher.»
Δεν τα λέτε και στον Τσίπ(ρ)α αυτά που χωρίς ντροπή πήγε και λιβάνιζε τον γέρο Καραμανλή επί 1 ώρα στο Μέγαρο Μουσικής, για να γλέιψει τους δεξιούς. Τα κόκκαλα τόσο χιλιάδων κομμουνιστών και δημοκρατικών που πήγαν στις εξορίες και πέρασαν από την ασφάλεια με ξύλο θα τρίζουν και θα τον πνίξουν τον καθυστερημένο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολιτικά ιδεώδη της Θάτσερ ήταν απλά, κι ενέπνεαν την βούλησή της να έρθει σε ρήξη με τις κυρίαρχες αξίες της Βρετανίας μετά το 1945. Θέλησε να αποκαταστήσει το «self help», το βικτοριανό δόγμα του Σάμιουελ Σμάιλς (Samuel Smiles) σύμφωνα με το οποίο πριν αναζητήσουμε βοήθεια από τους άλλους, πρέπει πρώτα να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Κατήγγειλε την «τεμπελιά» που καλλιεργούσε το κράτος-πρόνοιας, το οποίο, όπως το έβλεπε, οδηγούσε στην κοινοκτημοσύνη των πάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που οι έξαλλοι αριστεροί και δεξιοί λαϊκιστές τύπου Σαμαρά και Καραμανλή δεν της συγχωρούν είναι ότι η πολιτική της υπήρξε συνεπής προς τις αρχές της, κάτι μάλλον πρωτοφανές για τους έλληνες ειδικά. Η Μάργκαρετ Θάτσερ υπήρξε δίχως άλλο μια σπάνια περίπτωση όσον αφορά την συνέπεια λόγων και έργων. Με εκείνην δεν υπήρχαν εκπλήξεις, παρά μόνο πως είχε βαλθεί να εφαρμόσει εξίσου ακραία πράγματα με εκείνα που διακήρυσσε. Όλες οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της αποτελούσαν ανοικτή πρόκληση κατά του κατεστημένου και του γενικευμένου κομφορμισμού.
Εκείνο που ειδικά δεν της συγχωρεί η ελληνική πολιτική "αλήτ" είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τους συνδικαλιστικούς αυτοματισμούς μέσω της ολομέτωπης επίθεσής της κατά των «trade unions». Ο πόλεμος εδώ δεν διεξήχθη απλά με την κατάργηση των ισχυουσών φιλεργατικών ρυθμίσεων, αλλά με την θέσπιση ενός νέου νομικού οπλοστασίου, ριζικά διαφορετικού: η καθιέρωση του «νόμου περί απασχόλησης» το 1980 απαγόρευε στα συνδικάτα να διεκδικούν κάποιο προνόμιο που είχε αποκτηθεί σε κάποια άλλη επιχείρηση ή συγγενή κλάδο οικονομικής δραστηριότητας. Κάτι του οποίου στο ελληνικό δημόσιο έγινε κατάχρηση και είδαμε τις καθαρίστριες του Υπ. Οικ. να λαμβάνουν το επίδομα των 1500 ευρώ. Αμφισβητήθηκε η δυνατότητα της κήρυξης απεργιών για συμπαράσταση σε άλλους κλάδους κάτι αυτονόητα γελοίο και πολιτικό. Καθόλου συνδικαλιστικό.
Το 1982, ένας άλλος νόμος διευκόλυνε τη δικαστική προσφυγή κατά των συνδικάτων που δεν είναι δα και παρθένες με άσυλο. Απαγορεύτηκαν οι απεργίες που διεκδικούσαν την καθιέρωση του «closed shop», την απόλυτη σύνδεση της δυνατότητας απασχόλησης με την συνδικαλιστική ιδιότητα. Φανταστείτε στην Ελλάδα να θεωρείσαι συνδικαλιστής μόνο αν κατά τεκμήριο είσαι εν δενάμει εργαζόμενος.
