Βόρειος και νότιος Έβρος, μια ευλογία που μπορεί να γίνει κατάρα

Της Μαρίας Γκουγκουσκίδου Περιφερειακής Συμβούλου ΑΜ-Θ
Βόρειος και Νότιος Έβρος … Μια διαμάχη που έρχεται από τα παλιά. Μια φράση που βασανίζει το Νομό μας χρόνια τώρα. Από που ξεκίνησε και ποιες συνθήκες ακριβώς την γέννησαν ίσως και να μην θυμόμαστε. Ξέρουμε όμως προφανώς τι εκφράζει για μας σήμερα.

Εκφράζει πιστεύω, για μας τους κατοίκους του βόρειου γεωγραφικά τμήματος του Νομού, την απογοήτευση και την αγανάκτησή μας για την έλλειψη υποδομών και ουσιαστικής ανάπτυξης στον τόπο μας, ελλείψεις, που όταν τις συγκρίνουμε με τις αντίστοιχες του νότιου γεωγραφικά τμήματος του Νομού, φαντάζουν μεγαλύτερες.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Και αν όντως έτσι είναι τα πράγματα, υπαίτιο γι’ αυτό είναι το νότιο τμήμα του Νομού;
Νομίζω ότι ακόμα κι αν έτσι είναι τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρξαν εποχές, όταν τα εισοδήματα από την αγροτική οικονομία ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτά των υπαλλήλων, των επαγγελματιών και των εμπόρων, που το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων του βόρειου τμήματος του Νομού μας ήταν υψηλότερο από αυτό των κατοίκων του νότιου τμήματος.
Και τολμώ να πω ότι αποτελεί και δική μας ευθύνη που δεν επενδύσαμε και δεν αξιοποιήσαμε το θησαυρό που είχαμε στα χέρια μας τα χρόνια εκείνα. Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια, που η αγροτική οικονομία κατέρρευσε και τα εισοδήματα από το εμπόριο και τις δημόσιες μισθωτές υπηρεσίες αυξήθηκαν, μοιραία ίσως αναπτύχθηκε περισσότερο το νότιο τμήμα του Νομού.
Έχουμε λοιπόν ένα Νομό με πολλές και διαφορετικές οικονομικές βάσεις, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τον τουρισμό, τον πολιτισμό,  το εμπόριο, γεγονός που θα ’πρεπε να αποτελεί ευλογία για μας και όχι κατάρα. Αν υπήρχε καλή διάθεση και συνεργασία στο Νομό μας, όλα αυτά τα χρόνια θα μπορούσαμε να είμαστε αυτάρκεις και δυνατοί σε κάθε διαφορετική οικονομική κατάσταση που πέρασε η χώρα μας.
Μας λείπει όμως η συνεργασία και αυτήν έχουμε ευθύνη να θεμελιώσουμε, έστω και τώρα, γιατί ποτέ δεν είναι αργά.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να συνεργαστούμε. Ας προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τις έδρες των Πανεπιστημίων στο Νομό μας, ας προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τους αρχαιολογικούς μας χώρους και τους βιότοπούς μας, ας αγωνισθούμε κι εμείς, οι κάτοικοι της Ορεστιάδας και του Διδυμοτείχου και του Σουφλίου για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ας αγωνισθούν και οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης για την ολοκλήρωση επιτέλους αυτού του έρμου του κάθετου άξονα της Εγνατίας Οδού. Ας συνεργαστούμε για το Δάσος της Δαδιάς, για τον ποταμό Άρδα, για το Δέλτα του Έβρου. Είμαστε ένας Νομός και μας πρέπει και μας συμφέρει η συνολική ανάπτυξη.
Πραγματικά τρομάζω όταν ακούω φωνές να μιλάνε για ίδρυση ανεξάρτητης περιφερειακής ενότητας στο Βόρειο Έβρο. Η ιστορία και η οικονομία μας οδηγούν σε συνενώσεις, σε συνεργασίες και σε ευρύτερες όσο το δυνατόν ενότητες. Εμείς λοιπόν θα πάμε πίσω;
Φτάνει πια με τις φράσεις βόρειος Έβρος και νότιος Έβρος. Περιέχουν τόσο αρνητισμό και μας κάνουν τόσο κακό. Ας τις κρατήσουμε απλά και μόνο ως γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Δεν έχουμε ακούσει άλλωστε ανάλογες φράσεις όπως βόρεια και νότια Ροδόπη, βόρεια και νότια Ξάνθη, βόρεια και νότια Δράμα κ.α.
Υπάρχουν βέβαια, θα έλεγε κάποιος, μεγαλύτερες αποστάσεις στο Νομό μας απ’ ότι στους άλλους Νομούς.
Θα ’πρεπε όμως οι αποστάσεις αυτές να είναι ικανές να διχάζουν έναν πλούσιο κι ευλογημένο Νομό;
[via]