Η κοινωνική συνυπευθυνότητα ως αντίδοτο στην ηθική νομιμοποίηση της διαφθοράς

Άρθρο – παρέμβαση, για τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στον Δήμο Ορεστιάδας και στην Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης, όσον αφορά την οικονομική διαχείριση, ανάρτησε στο προσωπικό της ιστολόγιο η Περιφερειακή Σύμβουλος Μαρία Γκουγκουσκίδου, η οποία κατάγεται από την πόλη του Βορείου Έβρου. Ο διάλογος μόλις ξεκίνησε…

Παρακολουθώντας αυτές τις ημέρες τη συζήτηση που έχει ανοίξει σε ιστολόγια και τηλεοπτικά παράθυρα σε σχέση με τη διαχείριση των οικονομικών του Δήμου Ορεστιάδας, ο οποίος βέβαια αποτελεί μια μικρογραφία της χώρας μας, αναρωτιέμαι τι ακριβώς μας συμβαίνει.

Πώς είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε όλα αυτά και να τα παρακολουθούμε επί χρόνια να αυξάνονται και να γιγαντώνονται και να μην αντιδρούμε; Πώς φτάσαμε στο σημείο αυτό, ως μέλη μιας κοινωνίας, ως δημότες κάποιου Δήμου, ως πολίτες αυτής της χώρας, να εμφανίζουμε αυτή την αυξημένη ανεκτικότητα και αποδοχή σε καθημερινά φαινόμενα διαφθοράς, φαυλότητας, δωροδοκιών, χρηματισμών, νεποτισμού, που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας;

Η διαφθορά φαίνεται να έχει «εγκατασταθεί» στις συνειδήσεις μας, με τρόπο που αγγίζει την ηθική νομιμοποίησή της, έχει «κοινωνικοποιηθεί», αφού τόσο ανώτεροι όσο και κατώτεροι αξιωματούχοι και λειτουργοί φαίνεται να μετέχουν σε ένα μεγάλο φαγοπότι, στο οποίο συχνά προσπαθούν να κάνουν συνένοχους και τους πολίτες, με επιτυχία μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις.

Στις συνειδήσεις πολλών σήμερα η διαφθορά δυστυχώς δεν θεωρείται κάτι ιδιαίτερα κακό, αλλά όρος του συστήματος, όρος της δημόσιας λειτουργίας. Οι ηγεσίες στη χώρα μας, τόσο οι κεντρικές όσο και αυτές της τοπικής αυτοδιοίκησης μας διέφθειραν κι εμείς με τη σειρά μας ανταποκριθήκαμε. Αυτό που κυριαρχεί σήμερα, σε κάθε επίπεδο της πολιτικής ζωής, είναι παραβατικές συμπεριφορές, συμπεριφορές αλληλεγγύης στους παραβάτες, κουλτούρα ατιμωρησίας, αδιαφάνεια και μειωμένη κοινωνική ευθύνη.

Λύση βέβαια υπάρχει και είναι γνωστή στους κυβερνώντες. Διαρκής και μόνιμος έλεγχος των πεπραγμένων των δημοσίων αρχόντων, αυστηρή τιμωρία των παραβατών, ηθικός στιγματισμός του φαινομένου, προώθηση πολιτικής κουλτούρας η οποία θα στοχεύει στην ανατροπή του συνολικού συστήματος κοινωνικής συνενοχής και θέσπιση θαρραλέας νομοθεσίας προστασίας του κοινού καλού. Με λίγα λόγια, ουσιαστική και αξιόπιστη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Δεν έχουμε όμως πλέον εμπιστοσύνη σε αυτούς.  Δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε, γιατί η διαφθορά και η σήψη είναι το οξυγόνο τους.

Η ευθύνη επομένως μένει σ’ εμάς. Σ’ εμάς τους δημότες της πόλης μας, στους πολίτες της χώρας μας.

Οφείλουμε να αγωνισθούμε για να απεμπλακούμε από τα πλοκάμια αυτού του τέρατος, της Διαφθοράς. Να διώξουμε από πάνω μας το δηλητήριο της ιδιοτέλειας, να σταματήσουμε να επιδιώκουμε με μοναχικό, αμοραλιστικό τρόπο την επίλυση μόνο του δικού μας προβλήματος, να πάψουμε να συγχέουμε το ρουσφέτι με το δικαίωμα και το προσωπικό με το γενικό καλό. Να αρχίσουμε να ελέγχουμε στενά όλα τα δημόσια πολιτικά πρόσωπα, να αρνούμαστε τη συμμετοχή σε σχέσεις διαφθοράς, να καταγγέλλουμε, να αντιδρούμε, να δημοσιοποιούμε.

Αφού αυτοί δεν θέλουν και δεν μπορούν, πρέπει εμείς μόνοι μας να ανακαλύψουμε ξανά την κοινωνική συνυπευθυνότητα.

Μαρία Γκουγκουσκίδου