Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού

Ας καταγραφεί ότι το γράφω με πεποίθησή μου ότι το θέμα του βιβλίου αποτελεί μνημείο του πραγματικού διχασμού της ελληνικής κοινωνίας σε πλήθος θεμάτων και της σχιζοφρένειας του νεοελληνικού πολιτισμού. Διαφωνώ με το περιεχόμενο του βιβλίου, με ενοχλεί, και ως μεθόδευση και ως πόνημα, ωστόσο αν ήμουν στη θέση της προηγούμενης υπουργού Παιδείας θα το υιοθετούσα για τρία χρόνια ως ΠΙΛΟΤΙΚΟ εναλλακτικό ανάγνωσμα - βοήθημα - συμπλήρωμα για εξαγωγή συμπερασμάτων, που θα προκαλούσε κάποια συζήτηση στις τάξεις ώστε να εισάγονται οι μαθητές από νωρίς στο πνεύμα της κριτικής και επιφυλακτικής στάσης σε επιστημονικά θέματα μάθησης χωρίς «μαθηματική» και άρα αδιαμφισβήτητη εγκυρότητα, όπως η ιστορία. Έτσι, για να μην είμαι έξω από το πνεύμα των καιρών χωρίς όμως να προσβάλλω άγαρμπα στέρεες βιωματικές πεποιθήσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Διαφωνώ με τους υποστηρικτές του βιβλίου ότι μπορεί να κριθεί μόνο «επιστημονικά», με τη στενή έννοια. Η επιπολαιότητά τους («συνωστισμός» κλπ.) είναι δεδομένη. Ακόμα κι αν είχαν δίκιο (που μάλλον δεν έχουν, πηγές αυθεντικές αλλά και από δεύτερο χέρι, έστω και σαν στερεότυπα έχουμε όλοι για μαθήματα σαν την ιστορία), έπρεπε να έχουν ακούσει για τον νόμο της φυσικής που λέγεται «νόμος της αδράνειας». Τι σημαίνει αυτός ο νόμος; Σε μια ανοικτή πόρτα δώστε της ένα χαστούκι για να δούμε αν θα κλείσει. Φυσικά δεν κλείνει. Ενώ με ένα απαλό συνεχές χαδάκι κλείνει μια χαρά.

logikos