It’s a kind of …tragic!

Ο Σωτήρης Μπουζάρας σχολιάζει στο photo-blog του, την φωτογραφία του κυρίου Χρήστου, τον οποίο από εκείνη την ημέρα … «υιοθετήσαμε»! Τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα τον επισκεπτόμαστε, συζητάμε, τρώμε και πίνουμε μαζί…
Το παρακάτω κείμενο είναι η μετάφραση από την ανάρτηση του, λόγω του ότι ο Σωτήρης αρέσκεται να γράφει στα αγγλικά. Ωραίες αλλά αθώες σκέψεις. Ρίξτε μια ματιά στο My big fat greek photoblog…

Για πολλούς από εσάς, που ζουν σε μεγάλες πόλεις, η συγκεκριμένη εικόνα θα μπορούσε να είναι συνηθισμένη. Για μένα όμως, ήταν ένα σοκ να βλέπω αυτόν τον γέρο, να αναζητεί τροφή στα σκουπίδια, στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Είναι μια εικόνα που δεν θα πρέπει να υπάρχει όχι μόνο στην Κομοτηνή αλλά σε κάθε πόλη του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, οι τοπικές αρχές σε κάθε πόλη δημιουργούν ιστοσελίδες όπως ο Δήμος Κομοτηνής [www.komotini.gr] για να δείξει το καλύτερο πρόσωπο της πόλης στον κόσμο. Αλλά τι γίνεται με το χειρότερο; Ως πολίτης της Κομοτηνής και φιλελεύθερος πολίτης επίσης, πιστεύω ότι η πιο χαρακτηριστική άποψη μιας πόλης δεν είναι η καλύτερη, αλλά η χειρότερη. Και σε σκηνές, όπως αυτή παραπάνω, κανένας πολίτης από οποιαδήποτε πόλη στον κόσμο θα πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος από αυτό. Προσωπικά, αισθάνομαι ντροπή για την πόλη μου, λόγω αυτής της φωτογραφίας.

Θα ήθελα οι τοπικές αρχές της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κομοτηνής, να κάνουμε κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους (δεν είναι μόνο ο ηλικιωμένος της φωτογραφίας που ψάχνει στα σκουπίδια), ώστε να εξασφαλίζουν τις βασικές ανάγκες της ζωής όπως η τροφή, κατοικία, ιατρική περίθαλψη και ψυχολογική υποστήριξη. Μέχρι τότε, θα ήθελα να μην ξοδεύουν πια χρήματα για διαφήμιση στον Τύπο ή το Διαδίκτυο για να δείχνουν όμορφες φωτογραφίες και εικόνες ... ευτυχισμένων ανθρώπων. Επειδή οι δυστυχισμένοι άνθρωποι, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τα χρήματα αυτά.