Στην αρένα!

Διαβάζω (ξανά) στον τύπο: «Το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο για την ευρωζώνη. Μπορεί να καταρρεύσει. Το πρόβλημα είναι οικονομικό και πολιτικό. Η παρούσα κρίση ξεκίνησε στην Ελλάδα επειδή, μετά τις ανεύθυνες, διεφθαρμένες και εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ, νέες θεραπείες ήταν απαραίτητες για την οικονομία, για τις οποίες η κοινή γνώμη δεν ήταν προετοιμασμένη».

Τάδε έφη ο Stefan Collignon, Καθηγητής Οικονομικής Πολιτικής στη Σχολή Προηγμένων Σπουδών Sant'Anna στην Πίζα και επισκέπτης καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου της Γερμανίας.

Και το έχω διαβάσει ως λεγόμενο από πολλούς και σε διάφορα άρθρα και συνεντεύξεις τελευταία, τόσο σε ελληνικές όσο και ξένες εφημερίδες (αφού εγώ διαβάζω αρκετό ξένο και δυστυχώς μόνον αγγλόφωνο) τύπο.

ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ, ενώ όλοι κατά καιρούς έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να γίνει, Η ΝΟΥΔΙΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Με όλα τα ρουσφέτια που λέει ο Πάγκαλος, με όλους τους χαραμοφάηδες του Δημοσίου και όλη τη διαφθορά, ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΣΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΟΥΔΙΑΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΝΤΕΧΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΗ!!!

Και οι τράπεζές της, λέω εγώ, αφού το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι από τα πιο θωρακισμένα που έχω δει σε ένα μάτσο χώρες (κι όχι μόνον αγγλόφωνες).

Τα δε ταμεία;;; Με €33 δις τα άφησε ο Σημίτης.  Μετά τα δομημένα ομόλογα έμειναν με… €33 εκατομμύρια (και πολλά τους βάζω).

Άρα, λοιπόν, αυτό που ξέρει όλος ο ΣΟΒΑΡΟΣ κόσμος – και καλά θα κάνουν να εμπεδώσουν και οι κατινίτσες, οι λιγότερο σοβαροί, οι κλόουν και οι σκέτοι χαντούμηδες – είναι ότι εδώ που φτάσαμε μας έφτασε η κυβέρνηση 2004-2009.  Καμία άλλη.  Ούτε του ΠΑΣΟΚ, ούτε και καμία πρώην της Νουδίας.  Αλλά η κυβέρνηση του μπούλη [ή της μπούλας, ή όπως-θέτε-πέστε-τον(την)].

Ναι αλλά… ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ:  τα στελέχη εκείνης της κυβέρνησης δεν είναι και στελέχη στη σημερινή Νουδία; Θα μου πεις, έφυγε το Ντορί και ξεβρώμισε λίγο το τοπίο, αφού πολλά ρεμάλια την… πήραν από πίσω (και μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό). 

Αλλά, η σημερινή Νουδία, έχει πολλά κατάλοιπα της προηγούμενης.  Ευτυχώς, μόλις έδιωξε το μεγαλύτερό της ραμολί, τον πρώην υπουργό δικαιοσύνης, που μαζί με τον ανεκδιήγητο Σανιδά τα κάνανε γης μαδιάμ (στγ:  σαν τα μούτρα τους).  Αλλά η… έλλειψη ενός κούκου δεν φέρνει το… χειμώνα.  Για να σοβαρευτούμε: χρειάζεται κι άλλο… κούρεμα.  Το… 50% ΔΕΝ φτάνει!!!

Να σκεφτούν λοιπόν, όλα εκείνα τα μόμολα που αν τους βάλεις ένα δημοσκοπικό μικρόφωνο στο στόμα αρχίζουν το γλείψιμο, τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.  Γιατί, πλέον, καταντήσαμε να έχει μεγαλύτερη σοβαρότητα ο ψηφοφόρος που… παπαγαλίζει την Παπαρήγα (παραφράζοντας… σοβαρά το Marx), παρά ο ψηφοφόρος που πρόσκειται στο σοβαρό καπιταλιστικό χώρο και νομίζει ότι τον υπηρετεί ψηφίζοντας… Νουδία!!!

Δεν πειράζει… Αρκεί εμείς να ‘μαστε σοβαρότεροι. Απλά, δεν νομίζω πλέον ότι αυτό είναι αρκετό, αφού… μια σταγόνα νερό φτάνει για να ταγγίσει όλο το λάδι.

Πράγμα που μας οδηγεί ΞΑΝΑ στο γνωστό συμπέρασμα: ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ένας εμφύλιος για να χωριστεί η νεκρή από τη ζωντανή σάρκα.  Κι ας επιβιώσει όποια να ‘ναι.  Πάντως ΜΑΖΙ είναι χίλιες φορές προτιμότερο να μην συνυπάρχουν…

Άντε πάλι.  Από αλλού ξεκίνησα και παραστράτησα.

Αλλά που διάολο να πας, όταν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη; Και συγκεκριμένα… στην αρένα;

Τι θα πρέπει να κάνουμε, δηλαδή; Να περιμένουμε μερικές-μερικές να μας ξαναφέρουν τις σουσουράδες που μας έφτασαν μέχρι ως εδώ; Ε, μα…

Uli Chris