Οι σύντροφοι του Άρη Βελουχιώτη μιλούν γι’ αυτόν

Δύο σύντροφοι του Άρη Βελουχιώτη στο βουνό, μιλούν γι’ αυτόν σε δύο ιστορικά τηλεοπτικά ντοκουμέντα. Ο πρώτο είναι ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, γνωστός ως πάτερ Ανυπόμονος και δεύτερος είναι ο Γιώργος Χουλιάρας, ο Καπετάν Περικλής!

Την 1η Ιουνίου 1943 ο Άρης συγκροτεί ένα τμήμα 80 επιλεγμένων ανταρτών της Ρούμελης, με επικεφαλής τον έμπιστο Πελοπίδα, τον Παπούα (Νίκο Διένη) και τον Ωρίωνα (Γιάννη Μιχαλόπουλο). Τη νύχτα της 19ης Ιουνίου οι αντάρτες περνάνε με εφτά βάρκες από το μικρό λιμανάκι του Μαραθιά στην παραλία Λαμπίρι, δυτικά του Αιγίου. Σκοπός τους, η ενίσχυση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο.
Εκείνες τις μέρες εμφανίζεται και ένας ασυνήθιστος ιερωμένος. Είναι ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, κατά κόσμον Γερμανός Δημάκος, ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, κοντά στην Υπάτη, και ταυτόχρονα επόπτης της Μονής Δαδίου και πρόεδρος της ίδιας κοινότητας. Από την αρχή του ένοπλου αγώνα είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στους αντάρτες της περιοχής του, γι’ αυτό τον Απρίλιο είναι πια καταζητούμενος και αναγκάζεται να φύγει στο βουνό. Ο αρχιμανδρίτης Γερμανός όμως προσχώρησε στον μόνιμο ΕΛΑΣ και πιο συγκεκριμένα κατευθείαν στον Άρη. Είναι το πρόσωπο – το τελευταίο – που έρχεται να συμπληρώσει τον κύκλο των στενών συντρόφων του αρχηγού και να γίνει γνωστός ως «ο παπάς του Άρη».
Ο πάτερ Ανυπόμονος θα ακολουθήσει τον αρχηγό παντού όπου πάει, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στην Πελοπόννησο. Η επίσημη θέση του είναι Στρατιωτικός Ιερέας του ΓΣ ( Γενικού Στρατηγείου), αλλά στις μάχες βρίσκεται με το όπλο στο χέρι και σταυρωτά φισεκλίκια. Όταν μπαίνουν σε χωριό, ξεζώνεται τα άρματα, φοράει το καλιμαύχι του και ανοίγει την εκκλησία να λειτουργήσει. Αυτός ο απίστευτης ζωντάνιας, ωριμότητας και πατριωτικής φλόγας ιερωμένος πολύ γρήγορα θα κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του αρχηγού. Ο Γιώργος Δημάκος, πέθανε στις 9 Ιουνίου 2004 στην Λαμία, σε ηλικία 92 χρονών.

Ο Γιώργος Χουλιάρας, ο καπετάν Περικλής, γεννήθηκε στα Καστέλια της Παρνασσίδος το 1914. Σε νεαρή ηλικία μπήκε στο κομμουνιστικό κίνημα, στην ΟΚΝΕ, και εργάστηκε στην Ηλεκτρική Εταιρεία της Λαμίας. Στα μέσα Μαΐου 1941, μόλις δύο βδομάδες μετά την έναρξη της Κατοχής, μαζί με άλλους κομμουνιστές στην πόλη του αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την συγκρότηση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ στην Φθιώτιδα και ιδρύει την πατριωτική οργάνωση «Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας». Η πορεία μετά γνωστή: Στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ μαζί με τον Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη), στο Αρχηγείο του ΕΛΑΣ Ρούμελης, στα Δεκεμβριανά, στον εμφύλιο, στην προσφυγιά (Πολωνία), στη διαγραφή του από την ηγεσία Ζαχαριάδη, στο ΚΚΕ εσωτερικού. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και από το 1979 ζει στην πόλη του στην Λαμία, όπου «δίπλωσε τις μέρες του», όπως του άρεσε να λέει, ως το θάνατό του το 2001, σε ηλικία 87 ετών.