Και ποιοι δεν έχουν επισκεφθεί το www.kom.gr !!! Από εκεί τον γνωρίσαμε. Ο λόγος για τον δημιουργό του, Γρηγόρη Σεμπελίδη, που αν και εξέπληξε αρκετούς, αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά κατεβαίνοντας με το ψηφοδέλτιο του «Σπάρτακου» ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Κομοτηνή! Η Piazza βρέθηκε μαζί του και μίλησε για τις εκλογές και γιατί άλλο … το διαδίκτυο.
Τι σημαίνει για σας η ενασχόληση με την πολιτική και συγκεκριμένα με τα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης; Γιατί αποφασίσατε να έχετε πιο ενεργό ρόλο ως πολίτης; Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να είστε υποψήφιος;
Τη συμμετοχή μου στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος δεν τη θεωρώ «ενασχόληση με την πολιτική», τουλάχιστον όχι με την έννοια που συνηθίζεται (δυστυχώς) να αποδίδεται στον όρο «πολιτική». Είναι ακτιβισμός, καθαρά. Μια ζωή, από μικρός, πάντα ήμουν και παραμένω ακτιβιστής, ενεργός πολίτης, ενδιαφέρομαι για τα όσα γίνονται γύρω μου και παίρνω ενεργό μέρος στην κοινωνική ζωή. Δεν είναι λογικό να παραπονιόμαστε συνεχώς για τα όσα γίνονται γύρω μας και να μην προσπαθούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Οπότε δεν το αποφάσισα τώρα, είναι στάση ζωής.
Είμαι σίγουρος ότι είμαι πιο δυναμικός και πιο αποτελεσματικός από τους περισσότερους καρεκλοκένταυρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μπορώ επάξια να διεκδικήσω την ψήφο των συμπολιτών μου και να επιδείξω συγκεκριμένα, ουσιαστικά και μετρήσιμα αποτελέσματα για να κάνουμε την Κομοτηνή μας μια πιο όμορφη και σύγχρονη πόλη.
Τη σημερινή εποχή επικρατεί μια γενικευμένη τάση απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει; Με ποιον τρόπο; Τι θα κάνετε εσείς προς αυτήν την κατεύθυνση;
Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο απαξίωσης της πολιτικής, αναξιοπιστίας των πολιτικών και έλλειψης εμπιστοσύνης από τους πολίτες προς αυτούς, που η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει οι ελάχιστοι άξιοι να δείξουν με την προσωπική τους πορεία, με συνέπεια και συνέχεια, κάποια αισθητά αποτελέσματα, έναν τελείως διαφορετικό, νέο τρόπο σκέψης, λειτουργίας και νοοτροπίας, ώστε να αποτελέσουν την φωτεινή εξαίρεση, που τόσο έχει ανάγκη να δει ο πολίτης. Αυτή η εξαίρεση μετά θα αποτελέσει το πρότυπο αναφοράς, το «νέο υπόδειγμα πολιτικού» και θα επηρεάσει θετικά και τις επόμενες φουρνιές πολιτικών, αλλά και τους ψηφοφόρους και την κρίση τους.
Προσωπικά, σε αυτή την κατεύθυνση, στοχεύω στα εξής: Απόλυτη διαφάνεια της τοπικής πολιτικής, άμεση δημοκρατία, ενεργό εμπλοκή του πολίτη στη ζωή του τόπου, ενθάρρυνση της ιδιωτικής (ατομικής, επιχειρηματικής, συλλογικής) πρωτοβουλίας. Αυτά δεν είναι απλά όμορφα λόγια – αποτελούν δοκιμασμένες και αποτελεσματικές πολιτικές σε κάθε δημοκρατική και προοδευτική κοινωνία.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης; Από την πλευρά σας πώς σχεδιάζετε να επιλύσετε ένα μέρος αυτών;
Τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι συνήθως αυτά που η επίλυσή τους απαιτεί πολιτικό κόστος, και άρα δεν επιλύονται ποτέ και συσσωρεύονται σε μορφή χιονοστιβάδας – το χωροταξικό, η ανάπτυξη υποδομών, η «πολιτιστική πείνα», οι κοινωνικές ανισότητες, η μη επιβολή του νόμου, η φυγή των νέων από την περιοχή κ.α. Οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες που δεν νοείται να αναλάβουν το πολιτικό κόστος, δεν μας δίνουν καμιά ελπίδα. Εγώ προσωπικά και όλοι οι συναγωνιστές μου στον συνδυασμό «Σπάρτακος» δεν έχουμε την φιλοδοξία να γίνουμε πολιτικοί κατ’ επάγγελμα, ο καθένας μας ήδη έχει μια αξιόλογη επαγγελματική πορεία. Έτσι μπορούμε να κάνουμε τομές και να εφαρμόσουμε πρακτικές που θα εξασφαλίσουν για όλους τους Κομοτηναίους ένα καλύτερο αύριο. Χωρίς ενδοιασμούς, με τη συνδρομή της κοινωνίας, για τα αυτονόητα και μόνο.
