Πανεπιστήμιο και κρίση
Πλέον στο χώρο του πανεπιστημίου όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία υφίσταται μία κρίση και η ταυτόχρονη προσπάθεια προσαρμογής και μετάλλαξης της κοινωνίας σε μια εντατικοποιημένη κοινωνική ζωή μέσα από τους άξονες του ανταγωνισμού των νέων ευέλικτων εργαζομένων για μια θέση εργασίας και της εμπορευματικής αντίληψης μέσα στην παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς.
Αποτέλεσμα η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων –συνέπεια του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών εμπορευμάτων και κεφαλαίου που επιβάλλει η καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση— η οποία αποτελεί τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο κινούνται οι πολιτικές επιλογές της υπερεθνικής ελίτ και των παραρτημάτων των κρατικών διοικήσεων.
Αυτό αντικατοπτρίζεται ολοένα και καθαρότερα στη σημερινή συγκυρία και στην προσπάθεια αναδιάρθρωσης του χαρακτήρα της εκπαίδευσης, την προσαρμογή του εκπαιδευτικού μας συστήματος στις κατευθύνσεις της Ε.Ε., στα πλαίσια της γενικότερης ενσωμάτωσης της ελληνικής οικονομίας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Σε αυτή τη διαδικασία απομακρύνεται ο στόχος για ένα πανεπιστήμιο χώρο γνώσης ανθρωπιστικών αξιών, μόρφωσης, δημιουργίας, ουσιαστικής αλληλεπίδρασης με την κοινωνία και ουσιαστικής έρευνας με τις παράλληλες παροχές της φοιτητικής μέριμνας και των υποδομών λειτουργίας.
Έτσι οδηγούμαστε στην εμπορευματική αντίληψη της γνώσης και στην εντατικοποιημένη εκπαίδευση τύπου φροντιστηρίου των ελάχιστων παροχών στους φοιτητές και με σκοπό ένα χαρτί-πτυχίο που τυποποιεί κάποιες γνώσεις για ένα δυσχερές εργασιακό μέλλον. Πιο συγκεκριμένα αυτά αποτυπώνονται σε κάθε ίδρυμα και σε κάθε σχολή του ελληνικού δημοσίου πανεπιστημίου, που αποτελεί απότοκο της προσπάθειας δημιουργίας ενός χώρου ανεκτικότητας και προόδου από τη Μεταπολίτευση κουβαλώντας τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους.
Προοπτική ελπίδας
Για μας ο στόχος για ένα ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο είναι αδιαπραγμάτευτος : ελεύθερο(αυτοδιοίκηση με βάση την αμεσοδημοκρατία και την αυτοοργάνωση από κοινές συνελεύσεις διδασκόντων-διοικητικού προσωπικού-φοιτητών και με οικονομική αυτοτέλεια και διαφάνεια ακηδεμόνευτο από το κράτος και απαγκιστρωμένο από ιδιωτικά συμφέροντα έχοντας το αυτεξούσιο της υπόστασής του) *βεβαίως εδώ επισημαίνεται ότι η διοίκηση πρέπει να συμπληρώνεται με 3 όργανα.
Α)την επιτροπή εξωτερικών θεμάτων που θα ασχολείται με τον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου,
Β) το συμβούλιο διοίκησης αποτελούμενο από τον πρύτανη, τους αντιπρυτάνεις, και κάθε πρόεδρο σχολής, μαζί με 5 φοιτητές μέσα από κοινό ελεύθερο ψηφοδέλτιο
Γ) Την ελεγκτική επιτροπή αποτελούμενη από τον πρύτανη, 2 ορκωτούς λογιστές, έναν επιβλέπων εισαγγελέα, 1 μέλος της επιτροπής εξωτερικών, 1 μέλος του συμβουλίου και αυτή θα έχει την οικονομική ευθύνη, όπως και την ευθύνη για καταγγελίες μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και για το άσυλο. Ειδικά για το άσυλο θα ονομάζεται επιτροπή ασύλου και θα συμπληρώνεται τότε από 3 φοιτητές. Όλα τα όργανα ασκούν διοίκηση όπως τους την αναθέτει η μεγάλη κοινή συνέλευση.
Δημόσιο (κατάργηση της ταύτισης δημοσίου με κρατικού και της εμπορευματικής αντίληψης της γνώσης) ως απότοκο του μόχθου και των οραμάτων όλης της κοινωνίας σε άμεση αλληλεπίδραση με την κοινωνία αγωγός της προόδου και όχι των επιχειρηματικών συμφερόντων και της νεοφιλελεύθερης αξιολόγησης της αγοράς.
