Μια θρυλική μορφή της Αριστεράς, η Έλλη Παππά άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 89 ετών. Η Έλλη Ιωαννίδη της ιστορίας, δημοσιογράφος και συγγραφέας, σύντροφος στη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη, γεννήθηκε στη Σμύρνη, μεγάλωσε στον Πειραιά, σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στην Γαλλική Ακαδημία.
Στα γυμνασιακά της χρόνια ήταν οργανωμένη σε ομάδα κατά της χούντας του Μεταξά και μετά, στην κατοχή, στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Διέτρεξε όλo τον εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα της Αριστερας, κυρίως στους μηχανισμούς του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε κι εκείνη σε θάνατο, στη δίκη Μπελογιάννη, αλλά...η ποινή της δεν εκτελέστηκε, γιατί ο γιος τους που είχε γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών. Αποφυλακίστηκε το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και μετά από τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε σε ενάμιση χρόνο, γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά.
Η Σοβιετική Ένωση την προσκαλεί να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των τανκς στην Τσεχοσλοβακία. Μέχρι την πτώση της δικτατορίας δεν εργάστηκε σε εφημερίδες της εποχής, αλλά σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα «Μακεδονία», με ψευδώνυμο. Στη μεταπολίτευση, η Έλλη Παππά συνοψίζει την επανασύνδεσή της με το ΚΚΕ, ως εξής: «η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε».
Στα γυμνασιακά της χρόνια ήταν οργανωμένη σε ομάδα κατά της χούντας του Μεταξά και μετά, στην κατοχή, στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Διέτρεξε όλo τον εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα της Αριστερας, κυρίως στους μηχανισμούς του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε κι εκείνη σε θάνατο, στη δίκη Μπελογιάννη, αλλά...η ποινή της δεν εκτελέστηκε, γιατί ο γιος τους που είχε γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών. Αποφυλακίστηκε το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και μετά από τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε σε ενάμιση χρόνο, γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά.
Η Σοβιετική Ένωση την προσκαλεί να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των τανκς στην Τσεχοσλοβακία. Μέχρι την πτώση της δικτατορίας δεν εργάστηκε σε εφημερίδες της εποχής, αλλά σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα «Μακεδονία», με ψευδώνυμο. Στη μεταπολίτευση, η Έλλη Παππά συνοψίζει την επανασύνδεσή της με το ΚΚΕ, ως εξής: «η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε».
Το έπος του 1940 αναμφισβήτητα δεν ανήκει σε καμία πολιτική παράταξη, αλλά σε ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος!thumb.asp
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή όμως κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να υμνούν κάθε 28η Οκτωβρίου τους ανύπαρκτους στον εθνικό θρίαμβο κομμουνιστές, γι’ αυτό και εμείς προκλητικά απαντάμε ότι εάν ανήκει κάπου πολιτικά το έπος του 1940 ανήκε στο καθεστώς που υπήρχε εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα, δηλαδή στο “φασιστικό” (όπως το αποκαλούν αριστεροί και… δημοκράτες) καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ποιος είπε όμως το ΟΧΙ; Ο Ιωάννης Μεταξάς, που χωρίς αμφιβολία υπήρξε δικτάτορας, συνειδητά αντικοινοβουλευτικός και αντιμαρξιστής!Για το ποιος είπε το ΟΧΙ γράφει τα εξής ένας μεγάλος αναμφισβήτητα δημοκράτης και γενναίος του πνεύματος ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος:
“Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα “ΟΧΙ”. Λέγουν όσοι αντικρύζουν με εμπάθειαν αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας, ότι το “ΟΧΙ” δεν το είπε ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο ελληνικός λαός. Ναι, το είπεν ο ελληνικός λαός, αλλά αφού το είχε ειπεί ο Μεταξάς! Ο ατυχής και συμπαθής Εμμανουέλε Γκράτσι, εκτελών εντολήν που δεν του άρεσε διόλου, εξύπνησε την 3ην πρωϊνήν τον Μεταξά, και όχι τον ελληνικόν λαόν…”
Όσο για τους κομμουνιστές, ήταν πολιτικά ανύπαρκτοι το 1940. Είναι γνωστό ότι στην πρώτη του επιστολή ο Ζαχαριάδης κάλεσε τον λαό να πολεμήσει. Στην συνέχεια όμως πήρε γραμμή από το κόμμα (ΚΚΕ) και άλλαξε στάση. Έτσι στις 26 Νοεμβρίου του 1940 έγραψε δεύτερη επιστολή, στην οποία υπεστήριξε ότι η Ελλάς “οφείλει να ζητήσει αμέσως ειρήνη” και ότι εάν συνεχιζόταν ο αγών, “ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει καταχτητικός και θα έχει αντίθετο το λαό…” Στις 15 Ιανουαρίου 1941, ο Ζαχαριάδης έγραψε και τρίτη επιστολή. Σ’ αυτήν αναφέρονται τα εξής:
“Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα, βασική προσπάθειά μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνο-ιταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, η μοναρχοφασιστική δικτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας, μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού”.