Η μέρα των εκλογών είναι πλέον κοντά. Τι φοβάστε περισσότερο; Την αποχή; Την καταψήφιση του συνδυασμού σας; Κάτι άλλο;
Πιστεύω πως ο συνδυασμός «Σπάρτακος» έχει ήδη κερδίσει τη μάχη του σαν εγχείρημα. Από δω και πέρα, όπως είπε και ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς στην επιστολή στήριξης προς τον «Σπάρτακο», “την Κυριακή 7 Νοεμβρίου οι Κοµοτηναίοι διαχειρίζονται τις ελπίδες κάθε ρεαλιστή Έλληνα”. Εμείς δείξαμε στους συμπολίτες μας τον δρόμο για τη μόνη διέξοδο από την σημερινή κατάσταση (την οποία κατάσταση πλέον δεν την αποδέχεται κανείς) – στην κρίση τους είναι να τον ακολουθήσουν.
Φοβάμαι την αποχή, διότι αυτό θα σημαίνει ότι το κομματοκρατικό σύστημα έχει καταφέρει να αποστρέψει τον κόσμο από τη μόνη ουσιαστική εξουσία που έχει στα χέρια του – την εξουσία της επιλογής και της ψήφου.
Φοβάμαι το άκυρο και το λευκό, διότι αυτό θα σημαίνει ότι ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος και παραπλανημένος πια, που δεν γνωρίζει πως με αυτό τον τρόπο βοηθάει στα κόμματαπου τον έχουν καταστρέψει να συνεχίζουν να επιβάλλουν τις επώδυνες πολιτικές τους.
Τι θα κάνατε προσωπικά, αλλά και ως παράταξη, αν δεν «περάσετε» στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών;
Ότι κάναμε πάντα – πριν και μετά τις εκλογές – θα συνεχίσουμε να κρατάμε μια περήφανη στάση ενεργών πολιτών. Οι εκλογές έρχονται και θα περάσουν, αλλά εμείς, η πόλη μας και η κοινωνία όλη θα παραμείνει εδώ και θα χρειάζεται πάντα τους ενεργούς πολίτες της. Είθε να πληθαίνουμε!
Σαν νέος, ο οποίος δραστηριοποιείται και πολύ με το διαδίκτυο, νομίζετε πως επηρεάζει τον ψηφοφόρο το ίντερνετ;
Ως άνθρωπος που ασχολείται ενεργά με το Internet από το 1995, δεν συντηρώ μύθους γύρω από αυτό, δεν θα το αναγάγω σε κάτι το ξεχωριστό και δεν το διαχωρίζω από τα υπόλοιπα μέσα επικοινωνίας. Το Internet είναι μια μεγάλη πιάτσα, και το πώς θα φερθείς σε αυτήν, διέπεται σε γενικές γραμμές από τους ίδιους κανόνες με την κάθε μικρή πιάτσα.
Το καλό με το Internet είναι η δυνατότητα μαζικής προσέγγισης και προβολής σε πολύ μεγαλύτερο κοινό. Και όταν κατέχεις τις ιδιαιτερότητες αυτού του κοινού και τα εργαλεία του Internet, μπορείς να είσαι πάρα πολύ αποτελεσματικός.
Το κακό είναι ότι το Internet ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζεται δυστυχώς από τους νέους επίδοξους χρήστες (και ειδικά από πολιτικούς) ως η «άγρια Δύση» και το κοινό του ως «ιθαγενείς». Έρχονται με δικά τους ενοχλητικά πρωτόγνωρα «εργαλεία» και τεχνικές επικοινωνίας και προσέγγισης, χωρίς να καταφεύγουν καν σε βοήθεια συμβούλου-επαγγελματία, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να «τρώνε τα μούτρα τους» και μετά να διαδίδουν αρνητικές εντυπώσεις και εμπειρίες περί μη-αποδοτικότητας του Internet.
