Το ελληνικό αντι-θαύμα

«Παραλογοσκούφη» αποκάλεσε τον υπουργό «οικονομικών» εχθές στη Βουλή ο Καρατζαφέρης, λέγοντας ότι τους φόρους που χαρίζει στο…αδερφάτο του Κολωνακίου επιχειρεί να τους εισπράξει από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα – ως…αποτέλεσμα εκδίκησης γιατί είναι straight και δεν…εδρεύουν στο Κολωνάκι, λέω εγώ. Το θέμα είναι όμως ότι οι ανοχές εξαντλούνται και ο κόσμος με μαθηματική ακρίβεια εξωθείται στο να «εδραιώσει» τους κυρίους αυτούς ακόμη πιο…βαθιά, επάνω στα…λογής-λογής «Κολωνάκια».
Όσο ο μισθός του Έλληνα ανεβαίνει λιγότερο από το…90% ετησίως που ανεβαίνουν οι μέσες τιμές στο supermarket (και ν’ αφήσουμε ήσυχο τον πληθωρισμό και το «καλάθι της νοικοκυράς», γιατί το supermarket είναι το πραγματικό βαρόμετρο εν έτει 2007 κι ας μην το ξέρουν ακόμη οι δευτεροκλασσάτοι οικονομολόγοι), η επανάσταση έρχεται όλο και πιο κοντά. Και, όποιος πρόσεξε-πρόσεξε ότι, δε χρησιμοποιώ τις λέξεις «κοινωνική αναταραχή». Γιατί εδώ ΔΕΝ θα γίνει «της Γαλλίας», όπως είχα παλαιότερα πει χαριτολογώντας – ακολουθούμενος και από τον κύριο Παναγόπουλο περίπου 1 χρόνο αργότερα – αλλά της…ΤΡΟΙΑΣ! Και να μη με λένε Οδυσσέα, αν κάνω λάθος στην…παλιά-μου-τέχνη-κόσκινο!!!
Και μια και ανέφερα τον πληθωρισμό, να σημειώσω ότι ήμουν από τους πρώτους που είχαν σχολιάσει το νέο οικονομικό μοντέλο που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ, όπου φαίνεται να έχει μεταβληθεί η «παραδοσιακή» σχέση ανεργίας και πληθωρισμού, που συνοψίζεται κι αντικατοπτρίζεται στο γνωστό Phillips curve. Αυτό είχε γίνει επί Greenspan και είχα «ψυλλιαστεί» τότε – όπως ανέφερα – ότι ο Greenspan μάλλον κατάλαβε το ίδιο, για να κάνει τότε κάποιες ενέργειες που έκανε (οι οποίες ξεφεύγουν από το παρόν ζήτημα και δεν θα ξαναναφερθώ σχετικά εδώ). Αλλά το νέο οικονομικό μοντέλο που εγώ διέβλεψα στις ΗΠΑ, ενώ μεταδίδεται στον κόσμο αναγκαστικά, το κάνει με καθυστέρηση ανάλογη της εκάστοτε οικονομικής διάρθρωσης μιας χώρας. Και στην Ελλάδα θα αργήσει πολύ να φτάσει ακόμα, αφού – πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι – δεν έχει περάσει καν τον…Ατλαντικό!
Τι σημαίνει αυτό; Καλά καυχιέται η κυβέρνηση (που φαίνεται ότι σε χρηματιστηριακά και οικονομικά θέματα με…διαβάζει επιμελώς) ότι έριξε την ανεργία (ασχέτως των «κόλπων» με τα οποία την «έριξε») αλλά θα έπρεπε να έχει την οικονομική οξυδέρκεια να καταλάβει ότι το μοντέλο που περιέγραφα για τις ΗΠΑ: α/ ήταν απλή υπόνοια του γράφοντος από τα «πράγματα και θαύματα» που έβλεπα προς το τέλος της θητείας του πρώην προέδρου του Fed και η οποία επιβεβαιωνόταν από τις ενέργειές του και β/ ακόμη κι αν είχα – που εκ των υστέρων φαίνεται ότι αληθεύει – δίκιο, αυτή η πραγματικότητα θα έκανε αρκετά…τέρμενα να φτάσει, όχι στην Ελλάδα, αλλά στον…Καναδά και στην Αγγλία (ΑΝ ποτέ έφτανε – που θα έφτανε, αλλά τέλος πάντων…). Οπότε, το Phillips curve που ισχύει εδώ είναι ακόμα αρκετά «παραδοσιακό» και ο οποιοσδήποτε οικονομολόγος «της σειράς» θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αν ρίξεις την ανεργία, θα σηκώσεις τον πληθωρισμό. Ο δικός μας…οικονοφωστήρ Παραλογοσκούφης δεν φάνηκε να γνωρίζει ούτε καν…Economics 101 (το πρώτο μάθημα οικονομικών, για αρχάριους)!
