Το συμβούλιο της Μασονική στοάς «Κάβειρος» στην Κομοτηνή

Στο βιβλίο του Κώστα Τσαρούχα, «η Μασονία στην Ελλάδα», παρουσιάζονται τα συμβούλια των στοών σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό, τα οποία διετέλεσαν καθήκοντα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Κάνοντας κλικ στην φωτογραφία μπορείτε να αναγνωρίσετε μερικά ονόματα της τοπικής μας κοινωνίας. Ενδιαφέρον έχει να διαβάσετε ένα μικρό κομμάτι του βιβλίου, το οποίο σας παραθέτουμε παρακάτω, που αφορά την μύηση στη Μασονία…

Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΗ ΜΑΣΟΝΙΑ Η μύηση στον 1ο βαθμό αρχίζει με το «σκοτεινό θάλαμο». Ο σκοτεινός θάλαμος είναι ένα μικρό δωμάτιο με τοίχους μαύρους και χωρίς παράθυρα. Στη μέση υπάρχει μια καρέκλα κι ένα τραπέζι. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ψωμί, ένα ποτήρι νερό, ένα αγγείο με αλάτι και άλλο με θειάφι, χαρτί με μελάνι, μια κλεψύδρα κι ένας κόκορας ταριχευμένος. Μπροστά στο τραπέζι είναι στημένος ένας ανθρώπινος σκελετός ή μονάχα ένα κρανίο στα μάτια του οποίου τοποθετούνται δύο ηλεκτρικοί λαμπτήρες.
Ο υποψήφιος οδηγείται στη Στοά από τον «Ανάδοχο» και ένα τέταρτο πριν από τη μύηση οδηγείται στο σκοτεινό θάλαμο από αξιωματικό της Στοάς (το Δοκιμαστή) που παρουσιάζεται καλυμμένος (με κουκούλα) και του δίνει ένα έντυπο με τρεις ερωτήσεις: «Τίνα τα προς τον Θεόν, τον πλησίον και τον εαυτόν σου καθήκοντα» στις οποίες πρέπει ν’ απαντήσει γραπτώς. Η απάντηση αυτή είναι η «κοινωνική διαθήκη» του μυούμενου με την ιδιόχειρη υπογραφή του. Ο Δοκιμαστής παίρνει τη διαθήκη και την πηγαίνει στο Σεβάσμιο, δηλαδή τον αρχηγό της Στοάς, που διατάσσει την είσοδο του υποψήφιου στο «ναό».
Τότε ο Δοκιμαστής βάζει τα μασονικά του εμβλήματα, παίρνει ένα ξίφος στο χέρι και επιστρέφει στο σκοτεινό θάλαμο. -Δένει τα μάτια του υποψήφιου με ένα τυφλοπάνι. -Αφαιρεί από πάνω του κάθε μέταλλο. -Του γυμνώνει το αριστερό μέρος του στήθους. -Σηκώνει ψηλά το μπατζάκι του δεξιού ποδιού. -Του βγάζει το δεξί παπούτσι και του φοράει μια μαύρη κάλτσα. -Τον οδηγεί μπροστά στη θύρα του ναού και του λέγει να χτυπήσει δυνατά την πόρτα. Τότε ερωτάται από μέσα ο μυούμενος πώς λέγεται, τι ηλικία έχει, τι εργασία κάνει και πού κατοικεί.
Μετά ανοίγεται με πάταγο η θύρα του ναού. Ο υποψήφιος εισάγεται μέσα οδηγούμενος από το χέρι (διότι δεν βλέπει) και ο Δοκιμαστής ακουμπά το ξίφος του στο γυμνό ξίφος του υποψηφίου. Στη στάση αυτή ο Σεβάσμιος κάνει διάφορες ερωτήσεις και μετά προχωρεί στην κατήχηση του υποψήφιου. Στο τέλος τον ρωτά αν θέλει να προχωρήσει στη μύηση. Και όταν ο μυούμενος απαντήσει καταφατικά, ο Σεβάσμιος του λέγει: « Θα ζητήσω παρ’ ημίν να ομόσητε τον όρκον του κυπέλλου των σπονδών. Συναινείτε να ομόσητε αυτόν;».