Ποια η γνώμη σας για τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων; Πως θα χαρακτηρίζατε με μία λέξη τους Δημήτρη Κοτσάκη, Γιώργο Πετρίδη, Σταμάτη Μαρούδα, Νεκτάριο Δαπέργολα, Νίκο Φακιρίδη και Σιμπέλ Μουσταφάογλου;
Πώς να χαρακτηρίσεις με μία λέξη έναν άνθρωπο, πολιτικό, αρχηγό πολιτικού συνδυασμού και το έργο του, χωρίς να είσαι γραφικός, λαϊκιστής και υποκειμενικός; Δεν γίνεται. Μπορώ απλά να προσπαθήσω να αποδώσω στον καθένα ότι έρχεται στο νου στο άκουσμα του ονόματός του:
Δημήτρης Κοτσάκης: αυτά μπορούσε, αυτά έκανε
Γιώργος Πετρίδης: ανεκπλήρωτη ελπίδα
Σταμάτης Μαρούδας: κάτι μου μυρίζει εδώ
Νεκτάριος Δαπέργολας: καλλιεργημένος και εμπνευστής
Νίκος Φακιρίδης: απαρχαιωμένες ιδεολογίες χωρίς νόημα
Σιμπέλ Μουσταφάογλου: «Τον λύκο όσο και αν τον ταΐζεις, πάλι προς το δάσος θα κοιτάει.» (ρώσικη παροιμία)
Πως σχολιάζετε το μέχρι στιγμής προεκλογικό κλίμα και πως βλέπετε να διαμορφώνεται η κατάσταση;
Η ανταπόκριση του κόσμου στο εγχείρημα του «Σπάρτακου» είναι εντυπωσιακή και γεμίζει αισιοδοξία. Μένει να δούμε σε ποιο βαθμό θα μεταφραστεί αυτό έμπρακτα σε ψήφους, καθώς είναι γνωστοί οι μηχανισμοί με τους οποίους πολλοί συμπολίτες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι όμηροι των κομμάτων εξουσίας.
Γενικότερα όμως είναι πια φανερό πως η εποχή των δεινοσαύρων πλησιάζει στο τέλος της, τα παλιά κόμματα δεν εμπνέουν και δεν εκφράζουν κανέναν πια. Έρχονται οι αλλαγές. Εύχομαι μόνο – και γι’ αυτό προσπαθώ - να έρθουν με δημοκρατικό, ήπιο τρόπο, και να μην ξαναδούμε τον Δεκέμβρη του 2008.
Τι σημαίνει για σας η ενασχόληση με την πολιτική και συγκεκριμένα με τα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης; Γιατί αποφασίσατε να έχετε πιο ενεργό ρόλο ως πολίτης; Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να είστε υποψήφιος;
Τη συμμετοχή μου στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος δεν τη θεωρώ «ενασχόληση με την πολιτική», τουλάχιστον όχι με την έννοια που συνηθίζεται (δυστυχώς) να αποδίδεται στον όρο «πολιτική». Είναι ακτιβισμός, καθαρά. Μια ζωή, από μικρός, πάντα ήμουν και παραμένω ακτιβιστής, ενεργός πολίτης, ενδιαφέρομαι για τα όσα γίνονται γύρω μου και παίρνω ενεργό μέρος στην κοινωνική ζωή. Δεν είναι λογικό να παραπονιόμαστε συνεχώς για τα όσα γίνονται γύρω μας και να μην προσπαθούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Οπότε δεν το αποφάσισα τώρα, είναι στάση ζωής.
Είμαι σίγουρος ότι είμαι πιο δυναμικός και πιο αποτελεσματικός από τους περισσότερους καρεκλοκένταυρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μπορώ επάξια να διεκδικήσω την ψήφο των συμπολιτών μου και να επιδείξω συγκεκριμένα, ουσιαστικά και μετρήσιμα αποτελέσματα για να κάνουμε την Κομοτηνή μας μια πιο όμορφη και σύγχρονη πόλη.
Τη σημερινή εποχή επικρατεί μια γενικευμένη τάση απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει; Με ποιον τρόπο; Τι θα κάνετε εσείς προς αυτήν την κατεύθυνση;
Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο απαξίωσης της πολιτικής, αναξιοπιστίας των πολιτικών και έλλειψης εμπιστοσύνης από τους πολίτες προς αυτούς, που η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει οι ελάχιστοι άξιοι να δείξουν με την προσωπική τους πορεία, με συνέπεια και συνέχεια, κάποια αισθητά αποτελέσματα, έναν τελείως διαφορετικό, νέο τρόπο σκέψης, λειτουργίας και νοοτροπίας, ώστε να αποτελέσουν την φωτεινή εξαίρεση, που τόσο έχει ανάγκη να δει ο πολίτης. Αυτή η εξαίρεση μετά θα αποτελέσει το πρότυπο αναφοράς, το «νέο υπόδειγμα πολιτικού» και θα επηρεάσει θετικά και τις επόμενες φουρνιές πολιτικών, αλλά και τους ψηφοφόρους και την κρίση τους.