Το χειρότερο δε, που σαφώς δεν αντελήφθη ο υπουργός, αφού δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε τα απλούστερα ζητήματα, είναι ότι με την «μείωση» της ανεργίας που έκανε, τίναξε στον αέρα τον πληθωρισμό χωρίς να αποκομίσει το αντίστοιχο κοινωνικό αντιστάθμισμα!!! Γιατί, αν υπάρχει σε μια χώρα πρόβλημα ανεργίας, ΣΩΣΤΑ οι κυβερνήσεις αποφασίζουν να το λύσουν στο βαθμό που δύνανται, ξέροντας ότι ούτως ή άλλως θα αυξήσουν τον πληθωρισμό. Και το δέχονται ως λογική σχέση ανταλλαγής (trade-off) μέχρις ένα σημείο. Και ο πληθωρισμός με ανεβαίνει, αλλά υπάρχει το αντιστάθμισμα του κοινωνικού οφέλους, με την έννοια ότι περισσότεροι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική ζωή και γίνονται «κατέχοντες». Πως, λοιπόν, την πάτησε ο υπουργός και προέβη σε ένα…μοναδικό κατόρθωμα, που κανείς άλλος πριν από αυτόν δεν έχει επιτύχει, ήτοι να σηκώσει τον πληθωρισμό χωρίς όμως να…δημιουργήσει τους αντίστοιχους «κατέχοντες»;
Την πάτησε γιατί, αντί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, πράγμα που μειώνει την ανεργία, έκανε την εργασία πιο ευέλικτη, πράγμα που απλώς την επιμερίζει (ή της…«φοράει το βρακί αλλιώς», ας πούμε). Δηλαδή η ανεργία μειώθηκε επειδή πολλοί πλήρως απασχολούμενοι γίνανε…μερικώς απασχολούμενοι ώστε να έρθουν κι άλλοι…μερικώς απασχολούμενοι να δουλέψουν τις ώρες που αφαιρέθηκαν από τους πρώτους, ή δημιουργήθηκαν μεν κάποιες θέσεις εργασίας, οι οποίες όμως δεν δημιούργησαν νέους πλήρως απασχολούμενους, αλλά μοιράστηκαν από…μερικές ώρες στον καθένα, ώστε να εμφανίζονται λιγότεροι οι άνεργοι και μειωμένη η ανεργία ενώ, στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί δεν μπορεί ο άνεργος που θα δουλέψει μια ώρα το μήνα να γίνει…«κατέχων». Πάλι φτωχός θα είναι! Δεν μειώνεται, λοιπόν, το κοινωνικό πρόβλημα που θα περίμενε κανείς ότι θα μειωνόταν και για τη μείωση του οποίου…τίναξες έναν πληθωρισμό στον αέρα!!! Περισσότερο θα περιοριζόταν αν δημιουργούσες 5 θέσεις εργασίας και τις διένειμες σε 5 πλήρως απασχολούμενους, από το να τις επιμερίσεις σε 50!
Για να μην πούμε ότι πέτυχε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, δηλαδή να οξύνει το κοινωνικό πρόβλημα η Νουδία: με την ευελιξία της εργασίας, τώρα οι πρώην «κατέχοντες» μοιράζονται τα κεκτημένα τους με νεοεισερχόμενους, με αποτέλεσμα τελικώς κι αυτοί που «κατείχαν» τώρα να χάνουν, ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ουσιαστικά το κοινωνικό πρόβλημα, που σημαίνει ότι, αν και η ανεργία «μειώνεται» στατιστικά, κατ’ ουσίαν έχει αυξηθεί, αφού υπάρχουν λιγότεροι πλήρως απασχολούμενοι!!! Γιατί την ανεργία την «ρίχνει» η πλήρης απασχόληση – όχι όποια κι όποια!
Με την έννοια αυτήν, η Νουδία κατάφερε να δημιουργήσει ένα δικό της οικονομικό κεφάλαιο – μια νέα οικονομική «σχολή» ή θεωρία. Κατάφερε να κάνει τη σχέση ανεργίας – πληθωρισμού…θετική από αρνητική που ήτανε. Δηλαδή, στην περίπτωσή της, αυξάνεις τον πληθωρισμό…αυξάνοντας την ανεργία!!! Αυτό σίγουρα πρέπει να διεκδικήσει Anti-noble Prize και να μελετηθεί από τους οικονομολόγους των ΗΠΑ ως ένα…κατόρθωμα αντιστροφής των έως τώρα αξιωματικών οικονομικών σχέσεων! Γιατί – που ξέρουμε; – μπορεί να οδηγήσει κάποια στιγμή και στο αντίστροφο: να μειώνεις τον πληθωρισμό, δηλαδή, μειώνοντας την…ανεργία!!! Απανταχού οικονομολόγοι, ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ;;;
Προσθέστε τώρα σ’ όλα αυτά και το επιπλέον μερίδιο που «τσόνταρε» στον πληθωρισμό και το πετρέλαιο και…voila: «Scatological Economics»!!! Από τα οποία, ταχύτατα πλέον, προκύπτει ότι οδεύουμε προς επανάσταση, αφού το βάρος είναι πρωτόγνωρο και μάλιστα για τη συντριπτική πλειοψηφία. Και λέω ξανά «επανάσταση» (κι όχι «κοινωνική αναταραχή») γιατί, δόξα τω Θεώ, υπάρχει και στην Ελλάδα μιλιταρισμός. Και δεν πρόκειται περί…τρομοκρατών, αλλά απλών ανθρώπων, που κάποια στιγμή θ’ αφήσουν τα πανό και θα πάρουν τις καραμπίνες. Και αδίκως θα χαρακτηριστούν προσωρινώς ως «τρομοκράτες», γιατί έτσι χαρακτηρίζεται όποιος βάλλει ένοπλα κατά του κράτους, ασχέτως αν το κράτος είναι αυτό που τρομοκρατεί, κόβοντας χέρια, γλώσσες κι αυτιά (όπως «Saddam Hussein») ή επιβάλλοντας χαράτσια και «κεφαλικούς φόρους» που σκοπό δεν έχουν να λύσουν ένα δημοσιονομικό πρόβλημα αλλά να πλουτίσουν το καθεστώς (όπως «είπραξη-έμμεσων-κι-άμεσων-φόρων-από-το-μέσο-πολίτη-που-πληρώνει-φόρους-για-λογαριασμό-της-«άρχουσας»-τάξης»).
Κάθε νοματαίος ξέρει που οδηγεί αυτό κι ας είναι κι άσχετος στα…μαθηματικά. Και κάθε έρμος φύλαξ του καθεστώτος ξέρει ότι, αν οι νοματαίοι πάρουν τα όπλα και εισέλθουν στη βουλή με…Τσετσένικες διαθέσεις, η ένοπλη προστασία της βουλής θα καταρρεύσει, αν όχι σε πέντε, σε δέκα λεπτά! Και αν οι σημερινοί υπουργοί μας ήταν λίγο πιο διορατικοί, δεν θα ενεργούσαν όπως ενεργούν, μόνον και μόνον γιατί δεν θα τους άφηνε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αλλά δεν είναι!!! Ίσως όμως να μπορούν να ρωτήσουν κάποιους, τους «σοφότερους» ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούν να γλύψουν και οι οποίοι ΕΠΙΣΗΣ θα μπουν στο στόχαστρο, για το τι προτιμούν αυτοί. Γιατί, εφόσον κάποιο από αυτούς είναι περισσότερο διορατικοί, πιστεύω ότι θα προτιμήσουν να ΜΗΝ αυξήσει η κυβέρνηση τις κοινωνικές ανισότητες.
Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν και αυτοί οι «λίγοι» που αντιλαμβάνονται ότι είναι καλύτερα να πληρώσουν τους φόρους που δικαίως (παρά νομικώς) τους αναλογούν αντί να εισπράξουν μια «τρύπα» στο κεφάλι και προτιμούν το πρώτο. Κι εγώ που το υποστηρίζω, αρχικαπιτάλας τυγχάνω! Ρεπουμπλικανικού βεληνεκούς!!! Ελπίζω κι ο Παραλογοσκούφης να ξέρει μερικούς τέτοιους. Ή, αλλιώς, για μία ακόμη φορά, ν’ ακούσει εμένα. Αλλιώς, τα «ζόρικα» έπονται…Και η φαντασία του, ξεκάθαρα, υπολείπεται αυτών.

Uli Chris