Οι 3 μέρες του Θόδωρου Μαρκόπουλου! Περί σχημάτων ο λόγος…

Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι περιφερειακοί σύμβουλοι αντιλαμβάνονται την έννοια της πολικής ευθύνης ίσως και της πολικής ηθικής ακόμη ιδίως πάνω σε ζητήματα που οι ίδιοι έχουν ιεραρχήσει ως σημαντικά.

Χαρακτηριστική περίπτωση η πομπώδης παραίτηση του Θεόδωρου Μαρκόπουλου εκ  Καβάλας ορμώμενου τον οποίο ο επικεφαλής της παράταξης του τοποθέτησε μέλος μίας τριμελούς επιτροπής, η οποία και θα επεξεργάζονταν προτάσεις για την περιφερειακή πολιτική απέναντι στην οικονομική κρίση.

Και μόνη της αυτή η ευθύνη θα έπρεπε να βαραίνει στην συνείδηση του περιφερειακού συμβούλου καθότι οι εποχές που ζούμε είναι τόσο καταλυτικά σοβαρές που η ευθύνη απέναντι στο λαό της περιφέρειας (και όχι μόνο της Καβάλας) απαιτεί άλλου είδους συγκροτημένες και χαμηλών τόνων συμπεριφορές.

Για να εξηγούμαστε:

Το Περιφερειακό Συμβούλιο μετά από πρόταση σύσσωμης της αντιπολίτευσης συζήτησε το θέμα της κρίσης και κατέγραψε διαφορετικές οπτικές.

Ευθύνη όλων ήταν αυτές να γίνει προσπάθεια να συντεθούν σε ένα ενιαίο πολιτικό πλαίσιο γι’ αυτό και συγκροτήθηκε μία επιτροπή στην οποία δέχτηκαν να συμμετάσχουν σύμβουλοι από 3 παρατάξεις (ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ).

Είναι προφανές ότι η Επιτροπή αυτή είναι επιτροπή ισότιμη ως προς την εκπροσώπηση αλλά και την ευθύνη της λειτουργίας της. Δεν είναι μία διοικητικής ευθύνης επιτροπή στην οποία κάποιος έχει την πλειοψηφία (άρα και την ευθύνη της όποιας πρωτοβουλίας).Όλοι έχουν επιμερισμένη ισόποση ευθύνη.

Και μάλιστα αφού ο κ. Μαρκόπουλος κόπτεται για την οικονομική κρίση θα μπορούσε να πάρει και ο ίδιος την πρωτοβουλία και να επικοινωνήσει με τον κ. Γρανά και τον κ. Μακρή προκειμένου να διερευνήσει την διάθεση συνεργασίας;

Αντί αυτού προτίμησε να κοιτά το ρολόι του και να περιμένει τον χρόνο για να προχωρήσει σε μία πολιτική … αυτοαναίρεση η οποία δεν εκθέτει μόνο τον ίδιο αλλά κατ’ ουσία ολόκληρη την παράταξή του στα μάτια της περιφερειακής κοινωνίας που κουράστηκε πλέον από τα πολιτικά προσχήματα και αναζητά από τους πολιτικούς του εκπροσώπους και δη τους αυτοδιοικητικούς την  ουσία και όχι το φαίνεσθαι.

Ένα τηλέφωνο θα έλυνε την …παρεξήγηση (που λέει και το λαϊκό άσμα).

Έμεινε λοιπόν ο πολιτικός φερετζές που σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την πολιτική του δελτίου τύπου και του καφενέ. Και όποιος ζει σε αυτό τον κόσμο παύει να ζει στον (σκληρό) αληθινό…

Η παραίτηση του Θεόδωρου Μαρκόπουλου εκθέτει επίσης και για έναν άλλο λόγο τον επικεφαλής της παράταξης του, Γιώργο Παυλίδη. Θα περίμενε κανείς να προηγηθεί δική του παραταξιακή απόφαση και όχι η εκ των υστέρων  «νομιμοποίηση» μίας προσχηματολογίας!!!