Τέλος, το 1984, έγινε υποχρεωτικό το απολύτως δημοκρατικό και λογικό, οι απεργίες να προκηρύσσονται μετά από μυστική ψηφοφορία, που έπρεπε (πραγματικά υπερβολή αυτό) να διεξαχθεί τέσσερις εβδομάδες τουλάχιστο πριν την κήρυξη της απεργίας και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι υποχρεώθηκαν να υποβάλλονται στην περιοδική επανεκλογή τους από την βάση των εργαζομένων (πω πω τι αντιδημοκρατικότητα η Θάτσερ...). Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις διεξάγονταν πλέον αποκλειστικά σε επιχειρησιακό επίπεδο, και όχι σε κλαδικό, πράγμα που οδήγησε σε κατεδάφιση των μισθών στους προβληματικούς κλάδους για να μην χρεοκοπούν με εκτός δυνατοτήτων τους μισθούς.
Αλλά και στις πράξεις τους, οι κυβερνήσεις Θάτσερ διακρίθηκαν για την ανάλογη αποφασιστικότητά τους: το 1984, μια μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων, τους οδήγησε σε μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση. Μετά από πολύμηνη κινητοποίηση, κατά την διάρκεια των οποίων επιβεβαιώθηκε η ανθεκτικότητα της κυβέρνησης, το συνδικαλιστικό κίνημα των ανθρακωρύχων, που είχε οδηγήσει στην απόγνωση τόσο πολλούς πρωθυπουργούς, Συντηρητικούς και Εργατικούς, αναγκάστηκε σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Αυτή την ταπείνωση δεν ξεχνούν οι λίγοι που πανηγυρίζουν το θάνατό της και περίμεναν να φύγει από τη ζωή για να βγάλουν το κόμπλεξ τους και να την "ταπεινώσουν" με τη σειρά τους.
Το νέο που προσέφερε η θατσερική προσέγγιση των, μέχρι τότε, αποτυχημένων φιλελεύθερων ιδεών, ήταν η επαναφορά της εμπιστοσύνης ολόκληρης της κοινωνίας στις αξίες του ατόμου που είναι ελεύθερο να αναπτύξει πρωτοβουλίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις εμβαπτισμένες στο νεοαριστερό μίσος «αναλύσεις» των ελληνικών μίντια επαναλήφθηκε μονότονα η σκληρότητα της «Μάγκι» έναντι των εργατικών διεκδικήσεων. Η αλήθεια είναι ότι η αποφασιστικότητα της Θάτσερ απελευθέρωσε τη βρετανική κοινωνία από το μεγαλύτερο βαρίδι της, τη δυνατότητα εκβιασμού του κομματικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Η πρόσφατη ελληνική εμπειρία την επιβεβαιώνει.
οι ´αναλύσεις ´ των ελληνικών μίντια ´ ξεχνούν ´ να υπενθυμίσουν στο ακροατήριό τους ότι η Μάγκι ήταν αυτή που έσωσε τη Βρετανία από τη χρεοκοπία. Πάντα παρουσιάζουν τη μισή αλήθεια, αυτή που τους βολεύει. Ναι η Μάγκι υπήρξε σκληρή με τα συνδικάτα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά η Ελλάδα θα έπρεπε να διδαχτεί από τη Θάτσερ και τι έκανε για να γλιτώσει την πατρίδα της από τη χρεοκοπία.
Οι Άγγλοι ψήφισαν Θάτσερ όταν η χώρα τους σχεδόν χρεοκόπησε, οι Έλληνες πάνε για Τσίπρα. Είναι ποτέ δυνατόν να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα με αυτούς;
Ο κομμουνισμός είναι κάτι σαν άχτι των Ελλήνων, άντε να βγάλουν κκε ή σύριζα να δουν από πρώτο χέρι τι θα πει για να τελειώνουμε με τις μπούρδες μια για πάντα.
