Φίρμα το καμάρι μας

Πολλοί ισχυρίζονται ότι το «πελέκημα» του Στυλιανίδη τον τελευταίο καιρό οφείλεται στην επαμφοτερίζουσα στάση του όσον αφορά «το Θεό που πιστεύει» (Κωστάκη ή Ντόρα τελικά;) αλλά και στην ευρεία δημοσιοποίηση πια των αρχηγικών φιλοδοξιών του «κεφαλαίου της Ροδόπης». Εγώ λέω ότι η κριτική που του γίνεται οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά και δίνει αφορμές. Επίσης στο ότι έληξε πια η ασυλία του. Εντάξει το ανέκδοτο με τη «φρεσκάδα» και τα «όχι στη μετριοκρατία». Μπαγιάτεψαν πια. Ούτε για τα νηπιαγωγεία δεν επαρκούν.
Τεκμηριώνω τα λεγόμενα αυτά με τα δύο διπλανά σχετικά παλιά δημοσιεύματα. Ένα για τα κολλέγια και την ολοκλήρωση της πολιτικής της χούντας (ΙΟΣ, Ελευθεροτυπία) και ένα για τις ιδρύσεις νέων σχολών στην Κομοτηνή (Κόσμος του Επενδυτή). Πολύ εύστοχα και τα δύο όσο κι αν εμάς μας συμφέρει αυτή η ίδρυση. Αν το αναλύσεις βέβαια βαθύτερα υπάρχουν προβλήματα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο Στυλιανίδης αλλά και στην τελική δεν περιμέναμε το «κεφάλαιο» για να δούμε τέτοια πράγματα στη Ροδόπη μας.
Επίσης μερικά ωραία για το καμάρι μας από:

• Το Παρόν (!!!!), ναι, τα κατάφερε να δημιουργήσει και εκεί «φίλους» το καραμανλοπαίδι μας, για τα εργολαβικά του και τα μπουζουκικά του.
• Εκπληκτική σάτιρα από ΠΟΝΤΙΚΙ για την «απερισκεψία» του.
• Από το ΠΟΝΤΙΚΙ για τις μαγκιές του για τη δήθεν αξιολόγηση του δημοσίου.
• Από το ΠΟΝΤΙΚΙ για το φιλαράκι του, τον ανεκδιήγητο Σκλιά και τα ακόμη πιο ανεκδιήγητα «Τοπικά Συμβούλια Νέων», μια απόλυτη και άχρηστη μπαρούφα «σε δουλειά να βρισκόμαστε».

Όλα είναι πολύ διαφωτιστικά για τον «αριστοκράτη» μας.

logikos