Στημένο παιχνίδι

Εξαφανισμένος ο Στυλιανίδης από τη δεξαμενή διαδόχων, πέρασε στην αντεπίθεση. Έκανε ξανά κουβέντες, συμμαχίες, έδωσε συνέντευξη στο ΒΗΜΑ, γλείφει τον Καραμανλή, τάζει στους αγίους και γενικά κινείται. Και αποδίδει η τακτική του αφού έστω και για μετά από 10 χρόνια θεωρείται εν δυνάμει δελφίνος αφού με τα τυπικά του προσόντα και τις διασυνδέσεις του δηλώνει το αναγκαστικό «παρών» στη διαδοχή. Γιατί αναγκαστικό; Μα επαγγελματίας πολιτικός είναι, όχι επαγγελματίας Υπουργός. Αν δεν κορυφώσει σε μια τρία τέσσερα χρόνια κάηκε! Μόνο αν καταγραφεί ως και γαμώ τους πρωτοκλασάτους έχει ελπίδες επιβίωσης (κυριολεκτικής και όχι πολιτικής). Όπως ... Γιαννακίδης ένα πράγμα.
Για αυτό και όλος ο Μαυρογιαλουρισμός που του βγαίνει τελευταία με αυτές τις πρωτόγονες πολιτικάντικες παρεμβάσεις και τοποθετήσεις που μαρτυρούν το πόσο επαρχιώτης, πόσο λίγος, πόσο ρηχός, πόσο άσχετος είναι. «Θα σας φέρω και θάλασσα» είναι πλέον η τακτική του, «σας αγαπώ» το σλόγκαν του, «ο τόπος μου πάνω από όλα» το σύνθημά του. Τόσο εμπνευσμένα, τόσο σύγχρονα, τόσο άριστα, τόσο φρέσκα και δροσερά. Αλλά μάλλον κάηκε. Η Γκοτσοπούλου τον άφησε σέκο. Ο Κυριάκος θέλει να τον διώξει από τη Ροδόπη για να μην αλληλοκαούν. Και ο Ευριπίδης μόνο μετά από ήττα θα φύγει, ή μόνο μετά από μια καθιέρωση που ξεπερνά την Κομοτηνή.
Εγώ ποντάρω στο πρώτο αν και μου είναι γενικά συμπαθής και αδικημένη φιγούρα ο Ευριπίδης, που να πούμε και του στραβού το δίκιο, ξεχωρίζει από τη Δεξιά. Ο ίδιος προσπαθεί απεγνωσμένα το δεύτερο. Και αρωγό του βρίσκει και τον Μανόλη Κοττάκη, «που έμαθε τη δημοσιογραφία δίπλα σε γίγαντες όπως Φανφάνης και Καρανίκας». Ο οποίος για να αβαντάρει τον φίλο του (με ποιο ακριβώς αζημίωτο θα σας γελάσω...) έγραψε καινούριο βιβλίο που «όλα τον θυμίζουν». Στην επιφάνεια και τα συνθήματα βέβαια. Δέστε το σχόλιο ακραία φιλοΚαραμανλικής εφημερίδας για να καταλάβατε τι παιχνίδι στήνουν ώστε να σπρώχνουν υποσυνείδητα προς τη «νέα γενιά πολιτικών». Για να δούμε, θα τον πάρουν έγκαιρα χαμπάρι οι λοιποί, πιο ανεξάρτητοι, Αθηναίοι συνάδερφοί του τον Μανόλη να του υπενθυμίσουν ότι αυτό το «τελική σύγκρουση με τις κρατικές δυνάμεις της παρακμής» δεν ταιριάζει και τόσο με τον κολλητό του;

logikos