Pantou, plin isws tis Elladas kai tis B.Koreas(*), i pleiopsifia tou kosmou blepei tin Thatcher thetika.
ΑπάντησηΔιαγραφήEimai sigouros akoma kai stin geneteira tou Kommounismou, tin Rwssia.
Vgalte mwre ena KKE i ena alexi kyvernisi gia na zisoun oi Ellines ena "traitement de shoc", "therapeia sok ellinisti", dioti alliws den ginetai tipota, tha mas prizoun ep'apeiron me tis anoisies tous, kai einai kai kata t'alla logika skeptomenoi anthrwpoi, i fainontai pws einai auta ta salemena tou syrizoaristeroxrysaugitikou block.
Pws elege to film me tin Bougiouklaki ? "To xylo vgike apo ton Paradeiso" ??? e vgalte tous antisistimikous exousia na xortasete pragmatikotita anti tis paramythas pou poulane tora kai meta mono mporeite na sotheite eseis oi ellines
(*)xechasa, kai tis Argentinis, mia kai tous tis evrexe stis Falkland.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να πολεμούν χυδαία ακόμη και την μνήμη της Μάργκαρετ Θάτσερ για την απόφασή της να συγκρουσθεί με τους Βρετανούς ανθρακωρύχους και να κλείσει όλα τα αντι-παραγωγικά και ξεπερασμένης τεχνολογίας ανθαρακωρυχεία, όλοι εκείνοι που σήμερα κόπτονται για το περιβάλλον και μάχονται υπέρ της κατάργησης της καύσης άνθρακα για να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα!! Λίγη ντροπή, ρε σύντροφοι, δεν θα έκανε κακό. ΟΙ Μαρξιστές (βλ. ΣΥΡΙΖΑ στη θεωρία τους γιατί από πράξη...) είναι σαν τις μαιμούδες με τις μπανάνες, ό,τι τους προσφέρεις που υπονομεύει τον καπιταλισμό (ή το ΠΑΣΟΚ ή το ευρώ), πηδάνε στον αέρα να το αρπάξουν... Ανεξάρτητα αν είναι αντιφατικό κι' ανακόλουθο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι δυνατόν!! Ο Ομπάμα (εκείνος που τον έγλειφε το Αλέξι όταν πήγε στο USA) στο συλληπητήριο μήνυμά του για τον θάνατο της Μ. Θάτσερ υποστήριξε πως συνεχίζει το έργο της για την ελευθερία των πολιτών!! Μόνο στο δικό μας Καφιριστάν (κάποιοι το λένε Ελλαδιστάν ή κάπως έτσι) προβάλλουν μηνύματα στην Τηλεόραση περί πανηγυριών Βρετανών (σε κάθε χώρα υπάρχουν και κάποιοι ανισόρροποι!) και πως η Θάτσερ είχε χαμηλή ...δημοτικότητα! Και τότε πως κέρδισε, ρε σύντροφοι, τρείς εκλογές με συντριπτικές πλειοψηφίες και μία τέταρτη, ακόμη ουσιαστικά στο όνομά της, ο Μέητζορ! Για να μην πούμε βέβαια πως και ο Μπλέρ κυβερνούσε με βάση τις ιδέες και τις αρχές της (το δεξί του χέρι, ο Πήτερ Μέντελσον είχε πεί : "Είμαστε όλοι Θατσερικοί τώρα"...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘατσερικοι ειστε και φαινεστε
ΔιαγραφήΜωρέ μια Θάτσερ μας χρειαζόταν από το 2004 και μετά, από το 2008 και μετά, την αποφασιστικότητα της Θάτσερ έπρεπε να δείξει ο Παπανδρέου το 2009, αλλά πού στην Ελλάδα τέτοια τύχη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για τους γελοίους και χυδαίους πανηγυρισμούς μερικών εκατοντάδων σαλεμένων αντιστόρητων Βρετανών, σιγά τα ωά. Τόσους ψεκασμένους που ψηφίζουν Καμμένο, Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ έχουμε στην Ελλάδα και κανείς δεν απορεί. Σου λέει "αγανακτισμένοι" με το μνημόνιο είναι, ε εξηγείται. Εδώ έγινε πρωθυπουργός ο Σαμαράς, και η ΝΔ συνεχίζει λαϊκιστικά μην και κακοκαρδίζει όλο το συρφετό της δεξιάντζας που δεν έχει ψαρώσει ακόμα με ΧΑ και Ανελ, μας κοτσάρετε για κάτι αξιομνημόνευτο 500 χαζούς κλόουν στο κέντρο του Λονδίνου να κάνουν χαζομάρες; Άστε ΣΥΡΙΖόπουλα, δε σας βγαίνει η εξίσωση...
