Ξενοδοχείο ναι, αλλά όχι ότι και ότι, Χίλτον και να το εγκαινιάσει η … Πάρις

Για ακόμη μια φορά η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται σε λαμόγια, τραπεζικούς λογαριασμούς στη Ελβετία, δήθεν αριστερή ιδεολογία, καινή λόγου και εποικοδομητικών προτάσεων, καθώς και στη δήθεν φιλελεύθερη άποψη που εξαντλείται στο κλισέ «λιγότερο κράτος» και απλώς τα δίνει όλα στις τράπεζες.

Την ίδια ώρα, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ενώ και για την περιοχή μας, όπως και για όλη την χώρα, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις αφού ποτέ δεν καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε και τα όποια πλεονεκτήματα του.

Αποκτήσαμε και τοπικά «βιομηχάνους» όχι όμως και βιομηχανία, ενώ τώρα που η χρηματοδότρια δημόσια ατμομηχανή ξέμεινε από το δανεικό καύσιμο, αποκαλύφθηκε και η γύμνια των ιδεών μας για την ανάπτυξη της περιοχής. Αφορμή για το παρόν κείμενο είναι μια πρόταση που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως φυγή προς τα μπρος και αφορά σε μια επένδυση που θα έθετε σε άλλη βάση τον δημόσιο διάλογο, τοπικά.
Την πρόταση για το διοικητήριο (νομαρχία ή αντιπεριφέρεια), το οποίο θα μπορούσε να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Πράγματι, γίνονται συζητήσεις σε στενό κύκλο, με μια και μόνη αιτία, έναν λόγο, την αγάπη για το τόπο και με ένα και μόνο στόχο, να αξιοποιήσουμε, επιτέλους, τα πλεονεκτήματα του τόπου μας.

Πλεονεκτήματα γεωγραφικά, το «οικόπεδο γωνία» που αποτελεί η περιοχή και επίκτητα, όπως η Εγνατία, οι κάθετοι τα λιμάνια και γενικότερα οι υποδομές, κυρίως δε οι ΒΙΠΕ, έστω και αν βρίθουν με βιομηχανικά κουφάρια.

Ζητούμενο είναι να αλλάξουμε την εικόνα της περιοχής. Να μην είναι γνωστή πανελλαδικά για τα κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών και τους τουρκόφρωνες προπαγανδιστές. Να μην είναι διεθνώς αναγνωρίσιμη, ως η κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, πέρασμα των μεταναστών στην Ευρώπη. Γιατί κακά τα ψέματα, έτσι αν είναι γνωστή η περιοχή, ούτε επένδυση σουβλατζίδικου, με ξένα κεφάλαια, μπορεί να προσελκύσει.

Και την εικόνα θα αλλάξει ένα ξενοδοχείο στο διοικητήριο; Ναι, αλλά όχι ένα ξενοδοχείο ότι και ότι. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε το κτίριο της νομαρχίας ως … Χίλτον. Ως ένα ξενοδοχείο που από μόνο του βάζει μια ολόκληρη περιοχή στον παγκόσμιο χάρτη. Γιατί, για να υπάρχει κάπου ένα Χίλτον, όλοι θα πουν ότι αυτή η περιοχή μετράει. Δεν είναι απλώς ένας συμβολισμός εντυπωσιασμού. Στην οικονομία του καπιταλισμού, είναι αξίωμα.

Και μη σπεύσει κάποιος αναγνώστης να διαπιστώσει ότι ένα Χίλτον θα σβήσει κάθε άλλη τοπική δραστηριότητα. Στις τιμές που θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, σε κανέναν δεν θα είναι ανταγωνιστικό, τουναντίον θα φέρει επιπλέον εισόδημα και στην υπόλοιπη τοπική οικονομία.

Και βέβαια, δεν θα ξεπουλήσουμε την περιουσία μας. Με μακροχρόνιο δανεισμό του κτιρίου θα μπορεί υλοποιηθεί η πρόταση που σου μεταφέρω. Και τα οφέλη θα είναι πολλαπλά, αν βέβαια, παράλληλα, υλοποιηθεί μια ακόμη πρόταση, η οποία έχει πέσει από καιρό στο τραπέζι.

Να μεταφερθούν οι υπηρεσίες που στεγάζονται σήμερα στη νομαρχία και σε άλλα μισθωμένα κτίρια, στο χώρο του πανεπιστημίου, απέναντι από την περιφέρεια. Θα έχουμε δηλαδή ένα συγκρότημα κτιρίων με υπηρεσίες, κρατικές και της αυτοδιοίκησης, και απέναντι την περιφέρεια στρατηγείο διοίκησης.

Τα οφέλη για τους πολίτες και για την πόλη είναι προφανή. Συγκεντρωμένες οι υπηρεσίες, με άνετη πρόσβαση και στάθμευση και επιπλέον, δημιουργία ενός ακόμη αστικού κέντρου σε μια πόλη που επένδυσε στην πλατεία της τα πάντα, για να την καταριέται σήμερα. Και ακόμη, θα αποσυμφορηθεί κυκλοφοριακά η ευρύτερη περιοχή της σημερινής νομαρχίας. Αρκεί βέβαια να πειστούν οι πολιτικοί μας, κυρίως της αυτοδιοίκησης, για τα πλεονεκτήματα της πρότασης.

Πάντως οι υπεύθυνοι της «Χίλτον», μάλλον ευκολότερα θα πουν το «ναι». Και για να επιστρέψουμε στον τίτλο του κειμένου, αν φτάσουμε στην ημέρα των εγκαινίων ενός Χίλτον στην πόλη μας (στην περίπτωση που ο κύβος ριφθεί, η μέρα αυτή δεν θα είναι μακρινή) ας προσκαλέσουμε μια Χίλτον να το εγκαινιάσει. Προφανώς και ο υπουργός μας, πάλι υπουργός θα είναι και τότε, δεν θα έχει αντίρρηση να δώσει το ψαλίδι των εγκαινίων στην δεσποινίδα Πάρις, δεσποινίδα θα είναι και τότε.