Ανεντιμότητα και υποκρισία

Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε πολιτικές τούμπες και πιρουέτες. Από την προσπέραση από δεξιά του Γιώργου στους πάντες (με το δημοψήφισμα) και κυρίως στους «Dumb ‘n’ Dumber» ήτοι τον ηλίθιο Σόιμπλε και την πανηλίθια Μέρκελ, τις τούμπες του Σαμαρά (που δείχνει να τα ‘χει ντιπ-για-ντιπ χαμένα) και τις πιρουέτες του Λοβέρδου (που δεν κατάλαβε ακόμη ότι οι σκληροπυρηνικοί fans του μνημονίου μπορούν να χρησιμεύσουν ως ένα πράγμα μόνο:  κυριολεκτικοί «fans», δηλαδή… ανεμιστήρες, για να μας αερίζουν τ’ @ρχίδια!).

Η επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ οφείλει ή να βρει επικεφαλής τον Γιώργο, ή κάποιον αντιμνημονιακό (ιδίως από αυτούς που ΔΕΝ ψήφισαν τα μέτρα και έφυγαν από την Κ.Ο.).  Θα είναι υποκρισία του κερατά να μιλάμε για διωγμό του Παπανδρέου από κάποιον ψηφοφόρο του μνημονίου – ακόμη κι απ’ τα μικρά πράσινα κροκοδειλάκια που… ψηφίζανε κλαίγοντας.

Οι δελφίνοι, λοιπόν, που ήταν μνι-μουνιακοί να φορέσουν τη σερβιέτα τους και να λουφάξουν στη γωνία.  Εκτός κι αν προτιμούν τα… ταμπόν!  Γιατί… ταμπόν θα τους βάλουμε στις προσεχείς εκλογές.  Και δεν πιστεύω κανείς ΠΑΣΟΚος να θέλει να χώσει ταμπόν στο ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, δεδομένου ότι η εναλλακτική είναι όπως πάντα οι «γαλάζιοι», ήτοι οι πανηλίθιοι που μας έφεραν σ’ αυτό το σημείο σε ποσοστό 80% (κι ας μην αναζητούν συνενόχους, τουλάχιστον σε ποσοστά μεγαλύτερα του 20% - και πολύ τους βάζω).

Αλλά… μα την Αειπαρθένο Μαρία την Πενταγιώτισσα, αν δω χοντρό, φαρμακοτρίφτη ή καμιά… αγράμματη στο τιμόνι του κινήματος, θ’ αλλάξω χρώμα!  Γιατί έχει κι άλλα χρώματα στην Ελλάδα.

Δεν θα γίνω βέβαια γαλάζιος, καθότι το χρώμα αυτό είναι σε πλήρη δυσαρμονία με το δείκτη νοημοσύνης μου ο οποίος έχει υποβληθεί επιτυχώς σε σκληρές δοκιμασίες από 4 έγκυρα ιδρύματα των ΗΠΑ, αλλά δηλώνω ότι:  εγώ ο αμερικανοθρεμένος γόνος του άκρατου καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς θα προτιμήσω να γίνω… κομμουνιστής (φτου σκουληκομερμηγκότρυπα – είθε να βρεθεί ένας McCarthy να με βγάλει απ’ τη μιζέρια μου! Amen…), παρά να ψηφίσω κανένα πράσινο κροκοδειλάκι.  Αν φέρουν πίσω την Κατσέλη κάτι γίνεται. Ή, ακόμη καλύτερα … τον ΑΡΣΕΝΗ!!!  Γιατί, τα άλλα πιτσουνάκια που πήραν το κίνημα και κοντεύουν να το κάνουν… φραπέ απ’ το πολύ το κούνημα, δεν πιάνουν μία μπροστά σε κάτι παλιές καραβάνες.  Έχουν εκφυλιστεί εντελώς. Η γενιά του Πολυτεχνείου δικαιώνει τη σημερινή του κατάληξη:  άντε να αρθεί το άσυλο, μπας και προλάβουμε την… επόμενη!!!    

