«Όταν έφυγα, στον αποχαιρετιστήριο λόγο μου, είπα, εγώ απλώς ξενιτεύομαι από την Θράκη»

Εμείς οι Κομοτηναίοι το νοιώθουμε πολύ πώς ο ξενιτεμένος «Θρακιώτης» καθηγητής Γιάννης Πανούσης μας λείπει. Η φυσική του παρουσία, ο λόγος του, το χιούμορ του η κοσμοθεωρία του για την παιδεία, τη δημοκρατία, την τεκμηριωμένη ελεύθερη έκφραση της γνώμης και της σκέψης. (Σε αυτό το χρονικό διάστημα αναδείχθηκε ως «πολιτικός», ο κ. Στυλιανίδης, άλλα διδάχθηκε διαφορετικά τα εφαρμόζει).

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου μας, ο Αντιπρύτανης και Πρύτανης μετά, ο φίλος, ο συνομιλητής. Τα χρόνια που έζησε στην Κομοτηνή ο ίδιος και μια παρέα Πανεπιστημιακών (Ιωάννου, Μαυριάς, Βούλγαρης, Περάκης, Κασσαβέτης, Μουρούζης, Γέροντας) και μη, θαρρείς πως έδιναν άλλη πνοή στη καθημερινότητα της πόλης. Ένα ενδιαφέρον από όλους μας για πνευματική ζωή, με ενεργητικότητα, μια δράση, μια συμμετοχή στα κοινά της Θράκης. Με τον «ξενιτεμό» τους, λες και «σταμάτησε το ρολόι» του εκδημοκρατισμού της Ροδόπης!!!
Τον αγαπάμε τον Γιάννη Πανούση, (αγαπούμε και σεβόμαστε όλους τους πανεπιστημιακούς της 10ετίας του ’80 που προσπάθησαν για τον εκδημοκρατισμό της Ροδόπης και της Θράκης,) και μείς πολλοί ανήκουμε στους Νωματάρχηδες και κάτω, όπως ο ίδιος λέει, δηλαδή στους απλούς ανθρώπους.
Νοσταλγούμε τις συζητήσεις και τις κουβέντες του στο χώρο της δουλειάς και έξω απ’ αυτόν. Με ένα ποτήρι κρασί ή με τους στίχους ενός τραγουδιού.
Στην κοσμοθεωρία του εξέχουσα θέση είχαν και έχουν πάντα, οι εργαζόμενοι, οι αγωνιστές της ζωής και όχι η εξουσία και φυσικά καμία σχέση με τα συμφέροντα κάθε μορφής. Παραιτήθηκε από την θέση του Γενικού Γραμματέα Αποδήμου Ελληνισμού, όταν διαπίστωσε ότι για να «επιζήσει» ως δημόσιο πρόσωπο εντός του χώρου της «εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης Σημίτη», έπρεπε να «αναιρέσει» τις απόψεις του για τα δημόσια πράγματα, τα κακώς κείμενα της πολιτικής και ακαδημαϊκής ζωής!!!
Θυμόμαστε τότε στην «μάχη» των Αλεξανδρουπολιτών για την επιλογή του χώρου ανέγερσης της Ιατρικής Σχολής και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Αποφασιστικοί, και ορθολογιστές της ίδιας ιδεολογίας ο Γιάννης Πανούσης και ο τότε αείμνηστος υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ Αντώνης Τρίτσης δίκαιοι και αντικειμενικοί, υποστηρικτές του δημόσιου συμφέροντος και της κοινωνίας «ακύρωσαν», τις προτάσεις του «χώρου» ανέγερσης του Πανεπιστημιακού Κοινωνικού Ιδρύματος, γιατί το προτεινόμενο οικόπεδο των Πασόκων θεσμικών και μη εξυπηρετούσε τα ιδιωτικά συμφέροντα της διαπλοκής, και δεν πληρούσε τους σύγχρονους όρους λειτουργικότητας, μορφολογίας και προσαρμογής στο περιβάλλον, για ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο!!! Τελικά το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο κατασκευάσθηκε, σε οικόπεδο, που είναι δωρεά της Κοινότητας Μάκρης!!!