Ακόμη το ΚΚΕ μοίραζε (όσο μπορούσε βέβαια, αφού οι δυνατότητές του ήταν περιορισμένες…) προκηρύξεις το 1940 στις οποίες έλεγε: “Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα απ’ τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δεν θέλει άλλο Σαγγάριο!…”
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια για το 1940. Μια ιστορική αλήθεια, που βέβηλα διαστρεβλώνουν “τα ορφανά του Μαρξ”, που βάζουν τα παιδιά στα σχολεία κάθε 28η Οκτωβρίου να τραγουδούν κομμουνιστικά τραγούδια και δεν λένε φυσικά λέξη για τον πατέρα του ΟΧΙ, τον “φασίστα” Ιωάννη Μεταξά.
ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΜΕ ΣΥΓΝΩΜΕΣ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟΣ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΑΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαχρονικά χρήσιμος για να κάνει τη …βρώμικη δουλειά ώστε οι άλλοι να βγαίνουν ανέπαφοι, είναι για το ΠΑΣΟΚ ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ένας άνθρωπος που θέλει να εμφανίζεται ως διανοούμενος εκ Παρισίων, αλλά εκστομίζει τα χειρότερα βρωμόλογα που μπορεί να φανταστεί κανείς εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά όχι μόνο: το ίδιο κάνει και εναντίον όποιου πασόκου ξεστρατίζει έστω ελάχιστα για να εκφράσει τη διαφωνία του με την κομματική γραμμή. Με μεγάλη ευχαρίστηση ο Πάγκαλος έχει αναλάβει το ρόλο του διαχρονικού «bulldog» του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ, εκμεταλλευόμενος ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι εκάστοτε διαφωνούντες με αυτόν, αποφεύγουν να αναμετρηθούν μαζί του από λόγους αυτοσεβασμού αλλά και για να μην τους πιάσει στο στόμα του.
Έτσι και τώρα. Του ανέθεσαν να πάρει πάνω του το σταμάτημα των Stage, την απόλυση δεκάδων χιλιάδων παιδιών από προγράμματα που το ΠΑΣΟΚ πρωτοέφερε και αξιοποίησε στο έπακρο για το κομματικό του συμφέρον. Προσέξατε άραγε την ηδονή με την οποία ο Πάγκαλος έλεγε ότι δεν θα πληρωθούν όσοι προσελήφθησαν μετά την προκήρυξη των εκλογών; Σαν να μιλούσε για τους χειρότερους εγκληματίες της ιστορίας…
Αλλά πώς να περιμένει ευαισθησία και όχι αναλγησία και χοντροπετσιά κάποιος από τον Πάγκαλο… Τρεις δεκαετίες βουλευτής, τόσες φορές υπουργός, μια ζωή στα σαλόνια της εξουσίας, μόνο οι νόμιμοι μισθοί τόσων χρόνων αθροίζονται σε εκατομμύρια ευρώ… Και ο ίδιος και τα παιδιά και τα εγγόνια του έχουν βολευτεί για πάντα… Γιατί να τον νοιάξει για τα απλά παιδιά του κοσμάκη;
Κλείνοντας, μια παράκληση προς τους ψηφοφόρους της Περιφέρειας Αττικής. Από μακράν και αναμφισβήτητο πρώτο, αυτή τη φορά τον βγάλατε καταϊδρωμένο τρίτο. Κάνατε το πρώτο βήμα. Σας παρακαλούμε, ολοκληρώστε το την επόμενη φορά. Για την Ελλάδα. Για να μην βρίσκεται επιτέλους στη Βουλή ο άνθρωπος που θεωρεί τους απλούς πολίτες σκουπίδια, που είπε να κατέβει η ελληνική σημαία από τα Ίμια και να πουν ότι την πήρε ο αέρας, που παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, που έκανε τη Συμφωνία της Μαδρίτης αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά στην ιστορία ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο… Τον άνθρωπο που έχει και σήμερα την ευθύνη συντονισμού του ΚΥΣΕΑ (Θεός φυλάξει!)…
Πόσο μαλάκας πρέπει να είναι κάποιος και εμπαθής για να λέει την εν ψυχρώ δολοφονική επίθεση ενατίον 7 αστυνομικών και πολιτών ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ επωάζει το αυγό του φιδιού. Το πουσταριό και οι ψευτοκουλτουριάρηδες που έχει μαζέψει που για το σακατιλήκι τους μισούν την κοινωνία.