Κύριοι, το κίνημα σήμερα χρειάζεται σταθερούς, έντιμους ανθρώπους.  Παλιότερους ή νεότερους – δεν έχει σημασία.  Αλλά όχι ανέντιμους.  Κι όλοι ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί κι ας το ‘χουν κρυφό καμάρι – εμείς το ‘χουμε τούμπανο!  Ποιόν θα ψηφίσουμε δηλαδή:  αυτόν που έκανε νόμο που σου επιτρέπει να κλέψεις λεφτά αν τα… φέρεις πίσω, για να βοηθήσει τα φιλαράκια του; Ή εκείνον που είπε ότι «αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θα έπρεπε να το εφεύρουμε»;;; Ή την άλλη που –ειλικρινά– δεν κατάλαβα ποτέ τι είπε και τι έκανε, δεδομένου ότι… δεν το κατάλαβε ούτε αυτή;;;

Να σοβαρευτούμε.  Γιατί αν χάσει τώρα κόσμο το ΠΑΣΟΚ θα είναι για πολλά-πολλά χρόνια.  Όσο κρατεί το μνημόνιο και μέχρι να ξεχαστεί.  Δηλαδή… καμιά 20ετία μες στο νερό!  Θέλετε κύριοι να αποσύρετε τον Αφεντικό; Με γεια σας με χαρά σας.  Αλλά να το αποσύρετε για τον… Αντιαφεντικό!  Όχι για κανέναν… Αναπληρωτή Αφεντικό.  ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ!!!

Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΥΑΛΟ!!! 

Και για να δούμε αν κι αυτός ο τραπεζίτης, που μέχρι εχθές ομολογουμένως δεν τον ήξερα (αφού δεν είμαι η... μάνα του) θα τολμήσει να επιβάλλει κάποια checks and balances στην Ελλάδα:  να δώσει 2-3 λιμανάκια στους Κινέζους, κανένα νησάκι καταμεσής του Αιγαίου στους Ρώσους, κλπ.

Για να δούμε, αν έχει τ’ @ΡΧΙΔΙΑ να κλωτσήσει κάποια άλλα @αρχίδια… στ’ @ρχίδια!!! 

Γιατί, μπορεί να ‘ναι νωρίς, αλλά… δεν μου πολυγέμισε το μάτι.  Μάλλον για μία από τα ίδια μου φάνηκε.  Ίσως καλύτερα… σερβιρισμένη.  Αλλά αυτό εμένα ΔΕΝ μου λέει τίποτε.  Γιατί… έχω την απαίτηση ένας Ευρωπαίος Τραπεζίτης να βάλει τ’ απαυτά των Ευρωπαίων στη μέγγενη; Ναι, αμέ!  Την έχω!!  You bet!!! 

Επειδή το γεγονός ότι έως εθχές συνέτρωγε με τους Σαρκομερκελέδες, δεν του προσάπτει το… ακαταλόγιστο!  Και δεν περιορίζει τις απαιτήσεις μας σε αυτές που είναι «αρεστές» από την Ευρώπη.  Έχουμε κι άλλες!!!

Πίσω στο Κίνημα:  αφήστε τις υποκρισίες.  Αρχηγό έχετε.  Που το ξέρουμε; Τον… εκλέξαμε!  Το ξεχάσατε; Κι αν είναι να κάνετε πάλι εκλογές για να βρείτε νέο αρχηγό, ξεχάστε τους σημερινούς δελφίνους.  ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ!  Ή, αν θέλουν, ας αναμετρηθούν για το χρίσμα, αλλά ΞΑΝΑ απέναντι στο Γιώργο.  Μπορούν;;;

Όπως είπα:  καλύτερα να ακονίσουν τώρα τη σκέψη τους, για να μην την πάθουν σαν το… Σαμαρά! Γιατί διακυβεύονται, όπως είπα, περί τα 20 τέρμενα πολιτικής απομόνωσης. 

Και θα μπορούσα ΙΣΩΣ να το αποδεχτώ, μόνον αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ανόητοι βένετοι…

Uli Chris