Βάλτε το χέρι στην καρδιά και ψηφίστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα καταστρέφεται για μια σειρά λόγων.
Στο τιμόνι θα προτιμούσατε για τη σωτηρία της:
-τον Αντώνη Σαμαρά
-τον Αλέξη Τσίπρα
-άλλον έλληνα πολιτικό αρχηγό
-τη Θάτσερ
Βάλτε το χέρι στην καρδιά και ψηφίστε απαλλαγμένοι από κολλήματα.
Είμαι σίγουρος για το αποτελεσμα. Εσείς;;;
Ο αναμενόμενος από καιρό θάνατος της Μάργκαρετ Θάτσερ ανακοινώθηκε την περασμένη Δευτέρα. Λίγo μετά έγραψα στη σελίδα μου στο facebook ότι «δεν θα την κλάψω» γιατί αντιπροσώπευε όσα μισώ. Συνεπώς, δεν πενθώ! Την έκλαψαν βέβαια στο City, το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κέντρο των μεγάλων κόλπων, όπου ανάρτησαν αμέσως μεσίστια τη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας. Αλλά, πρωτάκουστο(!), ζητωκραύγασαν τον θάνατό της πολλοί ταπεινοί συμπατριώτες της σε τόσες φτωχογειτονιές. Γιατί η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν ο πρωταγωνιστής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης εκδοχής των χωρίς σύνορα «αγορών» και της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκατομμύρια θύματα. Δυστυχώς είχε μεγάλο πολιτικό ταλέντο, τεράστιο πολιτικό πείσμα και ανελέητες «αρχές», όπως τώρα η κυρία Μέρκελ. Τηρουμένων των αναλογιών ήταν ένας δημοκρατικός Στάλιν. Με την ίδια απάθεια που αρνήθηκε τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης των φυλακισμένων ιρλανδών αγωνιστών απεργών πείνας (ζητούσαν να τους αναγνωριστεί το καθεστώς των πολιτικών κρατουμένων ενώ γι' αυτήν ήταν απλά δολοφόνοι) οδηγώντας τους στον θάνατο (1981), τσάκισε τα βρετανικά συνδικάτα (1985) που, με ασυγχώρητα βέβαια λάθη τακτικής, εναντιώθηκαν στις πολιτικές της και προχώρησε στην εκποίηση σε ιδιώτες των μεγαλύτερων δημόσιων επιχειρήσεων. Ναι, με τις πολιτικές της ανόρθωσε τα οικονομικά της χώρας της και την απάλλαξε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ομως κατέστρεψε ανάμεσα σε πολλά άλλα το σύστημα υγείας, ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, τη δημόσια παιδεία και τις δημόσιες συγκοινωνίες, τις κοινωνικές παροχές. Επραξε όσα θα ήθελε κάποια τρόικα! Καθ' οδόν κατέστρεψε και την Ευρώπη. Αξίωσε κα δυστυχώς πέτυχε (από τον Μιτεράν, στη Διάσκεψη του Φοντενεμπλό, το 1984, με τον Παπανδρέου απλό παρατηρητή) «να της δίνουν τα λεφτά της πίσω» μετατρέποντας σταδιακά το σχέδιο της ενοποίησής της με βάση την