Αυτοί καλλιέργησαν το κλίμα προχθές που τους ενόχλησαν στην παρουσίαση του πονήματος Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ... (ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΣΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ).
O Λαζόπουλος πάντα τέτοιος ήτανε.
Είναι πολύ λίγοι για να καθορίσουν εξελίξεις.
Ο Γιώργος με τον οποίο ήθελαν ΅προγραμματικές συγκλίσεις΅δηλ να κυβερνάει το 4% το υπόλοιπο 96% τους την σφήνωσε καλά ,,, την σύγκλιση.
Στίς 26 Οκτωβρίου του 1912, ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη, μετά από επιτυχημένη προέλαση τριών εβδομάδων, που συνεχιζόταν απρόσκοπτη από τις 5 Οκτωβρίου, όταν ο Ελληνικός στρατός με επικεφαλής το θρυλικό 9ον Σύνταγμα διέσχισε τα σύνορα της «Ελλάδας της Μελούνας». Το άρτιο επιθετικό σχέδιο της επίθεσης, στην παραμικρότερη λεπτομέρεια του εκπονήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, μέλος του επιτελείου επιχειρήσεων του Κωνσταντίνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 6 Ιανουαρίου του 1913, ο Κωνσταντίνος και το επιτελείο του έφτασαν στο πεδίο των επιχειρήσεων του οχυρού Μπιζάνι, το οποίο υπήρξε ένα φυσικό απόρθητο φρούριο με οχυρωματικά έργα σε περίμετρο 50 χιλιομέτρων, με χιλιάδες πολυβολεία και εκατοντάδες σταθερές θέσεις πυροβολικού, που υπερασπίζοντο 60000 Τούρκοι. Ο Ιωάννης Μεταξάς συνέταξε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το σχέδιο της εκπόρθησης του «απόρθητου» οχυρού. Με αυτό το σχέδιο, το οχυρό Μπιζάνι έπεσε σε λίγες ώρες μετά την γενική επίθεση που άρχισε στις 21 Φεβρουαρίου 1912 με αποτέλεσμα ο Ελληνικός στρατός να απελευθερώσει τα Γιάννενα στις 22 Φεβρουαρίου 1913. Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο οξύτερος νους του Γενικού Επιτελείου μέχρι το 1919 που παραιτήθηκε από τον στρατό . Όχι μόνο συνέταξε τα σχέδια εκπόρθησης του Μπιζανίου,) (και αργότερα των Βουλγαρικών οχυρών του Κιλκίς και Λαχανά), αλλά προσωπικά αυτός συνέταξε τις εκατοντάδες των διαταγών προς τα σώματα, μέχρι το επίπεδο διμοιρίας.
Είναι πολύ μικρός ο χώρος για να αναφερθεί τι πρόσφερε αυτός ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ στην χώρα του.
Αναφέρω μόνο, ότι το 1916 με λεπτομερή αιτιολόγηση απέτρεψε τον Βενιζέλο από το να αποβιβάσει τον Ελληνικό Στρατό στην Καλλίπολη. Τα αποτελέσματα της εκστρατείας στην Καλλίπολη των στρατευμάτων της κοινοπολιτείας το 1918, με εισήγηση του Τζώρτζιλ, αργηγού του ναυτικού τότε, τα γνωρίζομε…. Ολοκληρωτική σφαγή και καταστροφή του εκστρατευτικού σώματος της κοινοπολιτείας. Προέβλεψε επίσης το ανέφικτο της Μικρασιατικής εκστρατείας και την επερχόμενη καταστροφή.
Ανωνυμε 28/10/09 09:09
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως για τι ρετσινολαδο του Μανιαδακη δεν κάνεις καιμιά αναφορα, ουτε παραμονες του πολέμου τους δημοκρατες που τους δημοκρατες ο Μεταξά σας ξαπεστειλλε του δημοκρατες στα ξερονησια.
