Με το «Τανγκό των Χριστουγέννων» ο Νίκος Κουτελιδάκης, πολύπειρος εργάτης του εγχώριου κινηματογράφου (υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη σε πάρα πολλές ταινίες από τη δεκαετία του 1960), έκανε το «καθυστερημένο» ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους. Και η αλήθεια είναι ότι πέτυχε διάνα.
Όταν λέω πέτυχε διάνα βέβαια, δεν εννοώ ότι έκανε ένα αριστούργημα. Έκανε όμως την ταινία που έχω την αίσθηση ότι αυτή την εποχή έχει ανάγκη να δει το κοινό για να ξεφύγει κάπως από τη θλίψη του.
Η συνταγή, απλούστατη. Βασικά υλικά: τα ωραία πρόσωπα, το στρωτό σενάριο (με τις ευλογίες του Γιάννη Ξανθούλη, στου οποίου το ομότιτλο μυθιστόρημα στηρίζεται), ένας πύρινος έρωτας, μια δραματική μουσική και μια τραγική περίοδος της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας (χούντα) ως φόντο.
Σε όλα αυτά τα σημεία η ταινία δεν χάνει.
Η προσπάθεια ενός σκληρού αξιωματικού που υπηρετεί στον Έβρο το 1970 να μάθει τανγκό με τη βοήθεια ενός στρατεύσιμου ώστε να χορέψει στη γιορτή των Χριστουγέννων με τη γυναίκα που είναι ερωτευμένος, πείθει και με το παραπάνω.
Ωστόσο, ο Κουτελιδάκης «ντύνει» έξυπνα τον άξονα της ταινίας. Ο έρωτας που υπάρχει στο κέντρο δεν μονοπωλεί το ενδιαφέρον γιατί κάθε ήρωας έχει τη δική του υπόσταση και τη δική του ιστορία, την οποία επίσης παρακολουθούμε.
Ο Γιάννης Μπέζος στον δραματικό ρόλο του, ως τραχύς διοικητής, η Βίκυ Παπαδοπούλου σε εκείνον της βαριεστημένης συζύγου του, ο Γιάννης Στάνκογλου στον κεντρικό ρόλο του άνδρα ο οποίος είναι αναγκασμένος να πνίγει τα πραγματικά του αισθήματα και ο Αντίνοος Αλμπάνης που καλείται να διδάξει στον ανώτερό του τα βήματα του τανγκό, φτιάχνουν ένα πολύ δυνατό κουαρτέτο που κινείται υπέροχα κάτω από τους ήχους του Γιάννου Αιόλου και μέσα στα καθαρά πλάνα της φωτογραφίας του Γιάννη Δρακουλαράκου.
Θα μπορούσες να πεις ότι η ιστορία της ταινίας εκτυλίσσεται με έναν σχεδόν χορευτικό τρόπο έτσι ώστε να σε κερδίσει μέχρι το τέλος - ή μάλλον λίγο πριν το τέλος, γιατί το μόνο πραγματικό πρόβλημά στο «Τανγκό των Χριστουγέννων» είναι η αμηχανία των δημιουργών να ενώσουν αρμονικά το παρελθόν με το παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.