Ήθη, έθιμα και μαλακία πάνε σύννεφο και, ενίοτε, πάνε μαζί!

Όταν ήμουν μικρός, είχα ψώρα με το Hawaii Five-0. Σαν άλλος Steve McGarrett, λοιπόν, φορούσα ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ πάντα σακκάκια (σχεδόν ποτέ μπουφάν) και είχα πάντα μια ζώνη μ’ ένα περίστροφο «κρότου» (όπως τα λένε τώρα που απαγορεύτηκαν αυτά που τότε έπαιρναν «βελανίδια» και πετούσαν φωτοβολίδες) κρεμασμένη στον ώμο.
Από τότε είχα… «πειραχτεί». Και σε κάθε ανάσταση έσκαγα τουλάχιστον μια ντουζίνα φωτοβολίδες, 5-6 ντουζίνες μπομπάκια, και αμέτρητες στρακαστρούκες. Αλλά πρόσεχα που τα πετούσα κι ας ήμουν νιάνιαρο.
Τις προάλλες, ένας 25άρης φιόγκος, που δεν μπορούσε να πετάξει ούτε ερασιτεχνική φωτοβολίδα, την είδε… βαρκάρης και πέταξε μια ναυτική με αλεξίπτωτο! Δεν καθόταν σπίτι να βράσει πατάτες καλύτερα…
Η φωτοβολίδα έσκασε δίπλα σ’ ένα παιδάκι 7 χρονών και το σακάτεψε, ενώ σήμερα ανακοινώθηκε ο θάνατός του.
Εκτός του ότι είναι αυτονόητο ότι αν αυτό γινόταν σε δικό μου παιδί ο 25χρονος θα ΕΤΡΩΓΕ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ μια άσκαστη φωτοβολίδα (για ν’ αποφύγει τα χειρότερα) θέλω να πω 2 πράγματα που τα ‘χω ξαναπεί καμιά πεντακοσοχιλιάδα φορές και δεν θα βαριέμαι ποτέ να τα λέω:
Η κοινωνία μας ΔΕΝ θα αλλάξει όσο φερόμαστε σαν τον ιερέα πατέρα του παιδιού που έχασε τη ζωή του επειδή ένας 25χρονος ήταν ανίκανος να βρει γκόμενα. Γιατί την καλοσύνη, μεγαλοσύνη, τεραστιοσύνη ή όπως-θέλετε-πέστε-τη, οι απανταχού μαλάκες την εκλαμβάνουν ως αδυναμία.
Ακούστε και κάποιον που γαλουχήθηκε με το γνωστό ρητό «Η πένα είναι πιο ισχυρή από το σπαθί» από τους εξαιρετικούς γονείς του και παρόλα αυτά έχει αρκετές εμπειρίες ώστε να ισχυριστεί πλέον ότι: ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΑ!!! (Ακόμη καλύτερο είναι ένα 50άρι Desert Eagle ή –εάν σας βρίσκεται– ένα Μ-4 με τα απαραίτητα αξεσουάρ).
Όταν ξεχάσουμε τη μόδα της Καινής Διαθήκης και επιστρέψουμε στις παραδόσεις της Παλαιάς, τότε ΔΕΝ θα μπορεί ο κάθε 25χρονος ή άλλος να μαλακίζεται ανάμεσά μας. Θα το κάνει πια μόνο κλειδωμένος στη ντουζιέρα του. Και αν…
Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι στον κόσμο ασπάζονται το οφθαλμόν αντί οφθαλμού ευλαβικά, ως θρησκεία. Ο Einstein ήταν ένας από αυτούς. O Charlton Heston άλλος. ΔΕΝ σας λέω να γίνουμε σαν αυτούς – μπορεί να μην τα καταφέρουμε ποτέ. Αλλά ΑΝΑΘΕΜΑ ΜΑΣ αν δεν προσπαθήσουμε! Τότε … ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΜΑΣ. Κι όποιος επιλέξει το δρόμο του πατέρα αυτού του παιδιού, μπορεί να κάθεται και να κλαίει τη μοίρα του. Στη ντουζιέρα! Οι αποδέλοιποι πρέπει να ξυπνήσουμε και να γδάρουμε και να σουβλίσουμε μερικούς-μερικές, τώρα που το κατσικάκι ακρίβυνε.
Ας με συγχωρήσει αυτός ο τραγικός – κι όποιος άλλος – πατέρας, αλλά… ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΩ!!! Η φιλοσοφία αυτή καλά θα κάνει να μείνει στο ράφι. Για να μην πάνε τζάμπα τα παιδιά μας στο ράφι. Αυτό του ιατροδικαστή.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ήξεραν κι αυτοί καλύτερα: πουλούσαν ακριβά τα τομάρια τους. Σήμερα, με τους νόμους που θέσπισαν μερικοί ανόητοι, θέλουν εμείς να τα δίνουμε τζάμπα!
Τρίζουν τα κόκαλα του Chuck στον τάφο και θα πρέπει να κάνουμε κάτι πριν… τρίξουν και τα δικά μας.
Αυτός κάτι ήξερε και παράτησε τη μαγκούρα του Μωησή για μια Winchester. Εμείς θα παίζουμε ακόμη… ξυλάκια;;;
Δεν καταπίνουμε καμιά φωτοβολίδα καλύτερα, να βγάλουμε τους μαλάκες απ’ τον κόπο;;;

Uli Chris