Τι να πουμε για τους γερμανοτσολιαδες
και για τις λοιπες παρακρατικες οργανωσεις του Μεταξα συμμμαχους και συνεργατες του Μεταξα.
Οι ακραίοι είναι παντα ακραιοι
Ένα Έθνος πεθαίνει προπαντός όταν πάψει να έχει σχέση με το παρελθόν του, όταν πάψει να έχει σχέση με το μέλλον του, δηλαδή με τα οράματα της Φυλής και τα Ιστορικά πεπρωμένα της. Ένα Έθνος, με δύο λόγια, πεθαίνει όταν λησμονεί την Ιστορία του. Από έρευνα που έγινε σε μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου πληροφορηθήκαμε ότι μόνον 19 στους 100 μαθητές γνωρίζουν τι έγινε την 25ης Μαρτίου του 1821… Πληροφορηθήκαμε ότι μόνον 18 στους 100 γνώριζαν τι έγινε την 28η Οκτωβρίου του 1940 και ελάχιστοι ήξεραν ποιος ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς!Πλήρης άγνοια, γόνιμο το έδαφος για να εμπεδωθούν οι «αντιρατσιστικές» θεωρίες της «παγκοσμιοποίησης» και της ελληνοτουρκικής «φιλίας»… Και ενώ ελάχιστοι γνώριζαν τον Ιωάννη Μεταξά και πολλοί λίγοι γνώριζαν τι έγινε την 28η Οκτωβρίου του 1940 και την 25η Μαρτίου του 1821, περισσότεροι από τους μισούς ήξεραν για την εξέγερση του Πολυτεχνείου με τους χιλιάδες (ανύπαρκτους) νεκρούς, που υπάρχουν μόνο στην αρρωστημένη φαντασία των μπολσεβίκων, που κατευθύνουν την παιδεία αυτού του λαού. Άξιος ο μισθός τους…
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτ’ άρματα, στ’ άρματα ες αύριον 28ης και εσαεί…
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαιον είναι ότι, μέχρι το βράδυ της Κυριακής 27.10.1940, ο τότε Ελληνισμός, παρ’ όλα τα κουσούρια του, δεν είχε «ηγέτες» που να δέχονται κάποια… εκ περιτροπής ιταλική προεδρία.
Ούτε και κάποια διζωνική ομοσπονδία με τους Ναζιστές και Φασίστες Κατακτητές και τους εν Ελλάδι συνεργάτες τους. Δικτατορίσκος μεν ο Ιωάννης Μεταξάς, αντέταξε όμως πριν από το χάραμα της Δευτέρας, 28ης Οκτ. 1940, το γιγαντιαίο ΟΧΙ του Ελληνισμού.
Κι έσπευσε από τις φυλακές, υπέρ της απόφασης Μεταξά, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ηγέτης του ΚΚΕ. Και το εκτόξευσαν από 05.30 στην Πίνδο οι κάννες του 51 Συντάγματος του Κωνστανίνου Δαβάκη. Και της 8ης Μεραρχίας του Κατσιμήτρου. Και καθ’ όλην τη διάρκεια της Κατοχής 1940-45, η λαογέννητη και αυτογενής Εθνική Αντίσταση.
Με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ και πλήθος αντιστασιακές οργανώσεις. Μαζί και το Εθνικόν Επαναστατικόν Κομιτάτον των Κυπρίων ηρωομαρτύρων Ροδίωνος και Μιλτιάδη Γεωργιάδη. Τους στίχους του καλύτερου εμβατηρίου, «Πίνδος» και του καλύτερου αντάρτικου «Στ’ άρματα, στ’ άρματα», δημοσιεύουμε σήμερα.
Π Ι Ν Δ Ο Σ: «Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές, που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε, κάθε νύκτα λίγες αγνές μορφές, τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν. Της πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί, τον εχθρό να ‘ρθει καρτερούνε, τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί, στην Ελλάδα νικητής να μπει. Η νύκτα φεύγει, σβήνουν τ’ αστέρια, τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν, μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια, δεν θεν’ να πα’ ν’ αναπαυθούν.
Εχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια, τ’ άγια μας σύνορα περνούν και με ντουφέκια και με κανόνια, σίδερο και φωτιά σκορπούν. Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν, τον εχθρό με λύσσα κτυπούνε, είναι λίγοι μα τους πολλούς νικούν κι απ’ τη γη μας πέρα τους πετούν. Εις την Πίνδο τραγουδούνε του Δαβάκη τ’ άξια παλληκάρια κι όλο δόξες αντηχούνε τ’ άλλα τα βουνά. Την Ελλάδα μας υμνούνε και τ’ ανδρειωμένα της βλαστάρια, που τον κάθ’ εχθρό νικούνε σαν παντοτινά».
Σ Τ’ Α Ρ Μ Α Τ Α : «Βρόνταει ο Όλυμπος, αστράφτει Γκιώνα, μουγκρίζουν τ’ Άγραφα σειέτ’ η Στεριά, στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. Ξαναζωντάνεψε τ’ αρματωλίκι, τα μπράτσα σίδερα, φλόγα η ψυχή, λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι, στην εκδικήτρά μας αντρίκια ορμή. Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα, στέλνει περήφανο χαιρετισμό, νέας ανάστασης κτυπά η καμπάνα, μηνάν’ τα όπλα μας τον λυτρωμό. Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα, που μας εβάραινε θανατερά, θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».
Η εφημερίδα το «Ποντίκι» στη σημερινή έκδοση εξιστορεί με τίτλο:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η Μεγάλη των Ταγματασφαλιτών Σχολή»
Και υπότιλους:
1.Έργα και (άθλιες) ημέρες των υπερπατριωτών.
2.Οι κουκουλοφόροι της Κατοχής, επωφελούμενοι των αγώνων του ΕΑΜ, είδαν τα παιδιά τους υπουργούς και πρωθυπουργούς της ελεύθερης Ελλάδας.
3.Εθνική πολιτική συνεργασίας
4.Τάγματα ασφαλείας.
5.Ανταπόκριση της «Nation».
Συγχαρητήριο τηλεγράφημα προς τον Χίτλερ του Συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα διοικητή Ταγμάτων ασφαλείας.
6.Θερμαί ευχαριστίαι του Φύρερ και του Χίτλερ προς τον Συν)χην κ. Παπαδόγκωναν.
7.Και φωτογραφίες του ταγματασφαλίτη πρωθυπουργού Ι. Ράλλη και άλλων δωσίλογων.
8. Ο όρκος του ταγματασφαλίτη
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον
Όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς
Του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού
Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας
ανατεθεισομένας μου υπηρεσίας και θα υπακούω
άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου.
Γνωρίζω καλώς ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίων των
Υποχρεώσεών μου, τας οποίας δια του παρόντος
Αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών
Στατιωτικών νόμων».
ΣΣ. Άνευ σχολίων, οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες της Κομοτηνής μπορούν να ενημερωθούν με 2 ευρώ από τη εφημερίδα «Το ποντίκι» σελ. 54 και 55.
ΓΝΩΜΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μ. Θεωδοράκης και ο Γ. Φαράκος ειπαν για αυτόν:
Μίκης Θεοδωράκης
Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά
«...Οταν έπεφτε μια πόλη, “έπεφτε” όλη η Ελλάδα: έβγαινε όλος ο κόσμος έξω, χτυπάγανε οι καμπάνες κι ο κόσμος τραγουδούσε, χόρευε, φίλαγε ο ένας τον άλλο... Κι αυτό γινότανε κάθε βδομάδα, διότι κάθε βδομάδα έπεφτε η μία αλβανική πόλη μετά την άλλη. Τέτοια έξαρση πατριωτισμού δεν νομίζω να την ξανάζησαν οι Ελληνες...
...Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Οχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Εκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Οχι” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “Οχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος...».
Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ενωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Αξονα...
...Είναι γνωστό ότι κατοπινά έχει γίνει μια κριτική στο γράμμα του Ζαχαριάδη από τη φυλακή, ότι ήταν υπερπατριωτικό, ότι είχε και άλλες άστοχες εκφράσεις. Αν το προσέξεις δεν έχει ούτε άστοχες εκφράσεις ούτε τίποτα. Μακάρι τη γραμμή αυτή (την ακολούθησε βέβαια το ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής), μακάρι να την ακολουθούσε ακόμα πιο σταθερά και μόνιμα. Οποια άλλη γνώμη κι αν έχει και ό,τι κι αν σκέφτεται κανείς για τον Ζαχαριάδη, οφείλει να του αναγνωρίσει αυτή τη μεγάλη υποθήκη που άφησε εκείνη τη στιγμή προς τον ελληνικό λαό και προς το κόμμα του...
...Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Οχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ημουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».