Προσωπικά, σε αυτή την κατεύθυνση, στοχεύω στα εξής: Απόλυτη διαφάνεια της τοπικής πολιτικής, άμεση δημοκρατία, ενεργό εμπλοκή του πολίτη στη ζωή του τόπου, ενθάρρυνση της ιδιωτικής (ατομικής, επιχειρηματικής, συλλογικής) πρωτοβουλίας. Αυτά δεν είναι απλά όμορφα λόγια – αποτελούν δοκιμασμένες και αποτελεσματικές πολιτικές σε κάθε δημοκρατική και προοδευτική κοινωνία.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης; Από την πλευρά σας πώς σχεδιάζετε να επιλύσετε ένα μέρος αυτών;
Τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι συνήθως αυτά που η επίλυσή τους απαιτεί πολιτικό κόστος, και άρα δεν επιλύονται ποτέ και συσσωρεύονται σε μορφή χιονοστιβάδας – το χωροταξικό, η ανάπτυξη υποδομών, η «πολιτιστική πείνα», οι κοινωνικές ανισότητες, η μη επιβολή του νόμου, η φυγή των νέων από την περιοχή κ.α. Οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες που δεν νοείται να αναλάβουν το πολιτικό κόστος, δεν μας δίνουν καμιά ελπίδα. Εγώ προσωπικά και όλοι οι συναγωνιστές μου στον συνδυασμό «Σπάρτακος» δεν έχουμε την φιλοδοξία να γίνουμε πολιτικοί κατ’ επάγγελμα, ο καθένας μας ήδη έχει μια αξιόλογη επαγγελματική πορεία. Έτσι μπορούμε να κάνουμε τομές και να εφαρμόσουμε πρακτικές που θα εξασφαλίσουν για όλους τους Κομοτηναίους ένα καλύτερο αύριο. Χωρίς ενδοιασμούς, με τη συνδρομή της κοινωνίας, για τα αυτονόητα και μόνο.
Η μέρα των εκλογών είναι πλέον κοντά. Τι φοβάστε περισσότερο; Την αποχή; Την καταψήφιση του συνδυασμού σας; Κάτι άλλο;
Πιστεύω πως ο συνδυασμός «Σπάρτακος» έχει ήδη κερδίσει τη μάχη του σαν εγχείρημα. Από δω και πέρα, όπως είπε και ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς στην επιστολή στήριξης προς τον «Σπάρτακο», “την Κυριακή 7 Νοεμβρίου οι Κοµοτηναίοι διαχειρίζονται τις ελπίδες κάθε ρεαλιστή Έλληνα”. Εμείς δείξαμε στους συμπολίτες μας τον δρόμο για τη μόνη διέξοδο από την σημερινή κατάσταση (την οποία κατάσταση πλέον δεν την αποδέχεται κανείς) – στην κρίση τους είναι να τον ακολουθήσουν.
Φοβάμαι την αποχή, διότι αυτό θα σημαίνει ότι το κομματοκρατικό σύστημα έχει καταφέρει να αποστρέψει τον κόσμο από τη μόνη ουσιαστική εξουσία που έχει στα χέρια του – την εξουσία της επιλογής και της ψήφου.
Φοβάμαι το άκυρο και το λευκό, διότι αυτό θα σημαίνει ότι ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος και παραπλανημένος πια, που δεν γνωρίζει πως με αυτό τον τρόπο βοηθάει στα κόμματαπου τον έχουν καταστρέψει να συνεχίζουν να επιβάλλουν τις επώδυνες πολιτικές τους.
Τι θα κάνατε προσωπικά, αλλά και ως παράταξη, αν δεν «περάσετε» στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών;
Ότι κάναμε πάντα – πριν και μετά τις εκλογές – θα συνεχίσουμε να κρατάμε μια περήφανη στάση ενεργών πολιτών. Οι εκλογές έρχονται και θα περάσουν, αλλά εμείς, η πόλη μας και η κοινωνία όλη θα παραμείνει εδώ και θα χρειάζεται πάντα τους ενεργούς πολίτες της. Είθε να πληθαίνουμε!