Αυτός ο άνθρωπος που τα παιδικά του χρόνια τα περνά στους δρόμους του Κολωνού, όπου μέσα στη φτωχολογιά βιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις και τα βάσανά της.
«Κολωνός για τον Γιάννη Πανούση, όπως αναφέρει σε συνέντευξή του σημαίνει: Κόσμος που ζει στους δρόμους, φτωχολογιά που μαθαίνει ποδόσφαιρο στην αλάνα και που καταλαβαίνεις τις ανθρώπινες σχέσεις».
Με προοδευτικές αριστερές ιδέες ως έφηβος -και για πάντα μετά- άριστος μαθητής στη Λεόντειο Σχολή και αργότερα στις σπουδές στη Νομική και στις Πολιτικές Επιστήμες και μετά στην Εγκληματολογία.
Η Κομοτηνή, λέει ο ίδιος, σταθμός της ζωής του. Έμαθε πώς να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, πώς να σέβεται τις ιδιαιτερότητες των άλλων.
Σε συνέντευξή του ο Γιάννης Πανούσης στην δημοσιογράφο Λίλη Μουζάκη και το μηνιαίο περιοδικό «Μαζί», Σεπτέμβριος 2005, τεύχος 23ο, αναφέρει για την παραμονή του στη Κομοτηνή:
Επιστροφή
«Επιστρέφει στην Ελλάδα σε ηλικία 29 ετών, το 1978. Αποκτά έναν υιό και μετά από δυο χρόνια λύνει τον γάμο του. Γίνεται δεκτός στη Νομική Σχολή Θράκης. «Όταν ανέβηκα στην Κομοτηνή, τρόμαξα. Έπαθα έναν πανικό βλέποντας μιναρέδες και φερετζέδες. Παίρνω ένα τηλέφωνο και λέω εγώ δεν κάθομαι το βράδυ, φεύγω. Τελικά έμεινα 19 χρόνια. Δεν ήθελα να φύγω. Όταν έφυγα, στον αποχαιρετιστήριο λόγο μου, είπα, εγώ απλώς ξενιτεύομαι από την Θράκη.»
Ως καθηγητής Νομικής ανέβηκε όλες τις πανεπιστημιακές βαθμίδες. Διετέλεσε Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής, Αντιπρύτανης τρεις θητείες και Πρύτανης από το 1994 έως το 1997».
Η Κομοτηνή υπήρξε ο δεύτερος σταθμός της ζωής του. Εκεί έμαθε πώς να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, πώς να σέβεται την ιδιαιτερότητα του άλλου»...
Πιστεύουμε πως και για τους Κομοτηναίους η παρουσία του Γιάννη Πανούση στην πόλη μας, υπήρξε σταθμός της ζωής μας. Αυτός ο εξαιρετικός συνδυασμός του ντόμπρου Αρκάδα και του ευέλικτου Κορίνθιου είναι το ιδιαίτερου προσόν του:
Η αποτελεσματικότητα στην διαχείριση των πραγμάτων. Θυμόμαστε μας είχε εκμυστηρευθεί, σε κάποια κάπως δύσκολη στιγμή στην διοικητική Πανεπιστημιακή του θητεία, «όταν αποφασίσω να βάλω γκολ, απλά κρατάω την μπάλα για λίγο στο πόδι μου, σκέπτομαι και σουτάρω… Και … βάζω γκολ».
Χαιρόμαστε πολύ που το Δημοτικό μας Συμβούλιο και ο Δήμαρχος Τάσος Βαβατσικλής, σε ειδική τελετή ανακήρυξαν, «Επίτιμο Δημότη Κομοτηνής» τον αγωνιστή της Δημοκρατίας καθηγητή Γιάννη Πανούση. Τυπικά «επίτιμος», αλλά ουσιαστικά δημότης του Δήμου Κομοτηναίων.
Να ‘σαι πάντα καλά, γερός, και έφηβος και ασυμβίβαστος, φίλε συνδημότη μας Γιάννη Πανούση.