κοινοτική αλληλεγγύη σε απλή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, το βρετανικό όνειρο. Με τον μεγάλο σύμμαχό της Ρίγκαν να την ενισχύει. Και με τον Πινοσέτ (ναι, της Χιλής, επίσης μαθητή του νεοφιλελεύθερου Χάγιεκ) να αναζητεί και να πετυχαίνει την προστασία της όταν, περαστικός από το Λονδίνο, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη βρετανική Δικαιοσύνη. Τα όσα ζούμε σήμερα κληροδότημά της είναι. Ηδη, από την αρχή, λίγοι ακόμα και μέσα στο κόμμα της την ανέχονταν ή την επικροτούσαν. Ακόμα και η Βασίλισσα της Αγγλίας την αντιπαθούσε. Χρησιμοποίησε το μακελειό του πολέμου (εκατοντάδες νεκροί χωρίς ουσιαστικό λόγο στα σχεδόν ερημονήσια Φόκλαντ, που η Αργεντινή θέλησε για δικούς της εσωτερικούς πολιτικάντικους και τυχοδιωκτικούς λόγους να επανακατακτήσει) για να εξασφαλίσει την επανεκλογή της. Ο κοινωνικός απολογισμός της είναι τραγικός: κέρδισαν τέσσερις Βρετανοί στους δέκα, οι άλλοι έξι έχασαν. Δεν πειράζει: κατά την άποψή της, αυτοί έφταιγαν που δεν έγιναν πλούσιοι! Κάποτε ακόμα και οι δικοί της κατάλαβαν ότι έπρεπε να τελειώνουν με αυτήν. Την έστειλαν σπίτι της. Σεβάστηκε την παράδοση και παρέδωσε την εξουσία. Δυστυχώς όμως οι διάδοχοι δεν απέρριψαν μαζί με τη Θάτσερ και τις πολιτικές της, που σε γενικές πιο «αισθητικές» γραμμές ασπάστηκε και το Νιου Λέιμπουρ του Τόνι Μπλερ. Με συνέπειες ξανά παντού. Ακόμα και για τον πόλεμο στο Ιράκ που αποφάσισε ο Μπους. Και για τους ευρωπαϊκούς εκβιασμούς του Λονδίνου.
(αρκετα με τους υμνους στη Θατσερ, ας διαβασουμε και μια νηφαλια αποψη γι αυτην)
Εξαιρετικά όσα λες "νηφάλιε". Σχεδόν τα προσυπογράφω. Μόνο που είσαι εκτός θέματος. Στο σημείο αυτό του συγκεκριμένου μπλογκ και σε αυτή τη χρονική περίοδο δεν κάνουμε αποτιμηση του Θατσερισμού ούτε μάθημα ιστορίας. Ο διάλογος αναπτύχθηκε για ένα θέμα που δεν έβγαλες καμία "νηφάλια" κουβέντα:
ΔιαγραφήΜπορούν κάποιοι να σκυλεύουν και να πανηγυρίζουν λόγω και έργω επάνω στο νεκροκρέβατο της λεγάμενης; Ιδιαίτερα όταν κάποιοι δεν ξεδίνουν απλά αλλά το χρησιμοπόιούν ως προπαγανδιστικό εργαλείο για τρέχοντα μνημονιακά / αντιμνημονιακά τους αδιέξοδα; Ή για να διατρανώσουν και να επιβεβαιώσουν πόσο αριστεροί είναι;
Και ευκαιρίας δοθεισης, κλίνεις ελαφρά έως ξεκάθαρα προς την αρνητική αποτίμηση της Θάτσερ, στην ερώτηση που έθεσε πιο πάνω σου ο 20:33, ποιον θα προτιμούσες στο τιμόνι στην Ελλάδα σήμερα, τι θα απαντούσες;;;;