Μπαράζ VI: Κατάντια – ο πρώτος σε ψήφους δεν γλιτώνει αν δεν μπει στο επικρατείας

Ο κύριος τα ‘χει κάνει μαντάρα! Έχει διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, εκεί που –ακόμη και καπιταλιστές σαν κι εμένα– αποδέχονταν κάποιες αναγκαίες τροποποιήσεις. Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι ότι δεν παίρνει στροφές. (Γιατί ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ – δεν υπάρχει αμφιβολία, πλέον, περί αυτού, αν και μας πήρε καιρό να το πιστέψουμε, γιατί δεν του φαινόταν…). Το πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ άλλους που τις παίρνουν (τις στροφές) και είναι πρόθυμοι, έτοιμοι και ικανοί να… του τις δώσουν, αν έκανε τον κόπο. Εκτός κι αν δεν είναι το ότι δεν ακούει, αλλά το ότι ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ!!! Οπότε, είναι σοβαρά τα πράγματα για το κακόμοιρο το παλικάρι…
Ο λόγος για τον Ανδρέα Λοβέρδο, πρώτο σε ψήφους βουλευτή στην Ελλάδα ΚΑΙ επί κυβερνήσεων Νουδίας (όχι μόνον τώρα). Τον οποίο, αν οι ψηφοφόροι του ξέρουν να μετράνε 5 κουκιά και 2 μπιζέλια, έχουν ήδη αποπειραθεί να ξεχάσουν, έστω κι αν έχουν χρειαστεί να καταναλώσουν μείγμα… 5 valium και 2 tavor!!! Αυτό θα πει καντάντια – από πρώτος να χρειάζεσαι επειγόντως «επικρατείας» για να μπεις στη Βουλή ξανά (γιατί, έτσι όπως τα κατάφερες, αλλιώς ΔΕΝ μπαίνεις).
Το πιο χτυπητό λάθος στο συρφετό-της-ανοησίας του Ανδρέα Λοβέρδου είναι οι αποζημιώσει απολυμένων και ο τρόπος υπολογισμού τους. Το μεγαλύτερο λάθος, βέβαια, από το οποίο ξεκίνησαν όλα, ήταν αυτό της… κατάργησης κάθε λογικής, που έλεγε: «Κύριοι, (1) έχουμε ύφεση. Μπορείτε, λοιπόν, για το καλό των επιχειρήσεων και των άλλων εργαζομένων να (2) απολύσετε περισσότερους. Πρέπει, λοιπόν, να καταβάλετε αποζημιώσεις. Αυτές αλλάζουν, και θα είναι (3) μικρότερες και καταβλητέες σε περισσότερες από μία δόσεις και σε βάθος χρόνου».
Ω, της ηλιθιότητος! Γιατί το (1) είναι γεγονός, το (2) είναι σωστό και το (3) είναι… μη λογικό επακόλουθο μιας κατά-τα-άλλα σωστής σκέψης!!! Το ‘χω δει και στη λογική: αν δεν προσέξει κανείς, αν είναι λίγο ζαλισμένος, αν δεν του άρεσε το ούζο, αν πέρασε μια νύχτα με τη γυναίκα του να κρεβατομουρμουρεί… μπορεί, βασίζοντας ένα επιχείρημα σε κάποιος αλήθειες και κάποιες λογικές σκέψεις να φτάσει σε… άκυρο συμπέρασμα. Όπως:
Είναι νύχτα.
Χρειαζόμαστε περισσότερο φως.
Το φως το φτιάχουν οι φακοί.
Το φως δεν το φτιάχνουν οι μπαταρίες.
Συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε φακούς κι όχι μπαταρίες!
Είδατε; Γίνεται!!!
Έτσι την έπαθε ο Λοβέρδος. Μόνον που αυτός ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ. Απλά έπρεπε να κάνει κάποιες σκέψεις και να τις θεσμοθετήσει. Οι ίδιες οι σκέψεις του είναι που ΑΛΛΗΛΟΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ. Γιατί, μπορείς μεν να κάνεις νόμο που να λέει: «απολύστε περισσότερους με μικρότερες αποζημιώσεις», αλλά ένας νόμος που δεν διέπεται από λογική ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΝΟΜΟΣ, που φτιάχτηκε από ηλιθίους και για τέτοιους προορίζεται!!!
Αν ο Λοβέρδος είχε λίιιιιγο παραπάνω «άσπρη» στο κεφάλι (φαιά ουσία), θα καταλάβαινε ότι η παραπάνω σχέση είναι tradeoff και ως tradeoff πρέπει να νομοθετηθεί, ήτοι: «κύριοι, απολύστε περισσότερους αν θέλετε, αλλά θα τους πληρώσετε παραπάνω – έστω και σε δόσεις!».
Αυτό είναι το ΣΩΣΤΟ κι αυτό έπρεπε να πει ο Λοβέρδος, για να πούμε κι εμείς: «Είναι έξυπνος! Βρήκε το σωστό!!!». Αλλά, όπως δεν θυμάται το μαθηματικό του στο σχολείο ποτέ να του λέει: «Μπράβο αγόρι μου που τα ‘κανες σαλάτα!», έτσι δεν θα… θυμάται κι εμένα να του το λέω.
Ο μόνος που πλέον μπορεί να παρέμβει και να πατήσει πόδι είναι ο αρχηγός της παράταξής του. Γιατί, όταν ο συμμαθητής σου γράφει λάθος λύσεις στον πίνακα, πρέπει να τον διορθώνεις. Και τον διορθώνεις όταν… ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗ ΣΩΣΤΗ!!! Να μη γίνεις και ρεντίκολο, δηλαδή…

Uli Chris