Μπουγάτσα (reprise)

Λέγαμε τις προάλλες, στο 69100, κάποια πράγματα σχετικά με τη μπουγάτσα, με αφορμή ένα δημοσίευμα του Χρόνου για τις μπουγάτσες απ’ τας…Shέρραç. Μιλούσαμε για τους παλιούς «μάστορες» που άνοιγαν μόνοι τους το φύλλο (Φαρμακίδης) ή που ο κιμάς τους – για τον οποίο βασικά ενδιαφέρεται ο γράφων κι υπογράφων – είχε «ξεχωριστή» γεύση (Τριαντάφυλλος) και άλλα ωραία και νόστιμα.
Ε, λοιπόν…έχουμε εξελίξεις!!!
Τις οποίες μάλλον…καταϊδρωμένος θα «αποκαλύψω, αφού ο συγκεκριμένος «μάστορας» έχει κάτι μηνάκια που «έσκασε μύτη». Πήγα, λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα που ήμουν Κομοτηνή (μεγάλη-και-τρανή, οε-οεεε-οε-οϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊ…) να πάρω μπουγάτσα. Αλλά, επειδή ήταν Κυριακή πρωί (αφού ήρθα Σάββατο βράδυ κι όλη νύχτα την έβλεπα στον…ύπνο μου) και ο γείτονας «μπουγατσατζής» δεν είναι ανοικτός, η μαμάκα πρότεινε να πάω στο καινούριο κτίριο της Ένωσης που άνοιξε ένα καινούριο «Σερραίικο». Αφού τη στραβοκοίταξα καλά-καλά (γιατί και…καλά «του άντρα του πολλά-βαρύ δεν του μιλάνε το πρωί», ή καλύτερα το…μεσημέρι, κι αν πάλι τολμήσει κανείς και βγάλει «μόκο»…ε τότε…νισάφι! – ΔΕΝ του λέει δα και για Σερραίους, μόλις ανοίξει το μισό δεξί «γκαβό»!!!), έπαθα μια πρωινή κρίση «σοβιλειψίας» (σοβινιστικής επιληψίας) και άρπαξα τη σακούλα με τα σκουπίδια (εδώ η μάνα μου πραγματικά τρόμαξε!) για να τα πετάξω κάτω βγαίνοντας, έδωσα τελικά τόπο στην οργή και πήγα να φάω…Σερραίικη μπουγάτσα. Πάω, λοιπόν, και βλέπω «Γεωργιάδης» και κατάλαβα ότι το…franchise ήταν αυθεντικό. Κι εκεί που ετοιμαζόμουνα να δω κα’να Σερραίο…μελλοθάνατο, βλέπω έναν μουσουλμάνο μπουγατσατζή που άκουγε τουρκικά τραγούδια στο ράδιο και…καλμάρισα!
Η μπουγάτσα ήταν σίγουρα η αυθεντική Σερραίικη συνταγή, αν και την έχω φάει και πιο νόστιμη. Αλλά η αποκάλυψη ΔΕΝ ήταν όταν πήγα σπίτι κι έφαγα τη μπουγάτσα: ήταν στο…ΔΡΟΜΟ για το σπίτι!!!
Περνώντας, λοιπόν, μπροστά από την ποτοποιία του Μπακιρτζή, βλέπω ταμπέλα «χειροποίητα μπουγάτσα». Λέω μέσα μου: αυτός, ή πεισματάρης σα γάιδαρος είναι κι ανοίγει δικό του φύλλο, ή πεισματάρης σαν Άραβας. Έ, τι διάολο! Είχα…50-50% πιθανότητες και πέτυχα το…50%!!! Αιγύπτιος είναι! Κι ανοίγει και φύλλο! Και το κάνει και λεπτό – όχι σαν εκείνο το πολύ χοντρό, παρότι νοστιμότατο, που κάνανε παλιότερα. Κι ο κιμάς του είναι «γλυκός» κι ωραίος, αν και τον περίμενα πιο πικάντικο και ίσως «κομματάκι» αλμυρότερο. Και κάνει και μερικά περίεργα «εφευρήματα», όπως...μπουγάτσα με παστουρμά, με κότα και με κεμπάπ. Εγώ, βέβαια, όντας «μονόχνωτος» έχω κολλήσει στον κιμά, αλλά εσείς οι «ανοιχτόμυαλοι» μπορείτε να δοκιμάσετε κι άλλες λιχουδίτσες.
Ε, ΔΕΝ μπορούσα να μην το βγάλω στη φόρα! Χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση, αφού δεν τον ξέρω τον άνθρωπο και, μάλιστα, δεν τον έχω καν «ανακρίνει»…ακόμη, περί φιλο-ισραηλινών ή όχι φρονημάτων, χαίρομαι να αναφέρω ότι οι λάτρεις της μπουγάτσας απέκτησαν μια πρώτης τάξης επιλογή, που θυμίζει τον παλιό καλό καιρό.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ!!! (…ή περιμένετε να...βγει απ’ τη «σύνταξη» ο κ. Φαρμακίδης. Ποιες είναι οι επιλογές σας;) Βουρ-στον-κιμά!!!

Uli Chris