Διάβασα στον «Χρόνο» του Σαββάτου ένα άρθρο με τίτλο «Η Κομοτηνή που προσπερνούμε στην καθημερινότητά μας» και για πολλοστή φορά κατάλαβα τα συμφέροντα που εξυπηρετούν ο κυρ Αλέκος και η Μελαχρινή Μαρτίδου με την «αδέσμευτη» εφημερίδα τους.
Στο «αντικειμενικό» για άλλη μια φορά άρθρο τους, είδα να εξυμνούν και να επικροτούν ένα έργο της Δημοτικής Αρχής του Τάσου Βαβατσικλή, το οποίο όταν έγινε είχε προξενήσει πολύ καλή εντύπωση σε όλους τους πολίτες του Δήμου μας, προσπαθώντας να το περάσουν σαν έργο – ένα από τα…250 – του μέντορά τους και νουνεχή Δημήτρη Κοτσάκη. Αναφέρομαι φυσικά στις νησίδες που είχαν δημιουργηθεί το καλοκαίρι του 2006 με τα κόκκινα τούβλα, τα πολύχρωμα φυτά και τους φοίνικες. Ένα έργο που κατάφερε και άλλαξε δραστικά την εικόνα της πόλης μας και επικροτήθηκε από όλους.
Από όλους; Όχι βέβαια. Μια μικρή ομάδα ανυπόταχτων «δημοσιογράφων» αντιστεκόταν και θα αντιστέκεται για πάντα στον μεγάλο εχθρό – τον Τάσο Βαβατσικλή. Θυμάμαι τους μύδρους και τα λιβελογραφήματα που έγραφαν σωρηδόν σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2006, κατηγορώντας τον τότε Δήμαρχο για κακόγουστα και βιαστικά έργα που σκοπό είχαν μόνο την ψηφοθηρία, απλά και μόνο γιατί έγιναν το τελευταίο καλοκαίρι πριν τις εκλογές. Έργα που υποστήριζαν ότι δεν προσφέρουν τίποτα στην προσπάθεια για καλυτέρευση της εικόνας της πόλης μας.
Ξεχνώντας όλα εκείνα τα αίσχη που έγραφαν τότε, επανήλθαν προχθές στο ίδιο θέμα και ως εκ θαύματος αναφέρθηκαν – μεταξύ άλλων – στις «νησίδες που αποτελούν όαση ομορφιάς», στις «πανέμορφες γωνιές» και άλλα πολλά εμπριμέ. Φαίνεται ότι η μνήμη του κυρ Αλέκου, των παρατρεχάμενών του και του νουνεχή μέντορά του είναι κοντή σε πράγματα που θέλουν να ξεχάσουν. Σε άλλα όμως θέματα μένουν πάντα πιστοί. Όπως στον Μπουκλουτζά, στην Περιφέρεια, στη Νομαρχία και άλλα θαυμαστά και…νοσταλγικά έργα.
Όπως λέει και ο μέγιστος Γιάννης Μηλιώκας: «Ήρθανε λέει να μας σώσουν, που να μην σώσουνε ποτέ!».
Μικρό Εξαπτέρυγο
Στο «αντικειμενικό» για άλλη μια φορά άρθρο τους, είδα να εξυμνούν και να επικροτούν ένα έργο της Δημοτικής Αρχής του Τάσου Βαβατσικλή, το οποίο όταν έγινε είχε προξενήσει πολύ καλή εντύπωση σε όλους τους πολίτες του Δήμου μας, προσπαθώντας να το περάσουν σαν έργο – ένα από τα…250 – του μέντορά τους και νουνεχή Δημήτρη Κοτσάκη. Αναφέρομαι φυσικά στις νησίδες που είχαν δημιουργηθεί το καλοκαίρι του 2006 με τα κόκκινα τούβλα, τα πολύχρωμα φυτά και τους φοίνικες. Ένα έργο που κατάφερε και άλλαξε δραστικά την εικόνα της πόλης μας και επικροτήθηκε από όλους.
Από όλους; Όχι βέβαια. Μια μικρή ομάδα ανυπόταχτων «δημοσιογράφων» αντιστεκόταν και θα αντιστέκεται για πάντα στον μεγάλο εχθρό – τον Τάσο Βαβατσικλή. Θυμάμαι τους μύδρους και τα λιβελογραφήματα που έγραφαν σωρηδόν σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2006, κατηγορώντας τον τότε Δήμαρχο για κακόγουστα και βιαστικά έργα που σκοπό είχαν μόνο την ψηφοθηρία, απλά και μόνο γιατί έγιναν το τελευταίο καλοκαίρι πριν τις εκλογές. Έργα που υποστήριζαν ότι δεν προσφέρουν τίποτα στην προσπάθεια για καλυτέρευση της εικόνας της πόλης μας.
Ξεχνώντας όλα εκείνα τα αίσχη που έγραφαν τότε, επανήλθαν προχθές στο ίδιο θέμα και ως εκ θαύματος αναφέρθηκαν – μεταξύ άλλων – στις «νησίδες που αποτελούν όαση ομορφιάς», στις «πανέμορφες γωνιές» και άλλα πολλά εμπριμέ. Φαίνεται ότι η μνήμη του κυρ Αλέκου, των παρατρεχάμενών του και του νουνεχή μέντορά του είναι κοντή σε πράγματα που θέλουν να ξεχάσουν. Σε άλλα όμως θέματα μένουν πάντα πιστοί. Όπως στον Μπουκλουτζά, στην Περιφέρεια, στη Νομαρχία και άλλα θαυμαστά και…νοσταλγικά έργα.
Όπως λέει και ο μέγιστος Γιάννης Μηλιώκας: «Ήρθανε λέει να μας σώσουν, που να μην σώσουνε ποτέ!».
Μικρό Εξαπτέρυγο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.