Αλλά με χρηματοδότηση από ένα άκρως προοδευτικό φορολογικό σύστημα (οι πλουσιότεροι πληρώνουν τους περισσότερους φόρους και αντίστροφα), επίσης οι πλουσιότεροι φοιτητές καταβάλουν κάθε έτος δίδακτρα με αντικειμενικά κριτήρια, που να εξασφαλίζεται πραγματικά δωρεάν παιδεία, η οποία θα καλύπτει τα έξοδα σπουδών αλλά και διαβίωσης των φοιτητών, με την φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση, μεταφορά) όχι ως διαρκές ζητούμενο με εκπτώσεις, αλλά ως πραγματικό γεγονός υψηλού επιπέδου.
Η χρηματοδότηση πρέπει να είναι ίση για όλα τα πανεπιστήμια ανά σπουδαστή – με αξιολόγηση διδακτικού προσωπικού στη βάση πολλαπλών κριτηρίων (επιστημονικής έρευνας, διδακτικής επάρκειας, παρουσίας στον πανεπιστημιακό χώρο, κοινωνικά) που θα διαμορφώνονται από ειδικούς ανά κλάδο εντολοδόχους των συνελεύσεων διδασκόντων α) από το ίδιο πανεπιστήμιο, β) από άλλα πανεπιστήμια - εξωτερική αξιολόγηση θα πρέπει να διενεργείται από σώμα αξιολογητών εκτός του αξιολογούμενου ιδρύματος. Το σώμα αυτό θα πρέπει να αποτελείται από ανθρώπους με αποδεδειγμένη ακαδημαϊκή προσφορά οι οποίοι και θα προτείνονται από έναν ανεξάρτητο φορέα που θα συντονίζει και θα εποπτεύει την διαδικασία αξιολόγησης όλων των ιδρυμάτων, αλλά και γ) από τους εντολοδόχους των φοιτητικών συνελεύσεων συμπλήρωση ερωτηματολογίων κλπ. Τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων να συνυπολογίζονται στις κρίσεις για ανέλιξη σε ανώτερη βαθμίδα των μελών Δ.Ε.Π.
Επίσης αξιολόγηση της υλικοτεχνικής υποδομής και των προγραμμάτων σπουδών και έρευνα της διαχείρισης των πόρων που προέρχονται από το κράτος, καθώς και των λοιπόν εσόδων (εκτός κρατικού προϋπολογισμού) του Πανεπιστημίου με την εισαγωγή και ορκωτών λογιστών και αρμόδιου εισαγγελέα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση ενισχύεται το αρ.16 Σ και δίνεται μια άλλη κατεύθυνση από αυτή που επιχειρείται δυστυχώς με τις προτάσεις του υπουργείου παιδείας, αλλά και την μάταιη και ανούσια διαχωριστική γραμμή που έχουν χαράξει οι πανεπιστημιακοί μεταξύ τους συλλέγοντας υπογραφές για δυο ξεχωριστά ανεπαρκή κείμενα που δεν αντιπροτείνουν στον οδοστρωτήρα του υπουργείου.
Κυρίαρχο θέμα που δεν τίθεται επίσης είναι πως το υπουργείο γνωρίζοντας ότι μόνο αυτό θα μοιράσει τα χρήματα της χρηματοδότησης για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, γνωρίζει ότι ουσιαστικά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα έρθει η επιζητούμενη για αυτό συναίνεση.
Μόνον ένα συγκροτημένο σύγχρονο ενωτικό και ριζοσπαστικό κίνημα πανεπιστημιακών και φοιτητών μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα και εφαλτήριο αλλαγών ουσίας και ελπίδας ενάντια στο πανεπιστήμιο υποχείριο των αγορών και της γνώσης ως εμπόρευμα.
Ένα πανεπιστήμιο που θα αποτελεί χώρο έκφρασης και δημιουργίας, με αποφοίτους μορφωμένους με ευρύτερη παιδεία, αλλά και υψηλά καταρτισμένους με ισχυρά εργασιακά δικαιώματα αποτελεί έναν ξεκάθαρο στόχο για και θέση για μια κοινωνία των πολιτών και της ελεύθερης γνώσης, παιδείας και εκπαίδευσης.
Σταύρος Τασιόπουλος – Απόφοιτος Νομικής Κομοτηνής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.