Το σενάριο είναι σχεδόν ξεκάθαρο
στο μυαλό των επιτελών του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς,
αν χρειασθεί, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, οι οποίες θα ‘χουν ένα βασικό
χαρακτηριστικό: θα είναι ... πολωτικές!!!
Δηλαδή, από τη μια πλευρά η ΝΔ
και απ’ την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ τους δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο, που να
μεσολαβεί.
Πρακτικά, αυτό συνεπάγεται ότι
λόγω της πόλωσης που θα δημιουργηθεί στο εκλογικό σώμα θα εξαφανιστούν ΠΑΣΟΚ
και ΔΗΜΑΡ. Στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, σύμφωνα με αυτό το σενάριο, θεωρούν
πως οι ψηφοφόροι αυτών των δυο κομματικών σχηματισμών θα απορροφηθούν από τη ΝΔ
κι αυτό ακριβώς το σημείο θα είναι που θα τους δώσει και τη νίκη.
Στο ερώτημα, όμως, τι εναλλακτικό
σενάριο υπάρχει στην περίπτωση που αυτό τους γυρίσει μπούμερανγκ, απάντηση δεν
δίνεται. Τουλάχιστον σαφής κι επαρκής. Κι αυτό είναι που προβληματίζει
περισσότερο από όλα. Γιατί οι στρατηγικές που οδηγούν σε αδιέξοδα, συνήθως
εξελίσσονται σε μίνι ή μάξι τραγωδίες. Κι αυτό θα πρέπει να το γνώριζαν οι
επιτελείς του πρωθυπουργού…
Τρέμετε ΟΛΟΙ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχεται η πραγματικότητα. Και η κοινή λογική. Κανείς δεν θα ξεφύγει!!!!!!
Και οι αντιμνημονιακοί θα ξεμπροστιαστούν αλλά και οι ανεκτικοί στις πολιτικές μνημονίου θα πρέπει να επιδείξουν ικανότητες και αποτελέσματα και επικοινωνιακό σεβασμό των πολιτών.
ΟΛΟΙ θα μπουν εκεί που τους αξίζει, ΜΕ ή ΧΩΡΙΣ εκλογές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχολίπαρος < αρχή λιπαρῶ (=επιθυμώ, επιζητώ). Ο άνθρωπος που επιθυμεί και επιδιώκει αξιώματα, εκλιπαρώντας ή κολακεύοντας τους άρχοντες. Σπουδαρχίδης < σπουδή (=βιασύνη) αρχή (=αξίωμα) -ίδης. Ο άνθρωπος που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση κάποιας θέσεως ή κάποιου αξιώματος.
Θα θυμάστε ίσως την περιβόητη δήλωση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ: «αν τα παιδιά της Βοστώνης, ο κ. Παπανδρέου, παύσει να φαντάζει ως αρχολίπαρος, και ο κ. Σαμαράς, ως σπουδαρχίδης, ο τόπος δεν θα δει προκοπή». Σήμερα, ομολογώ ότι η δήλωση αυτή έχει περισσότερο βάθος από ό,τι αρχικά νόμιζα. Στην αρχή μιας «καυτής» εβδομάδας για την κυβέρνηση και τον τόπο, θέλω να σας πάω λίγα μόνο χρόνια πίσω. Ήταν όταν ο Γ. Παπανδρέου αποφάσιζε μετά από πολλές παλινδρομήσεις και μοιραίους πολιτικούς ελιγμούς να οδηγήσει την Ελλάδα στο ΔΝΤ.
Δεν θα σταθώ στο ερώτημα αν ήταν σωστή ή λάθος η απόφαση αυτή. Θέλω να εστιάσω την προσοχή μου στην πολιτική και επικοινωνιακή τακτική του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Θα θυμάστε ότι είχε υοθετήσει μια επιθετική, αντι-μνημονιακή και αντι-κυβερνητική ρητορική και με πύρινους λόγους παντού, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, δεν έχανε λεπτό να μην επιτεθεί σε ό,τι χαρακτήριζε «λάθος συνταγή». Λειτούργησε ο «ηγέτης» με πολιτικούς όρους και μεθόδους περασμένων δεκαετιών. Συνειδητά και προμελετημένα έσπειρε τον λαϊκισμό, που είχε εκθεμελιωθεί από την πολιτική ταυτότητα της ΝΔ με την ειλικρινή προεκλογική στάση του Κ. Καραμανλή το 2009.
Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν. Έσπειρες λαϊκισμό, λαϊκισμό θα λάβεις. Ο «ηγέτης» αποδείχτηκε ένας ακόμα «βουλιμικός της εξουσίας» που δεν σεβάστηκε τον κόσμο που τον άκουγε, τον πίστεψε, τον στήριξε και ήλπισε ότι μπορεί αυτός να καταφέρει ό,τι δεν κατάφεραν άλλοι. Αυτή η τακτική «λέω τώρα άλλα μέχρι να πετύχω τον στόχο μου και όταν τα καταφέρω θα δω πως θα ‘μαντρώσω’ τον κόσμο» απέδιδε. Προσέξτε: απέδιδε. Παρατατικός. Παρελθοντικός χρόνος. Έμεινε δεκαετίες πολιτικές πίσω ο «ηγέτης».
Μέγα λάθος. Τώρα που το βόλεμα τελείωσε, τώρα που τα δανεικά πρέπει να ξεπληρωθούν και το κομματικό-πελατειακό σύστημα καταρρέει, τώρα τα στόματα άνοιξαν και οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους. Δεν «μαντρώνονται» πλέον εύκολα οι πολίτες. Ο «ηγέτης» είναι δέσμιος του λαϊκισμού του. Και είναι ο τελευταίος που πρέπει να κατηγορεί τον Α. Τσίπρα για λαϊκισμό. Όχι, γιατί δεν είναι λαϊκιστής ο Τσίπρας. Για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Ο Τσίπρας είναι σήμερα μια άλλη εκδοχή, πολύ νεώτερη και ενδεχομένως πιο συμπαθής, του αντιπολιτευτικού Σαμαρά όταν κυβερνούσε ακόμα ο Παπανδρέου. Μοιάζουν οι δυο τους. Σαμαράς και Τσίπρας, το ένα και το αυτό. Αυτή η ασυνέπεια θέσεων εξοργίζει τον κόσμο. Δεν είναι πως δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα. Πρέπει. Αλλά μέτρα που να μην τσακίζουν τον κόσμο. Μέτρα που να δίνουν ώθηση στην αγορά.
Πού είναι το περιβόητο αναπτυξιακό πρόγραμμα που υποσχόταν ο κ. Σαμαράς προεκλογικά; Η επαναδιαπραγμάτευση σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει, η ανάπτυξη έμεινε γράμμα κενό σε χαρτιά και συρτάρια, η δέσμευση ότι δεν θα κόπουν άλλο οι μισθοί ξεχάστηκε, και η αποφασιστικότητα να προχωρήσουν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις (βλ. συρρίκνωση και αναδόμηση του δημοσίου) εξαϋλώθηκε μετά από τις πρώτες ενδο-κυβερνητικές τριβές.
Και δεν είναι, επίσης, πως ευχόμαστε να πέσει η κυβέρνηση. Εκλογές τώρα είναι ισοδύναμες με πολιτική αστάθεια και άνοδο ακροδεξιών τάσεων, συνδυασμός ικανός να αποσταθεροποιήσει πλήρως, οικονομικά και πολιτικά, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι τα μέτρα τελικά θα περάσουν και η κυβέρνηση θα επιβιώσει, έστω και οριακά, σε κοινοβουλευτικό πάντα επίπεδο. Αλλά σε επίπεδο κοινωνίας;
Ο κ. Σαμαράς, επαναλαμβάνω, είναι δέσμιος του αντιπολιτευτικού του λαϊκισμού και του όψιμου κυβερνητικού του ρεαλισμού. Ρωτώ, λοιπόν: θα ανεχτούν οι Έλληνες αυτήν την πολιτική αγυρτεία, τη χυδαία εξαπάτηση επ’ άπειρον;
Αρχολίπαρος και σπουδαρχίδης ο τίτλος του άρθρου. Κατανοητό ποιος και γιατί. Υπότιτλος: ζητείται Ηγέτης.