Κανείς δεν βγάζει το λαιμό του έξω

Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ένα πράγμα μου έκανε φοβερή εντύπωση, πέραν της οφθαλμοφανούς αναξιοκρατίας, η οποία όμως ίσως να είναι και σύμπτωμα αυτού που θα θίξω εδώ. Μιλάω για την ατελείωτη ΕΥΘΥΝΟΒΟΒΙΑ, που διακατέχει όλους τους Έλληνες σε όλες τις ατραπούς της προσωπικής τους, της επαγγελματικής τους και της κοινωνικής τους ζωής.
Όντας τραπεζικός, κατά την οικογενειακή παράδοση, μου έκανε εντύπωση πως, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου τα ικανά στελέχη έπαιρναν τις αποφάσεις και «έβγαζαν το λαιμό τους έξω» (έπαιρναν το ρίσκο) με κίνδυνο να… καρατομηθούν αν έκαναν λάθος, στην Ελλάδα ακόμη και τα ικανά στελέχη ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ να πράξουν το ίδιο και… συστήνουν επιτροπές, ώστε να παρθούν συλλογικές αποφάσεις και να εξασφαλιστεί εκ των προτέρων η… σύμπνοια των υπολοίπων, ώστε να μην τους περιμένουν με τη χατζάρα στη γωνία! Το σκεπτικό είναι ότι «Δεν έκανα μόνος μου το λάθος! Όλοι την ίδια απόφαση πήραμε!». Και είναι ακριβώς το σκεπτικό που θα είχαν οι… ΚΟΤΕΣ, αν ήταν μέλη διοικητικών συμβουλίων! ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!!!
Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να τολμά όπως τόλμησε ο Bill Gates. Ή ο Steve Jobs. Ή ο John Mack. Ή ο George Bush, που τον κράζουν όλοι! ΑΥΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕ! Κι ας του βγήκε κάποιες φορές σε κακό! «Έβγαλε το λαιμό του έξω» και σήκωσε τα χτυπήματα μόνος του. Για μένα, κύριοι, αυτό λέγεται «ανδρισμός». Είμαι σίγουρος δε, ότι για κάποιους έχει άλλη έννοια. Αν δεν είχε, δεν θα είμαστε αυτοί που είμαστε. Και το σχόλιο αυτό δεν θα γραφόταν. Τους διαφωνούντες, λοιπόν, ευχαριστώ που… ισχυροποιούν το επιχείρημα μου.
Κόντρα στους παραπάνω ΚΥΡΙΟΥΣ, με όλη τη σημασία της λέξης, βλέπουμε αυτές τις μέρες έναν πρωθυπουργίσκο να ζητά συναίνεση των κομμάτων «για να βγάλει τη χώρα από την κρίση», λέει. Φαίνεται ότι, όταν έλεγε ότι ήταν «έτοιμος να κυβερνήσει» νόμισε ότι όλα θα ήταν ρόδινα! Νόμισε ότι η οικονομία θα πάει όπως πήγαινε προ του 2004!! Νόμισε ότι θα… προσλάμβανε σύμβουλο το Σημίτη και θα τέλειωνε το θέμα!!! Αμ, δε…
Και τώρα τα λούζεται κι αυτός κι όλοι μας. Τι να λούσουμε δηλαδή, που είμαστε και τυχεροί που μας… μείνανε και μερικά! Ε, λοιπόν, «κύριοι», να με συγχωράτε αλλά… ego den eixa xanadei tetoia pragmata ekei pou imoyn!!! Είμαι σίγουρος δε ότι ούτε κι ο Παπανδρέου δεν τα ‘χε ματαδεί (εκεί που ήμουν ήταν κι αυτός) γι’ αυτό… καράφλιασε όπως καράφλιασε και σκούζει τώρα, αλλά ποιος να τον ακούσει… Καημένε Γιώργο… Έτσι μου ‘ρχεται να πάρω μια Ντόλυ και να πάρω και τον… κατήφορο, τραγουδώντας «Είμαι ένας φτωχός και μόνος cow-boy» και ν’ αφήσω τον πρωθυπουργίσκο μας τον Άβερελ – και τ’ αδέλφια του τους Daltons – να… κουρεύονται και να γελάνε μαζί τους τα παρδαλά κατσίκια, ο μικρός γιός μου και οι… τραπεζίτες.
Μόνον που τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι φαντάζονται τα... μέλη των επιτροπών. Οι Έλληνες. Οι ευθυνόφοβοι. Να σας πω μια ιστορία; Όταν η Αργεντινή χρεοκόπησε, ο δορυφόρος έδειχνε τα εξής: μέχρι και οι μεγαλύτερες αστικές οικογένειες της χώρας ψάχνανε σκουπιδοτενεκέδες να βρουν φαΐ! Και οι λίγες οικογένειες της πλουτοκρατίας που «κινούσαν» τα πράγματα, έτρεχαν με πολυπληθείς συνοδείες στο αεροδρόμιο με βαλίτσες γεμάτες λεφτά και τις βγάζανε απ’ τη χώρα. Μερικοί από δαύτους δε, δεν θα τα ξαναδούν ποτέ. Γιατί, έκτοτε, χάσανε… μέρος του λάγυγγά τους από κάποιον «κακομοίρη» από αυτούς που χτυπήθηκαν από την κρίση. Γιατί έτσι κάνει ο σωστός «κακομοίρης»: όταν τσαντίζεται με κάτι, τσακίζει το λαρύγγι αυτού που θεωρούν –έστω κι έμμεσα– υπεύθυνο! Κι άντε να του πει μετά αυτός: «Δεν φταίω εγώ! Όλη η επιτροπή φταίει!». Ας δοκιμάσει…
Κι εκεί που προβλέπω ότι θα καταλήξουμε, μάλλον μερικοί θα πρέπει να σκεφτούν καλύτερα επιχειρήματα… ξεκινώντας από ΤΩΡΑ! Γιατί οι «κακομοίρηδες» ακονίζουν μασέτι. Και, εκεί που θα φτάσουν, δεν θα μπορεί ούτε «μπράβος» ούτε… «ζήτως», ούτε «εύγες» να τους… κλάσει τίποτε περισσότερο από τα γυμνά, πλέον, αλλά… ετοιμοπόλεμα μέλη τους.
Και βγάζω το λαιμό μου έξω για αυτό!

Uli Chris