Μεταφράστε κατά το δοκούν

Ορίστε ένα έξυπνο προφητικό δείγμα της ρευστότητας στο πολιτικό μας σκηνικό. Ο αξέχαστος Μπέννυ (ο Χιλλ, όχι ο Βαγγέλης) σε ένα αριστουργηματικό σκετσάκι («το πηγάδι των ευχών») τα λέει όλα. Για τη «συνήθεια», για τις «σταθερές», για τους «πειρασμούς», για τον «πειραματισμό», την «περιπέτεια», το «ρίσκο» και το «άγνωστο». Για τη «βαρεμάρα» και την «ανάγκη αλλαγής», για το συγκυριακά «γοητευτικό» αλλά στο τέλος «ριψοκίνδυνο», «αταίριαστο», «αφύσικο». Για τον «αιφνιδιασμό» και το «αναπάντεχο» της ζωής, και ιδιαίτερα της πολιτικής ζωής. Για το «πεπρωμένο», αν προτιμάτε, για τις «χίμαιρες» και το «σύνδρομο στέρησης» τα οποία δεν είναι απαραίτητα οι καλύτεροι σύμβουλοι. Για τις ανεκπλήρωτες και ουτοπικές «μεγάλες προσδοκίες», για τον «παράδεισο» που σε μία στιγμή μετατρέπεται σε «κόλαση». Για τους «αστάθμητους παράγοντες» και τη συχνότατα χαοτική εξέλιξη των πραγμάτων. Για τις «παρεξηγήσεις» χωρίς ένοχο, για όσα υποκρύπτονται πίσω από αρχικά εντυπωσιακές και κυρίως βολικές υποσχέσεις. Μεταφράστε όπως εσείς νομίζετε, όπως σας ταιριάζει αυθόρμητα, όπως αντιστοιχεί στους τρέχοντες προβληματισμούς σας, όπως νομίζετε ότι πρέπει να προσωποποιήσετε τους χαρακτήρες του φαινομενικά αθώου σκέτς, βαθύτατα πολιτικού και εκπαιδευτικού όμως. Το συμπέρασμα το δικό μου: Η απομυθοποίηση του Τσιπρισμού ως εναλλακτική για τη χώρα, η παταγώδης αποτυχία της νεοδεξιάς και η διάψευση των προσδοκιών μεγάλου μέρους πολιτών, από την άλλη όμως ο πανίσχυρος μικροαστισμός και η απουσία ελπιδοφόρου καινοτόμου λόγου από το ΠΑΣΟΚ. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Ο λαός δεν μπορεί πια να ρισκάρει πειράματα. Έστω και με βαριά καρδιά και καμιά παροχούλα ή ρουσφετάκι, δεν τους ξωπετάει τους νεοδεξιούς, όσο άχρηστοι κι είναι, όσο γερασμένα κι αν φέρονται.
Ευχαριστώ το Βαγγέλη που μου το έστειλε Πασχαλιάτικα και με έφτιαξε. Το φίλο μου τον εξ Αθηνών Πόντιο το Βαγγέλη, όχι το Βενιζέλο για να μην παρεξηγηθώ.

logikos