Ιογενές, ή αυτοάνοσο;

Διαβάζουμε σε εφημερίδα του κέντρου:
«Βάσει δημοσκόπησης της OpinionWay, στην ερώτηση ποιον θα ψήφιζαν οι Γάλλοι εάν οι εκλογές διεξάγονταν σήμερα, οι ψηφοφόροι εμφανίστηκαν διχασμένοι ανάμεσα στον Σαρκοζί και τη Ρουαγιάλ. Στις εκλογές της 6ης Μαίου 2007, ο Σαρκοζί νίκησε τη Ρουαγιάλ με ποσοστό 53% έναντι 47%. Η δημοσκόπηση επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα και άλλων δημοσκοπήσεων, που έδειξαν τη μεγάλη δυσαρέσκεια των Γάλλων για το έργο του Σαρκοζί, με 68% των ερωτηθέντων να δηλώνουν απογοητευμένοι από τα αποτελέσματα της πολιτικής του. Επιπλέον, 63% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα προεδρικά του καθήκοντα. Άλλη δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν το Σάββατο στο περιοδικό Marianne, είναι πιο ενδεικτική της δυσαρέσκειας των Γάλλων ψηφοφόρων. Σύμφωνα με αυτή, 55% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν θέλει να θέσει ο Γάλλος πρόεδρος εκ νέου υποψηφιότητα για το 2012, έναντι 29% που δήλωσε ότι το επιθυμεί.»
Να το κάνω τώρα λιανά και για τις/τους «ξανθιές»: οι Γάλλοι, όντας έξυπνοι και αντίθετα με εμάς, μαθαίνουν από τις μ@λακίες τους! Ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν 3 εκατομμύρια πολίτες που δίνουν την εντύπωση ότι είναι μόνιμες περιπτώσεις της νόσου «μαλακομυελίτιδας», στη Γαλλία φαίνεται ότι η νόσος δεν τους άφησε καμιά…μόνιμη βλάβη. Θα μου πείτε: «Δημοσκόπηση είναι. Η πραγματική έκταση της βλάβης στο Γαλλικό…εγκέφαλο θα φανεί στις πραγματικές εκλογές, όποτε γίνουν». Touchė! Έχετε δίκιο. Αναμένουμε, λοιπόν, αυτές με ανυπομονησία. Θα μας δείξουν, τελικά, αν η νόσος είναι όντως…ιάσιμη, ή ανίατη!
Με μία επιφύλαξη: κάθε μοριακός βιολόγος θα σας πει ότι τα γονίδια παίζουν μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση, εξέλιξη και αποτέλεσμα των διαφόρων νόσων. Που σημαίνει (για τις «ξανθιές»): το πόσο ιάσιμη ή ανίατη αποδειχθεί η νόσος στη Γαλλία, δεν έχει κατ’ ανάγκη σχέση με το…ποιοτικό της αποτέλεσμα στην Ελλάδα! Που (ξανα)σημαίνει ότι, το ότι ενδεχομένως η νόσος δεν αφήνει «κουσούρια» στους Γάλλους, δεν σημαίνει ότι δεν αφήνει «κουσούρια» και στους Έλληνες. Ελπίζουμε, όμως, ότι – και στην περίπτωση αυτή – οι μοριακοί μας βιολόγοι θα «μαγειρέψουν» μία θεραπεία σε…γονιδιακό επίπεδο (στη χειρότερη περίπτωση), ώστε να δούμε κι εμείς μια…έξυπνη μέρα! Αμήν…
Εν τω μεταξύ, παρακαλώ όλους τους ανωτέρω λαμπρούς επιστήμονες να παρακολουθούν τις ελληνικές δημοσκοπήσεις, ώστε να μεριμνήσουν νωρίς για τυχόν ανάγκη ανάπτυξης γονιδιακής θεραπείας της «μαλακομυελίτιδος». Γιατί…των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν…σερβιρίζονται! Ή θα τεθούν, λοιπόν, οι επιστήμονές μας σε ετοιμότητα, ή θα αναγκαστούμε να…προσλάβουμε απ’ έξω.
Το Γιο-Του-Mengele!
Και, υπολογίζω πρόχειρα ότι, περίπου 3 εκατομμύρια λοβοτομές θα μας σώσουν.
Α, ρε δημοκρατία, τι μας κάνεις…Αν ήμασταν στο Ιράκ, θα είχαμε κι εναλλακτικές θεραπείες!

Uli Chris