Όταν ο υποψήφιος δεχτεί, ο Σεβάσμιος παραγγέλλει: «Αδελφέ Δοκιμαστά, πλησίασον τον υπό μύησιν και σείς αδελφέ Τελετάρχα, φέρετε το χοηφόρον κύπελλον».
Ο μυούμενος οδηγείται προς την Ανατολή και ο Τελετάρχης προχωρεί φέρων δύο κύπελλα, το μεν πλήρες καθαρού ύδατος (της ΔΕΥΑΚ!!!), το δε πλήρες κράματος πικρού. Σεβάσμιος: «Δότε τω υπό μύησιν να πίη».
Του δίνουν να πιει από το κύπελλο με το καθαρό νερό και συγχρόνως θέτουν το δεξί του χέρι στην καρδιά του. Στη στάση αυτή δίνει τον πρώτο όρκο: «Υπισχινούμαι επί τιμή μου να τηρήσω απόλυτον σιγήν επί των δοκιμασιών, εις ας θέλω υποβληθή».
Κατόπιν του δίνουν να πιει από το πικρό ποτήρι. Ο Σεβάσμιος του λέγει: «Το ποτόν τούτο το από γλυκέως εις πικρών μετάτραπεν, έστω υμίν, Κύριε, σύμβολον της πικρίας και των τύψεων του συνειδότος ας θέλει δοκιμάσει, αν ποτέ επιορκία μολύνη τα χείλη σας. Είσθε έτι εν καιρώ να υποχωρήσητε, αν αισθάνεσθε τον ελάχιστον δισταγμόν, διότι μετ’ ολίγας στιγμάς δεν θα σας είναι δυνατόν. Επιμένετε;».
Μετά απ’ αυτό ο Δοκιμαστής παίρνει τον υποψήφιο και τον φέρνει μια βόλτα γύρω στο ναό. Πάντοτε με τα μάτια σκεπασμένα. Ο δρόμος που ακολουθούν είναι γεμάτος εμπόδια. Ακούγονται δε πολλοί και τρομακτικοί κρότοι, που δημιουργούνται σκόπιμα για να δοκιμασθεί η ψυχραιμία του μυουμένου. Κατόπιν γίνεται δεύτερη περιοδεία με λιγότερα εμπόδια. Και Τρίτη με ομαλό το έδαφος. Στη συνέχεια, ο δόκιμος οδηγείται δια μέσου ζωηρών φλογών. Αφού τελειώσει και αυτή η δοκιμασία ο Σεβάσμιος του κάνει και δεύτερη κατήχηση σχετικά με τα καθήκοντά του.
Μετά σε τόνο σοβαρό του λέγει: «Κύριε, ο τεκτονισμός, εις ον εζητήσατε να γίνητε δεκτός, ημέραν τινά ίσως θ’ απαίτηση παρ’ υμών προς υπεράσπισιν αυτού να χύσετε το αίμα υμών μέχρι τελευταίας ρανίδος. Εάν αισθάνησθε το θάρρος να πράξητε την θυσίαν ταύτην, οφείλετε να δώσητε ημίν σήμερον την διαβεβαίωσιν άλλως ή δια λόγων. Σας προειδοποιώ, ότι ο όρκος υμών δέον να υπογραφή διά του αίματός σας. Είσθε διατεθειμένος να πράξητε τούτο;».
Αφού ο μυημένος απαντήσει ότι συμφωνεί, ο Σεβάσμιος του λέγει πως η δήλωσή του ικανοποίησε τη Στοά, η οποία δεν θέλει να χύνεται αίμα, παρά μόνον όταν υπάρχει «σκοπός δίκαιος και ιερός».
Και μόνον από την παραπάνω περιγραφή ενός μέρους της μύησης στον 1ο βαθμό μπορεί, νομίζουμε, να σχηματίσει κανείς μια ιδέα τι γίνεται στις τελετές των μασόνων και στις Στοές.