Σαν νέος, ο οποίος δραστηριοποιείται και πολύ με το διαδίκτυο, νομίζετε πως επηρεάζει τον ψηφοφόρο το ίντερνετ;
Ως άνθρωπος που ασχολείται ενεργά με το Internet από το 1995, δεν συντηρώ μύθους γύρω από αυτό, δεν θα το αναγάγω σε κάτι το ξεχωριστό και δεν το διαχωρίζω από τα υπόλοιπα μέσα επικοινωνίας. Το Internet είναι μια μεγάλη πιάτσα, και το πώς θα φερθείς σε αυτήν, διέπεται σε γενικές γραμμές από τους ίδιους κανόνες με την κάθε μικρή πιάτσα.
Το καλό με το Internet είναι η δυνατότητα μαζικής προσέγγισης και προβολής σε πολύ μεγαλύτερο κοινό. Και όταν κατέχεις τις ιδιαιτερότητες αυτού του κοινού και τα εργαλεία του Internet, μπορείς να είσαι πάρα πολύ αποτελεσματικός.
Το κακό είναι ότι το Internet ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζεται δυστυχώς από τους νέους επίδοξους χρήστες (και ειδικά από πολιτικούς) ως η «άγρια Δύση» και το κοινό του ως «ιθαγενείς». Έρχονται με δικά τους ενοχλητικά πρωτόγνωρα «εργαλεία» και τεχνικές επικοινωνίας και προσέγγισης, χωρίς να καταφεύγουν καν σε βοήθεια συμβούλου-επαγγελματία, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να «τρώνε τα μούτρα τους» και μετά να διαδίδουν αρνητικές εντυπώσεις και εμπειρίες περί μη-αποδοτικότητας του Internet.
Ποια η γνώμη σας για τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων; Πως θα χαρακτηρίζατε με μία λέξη τους Δημήτρη Κοτσάκη, Γιώργο Πετρίδη, Σταμάτη Μαρούδα, Νεκτάριο Δαπέργολα, Νίκο Φακιρίδη και Σιμπέλ Μουσταφάογλου;
Πώς να χαρακτηρίσεις με μία λέξη έναν άνθρωπο, πολιτικό, αρχηγό πολιτικού συνδυασμού και το έργο του, χωρίς να είσαι γραφικός, λαϊκιστής και υποκειμενικός; Δεν γίνεται. Μπορώ απλά να προσπαθήσω να αποδώσω στον καθένα ότι έρχεται στο νου στο άκουσμα του ονόματός του:
Δημήτρης Κοτσάκης: αυτά μπορούσε, αυτά έκανε
Γιώργος Πετρίδης: ανεκπλήρωτη ελπίδα
Σταμάτης Μαρούδας: κάτι μου μυρίζει εδώ
Νεκτάριος Δαπέργολας: καλλιεργημένος και εμπνευστής
Νίκος Φακιρίδης: απαρχαιωμένες ιδεολογίες χωρίς νόημα
Σιμπέλ Μουσταφάογλου: «Τον λύκο όσο και αν τον ταΐζεις, πάλι προς το δάσος θα κοιτάει.» (ρώσικη παροιμία)
Πως σχολιάζετε το μέχρι στιγμής προεκλογικό κλίμα και πως βλέπετε να διαμορφώνεται η κατάσταση;
Η ανταπόκριση του κόσμου στο εγχείρημα του «Σπάρτακου» είναι εντυπωσιακή και γεμίζει αισιοδοξία. Μένει να δούμε σε ποιο βαθμό θα μεταφραστεί αυτό έμπρακτα σε ψήφους, καθώς είναι γνωστοί οι μηχανισμοί με τους οποίους πολλοί συμπολίτες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι όμηροι των κομμάτων εξουσίας.
Γενικότερα όμως είναι πια φανερό πως η εποχή των δεινοσαύρων πλησιάζει στο τέλος της, τα παλιά κόμματα δεν εμπνέουν και δεν εκφράζουν κανέναν πια. Έρχονται οι αλλαγές. Εύχομαι μόνο – και γι’ αυτό προσπαθώ - να έρθουν με δημοκρατικό, ήπιο τρόπο, και να μην ξαναδούμε τον Δεκέμβρη του 2008.
Μπράβο, επιτέλους νέοι άνθρωποι χωρίς βεβαρημένο "παρελθόν" μπαίνουν στην πολιτική δημοτική σκηνή. Φτάνει με τους ίδιους και τους ίδιους επαγγελματίες "σωτήρες" πολιτικούς της πλάκας. Πάρτε δρόμο και πάντε στα σπίτια σας και αφήστε νέα άτομα να προσπαθήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή