Το ανέκδοτο της ελιάς

Ξέρετε τι μου θύμισε η όψιμη και αντιδεοντολογική απόσυρση του «εύκολου» (πια) στόχου[1] του βιβλίου της Ιστορίας; Το ανέκδοτο της ελιάς. Που ήταν σε επίσημο γεύμα ένας «νεόπλουτος» και μη εξασκημένος στη σωστή χρήση σερβίτσιων και σχετικών μεθόδων του σαβουάρ βιβρ, και από ντροπή και φιλότιμο προσπαθούσε να τσιμπήσει με το πιρούνι του μια ελιά η οποία όμως συνέχεια του γλιστρούσε. Ένας παλιότερος της καλής κοινωνίας, διασκεδάζοντας με την αμηχανία του νεόπλουτου την τσίμπησε την συγκεκριμένη ελιά άνετα και επιδεικτικά για να τον μειώσει, κοιτώντας τον μάλιστα προκλητικά. Οπότε τσαντισμένος ο νεόπλουτος του απάντησε: «Ε ας μη τη ζάλιζα εγώ με τις προσπάθειές μου και θα έβλεπα πώς θα την έπιανες!».
Έτσι και ο Ευριπίδης. Σοβαρός, μετρημένος και…«γενναίος» το απέσυρε το βιβλίο. Αφού όμως το «θέμα» ήταν (παρα)ζαλισμένο. Το credit[2] το πήρε ο δικός μας χωρίς να ανοίξει μύτη, χωρίς να ασχοληθεί κανείς, χωρίς αντίδραση, χωρίς κόστος. Και να η δημοφιλία να χτυπά κόκκινο! Ο ορισμός του «τζάμπα μάγκα». Όπως ήταν φυσικά μια ζωή. Απόδειξη; Το…πλούσιο βιογραφικό του. Μαρτυρά τα πάντα. Όπως ακριβώς το παρουσίασε στην πλατεία στην προεκλογική του συγκέντρωση. Χωρίς φτιασίδια. Ειλικρινέστατος. Και τα πλήθη να παραμιλούν μπροστά στη μετριότητα. Ένας συμπαθής νέος με καλές σχολικές επιδόσεις, αρκετή ευφράδεια και…γερές πλάτες. Σε μια εποχή στελεχιακής αποτελμάτωσης[3] της δεξιάς. Τον πρόσεξαν Μητσοτάκης, Έβερτ, Καραμανλής και…σκοτεινές άτυπες νομικά οργανώσεις, και του σκούπισαν το δρόμο. Μπράβο του. Του αξίζει μια Lowenbrau (Λέβενμπρόι) που έλεγε η παλιά διαφήμιση. Ή μήπως του αξίζει ένα Rolexάκι;

[1] sitting duck αμερικανιστί (α ρε Uli πόσο μας επηρεάζεις στις αμερικανιές, ένας εσύ και ένας ο…Μαγκάρετ παλιότερα!)
[2] τα εύσημα δηλαδή, αμερικανιστί, πάει, uliτιδα θα πάθουμε
[3] Σαλίκας, Κωνσταντινίδης τοπικά, Κένταυροι και Ρέιντζερς πανελλαδικά. Αυτό τα λέει όλα. Τότε άλλωστε έγιναν και οι πρώτες κλίκες που τώρα κοσμούν τα πρωτοσέλιδα με υποθέσεις του κοινού ποινικού δικαίου, κάτι Μαντούβαλοι, Μιχαλολιάκοι, Τσιτουρίδηδες και άλλοι ων ουκ έστι αριθμός. Αυτούς από την άλλη που τίμησε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, αυτό δεν το ξεχνάμε.

logikos