Τελικά οι Αμερικανοί έκαναν το τεράστιο βήμα και εκλέξανε τον Μπαράκ Ομπάμα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η εκλογή του Ομπάμα για την Αμερική, είναι αλλαγή νοοτροπίας και τουλάχιστον για τους πολίτες της είναι κάτι το σημαντικό. Γιατί για την συντηρητική γενικά Αμερική το ότι κατάφερε να ξεπεράσει τις κατηγορίες που του προσάπτανε, του «τρομοκράτη» και του «σοσιαλιστή» είναι μεγάλο κατόρθωμα. Τι προσδοκά όμως η υφήλιος από την εκλογή του Ομπάμα και κατ’ επέκταση η χώρα μας;Το παρελθόν μας δίδαξε, ότι όταν η Ελλάδα περίμενε κάτι παραπάνω από προέδρους που πρόσκεινται στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, δυστυχώς οι προσδοκίες μας δεν ευοδώθηκαν. Τόσο με Λίντον Τζόνσον και τον Τζίμι Κάρτερ όσο και πιο πρόσφατα με τον Μπιλ Κλίντον, η Ελλάδα δεν μπόρεσε δυστυχώς να καρπωθεί τίποτα και να αναδείξει τις θέσεις της. Θα πείτε ότι μπορεί το παρελθόν να μην μας προδιαθέτει καθόλου ευχάριστα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι προδιαγράφει το μέλλον. Αυτό θα το δούμε. Η Αμερική έχει αποδείξει ότι η πολιτική της κινείται σε μια συγκεκριμένη λογική όλα αυτά τα χρόνια, παρά τα πρόσωπα που αλλάζουν στον Λευκό Οίκο. Και οι Ευρωπαίοι πολίτες – ανάμεσα τους κι εμείς – θα απογοητευθούμε όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν εξελέγη για να προσωποποιήσει την παρακμή της χώρας του, αλλά αντίθετα για να ενισχύσει και πάλι την διεθνή της θέση … με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτό που πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε στον Ομπάμα είναι ότι η νίκη του στις εκλογές του άξιζε. Δούλεψε μεθοδικά και κατάφερε να περάσει στην ιστορία ως ο πρώτος έγχρωμος πρόεδρος των ΗΠΑ, κερδίζοντας δύο κατεστημένα της πολιτικής σκηνής της χώρας. Τους Κλίντον και σχεδόν ολόκληρο το Ρεπουμπλικανικό σύστημα.
Στην πολιτική, αλλαγή σημαίνει όραμα, ελπίδα, προοπτική για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον για τον λαό και όχι μια απλή αλλαγή προσώπου. Ο Ομπάμα θα κριθεί από την πολιτική που θα ακολουθήσει όταν αναλάβει τα ηνία της εξουσίας, στις αρχές του έτους. Οι πανηγυρισμοί ολόκληρης της υφηλίου οφείλονται στις ελπίδες αυτών που πανηγυρίζουν. Οφείλονται στην χαρά ολόκληρου του υγιή σκεπτόμενου κόσμου για το τέλος της εποχής Μπους, της χειρότερης εποχής που γνώρισε η ανθρωπότητα όταν παντού η Αμερική έβλεπε «τρομοκράτες», θυμίζοντας την εποχή του Μακαρθισμού (τότε έβλεπε κομμουνιστές) επαναφέροντας τα εκβιαστικά διλήμματα «Αν δεν είστε μαζί μας, είστε με τον εχθρό. Δεν υπάρχει ουδετερότητα».
Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε να κυβερνήσει ο Μπαράκ Ομπάμα για να διαπιστώσουμε αν η πολιτική του συνιστά ρήξεις και ανατροπές με το πολιτικό σύστημα της Αμερικής ή απλώς μια συνέχιση του, ώστε να δικαιώσει και τα λεγόμενα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ότι είναι «νέος, ωραίος και με ωραίο χρώμα στον ήλιο»…
[via]
Έχοντας ζήσει σχεδόν μια ζωή στις ΗΠΑ και θεωρώντας τη Νότια California πατρίδα παρά της πατρίδος μου, βλέπω τα πράγματα από τη σκοπιά του Αμερικανού κι όχι του όποιου άλλου φουκαρά που περιμένει κάτι από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Με λίγα λόγια, το ΚΥΡΙΟ -αν όχι το ΜΟΝΟ- που μ' ενδιαφέρει είναι πόσο καλός θα είναι ο νέος Πρόεδρος για τις ΗΠΑ. Και -ίσως ΧΩΡΙΣ να το ξέρει- ο υπόλοιπος κόσμος επίσης γι' αυτό ενδιαφέρεται, αφού όταν οι ΗΠΑ... φταρνιστούν όλοι οι υπόλοιποι παθαίνουν κρυολόγημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχοντας πει αυτό, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για τη θητεία Obama - επιφυλάξεις που σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν υπόσταση σε ενδεχόμενη θητεία McCain. Το μόνον που φοβόμουν για το γέρο ήταν μήπως του... μείνει η θητεία στη μέση λόγο ηλικίας - τίποτε άλλο. Με τον Obama Πρόεδρό, όμως, φοβάμαι πολλά περισσότερα - σε σημείο που δεν με νοιάζει τόσο αν του... έμενε η δική του θητεία στη μέση. Δεν ξέρουμε όμως ακόμη τι φρούτο είναι ο Obama, καθώς δεν έχει καμία ιστορία - είναι "χθεσινός". Ίδωμεν!
Ότι είναι να γίνει ας είναι για καλό των Ηνωμένων Πολιτειών. God bless America...
... oh, forget America!
GOD BLESS THE U.S.A.