Το «Αδερφάτο των Πιπωτών»

Η κυβέρνηση, λέει, πήρε σκληρά μέτρα για το ασφαλιστικό, μη λογαριάζοντας το πολιτικό κόστος. Μάααλιστα…
Τα ξέρουμε αυτά τα «παιδούδια». Τα ‘χουμε ξαναδεί. Στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο. Και στο λύκειο, αν κι εκεί ήμασταν πιο σοβαροί και δεν…δέρναμε τόσο. Τους ξέρουμε από όταν ήμασταν πιτσιρικάδες. Πουλούσαν…σκληράδα στα κορίτσια και στους μικροκαμωμένους κοντοστούπηδες. Και τους δέρνανε, μη λογαριάζοντας το…πολιτικό κόστος, μέχρι που…παρεμβαίναμε εμείς, και τότε…έτρεχαν στη μαμά τους, ξυλοφαγωμένοι, ξυλοχορτασμένοι και μυξοκλαίοντες, μπας κι η μαμά έρθει και μας… κλ@σει τα’ α#%ίδια! Και την επομένη, μία απ’ τα ίδια…
Εμείς όμως ΔΕΝ ήμασταν «ταξικοί». Υπερασπιζόμασταν τα…άμαχα γυναικόπαιδα. Σήμερα, οι εφοπλιστάδες, οι τράπεζες κι οι πολυεθνικές δεν κάνουν το ίδιο. Ίσα-ίσα: σιγοντάρουν το «Αδερφάτο των Πιπωτών» στο έργο του κατά των «αμάχων» - απροκάλυπτα, πολλές φορές – γιατί τους βολεύει. Βλέπετε, σήμερα, τα «σκληρά αντράκια» (με τα μαλακά σκουληκάκια) παίρνουν από τους «αμάχους» για να δώσουν στους αποπάνους (ουσιαστικό παραγόμενο από το «από πάνω»). Όταν ήμασταν μικροί, ΔΕΝ ξέρανε αυτά τα κόλπα. ΔΕΝ παίρνανε από τα κοριτσάκια τίποτε να δώσουν σε μας. Ίσως γι’ αυτό τις «τρώγανε» κιόλας! Γιατί, αν μας δίνανε τίποτε…Ξέρω ‘γώ; Μπορεί να ήμασταν πιο…μαλακοί μαζί τους.
Τώρα όμως το μάθανε: για να μην «τις τρώνε» από τους ισχυρούς, τους πασάρουν τα «λάφυρα» που παίρνουν από τους «άμαχους». Και την έχουν δει και «σκληροί», απλώς επειδή…γλύφουν κατουρημένες ψ@λές, αντί να τις…χλαπακιάσουν, όπως κάνανε μικροί! Και μιλούν για «πολιτικό κόστος». Αλλά, πολιτικό κόστος έχεις όταν πας ενάντια στη θέληση αυτού που σε βγάζει…«Πρώτη Πίπα»! Και αυτοί που σε «βγάζουν» είναι οι αποπάνοι! Όχι οι αποκάτοι (να το εξηγήσω κι αυτό, ή την ψυλιάζεστε;)!!! Αν θες, λοιπόν, να είσαι πραγματικά «σκληρό αντράκι» (με σκληρό φιδάκι), πρέπει ν’ αρχίσεις να παίρνεις απ’ τους αποπάνους και να δίνεις στους αποκάτους! Α-α-αυτό!!! Όχι τ’ ανάποδο.
Αντί, λοιπόν, να βάζεις χέρι σε παπούδια και μανάδες, παίρνοντας τους λεφτά και…δίνοντάς τους χρόνια, τράβα να…χουφτώσεις κανέναν που χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του στο ΙΚΑ! Γιατί, μερικοί, κρατάνε το μαλλί τους από ‘δώ κι από ‘κεί να μην τους φύγει, αλλά – όταν έρθει η ώρα – πάλι…καραφλοκένταυροι μας τη βγαίνουν! Εκείνα τα «φώτα της δημοσιότητας» που λέγαμε, τα θυμάστε; Ε…ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΛΟΜΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ!!!
ΑΥΤΟΥΣ, λοιπόν να πάτε να…ξεμαλλιάσετε! Εδώ να σας ‘δώ! Που τους θωρείτε και σας πιάνει… πισινοπρεμούρα! Κι από το «τρέμε-τρέμε», όταν τους θωρείτε μπροστά σας, παθαίνουν…ναυτία και γίνονται φραπές οι…αποπίσω σας! Κάτι σαν και μας, που μας βλέπατε μικροί και σας έπιανε η «θάλασσα». Μόνον που, τότε, στα μικράτα, τους «αμάχους» ΔΕΝ τους έπιανε ναυτία, γιατί ΔΕΝ είχατε την ευκαιρία να τους πάρετε τα γλυφιτζούρια τους, γιατί…
ΑΥΤΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΑΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΕΜΕΙΣ…σκληρά μου αντράκια. Και μάλιστα εντελώς δωρεάν – χωρίς κανένα κόστος! Ακριβώς όπως οι αποπάνοι σας! Ακριβώς όπως τώρα!!!

Uli Chris